လာမည့္ေဘးေျပးေတြ

လာမည့္ေဘးေျပးေတြ႕

“လာမည့္ေဘးေျပးေတြ႕” ဟူသည့္ ထိုစကားမွာ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္တို႔၏ ေအာက္တြင္ ကြ်န္ဘဝအျဖစ္ ေရာက္ရွိေနစဥ္ကာလ အတြင္းမွာ ေပၚေပါက္လာတဲ့ စကားျဖစ္ပါတယ္။ နဂို စကားက “လာမည့္ေဘး ေဝးကေရွာင္” လို႔ပဲ ရွိတာပါ။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔ ႏုိင္ငံသားေတြဟာ အင္မတန္ မ်က္ႏွာငယ္ရ၊ ေၾကာက္ရ၊ ႐ြံ႕ရ၊ ႏွိမ့္ခ်ခံရနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ေတြ လုံးလုံးပ်က္ျပားၿပီး ကြ်န္ျဖစ္ၾကရတာပါ။ ကြ်န္ေတာင္မွ နိမ့္ဆုံးက ကြ်န္အဆင့္ထိ ႏွိမ့္ခ်ခံခဲ့ရတာ။ ခ်ဳပ္တန္းဆရာရဲ႕ ကဗ်ာထဲမွာေတာင္ တစ္တစ္ခြခြ ေရးထားပုံက (ကုလားျမင္ သူ႔ေမ လုေတာ့မလို၊ ခု ေျမလွ်ဳိးပုန္းေရွာင္) ပါတဲ့။

ဒီလို ကြ်န္ေခတ္ႀကီးမွာ “လာမည့္ေဘး ေဝးကေရွာင္” ဆိုတဲ့ စကားက ကြ်န္ေတြရဲ႕ လက္စြဲစကား တခုျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။ ျပႆနာလည္း မျဖစ္ခ်င္၊ ျဖစ္ရင္လည္း မွန္မွန္မွားမွား ကိုယ္ကသာ ႐ႈံးရမွာဆိုေတာ့ ေဝးေဝးက ေရွာင္ၾကတာလည္း မဆန္းပါဘူး။ ဒီလိုပဲ အားလုံးက ဖိတ္ဖိတ္တုန္ေအာင္ နယ္ခ်ဲ႕မ်က္ႏွာျဖဴေတြကို ေၾကာက္ေနရတဲ့အခ်ိန္၊ ျပႆနာ မျဖစ္ေအာင္ ေဝးေဝးက ေရွာင္ေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆန္႔က်င္ဘက္ “လာမည့္ေဘး ေျပးေတြ႕” လုိ႔ ေႂကြးေက်ာ္လိုက္သူက သခင္ဘေသာင္းပါပဲ။

အဲ… ေနာက္တခု ေႂကြးေက်ာ္တာလည္းရွိေသးတယ္။ “ရန္မလိုလွ်င္ ရန္ၿပိဳသည္” ဆိုတဲ့ စကားကို ဘယ္လို ေႂကြးေက်ာ္သလဲ ဆိုေတာ့ “ရန္မလိုလွ်င္ ရန္ပိုသည္။ ရန္လိုမွ ရန္ၿပိဳသည္” တဲ့ဗ်ား…။

သခင္ဘေသာင္းဟာ ယေန႔ႏိုင္ငံသားတို႔ အားလုံးရဲ႕ ေက်းဇူးႀကီးမားတဲ့ ဖခင္ႀကီးတဦးပါပဲ။ လာမည့္ေဘး ေျပးေတြ႕လို႔ စတင္ေႂကြးေက်ာ္လိုက္တာနဲ႔ပဲ ႏိုင္ငံဖခင္ႀကီး ျဖစ္ေရာလား၊ ဘာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံ့ဖခင္ႀကီးလို႔ ေခၚရသလဲ၊ သခင္ဘေသာင္း ဆိုတာကေရာ ဘယ္သူလဲ၊ ဘယ္ကလဲ၊ ဘာလုပ္ခဲ့သလဲ။ ေမးလာလွ်င္ ေျဖရမည္မွာက စတတန္ ေပတဖြဲ႕ ေရးျပရမွာမို႔ အက်ဥ္း႐ုံးႏိုင္သမွ် ႐ုံး၍ ေျဖရလွ်င္…

သခင္ဘေသာင္းဟာ နတ္ေမာက္ဇာတိ၊ အေဖက ရတနာပုံနန္းတြင္း လက္ဘက္ရည္ေတာ္ ဆက္ကပ္ရတဲ့ အမႈထမ္း၊ သာသနာ့ႏုဂၢဟအထက္တန္းေက်ာင္း ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး ဦးထြန္းရွိန္ရဲ႕ တပည့္အရင္းေခါက္ေခါက္။ ကဲ မထူးဘူးလားဗ်ာ။ သူရဲေကာင္း ဗိုလ္မင္းေရာင္တုိ႔ရဲ႕ နယ္သား၊ နန္းတြင္းမႈထမ္းရဲ႕သား၊ နာမည္ႀကီး ေဖ၊ ပု၊ ရွိန္ ဆိုတဲ့အထဲက ဦးထြန္းရွိန္၏ တပည့္။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ အမ်ဳိးအ႐ိုး၊ ရလိုက္မယ့္ ပညာ၊ ရွိလိုက္မယ့္ အမ်ဳိးခ်စ္စိတ္။

ဘာလုပ္ခဲ့သလဲ ဆိုေတာ့။ လာမည့္ေဘး ေျပးေတြ႕ဆိုတဲ့ စကားကို ေမြးဖြားေပးတဲ့သူ၊ ရန္မလိုလွ်င္ ရန္ပိုသည္။ ရန္လိုမွ ရန္ၿပိဳသည္ဆိုတဲ့ ရဲရဲေတာက္စကားကို ေမြးဖြားေပးခဲ့သူ။ တို႔ဗမာ သီခ်င္းစာသားကို ေရးခဲ့သူ။ သခင္မ်ဳိးေစ့ကို ပ်ဳိးခဲ့သူ။ တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ုံးကို တည္ေထာင္တဲ့သူ။ အို… သည္သုိ႔ ေျပာေနလွ်င္ ၿပီးေတာ့မည္မထင္ ႀကီးမား ႀကီးက်ယ္လွတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားပါတကား။ ႀကီးမားလွတဲ့ ေက်းဇူးရွင္ ပါတကား။

အဲဒီလို မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ တဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚလာေစၿပီး၊ ကြ်န္ဘဝမွ သခင္ဘဝသုိ႔ ပို႔ေဆာင္ေပးကာ မ်ဳိးဆက္ေကာင္းမ်ားစြာကို ပ်ဳိးေထာင္ ျပဳစုခဲ့သည့္ သခင္ဘေသာင္း။ ဒါေၾကာင့္…

ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္အစ၊ ဘီအိုင္ေအက

ဘီအိုင္ေအအစ၊ သခင္က

သခင္အစ၊ ဘေသာင္းက

တို႔ေခတ္တြင္မွာမွ ညံ့ၾကေတာ့မွာလား… ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို၊ “တို႔ေခတ္ကိုေတာ့ ေရာက္ရမည္မွာ မလြဲပါ” လို႔ ေျဖေပးခဲ့သူ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး သခင္ဘေသာင္းပါတည္း

သခင္ဘေသာင္း၏ ခံယူခ်က္မ်ားမွ ထင္ရွားသည့္တခု ေဘးရန္ဟူသည္ အခ်ိန္မေ႐ြး က်ေရာက္ႏိုင္သည္၊ မည္သည့္အခါ က်ေရာက္မည္ဟုလည္း မသိႏိုင္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေရွာင္လုိ႔ လည္း မလႊတ္ႏိုင္ေပ။ ထိုမလႊတ္ႏိုင္သည့္ ေဘးကို ေျပးေတြ႕ၿပီး ေျဖရွင္းျခင္းသည္ အေကာင္းဆုံး၊ လက္ေတြ႕ဆန္ဆုံး၊ သဘာဝက်ဆုံးဟူသတည္း။

ေကာင္းျမတ္လိုက္သည့္ အေတြးအေခၚေပတည္း။ သခင္ဘေသာင္းသည္ ႏိုင္ငံသား အမ်ဳိးသားအေပါင္းတို႔ တန္ဘိုးထား၊ ေလးစားသျဖင့္ လိုက္နာက်င့္သုံးႏိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည့္အတြက္ ႏိုင္ငံသားတိုင္း အမ်ဳိးသားတိုင္းက သခင္ဘေသာင္း၏ ေက်းဇူးတရားတို႔ကို သိတတ္သူမ်ားပီပီ သခင္ဘေသာင္း၏ အဆုံးအမမ်ားကို က်င့္ႀကံရန္ လိုေပေတာ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံသားတို႔သည္ အမွန္တကယ္ ေဘးရန္အႏၱရယ္ဟု စိတ္ဝယ္စြဲ၍ ထင္မွတ္ထားလ်င္ ေသြဖယ္ ေရွာင္ခြာမသြားပဲ ထိုေဘးကိုေျပးေတြ႕လိုက္ပါ။ ထိုအႏၱရာယ္ကို ခ်က္ခ်င္းရင္ဆိုင္လိုက္ပါဟု သခင္ဘေသာင္း၏ အဆုံးအမကို တင္ျပလိုက္ပါသည္။

တို႔ေခတ္တြင္မွာမွ ညံ့ၾကေတာ့မွာလားလို႔ သခင္ဘေသာင္းက က်ဳပ္တို႔ကို ေမးလွ်င္… မည္သုိ႔ေျဖၾကမည္နည္း။ မိမိ ပခုံးေပၚသုိ႔ က်လာသည့္ တာဝန္ကို ေက်ပြန္စြာ ထန္းေဆာင္ျခင္းျဖင့္သာ ထိုေမးခြန္းကို သိကၡာရွိရွိ ေျဖဆိုႏိုင္လိမ့္မည္ျဖစ္သည္။

ေႏြလင္းဦး
အကိုးအကား။ တကၠသိုလ္ စိန္တင္၏- သခင္မ်ားႏွင့္ အမ်ဳိးသားလြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈႀကီး။
http://mandalaygazette.com/36585/arts-humanities/history-museums

 

၂၀၁၁ လြတ္လပ္ေရးေအာင္ပြဲေန႕ အခမ္းအနား