ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမိန္႔ခြန္းမ်ား

အစိုးရ ဆိုတာ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း)

သမၼတႏိုင္ငံ ထူေထာင္မယ္ ကိုင္း . . . လြတ္လပ္တဲ့ ဗမာျပည္ ဆိုေတာ့ ဘယ္လုိ ဗမာျပည္မ်ိဳးလဲ။
သမၼတႏိုင္ငံလား၊ ရွင္ဘုရင္စံနစ္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မဲ့ ႏိုင္ငံလား။ ဒီေမးခြန္းေပၚလာတယ္။

ဒီေတာ့ဒီေမးခြန္းကို တိုတိုဘဲ ေျဖပါဆိုယင္ သမၼတႏိုင္ငံလိုခ်င္တယ္လို႔ တိုတိုဘဲ ေျဖရုံဘဲ။ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္က ဒီေလာက္ တိုတိုေျဖခ်င္ဘူး။

လိပ္ပတ္လည္ေအာင္ အစိုးရ (State) ဆိုတဲ့ သေဘာတရားနဲ႔ ပက္သက္ျပီး ေဆြးေႏြးခ်င္တယ္။

ဒီ“အစိုးရ” ဆိုတဲ့ သေဘာတရားနဲ႔ပက္သက္ျပီး ေဆြးေႏြးခ်င္ တယ္။ ဒီ “အစိုးရ” ဆိုတဲ့ သေဘာတရားနဲ႔ပက္သက္ျပီး ေရွးက တရုပ္၊ အိႏိၵယ၊ ေခါမ၊ ေရာမေခတ္ကစျပီး ကေန႔ အထိ သေဘာအမ်ိဳးမ်ိဳး ေပၚခဲ့တယ္။ အခုေခတ္မွာေတာ့ ကားလ္မတ္ဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကစတဲ့ မတ္၀ါဒေတြရဲ့ သေဘာ တရားဟာ တေျဖးေျဖး ေခတ္စားလာတယ္။ အဲဒီ ၀ါဒဟာလဲ အဆုံးစြန္ တရားမဟုတ္ေသးဘူး။ ရွာတုန္း၊ ေဖြတုန္း၊ တိုးတက္တုန္းဘဲ။

အဲဒီလို သေဘာအမ်ိဳးမ်ိဳး ဆိုေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးဟာ စီးပြားေရးအုတ္ျမစ္ေပၚမွာ တည္တယ္ဆိုတာကို ေတာ့ ဘယ္သူမွ မျငင္းႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာယင္ လူဟာစားရမယ္၊ ၀တ္ရမယ္၊ ေနရမယ္။ အဲဒီအစား၊ အ၀တ္၊ အေန အထိုင္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး လူရဲ့လိုတဲ့ ၀တၳဳပစၥည္းအသုံးအေဆာင္ေတြကို ရွာၾကံတဲ့အခါက်ေတာ့ လူသုံးပစၥည္းလုပ္ငန္း စနစ္ေတြေပၚလာ တယ္။ အဲဒီ ပစၥည္း စနစ္ေတြေပၚလာတဲ့အခါ လူအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံေပါင္းသင္းမႈ စနစ္ဟာလဲ ေပၚလာတယ္။ လူတန္းစားျခားနားလာၾကတယ္။ အဲဒီလုိ ျခားနားလာၾကရာက အက်ိဳးခ်င္း ကြဲျပားျပီး ပဋိပကၡျဖစ္လာၾကတယ္။

ဒီ ပဋိပကၡျဖစ္တာေတြကို ၾကီးတဲ့ငယ္ေအာင္၊ ငယ္တဲ့အမႈ ပလပ္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ဆိုျပီး အစုိးရဆိုတာကို လူေတြက တင္ေျမွာက္တယ္။ တင္ေျမွာက္တုန္းကေတာ့ လူေတြကဘဲ။ ဒါေပမဲ႔ ေနာက္က်ေတာ့ လူ႔အထက္ေရာက္သထက္ ေရာက္ျပီး လူေတြအထဲက ေပၚခဲ့တဲ့ အစိုးရဟာ မိုးက်ေရႊကိုယ္ဘ၀ေရာက္သြားတယ္။ အဲဒီဘ၀ကစျပီး အစုိးရဆိုတာ လူေတြက အာဏာအပ္လို႔ ျဖစ္တာပါလားဆိုတဲ့ သဘာ၀ဟာ လုံးလုံးေပ်ာက္သြားတာဘဲ။

အဲဒီ ရွင္ဘုရင္စနစ္လို သားစဥ္ ေျမးဆက္ ဆက္ခံတဲဲ့ အစိုးရမ်ိဳးက်ေတာ့လဲ ဘာေျပာစရာ ရွိေတာ့မလဲ။ တခါထဲ အစုိးရဆိုတာ ဘုန္း ကံေၾကာင့္ (Divne Right of King) ဆိုျပီးေတာင္ တခါတုန္းက အယူျဖစ္တဲ့အထိ အစုိးရရဲ့မူလ ဘ၀ဟာ ေပ်ာက္ ခဲ့တာဘဲ။

အဲဒီမွာ ေျပာခ်င္ၾကလိမ့္အုံးမယ္။ ဒါက ေရွးရွင္ဘုရင္ေတြပါ။ အခု ရွင္ဘုရင္ေတြကေတာ့ အာဏာလဲမရွိေတာ့ပါ ဘူး။ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ဥပေဒအတိုင္း အုပ္ခ်ဳပ္ရတာပါလို႔ ေျပာၾကလိမ့္မယ္။

ေကာင္းျပီ။ ရွင္ဘုရင္ဆိုယင္ သားစဥ္ ေျမးဆက္ ဆက္ခံရလိမ့္မယ္။ အဲဒီလို မွဴးေတြမတ္ေတြ ရွိရလိမ့္မယ္။ အဂၤလန္မွာဆိုယင္ ဒီအတိုင္းဘဲမဟုတ္လား။

မွဴးေတြ မတ္ေတြဆိုျပီးအေခ်ာင္ပြေနသေလာက္ ပြေနၾကတာ (House of Lords) မွဴးေတြ မတ္ေတြ လႊတ္ေတာ္ ဆိုျပီး အဆာက်ယ္ေနၾကတာ သူတို႔တေတြဘဲ။

အာဏာ ရွိတာမရွိတာကို အပထားျပီး သူတို႔တေတြကို ဒီလို ရွိတာဟာ လူလူခ်င္း အတူတူဘဲဆိုတဲ့ သေဘာတရားကို ဖုံးလႊမ္းႏိုင္သမွ် ဖုံးလႊမ္းႏိုင္ေအာင္ လုပ္ျပီး၊ ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ လူေတြက ေပးထားတဲ့ အစိုးရအာဏာကို အေခ်ာင္ေကာ္ႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ထားတာေတြဘဲ။

အာဏာဆို တာလဲ မရွိဘူး မဟုတ္ပါဘူး။ ေျဗာင္သာ သိပ္မရွိတယ္။ သြယ္၀ုိက္တဲ့နည္း၊ စီးပြားေရးနည္း၊ ဟိတ္လုံး ဟန္လုံး နည္းေတြနဲ႔ အမ်ားၾကီးဘဲ။ သူတို႔အာဏာရွိေနၾကတာဘဲ၊

ျပီးေတာ့ ဒီရွင္ဘုရင္စံနစ္ဆိုတာမ်ိဳးဟာ အေခ်ာင္တိုင္းျပည္ ပိုက္ဆံကုန္တဲ့ရာထူးေတြ ေတာ္ေတာ္ဘဲရွိတယ္။

ဒီေတာ့ လူေတြက တင္ေျမွာက္တဲ့ “အစိုးရ”ဆိုတာဟာ လူေတြရဲ့အစိုးရ ျပည္သူေတြရဲ့အစုိးရ၊ ျပည္သူေတြႏွင့္ အလွမ္းမေ၀းဘဲ အျမဲလက္တြဲေနတဲ့အစိုးရ၊ ျဖစ္မွသာလွ်င္ သေဘာတရားအတိုင္းကိုက္ညီမယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္။

အဲဒီသေဘာတရားနဲ႔ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ၾကီးဆန္႔က်င္ တဲ့ သားစဥ္ေျမးဆက္ ဆက္ခံသြားတဲ့ ရွင္ဘုရင္စနစ္ကို မလိုခ်င္ဘူး။

ဒီမိုကေရစီ၀ါဒအစစ္ကိုသာ ဖန္တီးမယ္ အဲဒီေတာ့ သမၼတ စံနစ္ကို လိုခ်င္တယ္။ သမၼတစနစ္ဟာ တိုင္းသူျပည္သားေတြသာလ်င္ အရင္းခံမူလဘူတ ျဖစ္ တယ္ဆိုတဲ့ သဘာ၀ကို ျပန္ေဖာ္တယ္။ လူလူခ်င္း အတူတူဘဲဆိုတဲ့သဘာ၀ကိုျပန္ေဖာ္တယ္။

ဒါေပမဲ့တခုသတိ ျပဳရမယ္။ “အစုိးရ” ဆိုတဲ့ အာဏာဟာ အင္မတန္ အဖိုးတန္အသုံး၀င္တယ္။ အဲဒီအာဏာကိုလဲ ပစၥည္းအင္အားေကာင္းတဲ့ လူေတြအခ်င္းခ်င္းလုၾကတယ္။ ရယင္လဲ လက္မလႊတ္ခ်င္ဘူး။ တိုင္းသူျပည္သားေတြ ဆိုတာကေတာ့ အဲဒီထဲမွာ ဒုတ္လုပ္ျပီး အရုိက္ခံရမဲ့အခါက်မွ ပါရတာဘဲ။ ဒီလို အာဏာလုၾကတဲ့အ ခါ “ ဒီမိုကေရစီ” ဆိုျပီး “ျပည္သူ႔ဆႏၵ၊ ျပည္သူ႔အာဏာ” လို႔ေၾကြးေၾကာ္ဟစ္ေအာ္ျပီး၊ ညာတဲ့စနစ္ေတြလဲရွိတယ္၊

လူေတြက တိုင္းသူျပည္ သားေတြက “အစုိးရ”အာဏာအပ္လိုက္တုန္းက က်ဳပ္တို႔အတြက္ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးပါဆိုျပီး အာဏာအပ္လိုက္တာဘဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္တို႔ကို ခင္ဗ်ားတို႔ အုပ္စုိးတဲ့လူေတြအတြက္ ႏွိပ္ကြပ္အုပ္ခ်ဳပ္ပါဆိုတဲ့အခ်က္သာ ျဖစ္ေနတာဘဲ။

လူေတြက တင္ေျမွာက္ျပီး

လူေတြရဲ့အက်ိဳးကို လုပ္တဲ့

လူေတြရဲ့အစိုးရသာလွ်င္

ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္ႏိုင္မယ္။

အျခားဟာေတြဒီမိုကေရစီ အစစ္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အတုေတြ သာျဖစ္တယ္။

ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ပဏာမ ျပင္ဆင္မႈ ညီလာခံ မိန္႔ခြန္းမွ ေကာက္ႏွုတ္တင္ျပသည္

( ၁၉၄၆ ခု၊ စက္တင္ဘာလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ (ဖဆပလ) အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဗဟုိဦးစီး အဖြဲ႔၏ သေဘာတူညီခ်က္အရ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ေခါင္းေဆာင္၍ ယာယီ အမႈေဆာင္ အစိုးရ အဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ အစိုးရအဖြဲ႔ ဖြဲ႔စည္းျပီး ၍ တလခြဲမျပည့္မီ ၁၉၄၆ ခု၊ ႏို၀င္ဘာလ ၈ ရက္ေန႔ တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အစိုးရ အဖြဲ႔က အေရးၾကီးေသာ ေၾကညာခ်က္တစ္ေစာင္ ထုတ္ျပန္ေလသည္။ ယင္းေၾကညာခ်က္မွာ “ ျဗိတိသွ်အစိုးရက ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ ေရးကို ေၾကညာရန္ႏွင့္ မေၾကညာက အစိုးရတဖြဲ႔လုံး ႏုတ္ထြက္မည္” ဟူေသာ ေၾကညာခ်က္ျဖစ္၏။ ထိုေၾကညာ ခ်က္အရ ျဗိတိသွ်အစိုးရက ေၾကညာခ်က္တစ္ရပ္ ထုတ္ျပန္ျပီးလွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ကို ဘိလပ္သို႔ ဖိတ္ ေခၚ ေဆြးေႏြးရ၏။ “ေအာင္ဆန္းအက္တလီစာခ်ဳပ္” ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ၾကသည္။ ယင္းစာခ်ဳပ္ အပိုဒ္ ၁ အရ ေရြးေကာက္ပြဲ မ်ားက်င္းပျပီး တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ကို တည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့၏။ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ဥပေဒကို လႊတ္ ေတာ္သို႔ မတင္သြင္းမီ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားပါ၀င္ေသာ ဂ်ဴဗလီေဟာညီလာခံၾကီးတြင္ တင္ျပခဲ့သည္။အထက္ပါမိန္႔ခြန္းမွာ ဂ်ဴဗလီေဟာပဏာမ ျပင္ဆင္မႈ ညီလာခံတြင္မိန္႔ၾကားခဲ့ေသာ မိန္႔ခြန္းမွ ေကာက္ႏွုတ္တင္ျပသည္။ မိန္႔ခြန္းေျပာ ေသာေန႔မွာ ၁၉၄၇ ခု၊ ေမလ ၁၉ ရက္ေန႔ ျဖစ္သည္။)

ဖက္ဆစ္၀ါဒ ႏွင့္ ဒီမုိကေရစီ၀ါဒ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း)

ယခုအခါမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ အဖ်က္ဆီးဆုံး ၀ါဒဟာ ဖက္ဆစ္၀ါဒ ျဖစ္လုိ႔ ဒီ၀ါဒ ကမာၻမွာ ဘယ္ေနရာမွာ ျဖစ္ျဖစ္ ရွိေနရင္ စစ္ျဖစ္ဦးမွာ မုိ႔လုိ႔ ဒီ၀ါဒ ပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ဖုိ႔လုိတယ္။ ဒီတြင္လားဆုိရင္ မဟုတ္ေသးဘူး။

ဒီ၀ါဒမ်ိဳးဟာ သူတုိ႔ျပည္မွာလည္း တုိင္းသူ ျပည္သားေတြကုိ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တယ္။ ကမာၻမွာလည္း အင္မတန္ ႐ုိင္းစုိင္း ေသးႏုပ္တဲ့ လူမ်ိဳးေရး၀ါဒကုိ လက္ကုိင္ထားၿပီး ပုိၿပီး ခ်ဳပ္ခ်ယ္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိတယ္။

ကမာၻမွာလည္း ကမာၻ႔ လြတ္လပ္ေရးကုိ ထိခုိ္က္တယ္။

ကမာၻ႔ လြတ္လပ္ေရးကုိ ထိခုိက္လုိ႔ရွိရင္ ကမာၻ႔ လြတ္လပ္ေရး မရွိႏုိင္ဘဲ ျဖစ္သြားမယ္။

ကမာၻ႔ လြတ္လပ္ေရး မရွိရင္ ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရး ဆုိတာလည္း မရွိႏုိင္ဘူး။

ဒါေၾကာင့္ ဖက္ဆစ္၀ါဒ ကမာၻမွာ ပေပ်ာက္ေရးကုိ က်ေနာ္တို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ထဲမွာ ထည့္ထားတယ္။

ကမာၻမွာ အဲဒီ၀ါဒမ်ိဳးကုိ တုိက္ဖ်က္မယ့္သူေတြနဲ႔ အျမဲ ပူးေပါင္းၿပီး အခြင့္ အာဏာရတုိင္း ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ပဲ။

အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္မွာ ဒီ၀ါဒမ်ိဳး လုံး၀မရွိႏုိင္ေအာင္ လုပ္ရမယ္။

အာဏာရွင္၀ါဒ၊

လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း မုန္းတီးေရး၀ါဒ၊

ဂ်ပန္ျပည္မွာလုိ စစ္ကသာ လႊမ္းမုိးရမယ္ ဆုိတဲ့ စစ္ဖက္ အာဏာရွင္စနစ္၊

သက္ဦးဆံပုိင္ ရွင္ဘုရင္စနစ္၊

အဲဒီ၀ါဒမ်ိဳး အငယ္စားျဖစ္တဲ့ ပေဒသရာဇ္ ၿမိဳ႕စား ရြာစား၀ါဒ၊

အထက္ကသာ ခန္႔ထားၿပီး တုိင္းသူ ျပည္သား ဆႏၵအရ မဟုတ္ဘဲ တုိင္းသူ ျပည္သားေတြနဲ႔ ကင္းကြာၿပီး မင္းစိတ္ေပါက္တဲ့ အရာရွိေတြ ခ်ယ္လွယ္တဲ့ စနစ္ဆုိး...

တမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနရင္....

အမ်ားျပည္သူတုိ႔ ဆႏၵနဲ႔ လုပ္ကုိင္ရတဲ့ ဒီမုိကေရစီ၀ါဒ ေခတ္မစားႏုိင္တဲ့
ဖက္ဆစ္၀ါဒ ဆင္တူ ယုိးမွားေတြ ေပၚလာႏုိင္တယ္။

ဒီ ၀ါဒမ်ိဳး ေပၚလာရင္ တုိင္းသူ ျပည္သားေတြဟာ လြတ္လပ္ေရး ဆုိတာကုိ မရႏုိင္ေတာ့ဘူး။

ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ ဒီမုိကေရစီ ၀ါဒကုိသာ ေခတ္စားေအာင္ လုပ္ရမယ္။

ဒီမုိကေရစီ ၀ါဒသာ လြတ္လပ္ေရး နဲ႔ ဆီေလ်ာ္တယ္။

ဒီ၀ါဒ သာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ အားေပးတယ္။

အဲဒါေၾကာင့္ ဒီ၀ါဒ ကုိသာ က်ေနာ္တုိ႔ ရည္ရြယ္ ရမယ္။

ေနာက္ လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ျပခြင့္၊စည္း႐ုံးခြင့္၊

အစည္းအေ၀း ေခၚခြင့္ႏွင့္ စီတန္း လမ္းေလွ်ာက္ခြင့္၊

လြတ္လပ္စြာ ေတြးေတာခြင့္ႏွင့္ ကုိးကြယ္လုိရာ ဘာသာ ကုိးကြယ္ခြင့္၊

တရားႏွင့္ မညီေသာ အဖမ္းအဆီး အခ်ဳပ္အေႏွာင္မွ ကင္းလြတ္ခြင့္၊

ကုိယ္ေရး လြတ္လပ္ခြင့္၊ ကုိယ့္အိမ္ ကုိယ့္ယာႏွင့္ ေနထုိင္ျခင္းကုိ မတရားသျဖင့္ ေႏွာင့္ယွက္ျခင္းမွ ကင္းလြတ္ခြင့္၊

လူတုိင္း ပညာသင္ၾကားႏုိင္ခြင့္၊ အခမဲ့ ေဆး၀ါး အကူအညီ ရရွိခြင့္၊

မတရား သျဖင့္ စီးပြား ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမ်ားမွ လြတ္ၿငိမ္း ခ်မ္းသာခြင့္၊

အလုပ္သမား လယ္သမားမ်ားရဲ႕ အနည္းဆုံး အခြင့္အေရး မ်ားကုိ အစုိးရက ေစာင့္ေရွာက္ ေပးျခင္း၊

တုိင္းျပည္တြင္ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးတုိင္း ကုိယ့္ဘာသာ ကုိယ့္ဓေလ့ ကုိယ့္ယဥ္ေက်းမႈ အတုိင္း ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခြင့္၊

အုိစာနာစာ အထိအခုိက္ ေလ်ာ္ေၾကး ရန္ပုံေငြ အစရွိသည္ တုိ႔ကုိ အစုိးရက ထားၿပီး အုိမင္း၍ လည္းေကာင္း၊ ဖ်ားနာ၍ လည္းေကာင္း၊ ထိခုိက္ နာက်င္၍ လည္းေကာင္း၊ အလုပ္လုပ္ခ်င္ ေသာ္လည္း အလုပ္ မရႏုိင္၍ လည္းေကာင္း၊ အသက္ေမြး ၀မ္းေက်ာင္း မျပဳႏုိင္စြမ္း ရွိသူမ်ား သည္ အစုိးရ၏ အေထာက္ အပံ့ကုိ ရရွိခြင့္ႏွင့္

ဒီမုိကေရစီ အခြင့္အေရး မ်ိဳးေတြလည္း ရွိရမယ္။

၁၉၄၅ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ စတုတၳအႀကိမ္ေျမာက္ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ား အစည္းအေ၀းတြင္ ႁမြက္ၾကားသည့္ မိန္႔ခြန္း ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္

လူမ်ိဳးေရး ဆိုတာ ဘာလဲ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း)

လူမ်ိဳးၾကီးဆိုတာ ဘာလဲ

ဒီေနရာမွာ လူမ်ိဳးေရးကိစၥကို ကြ်န္ေတာ္ေဆြးေႏြးလိုတယ္။ အဂၤလိပ္လိုမွာ (Nation or Nationality, Race, Tribe) အစရွိသည္ အားျဖင့္ လူမႈေရးးေတြကို အသီးသီး ေခၚထားတာရွိတယ္။

(Nation or Nationality) ဆိုတာမ်ိဳးကေတာ့ ဗမာလို တိတိက်က် ဘယ္လုိျပန္ရမယ္ ဆိုတာ ဗမာ့ အဘိဓါန္ က်က်နန ထြက္မွဘဲ ျဖစ္ႏိုင္မွာဘဲ။ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ဥပမာ ျဗိတိသွ် လူမ်ိဳးဆိုုုယင္ အဂၤလိပ္၊စေကာ့၊ေ၀လ၊အိုင္းရစ္လူမ်ိဳးေတြ ေပါင္းထားတာကို ေခၚတာပဲ။ အေမရိကန္လူမ်ိဳး ဆိုယင္လ ဥေရာပ လူမ်ိဳစံု၊အေမရိကန္မွာ လာေနျပီး အေမရိကန္ လူမ်ိဳးလိုေနတဲ့ လူအားလံုးကို ေခၚတာပဲ။ ဒီေတာ့ (Nation) သို႔မဟုတ္ (Nationality) ေခၚတဲ့ လူမ်ိဳးၾကီးကို ဆိုၾကပါစို႔၊အဲဒီ လူမ်ိဳးၾကီးဆိုတာ ဘယ္လို အခ်င္းအရာေတြနဲ႔ ျပည့္စံုမွ လူမ်ိဳးၾကီးလို႔ ေခၚမလဲ။ အဲဒီလူမ်ိဳးေရး ျပႆနာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အခု ကမၻာေက်ာ္ ဆိုဗီယက္ ယူနီယံ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ျဖစ္တဲ့ စတာလင္က ဘယ္လို သရုပ္ေဖာ္ထားသလဲ ဆိုယင္ -

A nation is a historically evolved stable community of language,territory ,economic life, and psychologicsl make - up manifested in a community culture;

လူမ်ိဳးၾကီး ဆိုတာ ရာဇ၀င္အရ ျဖစ္ပြားျပီး တည္တည္တံ့တံ့ ေနလာတဲ့ သူ႔ဘာသာစားနဲ႔၊ သူ႔နယ္ေျမနဲ႔၊သူ႔စီးပြားေရးနဲ႔၊သူ႔ယဥ္ေက်းမႈ ပညာထံုးစံဓေလ့ေတြနဲ႔ ညီညြတ္စည္းရံုးထားတဲ့ လူေပါင္းစုဘဲလို႔ စတာလင္က သရုပ္ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ ဒီေနရာမွာ လူေပါင္းစုဆိုတာဟာ (A nation is not a racial or trible community of people) လို႔ အတိအလင္း ေဖာ္ျပထားတယ္။ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ လူမ်ိဳးၾကီးဆိုတာ အေသြးအဆင္းတူတဲ့ (Race) တိိို႔ (Tribe) တို႔ ေခၚတဲ့ လူမ်ိဳးစုမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီ (Race) တို႔မ်ား ေပါင္းစပ္ထားျခင္း ျဖစ္လို႔ တယ္ရွင္းလင္း ျပန္တယ္။

အဲဒီမွာ စကားတူရိွရံုနဲ႔ လူမ်ိဳးၾကီး မျဖစ္ႏိုင္ဘူးတဲ့။ စကားတမ်ိဳးထဲ ေျပာၾကတဲ့ အဂၤလိပ္ အေမရိကန္ဟာ လူမ်ိဳးၾကီးႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနတာ အထင္အရွားဘဲ မဟုတ္လားတဲ့။ လူမ်ိဳးျခားတိုင္း စကားမျခားဘူး။ စကားတူတိုင္း လူတမ်ိဳးတည္း မဟုတ္ဘူး။ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြံာ ဆံုစည္းခြင့္ မရွိလို႔ရွိယင္ တမ်ိဳးစီျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို ဆံုစည္းတဲ့ ေနရာမွာ တေျမတည္းေန တေရတည္းေသာက္တဲ့ လူေတြမွ လူတမ်ိဳးတည္း ျဖစ္လာႏိုင္သတဲ့။ ေနာက္စီးပြားေရးမွာလဲ တဦးႏွင့္တဦး ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံ သေဘာမ်ိဳး မွီခိုျပီး ေပါင္းစည္းထားမွ ျဖစ္သတဲ့။ ျပီးေတာ့ လူတမ်ိဳးရဲ့ စိတ္ဓါတ္ (Nationnal Character) လို႔ ဆိုတဲ့ လူယဥ္ေက်းမႈထံုးစံ ဓေလ့ဆိုတာကို မထားလို႔ မျဖစ္ဘူးတဲ့။ ဒီအခ်က္ေတြထဲက တခုေလာက္မရရံုနဲ႔ဘဲ လူမ်ိဳးၾကီးဆိုတဲ့ ဂုဏ္အဂၤါကို မထိုက္္တန္ဘဲ ျဖစ္သြားႏိုင္သတဲ့။ အဲဒီေတာ့ ဒီအခ်င္းအရာေတြ အားလံုးျပည့္စံုမွ လူမ်ိဳးၾကီး တမ်ိဳး ျဖစ္တယ္ဆိုဘဲ။ ဒီေနရာမွာ (Common Language) ဆိုတဲ့ စကားတူလို႔ ဆိုတာမွာလဲ ဥပမာ ျဗိတိသွ် လူမ်ိဳးၾကီးမ်ား အဂၤလိပ္စကား အားလံုး ေျပာၾကတယ္။ နားလည္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိုင္းရစ္တို႔ ဘာတို႔မွာ သူတို႔စကား သတ္သတ္ရွွွိတယ္။ အဲဒါကိုလဲ သတိျပဳဖို႔ လုိတယ္။


ေနာက္ျပီး (State) (ဒီေနရာမွာေတာ့ လက္နက္ႏိုင္ငံေတာ္လို႔ဘဲ ဆိုၾကပါစို႔)။ အဲဒီ လက္နက္ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုတဲ့ (Political Community) ႏိုင္ငံေရး လူေပါင္းစနဲ႔႔႔႔႔ လူမ်ိဳးၾကီး ေပါင္းစံု (National Community)ကို နားမရႈပ္ေစလိုဘူးလို႔ စတာလင္က ရွင္းထားတယ္။ ဘယ္လိုလဲ ဆိုယင္ တူတာေတြထဲမွာ စကားတူမွ လူမ်ိုဳးၾကီး တမ်ိဳးဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္မယ္။ သို႔ေသာ္လည္း လက္နက္ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရး လူေပါင္းစုထဲမွာေတာ့ စကားမတူေပမဲ့ တႏိုင္ငံတည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေဖာ္ျပထားတယ္။


ေကာင္းျပီ။ ဒီအခ်က္ေတြကို အေျချပဳျပီး စဥ္းစားယင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္မွာ (Nation or Nationnality) လူမ်ိဳးၾကီး အျဖစ္နဲ႔ ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳး ရွိသလဲ ဆိုယင္္ စင္စစ္ ေျပာရယင္ေတာ့ အားလံုးတမ်ိဳးတည္းပဲ ရွိႏိုင္မယ္။

(Race,Tribe) ဆိုတဲ့ ဟာမ်ိဳးေတာ့ ရွိသေပါ့။ ဒါမ်ိဳးေတြေကာ (Nation or Nationality) ထဲမွာ မရွိဘူးလား ဆိုေတာ့ ရွိသတဲ့။ သူတို႔ကို (National Minority) လို႔ ေခၚတယ္။ လူမ်ိဳးေရး လူနည္းစုေတြလို႔ ေခၚတယ္တဲ့။

အဲအခုန ကြ်န္ေတာ္တို႕ ဗမာျပည္မွာ လူမ်ိဳးၾကီး စစ္စစ္ ေခၚႏိုင္တာ အားလံုးေပါင္းေခၚမွ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ ဘာျပဳလို႔ ေျပာရသလဲဆိုယင္ အထက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ လူေပါင္းစု ဆိုလို႔၊ ရွမ္းလူမ်ိဳးကို ေျပာမယ္ဆိုယင္ေတာ့ စစ္စစ္ မဟုတ္ဘဲ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ သေဘာမ်ိဳး ဆိုယင္ လူမ်ိဳးၾကီးလို႔ ေခၚႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ တျခား လူမ်ိဳးေတြ ဆိုယင္ မေခၚႏိုင္ဘူး။ ဥပမာ ဂ်ိန္ေဖာလူမ်ိဳး ၊ သူတို႔မွာ အထက္ပါ လူမ်ိဳးၾကီး အဂၤါျပည့္ျပည့္စံုစံု မရွိဘူး။ အထူးသျဖင့္ စီးပြားေရးမွာ သူ႔ခ်ည္း မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဥပမာ ခ်င္း ၊ ခ်င္းက်ေတာ့ ပိုေတာင္ ဆိုးသြားေသးတယ္။ ဘာျပဳလို႔လဲ ဆိုယင္ သူတို႔မွာ စကားတူကို မရွိဘူး။ အခ်င္းခ်င္း က်ေတာ့ ဗမာစကားယင္လဲသံုး၊ အဂၤလိပ္ေတြ စီမံခဲ့လို႔ ကုလားစကားယင္လဲ သံုးေနရတာပဲ။ ကရင္နီကို ၾကည့္ ၊လူဦးေရကလဲ မိုးျဗဲနယ္ဆိုတာ ထည့္ပါမွ ရွစ္ေသာင္ေလာက္ဘဲရွိတယ္။ အဲဒီ ရွစ္ေသာင္းေလာက္က အခ်င္းခ်င္း ဘာစကား သံုးေနရလဲ ဆိုယင္ ဗမာစကားကို သံုးေနရတယ္။ ကရင္ လူမ်ိဳးၾကည့္အံုးမလား။ အမ်ိဳး ၁၂ မ်ိဳးေလာက္ကြဲျပီး စကားဆိုုယင္လဲ (Principal Languages) အဓိက စကား ႏွစ္မ်ိဳးေတာင္ ရွိေနတယ္။ အခ်င္းခ်င္းက်ေတာ့ ဗမာစကားဘဲ သံုးေနရတာဘဲ။ ရွမ္းဆိုတာလဲ အမွန္ကေတာ့ ဗမာစကား အမ်ားအားျဖင့္ နားလည္ၾကတာဘဲ။ ယဥ္ေက်းမႈဆိုယင္ ဗမာ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ တူတာေတြ အမ်ားၾကီးဘဲ။

လူမ်ိဳးၾကီး အခ်င္းခ်င္း ဆိုယင္ေတာ့ (Nations are Sovereigns and all natiiions are equal) လို႔ လူမ်ိဳးၾကီးေတြဟာ အခ်ုဳပ္အခ်ာ အာဏာရွိတယ္။ အတူတူဘဲ။ တန္းတူဘဲလို႔ စတာလင္က ဆိုထားတယ္။


ဒါျဖင့္ ဒီအဓိပၸာယ္က ဘယ္လို သေဘာလဲ။ လူမ်ိဳးၾကီးဆိုတာ အခ်င္းခ်င္း ေပါင္းသင္းေနယင္ (Regional Autonomy) ဆိုတဲ့ နယ္ေျမအရ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရျပီး ခြဲထြက္ခြင့္ပါ ရထိုက္သတဲ့။ ကိုယ္ပိုင္ ျပဌာန္းႏိုင္ခြင့္ လံုး၀ ရထိုက္သတဲ့။

The right of self-determination means that a nation can arrange its life according to itsown will. It has the right to arrange its own life on the basis of autonomy.

It has the right to enter into federal relation with other nations. It has right to complete secession.

လိို႔ ဆိုုထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆက္ေျပာထားတာရွိေသးတယ္။

This of course does not mean that Social Democrats will support every demand of nation.A nation has the right even to return to the order of things; but this does not mean that Social Domocrats will subscribe to such a decision if taken by any institution of the said nation............

ျပီးေတာ့

In fighting for the right of nations to self-determination, the aim of the Social Democrats is to put an end to the policy of national oppression,to render it impossible, and thereby to remove the grounds of hostility and reduce it to a minimum.

ကိုယ္ပိုင္ ျပ႒ာန္းႏိုင္ခြင့္ကို လူမ်ိဳးၾကီးဆိုတာတိုင္း ရထိုက္တယ္ဆိုေပမဲ့ ေနရာတကာ အျမဲတမ္းမဟုတ္ဘူး။ ေကာင္းက်ိဳးလုပ္ဖို႔သာ ျဖစ္တယ္။ ဆိုးက်ိဳးလုပ္ဖို႔မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေျပာထားတယ္။ လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းခ်ယ္လွယ္လႊမ္းမိုးမႈ၊ ႏွိပ္စက္မႈ မျဖစ္ရေအာင္ ဒီအခြင့္အေရး မ်ိဳးကိုလူမ်ိဳးၾကီးတိုင္းကို ေပးတာဘဲ။

ပီေတာ့ “ မတ္၀ါဒ” ဋီကာဆရာတဦးကလဲ

It would be wrong to say that Marxists must support every national movement and that they have to apply the principle of national self-determination as dogma in every simple case. Also the right of self - determination of this or that national group has to be difinitely denied if under the given conditions it would serve reactionary purposes the do a disservice to the general cause of democtacy.

ကြယ္လြန္သြားတဲ့ လီနင္ ဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ၾကီးကလဲဆိုထားတယ္။

The various demands of democracy, including self-determination, are not absolute, but a small part of the general de mocratic (now general socialist) world movement. Possible in individual concrete cases, the part may contradict the whole, if so it must be rejected.

ေနာက္ျပီး

The question of the right of a nation freely to secede must not be confused with the question of whether it would be expedient for any given nation to secede at secede at any given moment.

ဒါေတြ အားလုံးျခဳံလိုက္ေတာ့ ဘာအဓိပၸါယ္ထြက္သလဲဆိုင္ယင္ လူမ်ိဳးၾကီးဆိုတာ အခ်င္းခ်င္းေပါင္းၾကယင္ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္အရ ေပါင္းၾက။ ဒါေပမဲ့ ေနရာတကာ အခ်ိန္အခါတိုင္းမွာ အေျခအေန အက်ိဳးအေၾကာင္းကို မေထာက္ဘဲ အရမ္းကိုယ္ပိုင္ ျပ႒ာန္းခြင့္မဟုတ္ရ ဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ပါဘဲ။ ဒါက (Nation or Nationality) ဆိုတဲ့ လူမ်ိဳးၾကီးႏွင့္ ပက္သက္ျပီးသိသင့္သိထိုက္ေသာ သေဘာတရားေတြဘဲ။

ျပီးေတာ့ ....

Of course not one of the regions constitutes a compact homogeneous nation for each is interspersed with national minorities. Such are the Jews in Poland. the Latvians in Lithuania, the Russians in Caucasus. the Poles in the Ukraine,and so on. It may be feared. therefore, that the minorities will be oppressed by the national majorities. But there will be grounds for this fear. only if the old order continues to prevail in the country. Give the country complete democracy and all grounds for this fear will vanish.

What is it that particularly a national minority? A minority is discontented because it does not enjoy the right to use its native language. Permit it to use its native language and the discontent will pass of itself. A minority is discontented beause it does not possess its own schools. Give it its own schools and all grounds for discontent will disappear. A minority is discontented because it does not enjoy liberty of conscience, etc. Give it these liberties and it will cease to be discontented. Thus national equality in all forms (languages, schools etc) is an essential element} in the solution of the national problem.

A state law based on cmplete democracy in the country is required. prolubiting all national privileges without exception and all kinds of disablities and restrictions on the rights of national minorities.

ဒီဟာကေတာ့ လူမ်ိဳးေရးလူနည္းစုအခြင့္အေရးေတြႏွင့္ ပက္သက္ျပီးသိသင့္သိထိုက္တဲ့အခ်က္ေတြဘဲ။ ပီးေတာ့ လူမ်ိဳးေရးလူနည္းစုဆို တာ လူဦးေရ ဘယ္ေလာက္ရွိမွ လူမ်ိဳးေရး လူနည္းစုေခၚမလဲ ဆိုတာကိုလဲ သိဖို႔လိုတယ္။ အရင္ စစ္မျဖစ္ခင္တုန္းက ရွိခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေပါင္းစုံ အသင္းခ်ဳပ္ၾကီးက သရုပ္ ျပ႒ာန္းထားတာကေတာ့၊ လူမ်ိဳးေရးလူနည္းစုဆိုတာ လူမ်ိဳးေရးလူမ်ားစုရဲ့ ငါးပုံတပုံေလာက္ရွိမွ လူမ်ိဳးေရးလူ နည္းစုလို႔ ေခၚႏိုင္မယ္လို႔ ဆိုထားတယ္။ ဘာျပဳလို႔လဲ ဆို ရွမ္းျပည္မွာ လူမ်ိဳးေပါင္း ၂၀၊ ၃၀ ေလာက္ရွိတယ္။ အဲဒီလိုသာ လူမ်ိဳးကြဲတိုင္း ေရွာက္ေခၚေနရယင္ဆုံးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္လူဦးေရ သတ္မွတ္ရတာဘဲ။ သို႔ေပမဲ့ ဗမာျပည္အဖို႔မွာ လူမ်ိဳးေရး လူမ်ားစုရဲ့ ငါးပုံတပုံ ဆိုတာေတာ့ မ်ားလြန္းအားၾကီးတယ္ ထင္တယ္။ ဆယ္ပုံတပုံ ေလာက္ရွိယင္ဘဲ လူမ်ိဳးေရးလူနည္းစုလို႔ ေခၚသင့္တယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ယူဆတယ္။ လူမ်ိဳးေရး လူမ်ားစုရဲ့ ငါးပုံတပုံရွိမွ လူမ်ိဳးေရးလူနည္းစုဆိုယင္ေတာ့ ဗမာျပည္မမွာ လူမ်ိဳးေရး လူနည္းစုကို မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူး။


ဒါေပမဲ့ ဥပမာ ကရင္လူမ်ိဳးဆိုလို႔ရွိယင္ လူမ်ိဳးေရး လူနည္းစုအျဖစ္နဲ႔ အခြင့္အေရးေတြ ရသင့္သေလာက္ မရဘဲ ရွိေနတယ္ဆိုတာ ျငင္းလို႔ က်ဳပ္တို႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ျပီးေတာ့ သူတို႔တေတြဟာလဲ ဗမာေတြရဲ့ ဆယ္ပုံတပုံေလာက္ အဖ်င္းဆုံး ရွိလိမ့္မယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကို ေတာ့ လူမ်ိဳးေရးလူနည္းစု အခြင့္အေရးေတြကို ေပးဖို႔ေတာင္းတယ္။ မြန္လူမ်ိဳးကိစၥဆိုယင္ေတာ့ သူတို႔မွာ အခုလူမ်ိဳးေရး လူနည္းစုအျဖစ္ နဲ႔ မြန္စာေပ၊ မြန္ေက်ာင္းေတြ ကိစၥေလာက္က လြဲယင္ တျခားနစ္နာခ်က္ေတြမရွိပါဘူး။ မြန္ရယ္၊ ဗမာရယ္ ခြဲျခားျပီး ကရင္လို သေဘာ ထားသလိုထားေစခ်င္လိုိ႔ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။

ဒီေတာ့ လူမ်ိဳးေရး ျပႆနာနဲ႔ပက္သက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္စုံစုံလင္လင္ ေျပာျပျပီးတဲ့ေနာက္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္သစ္ကို တည္ေထာင္ေတာ့ ျပည္ေထာင္စုသေဘာတည္ေထာင္မလား။ လူမ်ိဳးၾကီးတမ်ိဳးတည္းဘဲဆိုတဲ့ တိုင္းျပည္မ်ိဳး (Unitary) တည္ေထာင္မလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ေျဖဆိုလိုတယ္။

ကြ်န္ေတာ္အျမင္အရ ဆိုယင္ေတာ့ အထက္လူမ်ိဳးေရးအရ ရသင့္ရတိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးမ်ိဳးေတြကို စည္းကမ္း သတ္မွတ္ေပးျပီးးေတာ့ (Unitary State) လူမ်ိဳးၾကီး တမ်ိဳးတညး္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံမ်ိဳးေတာ့ ေထာင္လို႔မျဖစ္ဘူး။ ျပည္ေထာင္စု သေဘာမ်ိဳးဘဲ ျဖစ္ရမွာဘဲ။

ဒါေပမယ့္ ေပါင္းခါမွ ေဆးအတြက္ ေလးတဲ့ ျပည္ေထာင္စုမ်ိဳး၊လီနင္ေျပာသလို တစိတ္ တေဒသက တခုလံုးကို ဆန္႔က်င္တဲ့ (The part contradic ting the whole) ျပည္ေထာင္စုမ်ိဳး ဆိုယင္ေတာ့ အျဖစ္ႏိ္ု္င္ဘူး။ အထူးသျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုဟာ စီးပြားေရး တိုးတက္မႈကို စုေပါင္းျပီး စံနစ္တက် စီစဥ္ႏိုင္မယ့္ ျပည္ေထာင္စုမ်ိဳး ျဖစ္ရလိမ့္မယ္။

ဒါမွ လူမ်ိဳးအားလံုး တိုင္းသူျပည္သား အမ်ားဆံုး တိုးတက္မႈကို လုပ္ႏိုင္မွာဘဲ။ ေပါင္းတယ္ဆိုတာ အခ်င္းခ်င္း ေကာင္းက်ိဳးရွိေအာင္ ေပါင္းၾကတာ ျဖစ္ျပီး ဆိုးက်ိဳးရွိေအာင္ ေပါင္းတာမ်ိဳး ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။

ဒီလူမိ်ဳးေရး ျပႆနာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီ ေနာက္ အေၾကာင္းေပၚယင္ ေပၚသလို ေဆြးေႏြးသင့္ယင္ ေဆြးေႏြးပါအံုးမယ္။ အခု ဒီမိန္႔ခြန္းမွာေတာ့ ဒီေလာက္နဲ႔ဘဲ ေတာ္ေလာက္ျပီလို႔ ကြ်န္ေတာ္ယူဆပါတယ္။

(၁၉၄၆ ခု၊ စက္တင္ဘာလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ (ဖဆပလ) အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဗဟုိဦးစီး အဖြဲ႔၏ သေဘာတူညီခ်က္အရ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ေခါင္းေဆာင္၍ ယာယီ အမႈေဆာင္ အစိုးရ အဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ အစိုးရအဖြဲ႔ ဖြဲ႔စည္းျပီး ၍ တလခြဲမျပည့္မီ ၁၉၄၆ ခု၊ ႏို၀င္ဘာလ ၈ ရက္ေန႔ တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အစိုးရ အဖြဲ႔က အေရးၾကီးေသာ ေၾကညာခ်က္တစ္ေစာင္ ထုတ္ျပန္ေလသည္။ ယင္းေၾကညာခ်က္မွာ “ ျဗိတိသွ်အစိုးရက ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ ေရးကို ေၾကညာရန္ႏွင့္ မေၾကညာက အစိုးရတဖြဲ႔လုံး ႏုတ္ထြက္မည္” ဟူေသာ ေၾကညာခ်က္ျဖစ္၏။ ထိုေၾကညာ ခ်က္အရ ျဗိတိသွ်အစိုးရက ေၾကညာခ်က္တစ္ရပ္ ထုတ္ျပန္ျပီးလွ်င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ကို ဘိလပ္သို႔ ဖိတ္ ေခၚ ေဆြးေႏြးရ၏။ “ေအာင္ဆန္းအက္တလီစာခ်ဳပ္” ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ၾကသည္။ ယင္းစာခ်ဳပ္ အပိုဒ္ ၁ အရ ေရြးေကာက္ပြဲ မ်ားက်င္းပျပီး တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ကို တည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့၏။ ႏိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ ဥပေဒကို လႊတ္ ေတာ္သို႔ မတင္သြင္းမီ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားပါ၀င္ေသာ ဂ်ဴဗလီေဟာညီလာခံၾကီးတြင္ တင္ျပခဲ့သည္။ ေဖာ္ျပပါေကာက္ႏွုတ္ခ်က္မွာ ဂ်ဴဗလီေဟာပဏာမ ျပင္ဆင္မႈ ညီလာခံတြင္မိန္႔ၾကားခဲ့ေသာ မိန္႔ခြန္းမွ ျဖစ္သည္။ မိန္႔ခြန္းေျပာ ေသာေန႔မွာ ၁၉၄၇ ခု၊ ေမလ ၁၉ ရက္ေန႔ ျဖစ္သည္။)

ဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္းဆင္းပြဲမိန္႔ခြန္း (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း)

၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွ ယေန႔အထိ ဖံုးကြယ္ေဖ်ာက္ဖ်က္ထားျခင္းခံရေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ မိန္႔ခြန္း 

 ေအာက္ပါ မိန္႔ခြန္းမွာ ဂ်ပန္ေခတ္ ၁၉၄၄ -ခု မတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔ နံနက္အခ်ိန္တြင္ မဂၤလာဒုံ ဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္းဆင္း ပြဲ၌ ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္ စစ္ေသနာပတိႏွင့္ စစ္ဝန္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေျပာၾကားေသာ မိန္႔ခြန္းတရပ္ ျဖစ္ေၾကာင္း။ သူက်ဆုံးသြားခဲ့ရေသာ ဤဇူလိုင္လတြင္ သူ႔အား ျပန္ေျပာင္းသတိရမိသည့္အားေလွ်ာ္စြာ သူ၏ ေျပာင္ ေျမာက္ေသာ မိန္႔ခြန္းကို ရွာေဖြေဖာ္ျပလုိက္ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း။။ (ဗိုလ္ဥတၱမေက်ာ္)
…………………………………………………………………….


ရဲေဘာ္တို႔
ယေန႔ ရဲေဘာ္တို႔ အစုအခ်ဳိ႕ဟာ စစ္ဗိုလ္ေလာင္းကေလးမ်ားအျဖစ္ ဘြဲ႔အဆင့္အတန္းကုိ ခံယူၾကရေတာ့မယ္။ ယေန႔ အထိ ရဲေဘာ္တို႔ဟာ ေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္ၿပီး တာဝန္ရယ္လို႔ မိမိတို႔အေပၚမွာ မရွိၾကေသးဘူး။ယေန႔ေက်ာင္းကထြက္ၿပီး ဗမာ့တပ္မေတာ္အသီသီး ႒ာနအသီးသီးမွာ ရာထူးအလုပ္ဝတၱရားမ်ားရတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ရဲ ေဘာ္တို႔ အသီးသီးမွာ ကိုယ့္တာဝန္ႏွင့္ ကိုယ့္ဝတၱရားႏွင့္ ျဖစ္သြားၿပီ။ ဒီလို ကိုယ့္တာဝန္ ကိုယ့္ဝတၱရားႏွင့္ ဗမာႏုိင္ငံ ေတာ္နဲ႔ ဗမာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ အမႈကိုထမ္းၾကတဲ့အခါ ရဲေဘာ္တို႔ကို မွာသင့္မွာရာ အခ်က္ေတြကို ငါတို႔မွာၾကားလုိတယ္။

ပထမဆုံး ရဲေဘာ္တို႔ကုိမွာခ်င္တာက ငါတို႔ အခု ဗမာႏိုင္ငံဟာ ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္းႏိုင္ငံ ျဖစ္တယ္။ ဒို႔တပ္မေတာ္ဟာ တႏိုင္ငံလုံးတမ်ဳိးသားလုံးရဲ႕ အက်ဳိးအတြက္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီႏို္င္ငံ ဒီအက်ဳိးကုိ ကာကြယ္ရမယ့္ ဗမာ့တပ္မေတာ္ ဟာလည္း ဗမာတႏုိင္ငံလုံး တမ်ဳိးသားလုံးအတြက္ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ နားလည္ရမယ္။

ဒီတပ္မေတာ္ဟာ လူတဦးတေယာက္အတြက္ တည္ေထာင္ထားတာမဟုတ္။ တႏိုင္ငံလုံး တမ်ဳိးသားလုံးအတြက္ ျဖစ္ တယ္။ ဒီတပ္မေတာ္ဟာ တဖြဲ႔တပါတီ လူတစုအတြက္ တည္ေထာင္ထား တာမဟုတ္။တႏို္င္ငံလုံးတမ်ဳိးသားလုံးအတြက္ ျဖစ္တယ္။

တကယ့္သစၥာျဖစ္ရမယ္
---------------
ဒီတပ္မေတာ္ဟာ ေရွးအဂၤလိပ္ လက္ထက္ကလို ေၾကးစားတပ္ မဟုတ္။ ႏိုင္ငံနဲ႔ အမ်ဳိးကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာင့္ဖို႔ ႏိုင္ငံ ႏွင့္အမ်ဳိးကို မတင္ေပးဖို႔ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတပ္မေတာ္ဟာ ႏိုင္ငံနဲ႔အမ်ဳိး၏ သစၥာကို အျမဲေစာင့္ရမယ္။ ေရွးတုန္း ကလို တျခားႏုိင္ငံ တျခားအမ်ဳိးကို သစၥာေစာင့္တာမဟုတ္။ အဲဒီလိုေစာင့္တဲ့ သစၥာဟာ ဝတ္ေၾကတမ္းေၾကေစာင့္တဲ့ သစၥာ ျဖစ္တယ္။ အခု ငါတို႔ဟာ ငါတို႔အမ်ဳိး ငါတို႔ႏိုင္ငံကုိ သစၥာေစာင့္ရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔ေစာင့္တဲ့သစၥာဟာ တကယ့္ သစၥာျဖစ္ရမယ္။ အေပၚယံသာျဖစ္တဲ့ သစၥာမျဖစ္ ရဘူး။

ဘယ္လုိေစာင့္ရမလဲ။ ယခုအခါ ရဲေဘာ္တို႔ေပၚမွာ နည္းလမ္းအ တုိင္း အဆင့္ဆင့္ခန္႔အပ္ထားတဲ့ အႀကီးအမွဴးအားလုံးေတြဟာ ဒီႏိုင္ငံ ဒီအမ်ဳိးရဲ႕ ကိုယ္စားေတြပဲ။ အဲဒီ ကိုယ္စား ႏုိင္ငံနဲ႔ အက်ဳိးကုိ သစၥာေစာင့္ျခင္းဟာ ကုိယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ ကိုယ့္အမ်ဳိးကို သစၥာေစာင့္တာပဲ။

ဒီေတာ့ ရဲေဘာ္တို႔ ေမးစရာ စကားတခြန္း ရွိတယ္။ တကယ္လို႔ ဒီအႀကီး အမွဴးေတြထဲက ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ႀကိဳးငဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံနဲ႔ အမ်ဳိးကိုသစၥာမဲ့ၿပီး လုပ္ရင္ ဘယ့္ ႏွယ့္လုပ္မလဲ။ ဒီလုိ ကုိယ္က်ဳိးငဲ့ၿပီး လူမ်ဳိးရဲ႕အက်ဳိးနဲ႔ ႏိုင္ငံကုိ ဆန္႔က်င္တဲ့ အႀကီးအမႈးေတြ ဟာ ၾကာၾကာ မေနႏုိင္ပါဘူး။ အခ်ိန္တန္တဲ့အခါ ျပဳတ္က်မွာပဲ။ ရာဇဝင္မွာ ၾကည့္လို႔ရွိရင္ ဘယ္ေလာက္ ႀကီးတဲ့လူ ျဖစ္ျဖစ္ မတရားလုပ္တဲ့အခါ ျပဳတ္ က်တာခ်ည္းပဲ။ ဒီလုိမတရားတဲ့ အႀကီးအမႈးေတြ ရွိရင္ ရဲေဘာ္ တို႔ရဲ႕ အေပၚမွာလည္း တည္တယ္။

ဥပမာ မတရားတဲ့ အ ႀကီးအမႈးတေယာက္က ဝတၱရားနဲ႔ မဆုိင္တဲ့ ႏိုင္ငံႏွႈင့္ အမ်ားအက်ဳိးနဲ႔ မပတ္သတ္တဲ့ အမိန္ကမ်ဳိးေပးတဲ့အခါ အမိန္႔ဟာ နည္းက်မက် တရား မတရား ႏိုင္ငံနဲ႔ အမ်ဳိးမွာ အက်ဳိးရွိမရွိ ၾကည့္ရမယ္။

အဲသလုိၾကည့္တဲ့အခါ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ မရွင္းရင္ သူ႔ထက္ႀကီး တဲ့အႀကီး အမႈး တေယာက္ကို ျဖစ္ျဖစ္ အျခားအႀကီးအမႈးတေယာက္ ကိုျဖစ္ျဖစ္ သြားေမးရမယ္။ ဒီအခါမွာ ရဲေဘာ္တို႔ဟာ ဘယ္ဒင္း မွန္တယ္ မွားတယ္ သိႏိုင္ရမယ္။

ေတာ္ေအာင္ႀကိဳးစားၾကပါ
-----------------
က်ဳပ္အဖို႔ေျပာရရင္ ရဲေဘာ္တို႔ထဲကျဖစ္ျဖစ္ အခုတပ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ စစ္သားကေလးက စၿပီး အားလုံး ရဲေဘာ္ေတြထဲက ျဖစ္ ျဖစ္ က်ဳပ္ထက္ အရည္အခ်င္း အက်င့္စာရိတၱ အလုပ္အကိုင္ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္ အေျမာ္အျမင္ ရွိတယ္လို႔ ေတြ႔တာနဲ႔တၿပိဳင္ နက္ က်ဳပ္ဟာ အဲဒီလိုေတာ္တဲ့လူကို ထုိးတင္ၿပီး ေနာက္လုိက္လုပ္ဖို႔ အသင့္ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရဲေဘာ္တို႔ အားလုံး ႀကိဳး စားၾကပါ။ ေတာ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါ။

ရာထူးအဆင့္အတန္း
-------------
ကေန႔ ရဲေဘာ္တို႔အားလုံးကုိ စိ္တ္ထဲမွာ ရွိသည့္အတုိင္းေျပာျပမယ္။ ယခုအခါ ငါတို႔အထဲမွာ ႏိုင္ငံအတြက္ အမ်ဳိးမ်ဳိး အ နစ္နာခံဘူးတဲ့ လူေတြရွိတယ္။ ငါတို႔ သိတာလည္း ရွိတယ္။ မသိတာလည္းရွိတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ေရွးကသာ ဒီလို အ နစ္နာခံၿပီး အခုအလုပ္မလုပ္ရင္ ဘယ္သူမွ မတုိးတတ္ႏိုင္ဘူး။ အကယ္၍ အခုလည္း အလုပ္လုပ္တယ္။ ေရွးကလည္း အနစ္နာခံဖူးတယ္ဆိုရင္ ဒီလိုလူမ်ဳိးဟာ လူမ်ားတကာထက္ တုိးတတ္မွာ အမွန္ပဲ။ ကေန႔ ဆိုင္ရာလူႀကီးေတြ မသိေသး လို႔ မတုိးတတ္ေသးရင္ ေနာက္တေန႔ တုိးတတ္မွာပဲ။

တကယ္ေတာ္တဲ့သူေတြဟာ ဘယ္သူမွ ႏွိမ္ထားလို႔ မရပါဘူး။ ကိုယ့္ကုိယ္ကိုလည္း သိဒၶိတင္ေနစရာမလိုဘူး။ လူႀကီးေတြကိုလည္း မ်က္ႏွာလုပ္စရာမလုိဘူး။

ဒါေပမယ့္ နီပြန္က ျပန္ လာလို႔ စစ္ေက်ာင္းကဆင္းလို႔ ေရွးက အနစ္နာခံဖူးလို႔ဆုိၿပီး ယခုအခါ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ရင္ ဘယ္သူမွတတ္ မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီ့ျပင္လူေတြအတြက္ က်ဳပ္မေျပာႏုိင္ေပမယ့္ ွဗမာ့တပ္မေတာ္မွာ က်ဳပ္အခုေနရာမွာ တာဝန္ယူေနသမွ် အခု က်ဳပ္ေျပာခဲ့တဲ့ စနစ္က တဆံျခည္မွ ခြာမသြားဘူး။ ေရြ႕မသြားဘူးဆုိတာ အားလုံးသိေစခ်င္တယ္။ ဒါက ရာထူးအ ဆင့္အတန္း တိုးတတ္တာနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီးရဲေဘာ္တို႔ကုိ သိဘို႔ေျပာျပျခင္းပဲ။

တန္ခိုးျပဘို႔မဟုတ္
------------
တျခား မွာၾကားလုိတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ေျပာေနၾကစကားပဲ။ ဒါေပမယ့္ ထပ္ၿပီး အဓိပၸာယ္ ေလးနက္ေအာင္ ေျပာလိုက္ ဦးမယ္။

ငါတို႔စစ္တပ္ဟာ ႏို္င္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြကုိ ညႇဥ္းဘို႔မဟုတ္။ လက္နက္အားကိုးတန္ခိုးျပဘို႔ မဟုတ္။ စစ္တပ္ဟာ ႏုိင္ငံရဲ႕ အေစခံျဖစ္ရမယ္။ ႏိုင္ငံဟာ စစ္တပ္ ရဲ႕ အေစခံ မျဖစ္ရဘူး။

ဒါက စကားရိုင္းရိုင္းနဲ႔ နားလည္ေအာင္ေျပာျပတာ ပဲ။ဒီစကားကုိ က်ဳပ္ေျပာတာက စစ္တပ္ကို က်ဳပ္ျပန္ႏွိမ္ခ်င္တဲ့ သေဘာနဲ႔ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ ငါတို႔ဟာ လက္နက္ကိုင္ လူေတြျဖစ္ၾကေသာ္လည္း မတရား မလုပ္။ ႏို္င္ငံရဲ႕ ရန္သူေတြမဟုတ္။ ႏို္င္ငံရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြဆုိတာ အားလုံးသေဘာ ေပါက္ေအာင္ ေျပာျပျခင္းပဲ။

အမွန္ေျပာရရင္ လူေတြဟာပုထုဇဥ္ေတြဘဲ အားရွိတဲ့အခါ အားနည္းတဲ့လူေတြကို ညႇဥ္းခ်င္ တဲ့ စိတ္ရွိတယ္။ အားနည္းတဲ့သူေတြကလည္း အားနည္းတဲ့အခါတုန္းကေတာ့ အားႀကီးေနတဲ့လူကို လက္နက္ အားကုိး အာဏာအားကိုး လုပ္ခ်င္တယ္ေျပာၾကတာပဲ။ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ အားႀကီးတဲ့ေနရာ အာဏာရွိတဲ့ေနရာ ေရာက္တဲ့အခါက် ေတာ့ အရင္တုန္းကေျပာတာေတြေမ့ၿပီး တမ်ဳိးလုပ္ၾကတာပဲ။ ဒါထုံးစံဘဲ။

ငါတို႔က ဒီလုိမဟုတ္ အားနည္းတဲ့အခါလည္း အားႀကီးတဲ့လူကို မတရားရင္ မေၾကာက္။ အားႀကီးတဲ့အခါလည္း အားငယ္တဲ့လူကို မတရားမလုပ္ ဆုိတဲ့အတုိင္း လုပ္ခ်င္ တယ္။ ျပခ်င္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ စစ္တပ္ဟာ ႏို္င္ငံရဲ႕ အေစခံျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာတာဘဲ။

ႏို္င္ငံဟာ ဘာလဲ။ ႏိုင္ငံဟာ အ မ်ဳိးပဲ။ အမ်ဳိးဟာ ဘာလဲ။ အမ်ဳိးဟာ တႏုိင္ငံလုံးမွာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံရဲ႕အက်ဳိးကိုလုပ္ၿပီး ႏိုင္ငံရဲ႕အမႈကို ဘယ္ခါမဆို ထမ္းမယ္ ဆုိတဲ့လူ အားလုံးပဲ။

ဒီေနရာမွာ လူမ်ဳိးေရးတရားအစစ္ကို ေျပာျပခ်င္တယ္။

မွန္ကန္ေသာ လူမ်ဳိးေရးတရား လူမ်ဳိးေရးတရားဆုိတာ ဘာလဲ။ ကိုယ့္အမ်ဳိးသာ ခ်စ္ၿပီး ဒီ့ျပင္ လူမ်ဳိးေတြကို မုန္းထားတာ လူမ်ဳိးေရး တရားဘဲလား။ မ ဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္အမ်ဳိးခ်စ္ယုံနဲ႔ ဒီ့ျပင္လူမ်ဳိးကုိလည္း မုန္းဘို႔မလိုဘူး။ သို႔္္္ေသာ္လည္း ကိုယ့္အမ်ဳိးအက်ဳိးကို လာထိတဲ့ လူေတြကိုေတာ့ အတြင္းကလူ ျဖစ္ျဖစ္ အျပင္ကလူ ျဖစ္ျဖစ္ တိုက္ခုိက္ႏွိမ္နင္းရမွာေပါ့။ ဒါက ငါတို႔အမ်ဳိးရဲ႕ ရန္သူ အျဖစ္ သာ ႏွိမ္နင္းျခင္းျဖစ္တယ္။ ဘယ္လူမ်ဳိး ဘယ္သူ ဘယ္ဝါဆိုၿပီး ႏွိမ္နင္းတာမဟုတ္ဘူး။

ရာဇဝင္ကိုၾကည့္ရင္ ကမၻာ့လူမ်ဳိး ေတြဟာ အခ်င္းခ်င္းတိုက္တဲ့အခါ တိုက္ၾကတာ ေတြ႔ရမွာပဲ။ မတည့္သည့္အခါ တုိက္ၾကတဲ့အခါ တုိက္ၾကရမွာေပါ့။ ဒါ ေပမယ့္ တျခားလူမ်ဳိးေတြကို မုန္းတာဟာ လူမ်ဳိးေ၇းလို႔ ထင္တာ တထစ္ခ်မွားတယ္။ က်ဳပ္တို႔ဟာ မဆုိင္တဲ့တျခားလူမ်ဳိး ေတြကုိ မုန္းဘို႔မလိုဘူး။ က်ဳပ္တို႔ ႏုိင္ငံအတြင္းမွာလည္း တုိင္းရငး္သားအခ်င္းခ်င္း ဗမာပဲ ရွမ္းပဲ ကရင္ပဲ ခ်င္းပဲ စသျဖင့္ ခြဲစရာ မလိုဘူး။ငါတို႔တေတြဟာ မွားၿပီးတာေတြကုိ ထပ္မမွားၾကရဘူး။ ငါတို႔ဟာ အမွန္နဲ႔အတု ဟုတ္တာနဲ႔ မဟုတ္တာ ခြဲျခားသိရမယ္။ လူမ်ဳိးေရးတရားျဖစ္ျဖစ္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ အမွန္တရားကို ယူတတ္ရမယ္။ ဒါက လူမ်ဳိးေရး တရားနဲ႔ပါတ္သတ္ၿပီး က်ဳပ္မွာခ်င္ တာပဲ။

ဇာတိမာန္ ေကာငး္ေကာင္းထားတတ္ေအာင္ လုပ္ၾကပါ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကုိ ခ်စ္ပါ။ ဗမာေတြက လူဖ်င္းေတြ လူပ်င္းေတြ လူ ေၾကာက္ေတြ လူပိုေတြ လူရုိင္းေတြ လူ႔ဂြစာေတြ လူ႔မတရားတာေတြ ဒီလို ကမၻာမွာ အထင္ခံရေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔။ ဗမာ ေတြဟာ ဒီလိုမဟုတ္ဘူးဆုိတာ အလုပ္လုပ္ၿပီး ဂုဏ္ယူၾကပါ။ အဲဒါ က်ဳပ္ လူမ်ဳိးေရးတရားနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး မွာခ်င္တာပဲ။

လူႀကီးဆုိတာ ဘာလဲ
--------------
ေနာက္ မွာခ်င္တာက ေရွ႕ကို ရဲေဘာ္တို႔ဟာ လူႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။ လူႀကီးဆိုတာ ဘာလဲ။ အသက္ႀကီးတာကို ဆုိလုိတာ လား။ မဟုတ္ဘူး။ အသက္မႀကီးေပမယ့္ လုပ္တဲ့အလုပ္ႀကီးရင္ လူႀကီးဘဲ။ အခု ငါတို႔ ရဲေဘာ္တို႔ရဲ႕ အလုပ္ဟာ ငါတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ဒါေတြကုိ ငါတို႔ ရင္ေျမကတုတ္လုပ္ၿပီး ကာကြယ္ဘို႔ပဲ။ ဒီ့ထက္ႀကီးတဲ့အလုပ္ ရွိႏိုင္ပါဦးမ လား။ မရွိႏို္င္ဘူး

ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔ဟာ လူႀကီးစိတ္ေပါက္ရ မယ္။ အစစ အရာရာ ဆင္ျခင္တတ္ရမယ္။ ေကာင္းသည္ မေကာင္းသည္ ေတာ္သည္ မေတာ္သည္ ဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္ကုိ ဆင္ျခင္တုိင္းထြာႏိုင္ရမယ္။

အခု ငါတို႔ အခ်ဳိ႕အ လုပ္ေတြက သက္ေသျပေနတယ္။ေဘးကလူေတြေျပာတုိင္း အရမ္းမယုံၾကနဲ႔။ စူးစမ္းဆင္ျခင္ၿပီးမွ ယုံၾကရမယ္။ ငါတို႔ ဝတၱရားနဲ႔မဆိုင္တဲ့ အက်ယ္အက်ယ္ ျဖစ္မယ့္ကိစၥဆုိရင္ ငါတို႔ေရွာင္ရမယ္။ ဘယ္လုိ ေဘးကလူက ဗိုလ္ႀကီးရဲ႕— ဘာ ႀကီးရဲ႕— နဲ႔ လာေျမႇာက္ေပးေပး ငါတို႔မပါရဘူး။ ဝတၱရားနဲ႔ ငါတို႔ေတာ့မဆိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္းတဲ့ကိစၥ တရားတဲ့ ကိစၥ လူအမ်ား ေက်းဇူးတင္မယ့္ ကိစၥဆုိရင္ ကိုယ္နဲ႔မဆုိင္ဘူးဆုိၿပီး လ်စ္လ်ဴမရႈ႕ပါနဲ႔။ ကူညီေပးၾကပါ။ ေဆြမ်ဳိးကိစၥ မိတ္ ေဆြကိစၥေတြဟာ ကိုယ္တာဝန္လုပ္တဲ့အေရးမွာ မေႏွာက္ယွက္ပါေစနဲ႔။

ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္
-------------------
ေနာက္ၿပီးမွာခ်င္တာက ေျပာခဲ့တဲ့အတုိင္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အထင္မႀကီးပါနဲ႔။ ဒီမွာသင္လုိက္တာေတြဟာ ပညာကုန္ၿပီ မ ယူဆၾကနဲ႔။ ပညာဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ကုန္တယ္မရွိဘူး။ လူမ်ဳိးျဖစ္ျဖစ္ ႏိုင္ငံျဖစ္ျဖစ္ လူတဦး တည္းျဖစ္ျဖစ္ တုိးတတ္မႈဟာ လက္ရွိအေျခအေနနဲ႔ အားမရဘဲ တင္းမတိမ္ဘဲ ေရွ႕ဆက္လက္ ႀကိဳးစားမွသာ တိုးတတ္မႈျဖစ္ႏုိင္တယ္ဆိုတာ ရာဇဝင္ သမုိင္းေတြက ေကာင္းေကာငး္ျပထားတယ္။ ကုိယ္ပုိင္ဉာဏ္နဲ႔ စဥ္းစားၾကည့္လည္း သိႏို္င္တာပဲ။ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ဟာကုိမွ ေလွနံဓါးထစ္ မယူပါနဲ႔။ အထင္မႀကီးပါနဲ႔။ ဒီ့ထက္တုိးေအာင္လုပ္ၾကပါ။ အခု ငါတို႔ႏိုင္ငံဟာ လြတ္လပ္တယ္ ဆုိေပမယ့္ ဟန္မက်တာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ က်ဳပ္မွာလည္း ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ေတြ႔ရွိတာဘဲ။ ကိုယ့္ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ကို ကိုယ္ျပင္ၾကရမယ္။

သို႔ေပမယ့္ က်ဳပ္ ရဲေဘာ္တို႔ကုိ ကတိတခု ျပဳမယ္။ ႏိုင္ငံနဲ႔ အမ်ားအက်ဳိးရဲ႕သစၥာကို က်ဳပ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေဖာက္။ ရဲေဘာ္တို႔ထဲက ျဖစ္ျဖစ္ ဒီ့ျပင္ထဲက ျဖစ္ျဖစ္ က်ဳပ္ထက္ေတာ္တဲ့လူ ထြက္ျပ ႏုိင္ပါေစ။ က်ဳပ္ဖယ္ေပးဘို႔ အသင့္ပဲ။

စစ္သားမွစစ္သား ဆုိတဲ့စိတ္ကုိ ေဖ်ာက္ၾက
----------------------------

ေနာက္ဆုံးတခု မွာခ်င္တာက ငါတို႔သာ ႏို္င္ငံခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္မထားၾကဘို႔ပဲ။ ဒီႏို္င္ငံမွာ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီ့ျပင္ႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ျဖစ္ စစ္သားေတြခ်ည္း ႏုိင္ငံခ်စ္တဲ့ လူေတြရွိၾကတာမဟုတ္ဘူး။ တျခားစစ္သားမဟုတ္ေပမယ့္ ႏို္င္ငံအတြက္ အမ်ဳိး မ်ဳိး အနစ္နာခံ အမ်ဳိးမ်ဳိးစြန္႔စား လုပ္ၾကတဲ့ လူေတြလဲရွိတာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ စစ္သားမွစစ္သားဆုိတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေျပာင္းၾကရမယ္။

သို႔ေပမယ့္ တခုနားလည္ေစခ်င္တယ္။ က်ဳပ္ဟာ စစ္တပ္ကို မတရားႏွိမ္မယ္။ လူလည္လုပ္မယ္။ စစ္ တပ္ရဲ႕ အခြင့္အေရးမ်ားကို မတရားခ်ဳိးဖ်က္မယ္ဆိုရင္ က်ဳပ္ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစား တုိက္ဖ်က္မယ္ဆိုတာ ရဲေဘာ္တို႔ သိေစ ခ်င္ပါတယ္။

ကေန႔ ဒီမွာေျပာတာေတြကို အားလုံးစစ္သားေတြ သိပါေစ။ သိေအာင္ေျပာျပၾကပါ။ အဲဒါ ေနာက္ဆုံးမွာၾကားျခင္းပဲ။

  ( Thuya Soemoe Daweithar ထံမွတဆင္႔ ကူးယူပါသည္)
http://forverfriends.ning.com/group/story/forum/topics/2863689:Topic:6978835
http://www.naytthit.net/?p=28975

၀ံသာႏုဇာတ္မင္းသားႀကီး ဦးေအာင္ေမာင္း

(သစၥာ+ေမတၱာ ကိုကိုေအာင္)  


ျမန္မာတုိ႔ရဲ႕ ဆုိ႐ိုး ေ၀ါဟာရ စကားတစ္ရပ္မွာ “ေအာင္ေမာင္းေတာင့္ထား” ဆုိတဲ့ စကား ရွိပါတယ္။

ဆုိလုိတာက မိမိရဲ႕ ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ ဘ၀ခရီး တစ္ေလွ်ာက္ ဘယ္လုိ အခက္အခဲေတြပဲ ေတြ႔ေတြ႔ ဇြဲမေလွ်ာ့ဘဲ လုိရာခရီး ေရာက္ေအာင္ ဇြဲနဲ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းဖုိ႔ အားေပးတဲ့ ေ၀ါဟာရ စကား တစ္ရပ္ပါ။ ဒီစကားရပ္ဟာ ဇာတ္မင္းသားႀကီး ဦးေအာင္ေမာင္းကို ပရိသတ္က အားေပးတဲ့ စကားက တစ္ဆင့္ တြင္လာခဲ့တာပါ။ စစ္ႀကိဳေခတ္တုန္းက ဦးေအာင္ေမာင္းဟာ ဇာတ္ခုံေပၚက ေနၿပီး သုံးေရာင္ျခယ္ သီခ်င္းကို ဆုိၿပီး ေျခထုိး အကနဲ႔ ထြက္ၿပီး ကတတ္ပါတယ္။ လက္တစ္ဖက္က သုံးေရာင္ျခယ္ အလံႀကီး ကိုင္လုိ႔ေပါ့။ တကယ့္ ၀ံသာႏု ဇာတ္မင္းသားႀကီးပါ။

ဒါေၾကာင့္ ပြဲၾကည့္ ပရိသတ္က ဦးေအာင္ေမာင္းရဲ႕ အကနဲ႔ ဇာတိမာန္ သုံးေရာင္ျခယ္ သီခ်င္း အဆုိ ေကာင္းတာကို အားေပးတဲ့ အေနနဲ႔ ေအာင္ေမာင္း ေတာင့္ထားလုိ႔ တစ္ခဲနက္ အားေပးတဲ့ ပြဲက် စကားတစ္ရပ္ပါ။ ပြဲၾကည့္ေတြ ကလည္း ဇာတိမာန္ စိတ္ဓာတ္ ႏိုးထေနတဲ့ အခ်ိန္ကိုး။ ဦးေအာင္ေမာင္းဟာ ဇာတ္မင္းသား ဆုိေပမယ့္ ေသးေသးသြယ္သြယ္ ေခ်ာေခ်ာလွလွေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း နဲ႔ ေယာက်္ား အလြန္ဆန္တဲ့ ႐ုပ္မ်ဳိး။

ဟန္မွင္ေမာင္း အလြန္ ေကာင္းပါတယ္။ သူက နယ္ခ်ဲ႔ ကိုလုိနီေခတ္မွာ ဇာတ္မင္းသား ျဖစ္ခဲ့တာ။ မင္းသားျဖစ္ဖုိ႔ ဇြဲနဲ႔အေတာ္ ႀကိဳးစားခဲ့ရတာပါ။ အဓိက တင္ျပခ်င္တာ ကေတာ့ သူက ဇာတ္မင္းသား ဆုိေပမယ့္ ၀ံသာႏု စိတ္ဓာတ္ အျပည့္ရွိတဲ့ မင္းသားမို႔ ေလးစား ဂုဏ္ျပဳထုိက္တဲ့ အေၾကာင္းကို တင္ျပခ်င္တာပါ။ သူ႔ရဲ႕ အႏုပညာထဲမွာ ေအာင္ေမာင္း ေျခထုိးဆိုတဲ့ အကဟာ ပြဲၾကည့္ မေမ့ႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ ေကာင္းတာေပါ့။ သူက ကိုလုိနီေခတ္မွာ နာမည္ ႀကီးခဲ့တဲ့ မင္းသား ဆုိေပမယ့္ ကိုလုိနီ အစိုးရကို ေျမႇာက္ပင့္ၿပီး ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔ ဆုိတဲ့ မင္းသား မဟုတ္ဘူး။ မဟုတ္မခံ သတိၱအလြန္ ေကာင္းပါတယ္။

ပြဲကရင္း ၀ံသာႏုတရား ေဟာခ်င္ရင္ ေဟာေနတာပါ။ ဇာတိက မေကြးတုိင္း ေဒသႀကီး၊ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕ သစ္နယ္၊ လဲလူရြာကပါ။ အဘ ဦးေနဒြန္း၊ အမိ ေဒၚေငြဘြင့္ေပါ့။ သူဇာတ္မင္းသား ျဖစ္ဖုိ႔ အေတာ္ေလး ႐ုန္းကန္ လာခဲ့ရတာပါ။ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ မတုိင္မီ စစ္ႀကိဳ ကာလမွာ ျမန္မာ တစ္မ်ဳိးသားလုံးဟာ သူ႔ကၽြန္ ဘ၀က လြတ္ေျမာက္လုိတဲ့ အမ်ဳိးသား ဇာတိမာန္ စိတ္ဓာတ္ေတြ အလြန္ ျပင္းထန္ လာပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေတးဂီတ စာေပ၊ ဇာတ္သဘင္ အႏုပညာရွင္မ်ားကလည္း အႏုပညာ လက္နက္နဲ႔ ျပည္သူေတြကို အားေပးခဲ့ပါတယ္။ ဦးေအာင္ေမာင္းဟာ တို႔ဗမာ အသင္းကို ၀င္ၿပီး သခင္ေအာင္ေမာင္းလုိ႔ အမည္ ခံခဲ့ပါတယ္။

တုိ႔ဗမာ အသင္းဟာ ၁၉၃၀ ခုႏွစ္မွာ ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ ဗမာျပည္သည္ တုိ႔ျပည္၊ ဗမာစာသည္ တုိ႔စာ၊ ဗမာစကားသည္ တုိ႔စကား၊ ဗမာ ျပည္ကိုခ်စ္ပါ၊ ဗမာစကားကို ေလးစားပါဆိုတဲ့ အမ်ဳိးသားေရး ဆုိင္ရာ ေႂကြးေၾကာ္သံ ေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းခဲ့တာေပါ့။ လူတန္းစား အသီးသီးဟာ တုိ႔ဗမာ အသင္းကို ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္၊ မ်ဳိးခ်စ္ စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ ၀င္လာခဲ့ၾကတယ္။ တုိ႔ျပည္မွာ တုိ႔သခင္ ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ တုိ႔ဗမာ အသင္း၀င္ေတြရဲ႕ ေရွ႕မွာ သခင္အမည္ တပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေတးျပဳစာဆို ေရႊတုိင္ၫြန္႔လည္း တုိ႔ဗမာ အသင္း၀င္ခဲ့တာပဲ။

ေရႊတိုင္ၫြန္႔ ေရးတဲ့ ဇာတိမာန္ေတးေတြ အမ်ားႀကီး၊ ဒီအထဲက သုံးေရာင္ျခယ္ဟာ စံထားေလာက္တဲ့ သီခ်င္းေပါ့။ တုိ႔ဗမာ အသင္းရဲ႕ အလံက အ၀ါ၊ အစိမ္း၊ အနီအေရာင္ သုံးမ်ဳိးပါတယ္။ ဒါကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး သုံးေရာင္ျခယ္ သီခ်င္းရယ္လုိ႔ ေရးတာပါ။ ဦးေအာင္ေမာင္းဟာ ဇာတ္ကရင္း သုံးေရာက္ျခယ္ သီခ်င္းကို ႏွစ္ပါးသြားမွာ ဆိုၿပီးကေလ့ ရွိတယ္။ သူက တို႔ဗမာ အသင္း၀င္ မဟုတ္လား။ ၀ံသာႏုစိတ္ ဓာတ္ျပင္းတဲ့ မင္းသား၊ ငုိခ်င္းဆုိရင္ တျခား မင္းသားေတြလုိ ငိုခ်င္းရွည္ႀကီးနဲ႔ ဆိုတာ မဟုတ္ဘူး။ ေဒါနဲ႔မာန္နဲ႔ အားမာန္အျပည့္ ငိုတာ။ ပန္းပဲေမာင္တင့္တယ္ ဇာတ္ဆုိရင္ အင္မတန္ ေကာင္းတာေပါ့။ ႏွမငယ္ကို ေတာ္ေကာက္သြားတဲ့ ဘုရင္ကို ေဒါသနဲ႔ ႀကိမ္းေမာင္းၿပီး ငိုတဲ့အငိုက ပြဲမက္ေလာက္ေအာင္ ေကာင္းပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ႏွစ္ပါးသြားမွာ ကတဲ့ ေျခထုိးအကဟာ သူ႔ရဲ႕ မူပိုင္ေအာင္ေမာင္း ေျခထိုးရယ္လုိ႔ တြင္ခဲ့တာပါ။ ဖိုးစိန္ ေျခက ေကာင္းတာ တစ္မ်ဳိးပါ။ ေအာင္ေမာင္းက ေျခက မဟုတ္ဘူး။ ေျခထုိး ေကာင္းတာပါ။

ဇာတ္စင္ အတြင္းဘက္က ေနၿပီး ထုိးလုိက္တဲ့ ေျခဟာ ဇာတ္စင္ ေရွ႕နားကို ဟန္ခ်က္ဆုိင္းခ်က္နဲ႔ ကြက္တိက်ေအာင္ ထုိးကႏုိင္ပါတယ္။ သူစီးတဲ့ ဖိနပ္မွာ ဘာမွ တပ္ထားတာ မဟုတ္ဘူး။ ကတဲ့ ဟန္ခ်က္ကိုက ေကာင္းတာပါ။ ဦးေအာင္ေမာင္း သီဆိုၿပီး ထြက္တဲ့ သုံးေရာင္ျခယ္ သီခ်င္းဟာ ေရႊတိုင္ၫြန္႔ ေရးတာ။ ၁၉၄၀ မွာ မၾကည္ေအာင္ အဆုိနဲ႔ ဓာတ္ျပား ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဦးေအာင္ေမာင္း ဆုိတဲ့၊ ကတဲ့ သုံးေရာင္ျခယ္ သီခ်င္း အျပည့္အစုံကို ေဖာ္ျပပါတယ္။

သုံးေရာင္ျခယ္ သီခ်င္း
ေတးေရး-ေရႊတိုင္ၫြန္႔
ေတးဆို- မၾကည္ေအာင္

တုိ႔ဗမာ ေခတ္အစဥ္မညႇဳိးၿပီ၊ ရွစ္ပလႅင္ စိုးခဲ့ပါတဲ့ ဓမၼရာဇ္ ဘုရင္႐ိုး ကုန္းေဘာင္ႏြယ္ မွန္သည္၊ သုံးေရာင္ျခယ္ အလံေတာ္ႀကီး ကမၸည္းနဲ႔ စိုက္ထူမည္။
(ဗုဒၶျမန္မာျပည္၊ ဥတၱမစာဂီ၊ ေအာင္မဂၤလာ တရားနဲ႔စုံညီ)၂

(အတိတ္တေဘာင္ ၾသဘာထြန္းသည္၊ နိမိတ္ေဆာင္ကာ ေျပာရဦးမည္။ အတိတ္တေဘာင္ ၾသဘာထြန္းသည္၊ ကၽြန္းလက်ၤာ ဇမၺဴဒီ)၂ (တို႔အမ်ဳိးဇာတိ က ဘုန္းရွိခဲ့တာ ယုံၾကည္၊ တက္လူမ်ား ဒီစိတ္ထားနဲ႔ စြန္႔စားခဲ့ၾကသည္)၂ (ဗမာျပည္၀ယ္ ဘုန္းေရာင္လက္သည္၊ သာကီႏြယ္ ကုန္းေဘာင္ဆက္သည္)၂ ကမၻာကို စိုးမုိးအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကၿပီ၊ ေခတ္သစ္ ထူေထာင္မည္၊ အေရာင္ သုံးမ်ဳိးနဲ႔ တုိ႔အလံ စိုက္ထူမည္။

(ဗမာကိန္းအညီ၊ အ၀ါအစိမ္းအနီ၊ အ၀ါေရာင္ရည္ရြယ္ခ်က္က သာသနာရယ္၊ ဘာသာရယ္၊ ပညာရယ္ တိုးလိမ့္မည္၊ အစိမ္းေရာင္ ဆုိတာကေတာ့ စပါး ဆန္ေရေရႊေငြ အေထြေထြ ေပါမည္(အနီေရာင္ ျမင္သူ အသည္းမွာ ရဲစိတ္ ရဲမာန္ ထက္သန္ၾကမည္)၂ တုိ႔ဗမာကုန္းေဘာင္ ႏြယ္မွန္သည္၊ သုံးေရာင္ျခယ္ အလံေတာ္ႀကီး ကမၸည္းနဲ႔ စိုက္ထူမည္။

(တုိ႔ျမန္မာျပည္)၂ အေနာက္ဘက္မွာေတာ့ ဗုဒၶေဟ နန္းတည္၊ အေရွ႕ဘက္ကေတာ့ ျပဳေဗၺရွမ္းျပည္၊ ေျမာက္ဘက္ ကေတာ့ တ႐ုတ္ေျမ စခန္းအတည္၊ ေတာင္ဘက္ကေတာ့ သမုဒ္ေရစမ္းေအး ခ်မ္းသာယာစည္)၂ (ျမန္မာျပည္ ရာဇာ ကင္းေပမယ့္ သာသာနာ အဆင္းကေတာ့ လင္းေပသည္)၂ မင္းေနျပည္ တရား အမွန္ႀကိဳက္သည္။ ကမၻာ့အလံ စိုက္ၿပီ၊ တိုက္တစ္ေသာင္းက ခေညာင္း ရေစမည္။ တုိ႔အလံသည္ အေရာင္သုံးမ်ဳိး တန္ခုိး ျပည့္စုံသည္။

(မ်ဳိးဇာနည္ သမၻာမညိႇဳး၊ ႏိုးၾကား လာၾကၿပီ၊ တုိ႔ဗမာျပည္ ဆထမ္းပိုးတန္ ခုိးသာလိမ့္မည္၊ ႐ိုးရာအညီ၊ ကမၻာ အတြင္း ထြန္းလင္းၾကလိမ့္မည္) (တိုင္းျပည္အက်ဳိး သယ္ပိုး ေဆာင္ရြက္ၾက သည္၊ ဗုဒၶဘာသာမ်ား သဒၶါပြားတရား နဲ႔ပညီ)၂ (တို႔ဗမာမင္းေတြ ထင္လင္း ေပေတာ့သည္)၂ ေရေျမ ႏွစ္လီပိုင္ အုပ္စိုး ၿဖိဳးေမာက္ခဲ့ၿပီ၊ ဗမာကိန္းအညီ.... စုိက္ထူမည္။

ဦးေအာင္ေမာင္းရဲ႕ စစ္မျဖစ္ခင္က သြင္းခဲ့တဲ့ ဇာတ္ထုပ္ ေတြထဲက ပဒုမ ေပါင္တုိ ဇာတ္ထုပ္ဆုိရင္ မင္းသမီး ပဲခူး ျမနဲ႔တြဲၿပီး သြင္းခဲ့တာ။ သူ႔ရဲ႕ စံထား ေလာက္တဲ့ ဇာတ္ထုပ္ေပါ့။ စစ္ၿပီးလုိ႔ လြတ္လပ္ေရး ေခတ္မွာလည္း ေတာ္ေတာ္ နာမည္ႀကီး ခဲ့ပါတယ္။ ၀ဏၰေက်ာ္ထင္ ဘြဲ႕လည္းရခဲ့ပါတယ္။ ႀကီးေတာ့ရဟန္း ၀တ္ၿပီး နယ္လွည့္လုိ႔ တရားဓမၼမ်ား ေဟာခဲ့ေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ရဟန္း ေဘာင္ကထြက္ၿပီး ဇာတ္ျပန္ကပါတယ္။ အသက္ ၇၀ ေက်ာ္အထိ ဇာတ္က သြားတာပါ။ သူ ေနာက္ဆုံးက သြားတာ ဧရာ ၀တီတုိင္း ေဒသႀကီးက၊ အဂၤပူၿမိဳ႕မွာပါ။ ပထမ တစ္ညကၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ဆုံးတာပဲ။ အသက္အရြယ္ ႀကီးေတာ့ ဇာတ္႐ုံထဲမွာေနရတာ ပင္ပန္းမွာစိုးလုိ႔ ၿမိဳ႕ထဲက အသိမိတ္ေဆြ အိမ္မွာ ေန႔ဘက္မွာ တည္းၿပီးေနတာပါ။ ဦးေအာင္ေမာင္းက အသက္အရြယ္ ရလာေတာ့ ၀ိပႆနာ တရား အလုပ္ကိုလည္း အားထုတ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ သူဆုံးေတာ့ သူ႔ အေလာင္းဟာ ဆုိးရြားတဲ့ အနံ႔အသက္ မရွိဘူးလုိ႔ အဲဒီတုန္းက အနားမွာရွိတဲ့ ဇာတ္မင္းသမီးႀကီး ေအာင္သန္းတင္က ေျပာပါတယ္။ ဦးေအာင္ေမာင္း ဆုံးေတာ့ အသက္ ၇၆ ႏွစ္ရွိပါၿပီ။ အုိေအာင္ မင္းေအာင္ ကသြားတဲ့ အႏုပညာရွင္ တစ္ဦးေပါ့။ သူ႔ကၽြန္ဘ၀ ကိုလုိနီေခတ္မွာ ပြဲၾကည့္ သူမ်ားကို ဇာတိေသြး၊ ဇာတိမာန္ တက္ႂကြေအာင္ ရဲရဲ၀့ံ၀ံ့ႀကီး ၀ံသာႏု ေတးကို ဆုိၿပီးက၀ံ့၊ ဆို၀ံ့တဲ့ မင္းသားမုိ႔ အမ်ားသူ ငါသိေအာင္ ၀ံသာႏုဇာတ္ မင္းသားႀကီးအျဖစ္ ေလးစားဂုဏ္ျပဳ တင္ျပေၾကာင္းပါဗ်ာ။

From : http://shweamyutay.com/index.php?option=com_content&view=article&id=2858:2011-01-08-08-17-04&catid=90:2008-06-08-19-55-01&Itemid=682

(ဆက္စပ္ဖတ္႐ႉရန္ ေဒၚမာမာေအးမွ ဘီဘီစီ ျမန္မာပုိင္း အသံလႊင့္ဌာနက ထုတ္လႊင့္ခ့ဲေသာ ေဆာင္းပါးကုိ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပသည္။
သုံးေရာင္ျခယ္
မာမာေအး
ႏုိ၀င္ဘာ ၁၊ ၂၀၁၀
“ေျပာျပစရာေတြလဲ တပုံႀကီး ႐ွိေသးတယ္” အမွတ္ (၃၅၃)
သုံးေရာင္ျခယ္တြင္လည္း နားဆင္ႏုိင္သည္။)

မ်ိဳးခ်စ္ေတးဂီတပညာရႇင္ႀကီး သဟာယဆရာတင္

မ်ိဳးခ်စ္ေတးဂီတပညာရႇင္ႀကီး သဟာယဆရာတင္
ကြ်န္ေတာ္တို႕ Hiphop ဂီတကိုရူးသြပ္ၾကသူေတြအားလံုး Hiphop သမိုင္းတင္မဟုတ္ပဲ ကိုယ့္ႏိုင္ငံက ဂႏၱ၀င္ဂီတသမားေတြ အေၾကာင္းကိုလဲ ေလ့လာသင့္တယ္ ၊ ဗဟုသုတအေနနဲ႕ ဖတ္မွတ္ထားသင့္တယ္ထင္လို႕ WeeklyElven ဂ်ာနယ္စာမ်က္ႏွာမွာဖတ္လိုက္ရတာ ကိုၿပန္ေ၀မွ်ပါတယ္။

သဟာယ ဆရာတင္

ေခတ္ေဟာင္းေတးဂီတပညာရႇင္ ႀကီးမ်ားထဲတြင ္၀ိုင္အမ္ဘီဆရာတင၊္ နန္းေတာ္ေရႇ႕ဆရာတင္၊သဟာယဆရာတင္ ဟူ၍ ထင္ရႇားသူသံုးဦးရႇိခဲ့ရာ သဟာယဆရာတင္က အငယ္ဆံုး ျဖစ္ပါသည္။ရန္ကုန္အေရႇ႕ပိုင္းေရ ေက်ာ္ရႇိ လူငယ္မ်ားျဖင့္ဖြဲ႕စည္းထား ေသာ လူငယ္ျမႇင့္တင္ေရးသဟာယအသင္းတြင္ပါ၀င္သူျဖစ္သျဖင့္ သ ဟာယဆရာတင္ဟု အမည္ထင္ရႇား ခဲ့သည္။

နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္တို႕ လက္ေအာက္ မႇ လြတ္လပ္ေရးရယူႏိုင္ရန္အတြက္ ႀကိဳးပမ္းၾကရာတြင္ သဟာယဆရာ တင္သည္လည္း ဂီတပညာျဖင့္တစ္တပ္တစ္အား ပါ၀င္ခဲ့ပါသည္။

”ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တပ္မေတာ္ ဖြဲ႕ဖို႕ဂ်ပန္ျပည္မႇာကြယ္၊တကယ္ပဲ အသက္နဲ႕လဲလို႕၊ဆင္းရဲဒုကၡခံကာ ႀကံစည္တယ္” စသည့္ဇာတိေသြးဇာတိမာန္တက္ႀကြေစေသာ ဗမာ့သားေကာင္းသီခ်င္းကို ေရးဖြဲ႕ခဲ့သူ မႇာဂီတပညာရႇင္ႀကီးသဟာယဆရာ တင္ပင္ျဖစ္ပါသည္။

သဟာယဆရာတင္၏ အတၴဳပၸတၲိ

သဟာယဆရာတင္ကို ၁၁ဇြန္ ၁၉၁၀ျပည့္ႏႇစ္တြင္ ျပည္ၿမိဳ႕ပြဲစား တန္းရပ္၌ ပြဲစားႀကီးဦးဖိုးလူႏႇင့္ေဒၚ ေဒၚအုန္းတို႕က ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ ငယ္စဥ္ကျပည္ၿမိဳ႕ဟုိက္စကူးေက်ာင္း တြင္ ပညာဆည္းပူးခဲ့ၿပီး ခုနစ္တန္း အထိ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ဆရာတင္ သည္ ငယ္စဥ္ကပင္ဂီတပညာကို ၀ါသနာပါသူျဖစ္၏။မိဘမ်ားက မႏႇစ္သက္သျဖင့္ေက်ာင္းပိတ္ရက္တြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏႇင့္အတူ ရန္ကုန္သို႕ သြားေရာက္လည္ပတ္ခဲ့ရာ သံုးႏႇစ္ ခန္႕ပင္ၾကာျမင့္ခဲ့သျဖင့္မိဘမ်ားစိတ္ ပူၾကရသည္။ရန္ကုန္ အဂၤလိပ္မက္ သဒစ္ေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းဆက္ လက္ေနျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေရေက်ာ္ သဟာယအသင္း၌သာ အခ်ိန္ကုန္ ေနတတ္ေလသည္။တစ္ႀကိမ္တြင္ အားကစားပြဲ၌ သဟာယအသင္းအ ႏိုင္ရ၍ ယူနီဗာစီတီျမသန္းၾကည္ ၿငိမ့္ျဖင့္ ကျပေဖ်ာ္ေျဖခဲ့ရာေမာင္တင္ က သဟာယအသင္းအေၾကာင္းကို အေျခခံလ်က္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေရး ဖြဲ႕ခဲ့သည္။ ထို႕ေနာက္ေမာင္တင္ေက်ာင္းဆက္မေနေတာ့ဘဲ သီခ်င္း ေရးဆရာတစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ့သည္။

အာရႇလူငယ္အစည္းအ႐ံုး

ဂ်ပန္ေခတ္ကာလအတြင္း ၂၇ ဇြန္ ၁၉၄၂ ခုႏႇစ္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဗဟန္းရပ္ ေဘာင္ဒရီလမ္း၊ စက္မႈ လက္မႈေက်ာင္းေနရာ၌အာရႇလူငယ္ အစည္းအ႐ံုးကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ဂ်ပန္စစ္တပ္မႇ လူငယ္အခ်ိဳ႕ႏႇင့္ ျမန္မာ လူငယ္အခ်ိဳ႕ ပူးေပါင္းကာ အေရႇ႕အာရႇတိုက္ သာတူညီမ်ေကာင္းစားေရး ၀ါဒကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ ဖြဲ႕စည္း ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး နာမည္အျပည့္အစံုမႇာ အေရႇ႕အာရႇတိုက္ လူငယ္မ်ား အစည္းအ႐ံုး ျဖစ္ပါသည္။
ဂ်ပန္စစ္တပ္ပညာေရးႏႇင့္၀ါဒ ျဖန့္ခ်ိေရးဌာနမ t r e n g t h o f ဲစာအုပ္ကိုေပးအပ္ခဲ့ရာသခင္ဘေသာင္း က ျမန္မာဘာသာျပန္ဆိုၿပီး အာရႇလူငယ္သင္တန္း၌ပို႕ခ်ေပးပါသည္။ ထိုစဥ္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေရး၍ ၀ါဒျဖန္႕ ခ်ိရလ်င္ ပိုမိုထိေရာက္ႏိုင္မည္ဟု ေတြးဆမိခဲ့ၾကသည္။

အာရႇလူငယ္အမႇတ္(၁) အာရႇလူငယ္အစည္းအ႐ံုးမႇ အမႈေဆာင္မ်ား စုေပါင္းဆံုးျဖတ္ၾက ၿပီး ေနာက္ကန္ေတာ္မိတ္ကြက္သစ္ ေန သဟာယဆရာတင္အား အာရႇ လူငယ္အစည္းအ႐ံုးသုိ႕ဖိတ္ေခၚကာ ဥကၠ႒ဦးဘဂ်မ္းႏႇင့္အမႈေဆာင္မ်ား က ရႇင္းလင္းေျပာၾကားၾကပါသည္။ ယင္းေနာက္ သဟာယဆရာတင္၏ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္စပ္ဆိုမႈျဖင့္ အာ ရႇလူငယ္အမႇတ္(၁)သီခ်င္းေပၚထြက္ လာခဲ့သည္။ ” ရာဇ၀င္တြင္ ထင္ရႇား ေအာင္ကြယ္၊ လူငယ္ေတြႀကိဳးစား ေမာင္မယ္” စသည္ျဖင့္ လူငယ္မ်ား ကသံၿပိဳင္သီဆိုၾကၿပီး ဂီတပညာရႇင္ မ်ားက ဘင္ဂ်ိဳ၊မယ္ဒလင္မ်ားျဖင့္ တီးခတ္ေပးခဲ့ၾကသည္။

ဘီအိုင္ေအမႇ ဘီဒီေအသို႕


ဒုတိယကမၻာစစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ သုိ့ကူးစက္လာခ်ိန္တြင္ ၿဗိတိသ်တပ္ မ်ားဆုတ္ခြာသြားၿပီးရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ ဦးေဆာင္ေသာ ဗမာလြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္(ဘီအိုင္ေအ)သည္ ဂ်ပန္ တပ္မ်ားနႇင့္အတူျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း သို႕၀င္ေရာက္လာခဲ့၏။ ျမန္မာတစ္ ႏိုင္ငံလံုးရႇိ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕မ်ားအား ဘီအိုင္ေအကႀကီးမႈး ဖြဲ႕စည္းေပးခဲ့ၿပီး ေနာက္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ထူ ေထာင္ရန္ႀကိဳးပမ္းစဥ္ ဂ်ပန္တပ္မေတာ္က ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးကို အုပ္စီးလိုက္ပါသည္။ ၂၇ဇူလိုင္ ၁၉၄၂ တြင္ ဘီအိုင္ေအအား ဘီဒီေအေခၚ ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖြဲ႕စည္းလိုက္၏။

ၾသဂုတ္လ၈ရက္ေန႕တြင္ စစ္ေသနာပတိဗိုလ္မိုးႀကိဳး ေနရာ၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ခန့္အပ္ လိုက္ေသာအခါ ကာယဗလ ဦးရႇိန္ ဦးစီးၿပီး အာရႇလူငယ္အစည္းအ႐ံုး ၀င္မ်ားႏႇင့္ ပူးေပါင္းတိုင္ပင္လ်က္ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ၌ ဂုဏ္ျပဳပြဲတစ္ရပ္ က်င္းပခဲ့သည္။ ယင္းပြဲ၌သီဆိုရန္ သီခ်င္းကိုလည္း သဟာယဆရာတင္ ကပင္ေရးစပ္ေပးခဲ့ရရာ ဗမာ့သူရဲ ေကာင္းသီခ်င္းေပၚထြက္လာခဲ့၏။

ဂုဏ္ျပဳပြဲတြင္ အာရႇလူငယ္အမႈ ေဆာင္ကို ဘခင္(ေနာင္႐ုပ္ရႇင္ႏႇင့္ ျပဇာတ္မင္းသားမ်ိဳးခ်စ္)က ဘီဒီ ေအယူနီေဖာင္း၀တ္ၿပီး စင္ေပၚတက္ ၍ သီဆိုေဖ်ာ္ေျဖခဲ့သည္။ စႏၵယား ျမေမာင္က စႏၵယားျဖင့္တီးခတ္ေပး ၏။ဤသီခ်င္းကိုပရိသတ္အလြန္ႏႇစ္ၿခိဳက္ၾကသျဖင့္ႏႇစ္ႀကိမ္တိုင္သီဆိုျပခဲ့ရသည္။

သဟာယဆရာတင္၏ သီခ်င္းမ်ား

သဟာယဆရာတင္သည္ ဓမၼေတး၊ ေမတၲာေတးမ်ားကိုလည္း ေရးဖြဲ႕ခဲ့ရာ အမ်ားစုကို အဆိုေတာ္ ေမရႇင္ကသီဆိုခဲ့ပါသည္။ တစ္ေခတ္ တစ္ခါက ျမန္မာ့အသံမႇ နံနက္ခ်ိန္ခါေတးသံသာအျဖစ္ထုတ္ လႊင့္ေလ့ရႇိသည့္ ”ေမတၲာဓာတ္နဲ့ ဗုဒၶျမတ္စြာ၊ ေဆာင္ႏႇင္းခဲ့ေအာင္ ျခင္းပထမပါ” စသည့္ ေတးစာသား မ်ားပါ၀င္ေသာ ေအာင္ျခင္းရႇစ္ပါး သီခ်င္းမႇာ သဟာယဆရာတင္၏ လက္ရာမ်ားထဲမႇ ထင္ရႇားသည့္ ဓမၼ ပူဇာေတးတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။

ထို႕ျပင္ ”ေ႐ႊေျပာင္ေျပာင္၊ ေတာင္ေပၚကဘုရား၊ မယ္ႏႇင့္ ေမာင္ သစၥာထားကာေပါင္းရပါေစသား ဆုေတာင္းမည္၊ နန္းနိဗၺာန္စိတ္က ရည္လို့၊ တူစုံဓိဌာန္သည္” ေတးစာ သားမ်ားပါ ”ေ႐ႊေျပာင္ေျပာင္” သီခ်င္းမႇာလည္း သဟာယဆရာတင္ေရးဖြဲ႕ၿပီး ေမရႇင္သီဆိုခဲ့ေသာ ေတးတစ္ပုဒ္ျဖစ္ ပါသည္။ ”ေဆာင္ေတာ္ကူးကာ ဆြတ္ခူးေတာ့မယ္ သခင္ရယ္၊ တစ္ ပြင့္ထဲ ပန္းကို၊ နမ္းႏိုင္ေပရဲ႕ ေ႐ႊရည္ လႊမ္းတဲ့ ျမပန္းခက္ကို၊ သူ့လက္ လႇမ္းကာခ်စ္ေရစင္ျဖန္းတယ္” စသည့္ ေတးစာသားမ်ားပါ သဟာယဆရာ တင္၏ ”ခ်စ္ေရစင္ ”သီခ်င္းမႇာအဆို ေတာ္ေမရႇင္၏ အသံႏႇင့္လိုက္ဖက္ လႇၿပီး ယေန႕တိုင္ထင္ေပၚေက်ာ္ ၾကားဆဲေတးတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။

သဟာယဆရာတင္သည္ေတး စာသားအႏုအ႐ြကေလးမ်ားကို ေရး ဖြဲ႕သီကံုးရာ၌ ၀ိုင္အမ္ဘီဆရာတင္၊ နန္းေတာ္ေရႇ႕ဆရာတင္တို့ႏႇင့္မတူ ဘဲ တစ္မူထူးျခားေနပါသည္။ေခတ္ ေဟာင္းအဆိုေတာ္ႀကီးေမရႇင္ပင္ သီဆိုခဲ့သည့္ မဲဇာၿမိဳင္သီခ်င္းတြင္ ”မဲဇာေတာင္ေျခစီးေထြေထြ၊ အံု့ဆိုင္း မႈိင္းေ၀ေ၀”ဟူေသာ ေျခဆင္းျဖင့္ အစပိ်ဳးထားၿပီး ”ေငြေသာင္ယံကမ္း ေျခလြမ္းဖြယ္ေတြ၊ တည့္မြန္းေန ျခည္ျဖာမႇ ေႏြးမယ့္ မဲဇာၿမိဳင္ေတာ ေျခ” စသည့္ သံၿပိဳင္ပိုဒ္မ်ားထည့္ သြင္းေရးဖြဲ႕ထားပံုမႇာ တစ္မ်ိဳးတစ္ ဘာသာထူးျခားေနေပသည္။ လက္၀ဲ သုႏၵရအမတ္ႀကီး၏ မဲဇာေတာင္ ေျခရတုကိုသူ႕ေခတ္သူ႕ခါအေလ်ာက္ နား၀င္ခ်ိဳစြဲမက္ဖြယ္သံစဥ္ထည့္သြင္း ေရးဖြဲ႕ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

သဟာယဆရာတင္၏လက္ရာ စႏၵကိႏၷရီသီခ်င္းကိုမူ မလႇေ႐ႊက သီ ဆိုဓာတ္ျပားသြင္းခဲ့ပါသည္။ရႇည္ လ်ားလႇသည့္ သီခ်င္းစာသားမ်ား ျဖင့္ ခန္းနားထည္၀ါစြာ ေရးဖြဲ႕စပ္ ဆိုခဲ့သည့္ ဂႏၲ၀င္ေတးသီခ်င္းတစ္ ပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။သဟာယဆရာတင္ ေရးဖြဲ႕ခဲ့သည့္ ေတးသီခ်င္းမ်ားမႇာ ပုဒ္ေရ ႏႇစ္ရာေက်ာ္ရႇိၿပီး ေခြးတံဆိပ္ ႏႇင့္ကိုလံဘီယာဓာတ္ျပားကုမၼဏီတို႕ အတြက္ ပုဒ္ေရငါးဆယ္၊ ေအ၀မ္း ႐ုပ္ရႇင္ကုမၼဏီအတြက္႐ုပ္ရႇင္သီခ်င္း ပုဒ္ေရသံုးဆယ္ခန္႕အပါအ၀င္ျဖစ္ ပါသည္။

လြမ္းမေျပတဲ့ ပန္းေခြ

၁၉ဇူလိုင္၁၉၄၇တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းနႇင့္တကြ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား က်ဆံုးသြား ၾကေသာအခါဗိုလ္ခ်ဳပ္အေပၚအလြန္ ေလးစားၾကည္ညိဳသူ သဟာယဆ ရာတင္က ”လြမ္းမေျပတဲ့ပန္းေခြ” သီခ်င္းကို ေက်ကြဲ၀မ္းနည္းဘြယ္ ေရးဖြဲ႕သီကံုးခဲ့ပါသည္။

ဘ၀နိဂံုး

ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈ သမိုင္းတြင္ ဂီတပညာျဖင့္ တစ္ဖက္ တစ္လမ္းမႇပါ၀င္ခဲ့သူ ဂီတပညာရႇင္ ႀကီး သဟာယဆရာတင္သည္လြတ္ လပ္ေရးရၿပီးကာလ ၁၁မတ္၁၉၄၈ တြင္ ကြယ္လြန္သြားပါသည္။ သဟာယဆရာတင္ကြယ္လြန္စဥ္ဇနီးေဒၚေသာင္းႏႇင့္သားေမာင္ခင္ညြန့္၊ေမာင္ထြန္းျမင့္၊သမီးမာပ်ိဳ၊မာခ်ိဳတို့က်န္ရစ္ ပါသည္။သဟာယဆရာတင္ကြယ္လြန္ သြားေသာ္လည္း  သူ၏လက္ရာေတးသီခ်င္းမ်ားမႇာ ျမန္မာ့ဂီတပရိသတ္မ်ားအၾကား ယေန့ထက္တိုင္ေရပန္းစားေနဆဲျဖစ္ပါသည္။

က်မ္းကိုး
၁။ ကိုလိုနီေခတ္ျမန္မာ့သမိုင္း အဘိ ဓာန္(ျမဟန္)
၂။ တင္သံုးတင္(ေမာင္ေကာင္းျမင့္) ျဖဴနီညိဳျပာမဂၢဇင္း၊ ၁၉၇၁ ဇြန္
၃။ ေခတ္ေဟာင္းသီခ်င္းေပါင္းခ်ဳပ္ (သန္းလႈိင္)
၄။ ေတးေရးပညာရႇင္ႀကီးမ်ား၏ ေခတ္ေဟာင္းေတးသီခ်င္းမ်ား(အတြဲ ၇) ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာန
http://obobeatz.wordpress.com/2009/07/24/lengend-sayartin/ မွ
 ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္
တပ္မေတာ္ဖြဲ႕ဖို႕
ဂ်ပန္ျပည္မႇာကြယ္
တကယ္ဘဲ အသက္နဲ႕လဲလို႕
ဆင္းရဲဒုကၡခံကာ ၾကံစည္တယ္
သူရဲေကာင္းတဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းနဲ႕
အာဇာနည္ေတြရယ္
ငါတို႕ ဗမာျပည္
မိဘတိုင္းကရယ္
ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းလို
သူရဲေကာင္းေတြ ေမြးရမယ္
ငါတို႕ ဗမာျပည္
မိဘအေပါင္းကကြယ္
အာဇာနည္အစစ္ေတြကို
ရႇိဖို႕ေမြးရမယ္။
၁၉၄၁ ခုႏႇစ္အခ်ိန္က ဂီတစာဆို သဟာယဆရာတင္ ေရးစပ္သီကံုးခဲ့သည့္ 'ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးသီခ်င္း'မႇ စာသားမ်ားျဖစ္သည္။ 'ရာဇ၀င္ အတၴဳပၸတၲိလည္း ရႇိရမယ္၊ ေမာ္ကြန္းလည္း ထိုးေလာက္တဲ့၊ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းရယ္'။ စသည့္ အပိုဒ္က ထိုသီခ်င္းကို အျမဲတေစ မႇတ္မိေနခဲ့ေစသည္။
'ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး' သီခ်င္း၏ မူလအမည္က 'ဗမာ့သားေကာင္း' ျဖစ္သည္။

၁၉၄၂ ခုႏႇစ္အခ်ိန္မႇာပင္ အဆိုေတာ္ တကၠသိုလ္မ်ဳိးခ်စ္က ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ၌ ပြဲဦးထြက္အေနျဖင့္ ပရိသတ္ကို သီဆိုျပခဲ့သည္။ 'ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးသီခ်င္း' ေပၚထြက္လာေစရန္ စည္း႐ံုးေဆာ္ၾသခဲ့သူမႇာ ကာယဗလဦးရႇိန္ ျဖစ္ပါသည္။ လြတ္လပ္ေရးၾကိဳးပမ္းမႈ တိုက္ပြဲကာလအတြင္း တပ္သားသစ္မ်ားစြာကို ထိုသီခ်င္းျဖင့္ စည္း႐ံုးႏိုင္ခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏႇင့္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္၏ လြတ္လပ္ေရး ၾကိဳးပမ္းမႈကို ပမာတင္၍ ရဲစိတ္သြင္းခဲ့ေသာ သီခ်င္းျဖစ္သည္။

ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ ထား၀ယ္စစ္ေၾကာင္း ပုေလာၿမိဳ့သို႔ ေရာက္ရႇိလာစဥ္ လြတ္လပ္ေရးရရႇိျပီး ေနာက္ပိုင္းကာလ၌ 'ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး' သီခ်င္းကို ကိုျမၾကီး၊ ရဲေဘာ္ခင္ေမာင္လႇႏႇင့္ အျခား အဆိုေတာ္မ်ားစြာက သီဆိုခဲ့ျပီး စစ္ေရးေတးတစ္ပုဒ္ အေနျဖင့္လည္း ထင္ရႇားခဲ့သည္။
 Source: ELEVEN MEDIA

ဦးေန၀င္း၊ သခၤါရ နဲ႔ ကုန္းေဘာင္ဆက္

Thursday, October 20, 2011  Sithu Linn

သခၤါရတရားေတြကုိ မသိခ့ဲလုိ႔ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ အာဏာသိမ္းခ့ဲမိတယ္လုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္းေန၀င္းက ေျပာဆုိတ့ဲအေၾကာင္း ကုိကုိေမာင္ႀကီး (ဦးခ်စ္လိႈင္)ရဲ႕ ကြ်န္ေတာ္သိေသာ တစ္ရံေရာအခါမ်ား စာအုပ္မွာ ေရးထားပါတယ္။

၁၉၉၅ ဇူလုိင္လမွာ ဦးေန၀င္းက သူ႔ဆီသြားတ့ဲ ဦးခ်စ္လိႈင္၊ မဆလေခတ္ ျပည္သူ႔တရားသူႀကီးအဖဲြ႔ ဥကၠ႒ေဟာင္း ဦးတင္ေအာင္ဟိန္းတုိ႔ကုိ ေျပာလုိက္တာပါ တ့ဲ။

"ကုိယ္လူေတြနဲ႔ ႀကဳံတုန္း ေျပာလုိက္ရဦးမယ္ .... ကုိယ့္အေနနဲ႔ ဒီသံသရာ တရားေတြ သခၤါရတရားေတြ အနိစၥ .... အနတၱတရားေတြကုိ ဒီေန႔ သိျမင္သလုိမ်ား ဟုိတုန္းက သိခ့ဲမယ္ ဆုိရင္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လက ကိစၥကုိ ကုိယ္မလုပ္ခ့ဲပါဘူး .... ဟုတ္တယ္ .... အဲဒီတုန္းကသာ ဒီတရားေတြကုိ သိေနခ့ဲရင္ ၁၉၆၂ က လုပ္ခ့ဲတ့ဲ အလုပ္မ်ဳိးကုိ ကုိယ္မလုပ္ခ့ဲဘူး" (စာ-၇၆၂)

ဦးခ်စ္လိႈင္က ဒါကုိ ၾကားရေတာ့ "ဟယ္" ခနဲ ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္ လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ဦးေန၀င္းကုိ ေတြ႔ရတာ ရႊင္ရႊင္လန္းလန္း က်န္းက်န္းမာမာရိွတယ္၊ "အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကုိ ေလ့က်င့္ျပီးေနာက္ ၀ိပႆနာ၏အလုပ္ျဖစ္ေသာ လကၡဏာေရးသုံးပါးကုိ ရႈမွတ္ပြားမ်ား ေလ့က်င့္မႈ ျပဳေနသည္" လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ကုန္းေဘာင္ဆက္

ဦးေန၀င္း နဲ႔ ဦးခ်စ္လိႈင္ ၁၉၈၇ ႏုိ၀င္ဘာလမွာ ေတြ႔တုန္းက ေျပာၾကတာေတြကလည္း စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။

"ေဟ့ေကာင္ ဖုိးခ်စ္လိႈင္ destiny (ဒက္စတီနီ) ဆုိတာကုိ မင္းယုံရဲ႕လား"

"ဟုတ္က့ဲ .... ကြ်န္ေတာ္ ယုံပါတယ္ .... ဒက္စတီနီ ဆုိတာ ကံပန္းတုိင္ေပါ့ခင္ဗ်ာ"

"ေအး .... ကံပဲ ေျပာေျပာ ဘာပဲေျပာေျပာ destiny ရိွတာေတာ့ အမွန္ပဲကြ၊ တျခားေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ငါ့အေၾကာင္းပါ။ ငါ့ဦးေလး သခင္ညီ၊ ဦးေလး ဆုိေပမယ့္လုိ႔ အသက္ခ်င္းကြာတာ မဟုတ္လုိ႔ ငါ့အစ္ကုိပဲ ဆုိပါစုိ႔။ ေအး .... သူ ေနမေကာင္းတာနဲ႔ သူ႔အစား ဂ်ပန္ျပည္ကုိ သြားမယ့္ သေဘၤာေပၚကုိ တျခားအေဖာ္ေတြနဲ႔အတူ ငါလုိက္သြားရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က စျပီး ငါ့ဘ၀ဟာ တစ္ခါတည္းေျပာင္းသြားတာပဲ။ Turning-point ေပါ့ကြာ။ ငါသာ အဲဒီလုိ လုိက္မသြားျဖစ္ခ့ဲရင္ ငါဟာ ဗုိလ္ေန၀င္း ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူးကြ။ အဲဒါကုိ Destiny ပဲလုိ႔။ ဒါေျပာခ်င္တာပဲ"

"ဦးညိဳျမေရးတ့ဲ ကုန္းေဘာင္ရွာပုံေတာ္ စာအုပ္ထဲမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္နဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟာ ဘုိးေတာ္ဘုရားမင္းရဲ႕ အဆက္အႏြယ္က ဆင္းသက္လာတ့ဲသေဘာမ်ဳိး ေရးထားပါတယ္"

"မင္းက ကုန္းေဘာင္မင္းမ်ဳိးေတြကုိ အထင္ႀကီးေနတယ္ထင္တယ္ .... ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ေတြ ည့ံဖ်င္းလုိ႔ တုိ႔ႏုိင္ငံ ကြ်န္ျဖစ္ခ့ဲရတာပဲကြ။ ဒါကုိ မင္းတုိ႔ျငင္းနုိင္မလား။ .... တစ္ခုေတာ့ ရိွတယ္။ ငါက ေရႊဘုိ မုဆုိးခ်ဳံ ဗုိလ္တြန္က ဆင္းသက္လာတာေတာ့ မွန္တယ္" (စာ-၈၄၃)

မုဆုိးခ်ဳံ ဗုိလ္တြန္ရဲ႕ သမီးကုိ ပဒုံမင္း(အမရပူရျမိဳ႕တည္နန္းတည္မင္း) က မိဖုရားအရာ တင္ေျမွာက္ခ့ဲတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဦးေန၀င္းဟာ သူ ပဒုံမင္းက ဆင္းသက္တာကုိ တုိက္ရုိက္ေျပာခ်င္ပုံမရဘူး လုိ႔ ဦးခ်စ္လိႈင္က သုံးသပ္ထားပါတယ္။


 (ဦးေန၀င္း ဓာတ္ပုံကုိ White Lotus Co Ltd က ၂၀၀၂ မွာ ထုတ္ေ၀တ့ဲ The Disorder in Order: Army State in Burma Since 1962 စာအုပ္အဖုံးကေန ယူပါတယ္)

Source: http://blog.irrawaddy.org/2011/10/blog-post_6781.html

ဗုိလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္း (ဆုေငြ ၅ က်ပ္) နဲ႔ မေမ့သင့္ေသာရြာကေလး

by တို႕ဗမာအစည္းအရုံး Dobama Asiayone on Saturday, January 12, 2013 at 12:56am ·

 

ဇီးဂ်ဴိင့္ရြာကေလးသည္ ဧရာ၀တီတုိင္း ငပုေတာျမဳိ့နယ္ အတြင္းတြင္ရွိျပီး ပင္လယ္ကမ္းေျခရြာေလးျဖစ္သည္။ ဗုိလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းကုိ ဆုေငြ၅က်ပ္ျဖင့္ ဖမ္း၀ရမ္းထုတ္စဥ္က ဗုိလ္ခ်ဴပ္တိမ္းေရွာင္ ေနထုိင္ခဲ့ေသာ ရြာကေလးျဖစ္သည္။

ဗုိလ္ခ်ဴပ္တို႔ လာေရာက္စဥ္က အသက္ ၈ ႏွစ္သမီးသာရွိေသး၍ ယခုအသက္ ၈၀ ေက်ာ္ျပီျဖစ္ေသာ အေမၾကီးေဒၚထြားစိန္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ ထုိရြာကေလးသုိ႔ ရာက္ရွိစဥ္ ေတြ႔ရွိခဲ့ရသည္။

ရြာလယ္ရွိ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတြင္ ဥပုသ္သီလ ေဆာက္တည္ရန္ ေရာက္ရွိေနေသာ အေမၾကီးေဒၚထြားစိန္ကုိ က်ေနာ္သိလုိသည့္ေမးခြန္း အနည္းငယ္ကုိ ေမးျဖစ္ခဲ့ပါသည္။

ေမး။ ဗုိလ္ခ်ဴပ္တို ႔ဒီရြာကေလးကုိ ေရာက္တုန္း အေမၾကီးကုိယ္တုိင္ ေတြ႔ၾကဳံလုိက္ရတာေလးကုိ ေျပာျပေပးပါဦး။

ေျဖ။ ။ ဗုိလ္ခ်ဴပ္တို႔ ဒီရြာကုိလာေတာ့ အေမၾကီးက ရွစ္ႏွစ္သမီးပဲ ရွိေသးတယ္ အခုဒီဘုန္းၾကီးေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ အေမၾကီးတို႔ ကေလးေတြ ကစားေနၾကတုန္း၊ သခင္မ်ဴိးေဟ့ ဒုိ႔ဗမာ ၊ အေရးေတာ္ပုံ ေအာင္ရမယ္ ဆုိျပီးေတာ့ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႔ ရြာထဲကုိ ဗုိလ္ခ်ဴပ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားတစ္စု ၀င္လာၾကတယ္။

ေနာက္ျပီးအေမၾကီးတုိ႔ ကစားေနတဲ့အခု ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းနားကုိ ေရာက္လာေတာ့ အေမၾကီးတုိ႔ ကေလးေတြလည္း ေၾကာက္လန့္ျပီး ထြက္ေျပးမယ္လုပ္တုန္း အနားမွာ ရွိတဲ့ အေမၾကီးရဲ့ အေဖကမေၾကာက္နဲ့သမီး အဲဒါလူဆုိးေတြမဟုတ္ဘူး လုိ့ေျပာတယ္။

အဲဒီေတာ့မွ အေမၾကီးတုိ့လည္းမေၾကာက္ဘဲ ထြက္မေျပးေတာ့ဘူး။ ဗုိလ္ခ်ဴပ္တုိ႔လူတစု လည္းေၾကြးေၾကာ္သံမ်ားနဲ့ ေက်ာင္းကုိသုံးပတ္ ပတ္ျပီး ေက်ာင္းေပၚတတ္ျပီး ဆရာေတာ္ကုိ ဦးခ် ကန္ေတာ့ၾကတယ္။

ဆရာေတာ္က မင္းတုိ႔ ထမင္းစားျပီးၾကျပီလားလုိ႔ေမးေတာ့ တေယာက္မွ မစားၾကရေသးဘူးလုိ႔ျပန္ေျဖတယ္။ ဒါနဲ့ဆရာေတာ္က တပည့္တေယာက္ကုိ ရြာထဲကုိ လႊတ္ျပီး ထမင္းနဲ့ဟင္းေတြကုိ အပုိ႔ခိုိင္းတယ္။

ရြာထဲက အိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သူတုိ့မွာရွိတဲ့ ထမင္းနဲ့ဟင္းေတြကုိ ယူလာျပီးေက်ာင္းကုိ လာပုိ့ၾကတယ္ ဗုိလ္ခ်ဴပ္တုိ႔ လူတစုလည္း ဆာဆာ နဲ့ အားပါးတရ စားၾကတယ္။

ဒီလုိနဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တို႔ ဒီရြာကေလးမွာ အေတာ္ေလးေနသြားတယ္။ ရြာလူထုကလည္း ဗုိလ္ခ်ဴပ္တုိ့ေက်ာင္းသားေတြကုိ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ၾကတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဴဳပ္ထမင္းစားခဲ့တဲ့ စားပြဲ၀ုိင္းၾကီးလည္းခုထိ ဒီေက်ာင္းမွာသိမ္းထားတယ္ ဟုအေမၾကီးေဒၚထြားစိန္ ကေျပာျပပါသည္။

ယခုအခါဗုိလ္ခ်ဴပ္အေၾကာင္းကုိ ရွပ္ရွင္ရုိက္ကူးေတာ့မည္ျဖစ္ရာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေက်ာင္းသားဘ၀က ထုိအျဖစ္ပ်က္ကေလးကုိလည္း ထည့္သြင္းရုိက္ ကူးေပးလွ်င္ အခ်က္အလက္ ပုိမုိ ျပည့္စုံသြားမည့္အျပင္ ဗုိလ္ခ်ဴပ္ေက်းဇူးရွိဖူးေသာ ထုိရြာကေလးကုိလည္း ေက်းဇူးဆပ္ရာ က်မည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆ မိပါသည္။

မွတ္ခ်က္ ။ ။ အေသးအခ်က္အလက္မ်ားသိလုိပါက အေမၾကီးေဒၚထြားစိန္ မွာ ထုိရြာကေလးတြင္ ယခုထက္တုိင္ က်န္းမာစြာျဖင့္ ေနထုိင္လွ်က္ရွိေၾကာင္းပါ။
*ဆက္သြယ္ရန္* - ဦးကြန္းေဇာ္-09421075921
ဧရာ၀တီ


Credited to San Aung

ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိခင္ (တတိယပိုင္း)

ဒုတိယပိုင္းမွ အဆက္
---------------------
(တကၠသိုလ္ဆုျမိဳင္)


၁၃၁၃ ခုနွစ္မွာ အေမစုအတြက္ ကံအဆိုးဆံုးႏွစ္ဟု ေခၚရေပမည္။ တသက္လံုး ေရာဂါကင္းရွင္းစြာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာ လာခဲ့သမွ် ယခုနွစ္တြင္ စု၍ ကိုင္ေလျပီ။ ကၽြႏု္ပ္သည္ အေမစု၏ က်မ္းမာေရးကို အားမရေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ အမယ္ၾကီး မေသမီ သူေတြ႕ျမင္လိုေသာ ရန္ကုန္ရွိ သား၊ေခြ်းမ၊ ေျမးတို႔အား ေတြ႕ျမင္သြားေစလိုသည္။ အမယ္ၾကီး၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ ျပည့္၀နိင္ရန္မွာလည္း နည္း ႏွစ္နည္းသာ ရွိ၏။ ပထမနည္းမွာ အေမစုကိုယ္တိုင္ ရန္ကုန္သြားမွ ျဖစ္ေပမည္။ သို႔ေသာ္အေမစု က်မ္းမာေရးအရ ဤနည္းမွာ မျဖစ္ႏုိင္။ ဒုတိယ နည္းမွ ရန္ကုန္ရွိ သား၊ေခၽြးမ၊ ေျမးတို႔မွ နတ္ေမာက္သို႔ လိုက္လာရန္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ႏုိင္ငံေရး ႐ွဳပ္ေထြးမွဳအရ ရန္ကုန္မွ မည္သူမွ် လာႏုိင္မည္ မဟုတ္ဟု ယူဆမိသည္။
အေမစုမွာ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ ရန္ကုန္သြားေရး အစီအစဥ္ကို လံုး၀ ဖ်က္သိမ္းလိုက္ရရွာေလျပီ။ သို႔ေသာ္ အသင့္ျပင္ထားေသာ ဆီေမႊးပံုး ၄ ပံုးႏွင့္ ႏွမ္းပ်စ္၊ ေျမပဲယိုထုပ္ေလးထုပ္မွာကား ပထမထားသည့္ေနရာမ်ားတြင္ပင္ ရွိေသးသည္။ ဆီပံုးမ်ားမွာလည္း ဆီတစက္စက္ယိုက်လွ်က္ရွိသည္။ ေျမပဲယိုထုပ္ မ်ားမွာလည္း ပရြက္ဆိတ္နီမ်ားျဖင့္ ၀ိုင္းအံုလွ်က္ ရွိသည္။

၁၃၁၃-ခု၊ သီတင္းကၽြတ္လတြင္ အေမစုမွာ ေသြးအား အလြန္နည္းလာကာ အေမာေရာဂါ စတင္ စြဲကပ္လာေလသည္။ ကၽြန္ပ္လည္း ကြန္ေပါင္းဒါးတဦးႏွင့္ တိုင္ပင္၍ ရွိသမွ်ေဆးမ်ားကို စုေဆာင္းကာ တတ္သမွ်၊ မွတ္သမွ်ႏွင့္ ကုသသျဖင့္ အေတာ္ပင္ သက္သာလာသည့္အတြက္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ေနစဥ္ ေဆြမ်ိဳးတဦးက ဘဲဥ ျမဴဆြာဟင္းခ်ိဳကို လာ၍ ပို႔ေလသည္။ ကၽြႏု္ပ္မရွိစဥ္ လာပို႔ေသာ ဟင္းျဖစ္ရကား အေမစုသည္ ခံတြင္းေတြ႕သျဖင့္ တပန္ကန္လံုး ကုန္ေအာင္ စားမိေလသည္။ ထိုအခ်ိန္ကစ၍ အေမာေရာဂါ ျပန္ထလာျပီး ေနာက္ အိပ္ရာမွ မထႏုိင္ေလာက္ေအာင္ လဲသြား ေတာ့ေလသည္။ ဤတၾကိမ္တြင္ အေမစုအား ေဆးကု ခက္ျပီဟု ယူဆမိသည္။

အေမစုမွာ ျပင္းျပေသာ ေ၀ဒနာကို ခံစားေနရေသာ္လည္း စိတ္ေျခာက္ျခားျခင္းမရွိ။ စိတ္အားေလွ်ာ့ဘြယ္ေကာင္းေသာ စကားမ်ိဳးကို တလံုးမွ် မေျပာေခ်။ သတိရတုိင္း ရန္ကုန္သြားလိုေၾကာင္း သမီးမ်ား သားမ်ား ေျမးမ်ားကိုသာ ေတြ႕လိုေၾကာင္း အျမဲေျပာသည္။ ကၽြႏု္ပ္မွာ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ စမ္းသပ္ကုေသာ္လည္း အေမစု၏ ေရာဂါမွာ က်သည္မရွိ၊ တေန႔ထက္ တေန႔ ပိုမိုတိုး၍သာ လာေလသည္။ တခါတရံ တညလံုးေမာေနသျဖင့္ တေမွးမွ် မအိပ္စက္ရေပ။

ေနာက္ဆံုးတြင္ ရန္ကုန္ရွိ သား၊ ေခြ်းမမ်ား၊ ေျမးမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳရေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးႏုိင္က အေမစု၏ ေရာဂါသည္ တနည္းအားျဖင့္ သက္သာလာနိင္လိမ့္မည္ဟု ယူဆမိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေဆးကုျခင္းကို ေလွ်ာ့၍ သားမ်ား၊ ေခၽြးမမ်ား၊ ေျမးမ်ားႏွင့္ အျမန္ဆံုး ေတြ႕ႏုိင္ရန္ စတင္စီစဥ္ရေလသည္။

ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရွိ ဦးေအာင္ဆန္း၏ ဇနီး ေဒၚခင္ၾကည္၊ ဦးဘ၀င္း၏ ဇနီး ေဒၚခင္ေစာ၊ သား ဦးေအာင္သန္းတို႔မွာ ႏုိိင္ငံေရးေလာက တြင္ တမ်ဳးိတဖံု ဆက္သြယ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ၎တို႔ နတ္ေမာက္သို႔ လာမည္ဆိုက ေဘးအႏၱရယ္ မျပဳလုပ္ေရးအတြက္ ရဲျဖဴမ်ားထံသို႕ ေျပး၍ ေခ်ာ့ရေလသည္။ ရဲျဖဴမ်ားထံမွ ေဘးဥပဒ္ တစံုတရာ မျပဳလုပ္ပါဟု ယုံၾကည္စိတ္ခ်ေလာက္ေသာ ကတိရရွိေသာအခါ ရန္ကုန္ရွိ သမီးမ်ား ၊သားမ်ားထံ စာလည္းေရး၊ ေၾကးနန္းရိုက္ႏွင့္ မွာၾကားရေလသည္။ သို႕ေသာ္ မည္သည့္အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္မသိရ ၊ သူတို႔ထံမွ ျပန္စာလဲ မလာ၊ လူလဲ မေရာက္ျဖစ္ေနသည္။

၎အခ်ိန္တြင္ ရွင္နည္းရာ အဂၢလူထြက္ ဆိုေသာ စကားကဲ့သို႕ သားဦးေနေအာင္မွာလည္း ကိစၥတခုျဖင့္ မေကြးသို႔ ခရီးထြက္သြားရာမွ မေကြးအေနာက္ပိုင္း ဖ-ဆ-ပ-လ အမတ္အျဖစ္ အေရႊးခံမည္ ဟူေသာ သတင္းေပၚထြက္ လာျပန္ေလသည္။ ၎ သတင္းအရ ရဲျဖဴမ်ားက ဦးေနေအာင္ နတ္ေမာက္သို႔ ျပန္လာလွ်င္ ဖမ္းဆီး စစ္ေဆးရန္ စိုင္းျပင္းေနၾကသျဖင့္ ဦးေနေအာင္မွာ ျပန္မလာရဲေတာ့ဘဲ မေကြးတြင္ ေသာင္တင္ေနျပန္ေတာ့ေလသည္။

လူမမာအနီးတြင္ သမီးမ၀က္ တဦးတည္းသာ ရွိသျဖင့္ အေမစုမွာ ပို၍ စိတ္အားငယ္လာဟန္ ရွိေလသည္။ မေသမီ အရက္ ၂၀ ခန္႕ကစ၍ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္၏ ဇနီးတို႕အား အနားမွ အခြာမခံေတာ့ေပ။ အျမဲပင္ “ ဆုျမိဳင္ ၊ သန္းတင္” ဟူ၍သာ ေခၚေနေတာ့သည္။ ေဆးကိုလည္း ကြ်ႏု္ပ္တိုက္မွေသာက္သည္။ အစားကိုလည္း ကြ်ႏု္ပ္ေကၽြးမွ စားသည္။ ၀မ္းခ်ဴျခင္းကိုပင္ ကြ်ႏု္ပ္ေခ်ာ့မွ ရေလသည္။ ဦးေနေအာင္ကို သတိရစဥ္အျမဲေမးသည္။ သို႕ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္က လွည့္ပတ္ေျပာမွ ယံုၾကည္လက္ခံေလသည္။ ကြ်ႏု္ပ္မွာလည္း ၁၀ရက္ခန္႕ တေမွးမွ် မအိပ္ရေတာ့ေခ်။ အေမစုအား ထူလိုက္၊ ေပြ႕လိုက္ ႏွိပ္လိုက္၊ ေဆးတိုက္လိုက္ျဖင့္သာ မိုးစင္စင္လင္းရေတာ့ေလသည္။

အေမစုမွာ တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႕ရုပ္ပ်က္၍ လာရွာေလျပီ။ ရက္အနည္းငယ္အတြင္း အနိစၥေရာက္ေတာ့မည္ ကို အကဲခတ္မိေလသည္။ မေသမီ ရန္ကုန္ရွိ သား၊ ေခၽြးမ၊ ေျမးမ်ားကို မေတြ႕ရလွ်င္ အနီးဆံုးမေကြးတြင္ ေရာက္ေနသည့္ သားဦးေနေအာင္ ႏွင့္ ေတြ႕ႏုိင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးမွသာ ျဖစ္ေပေတာ့မည္။ ကၽြႏု္ပ္သည္ရဲျဖဴမ်ား ထံသို႔ ဒုတိယအၾကိမ္ ေျပးရျပန္သည္။ ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်က္ႏွာေထာက္ျပီး သူေတြ႕ခ်င္တဲ့ သား ကိုေနေအာင္ကို ေတြ႕ႏုိင္ေအာင္ ကိုေနေအာင္အေပၚ အျပစ္မယူရန္ ေတာင္းပန္ ေျပာဆိုရျပန္သည္။

ရဲျဖဴမ်ားထံမွ စိတ္ခ်ရေသာ ကတိရရွိခ်ိန္တြင္ ဦးေနေအာင္ထံ စာေရးအေၾကာင္းၾကား ရေလသည္။ ဦးေနေအာင္လည္း ခ်က္ျခင္းပင္လိုက္လာရာ မေသမီ ၃ ရက္ခန္႕ အၾကာတြင္ ေရာက္ရွိလာေလသည္။ ဦးေနေအာင္ ေရာက္လာသျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႕ႏွစ္ဦးမွာ အနည္းငယ္ သက္သာခြင့္ရသည္။ တညလွ်င္ ႏွစ္နာရီ သံုးနာရီခန္႕ အိပ္စက္ခြင့္ရရွိသည္။
အေမစုမွာ ေသခါနီးဆဲဆဲအခ်ိန္ထိ စိတ္ဓာတ္ျပင္းထန္လ်က္ပင္ရွိသည္။ ဓာတ္အလြန္ခ်ဳပ္ေနသျဖင့္ ၀မ္းခ်ဴေပးရာ အေမစုသည္ အိပ္ရာတြင္းတြင္ ေနာက္ေဖးသြားရန္ေျပာေသာ္လည္း အားနာသျဖင့္မသြားဘဲ ဇြတ္ အတင္းအိပ္ရာမွ ထကာ ၾကမ္းျပင္ေပါက္ရွိရာသို႕ ဇြတ္အတင္းသြား၍ ေနာက္ေဖးသြားသည္။ အလြန္႔အလြန္ အားနည္း၍ ၀ါးျခမ္းျပားေထာင္ထားသလို ပိန္ခ်ံဳးေနေသာ္လည္း ေရွးကကဲ့သို႔ပင္ စိတ္ဓာတ္တင္းမာ ခိုင္ျမဲလ်က္ပင္ ရွိေလသည္။ အေမစု၏ စိတ္ဓာတ္ ျပင္းထန္ခိုင္မာပံုကို စာေတြ႕မဟုတ္ ငါေတြ႕ျဖစ္သျဖင့္ မအံ့ၾသဘဲ မေနႏုိင္ေတာ့ေခ်။

၁၃၁၃ ခု၊ နေတာ္လၧန္း ၅ ရက္ေန႕ ေရာက္ရွိလာေလျပီ။ ၎ေန႕မွာ အေမစု၏ ေမြးေန႔ ျဖစ္သည္။ ေဗဒင္ ကိန္းခန္းအရ ၎ေန႔ ည၁၂- နာရီ မထိုးမီ စိုးရိမ္ရသျဖင့္ လူမမာၾကည့္သူ အားလံုးပင္ အထူးဂရုစိုက္ေနၾကရသည္။ ကၽြန္ုပ္ႏွင့္ ကၽြန္ုပ္၏ ဇနီးတို႔ မွာလည္း အအိပ္ပ်က္လြန္းသျဖင့္ သင္ျဖဴးဖ်ာ တခ်ပ္ေပၚတြင္ အိပ္ေနၾကစဥ္ ရုတ္တရက္ ငိုသံၾကားကာ လန္႔၍ ႏိုးၾကသည္။ နာရီၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ည ၁၂-နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ အခ်ိန္ရွိျပီ ျဖစ္သည္။ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ကပ်ာကသီထ၍ အေမစု၏ လက္ကို ကိုင္ကာ ေသြးစမ္းၾကည့္ေသာအခါ အေမစုမွာ အသက္ေပ်ာက္ေနေၾကာင္း ေတြ႕ရေတာ့ေလသည္။ မ၀က္၊ ဦးေနေအာင္ တို႔မွ စ၍ ကြ်ႏု္ပ္တို႔တေတြပါ အေမစုအား ေနာက္ဆံုး ႏႈတ္ဆက္ေသာ အေနျဖင့္ ျပင္းျပစြာ ငိုေၾကြး လိုက္ၾကရေလသည္။

အေမစုသည္ ၃ ရက္တိတိ မအိပ္စက္နိင္ေလာက္ေအာင္ အေမာဆိုက္သည့္ ေရာဂါျပင္းထန္ျခင္းကို ေထာက္ရွဳျခင္းျဖင့္ ၃ ရက္ေစာ၍ အနိစၥေရာက္မည္ဟု ခန္႔မွန္းခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အေမစု၏ အေလွ်ာ့မေပးေသာ စိတ္ဓာတ္ ခိုင္ျမဲမွဳေၾကာင့္ သံုးရက္တိတိ အသက္ဆက္လာႏုိင္သည္ဟု ယူဆမိသည္။

အေမစုကား သမီး အခ်စ္ မ၀က္၊ သား ဦးေနေအာင္၊ ဦးေအာင္သန္းတို႔ အျပင္ ေခၽြးမမ်ား၊ ေျမးမ်ားအား စြန္႔ခြာ၍ သမီးခ်စ္ မခင္ညြန္႔ သားခ်စ္ ဦးဘ၀င္း၊ ဦးေအာင္ဆန္းတို႔ထံ လိုက္ပါသြားရွာေလျပီ။ အႏွစ္ႏွစ္ အလလက စုေဆာင္းထားခဲ့ေသာ ပစၥည္းဥစၥာ ရတာနာမ်ားကိုလည္း စြန္႔ပစ္ထားခဲ့ေလျပီ။ အေမစုကိုယ္တိုင္ ေဆာက္လုပ္၍ ယခုအခ်ိန္ထိ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးစြာ ေနထိုင္ခဲ့ေသာ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ၾကီးကိုလည္း ရြံရွာသည့္ပမာ ခင္ပြန္းသည္ ဦးဖာ၏ အုတ္ဂူအနီးရွိ အုတ္ဂူျဖဴခန္းသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားရွာေလျပီ။ အသက္ရွင္စဥ္ ေတြ႕လိုေသာ သား၊ ေခၽြးမ၊ ေျမးမ်ားအား မေတြ႕ရသျဖင့္ ဘ၀ေျပာင္းသြားရွာသည့္ ကြယ္လြန္သူ သားမ်ား၊ သမီးမ်ား၊ ေျမးမ်ား ထံသို႕ ထြက္ခြာ သြားရွာျပီေလာဟု ေတြးေတာမိသည္။

ရန္ကုန္ရွိ သားႏွင့္ေခြ်းမ၊ ေျမးမ်ားစားရန္ အသင့္ျပင္ထားသည့္ ဆီပံုး ၄ ပံုးႏွင့္ ေျမပဲယို ၄ ထုပ္ တို႔မွာကား ေနရာမပ်က္ ရွိေနေပေသးသည္။ ဆီပံုးမ်ားနွင့္ ေျမပဲယိုထုပ္မ်ားသည္ အေမစု အုတ္ဂူျဖဴနန္းသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္သည္ကို မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္သည့္အလား ထားသည့္ေနရာမ်ား တြင္ပင္ ညွိဳးႏြမ္းအားေလ်ာ့စြာ မေရြ႕မရွား ရပ္တည္လ်က္ပင္ ရွိေနေတာ့၏။

အေမစု၏ စ်ာပနကို ငါးရက္တိတိထား၏။ စ်ာပနကိစၥကို ေမာင္ျဖစ္သူ ဘုန္းၾကီး ဦးေဃာသိတ က စီစဥ္ရ၏။ နတ္ေမာက္ရွိ ေဆြမ်ိဳးအားလံုးကား စံုၾကပါ၏။ မသာလိုက္ပို႕ၾကသူမ်ားလည္း မ်ားျပားလွပါ၏။ သို႔ေသာ္ အေမစု ျမတ္ႏုိးေတာင့္တေနေသာ သား၊ ေခြ်းမ၊ ေျမးတို႔ကား မေရာက္လာနိင္ၾကေပ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ မိခင္ ျဖစ္သည့္အတိုင္း ဂုဏ္ႏွင့္ျဒပ္ ထပ္မိရန္ အလြန္ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာ မယ္ေတာ္ပ်ံ ကဲ့သို႔ က်င္းပႏုိင္ရန္ ကၽြန္ပ္တို႔ စီစဥ္၏။ သို႔ေသာ္ ကာလအေျခအေနကိုလိုက္၍ က်ဥ္းက်ဥ္းႏွင့္ ကိစၥျပီးစီးေအာင္ ျပဳလုပ္ရန္ ဘုန္းၾကီး ဦးေဃာသိတ က ဆံုးမသျဖင့္ တလား ငယ္တစ္ခုကိုသာ လုပ္ရေတာ့၏။ အေမစု၏ သက္ေစ့ အျဖစ္ျဖင့္ သံဃာ-၈၀ ပင့္၍ တပါးလွ်င္ ငါးက်ပ္ လွဳဒါန္း ပူေဇာ္၏။

စ်ာပနေန႔တြင္ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕ အေနႏွင့္ကား အစည္ကားဆံုးျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေက်းဇူးရွင္ အာဇာနည္မိခင္ၾကီး၏ စ်ာပနအျဖစ္မ်ိဳးႏွင့္ က်င္းပပါက ေက်နပ္စရာမရွိေခ်။ ၀မး္နည္းစရာ၊ ေၾကကြဲစရာ ရွက္စရာပင္ ေကာင္းလွေလသည္။

အေမစုကား ယခုအခ်ိန္တြင္ သားခ်စ္ ဦးဘ၀င္း၊ ဦးေအာင္ဆန္း၊ သမီးခ်စ္ မခင္ညြန္႔၊ ေျမးအႏွစ္ ျမင့္ျမင့္ကေလး ေအာင္ဆန္းလင္းတို႔ႏွင့္ အတူေပ်ာ္ရႊင္စြာ ပူးေပါင္းမိၾကေပျပီ။

အို…ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း
အို..ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဦးဘ၀င္း
အို..အာဇာနည္မိခင္ၾကီးအေမစု
ကၽြန္ပ္တို႔က “အမွ်..အမွ်..အမွ်” ေပးေ၀ပါ၏။

တကၠသိုလ္ဆုျမိဳင္
ျမဝတီမဂၢဇင္း၊ ၁၉၅၃ခန္႔၊ ဇူလုိင္။

 Credited to http://kotoegyi.multiply.com/
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိခင္ (ပထမပိုင္း)
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိခင္ (ဒုတိယပိုင္း)
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိခင္ (တတိယပိုင္း)

ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိခင္ (ဒုတိယပိုင္း)

ပထမပိုင္းမွ အဆက္
(တကၠသိုလ္ဆုျမိဳင္)



၁၉၄၇ ခု၊ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႕တြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ အတြင္း၀န္မ်ားရံုးၾကီး၌ တကမၻာလံုး တုန္လွုပ္သြားေစသည့္ လုပ္ၾကံမွဳၾကီး ေပၚေပါက္ခဲ့ရာ အေမစု၏ သားၾကီး ဦးဘ၀င္းႏွင့္ သားေထြး ဗိုလ္ခ်ုဳပ္တို႔ ႏွစ္ဦးလည္း ရန္သူ၏ ေသနတ္ဖ်ား၌ မခ်ိမဆံ့ ရက္စက္စြာ ပစ္သတ္ျခင္း ခံရေသာ သတင္းဆိုးၾကီးမွာ တမုဟုတ္ခ်င္း ေရဒီယိုမွ တဆင့္ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕သို႕ ေရာက္ရွိလာေလသည္။၎သတင္းကို နတ္ေမာက္တြင္ ပထမဆံုးၾကားရသူမွာ ကြ်ႏု္ပ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ၎ သတင္းဆိုးၾကီးသည္ ေယာက်္ားစင္စစ္ျဖစ္ေသာ ကြ်ႏု္ပ္ကိုပင္ ႏွလံုးေသြးရပ္သြားမတတ္ ထိခိုက္ေလသည္။ ဦးဘ၀င္းႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕မွာ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင့္ ေသြးမ်ားစြာ ရင္းသည္။ ညီအစ္ကိုေတာ္သည့္ျပင္ ငယ္စဥ္က ကစားဘက္ ရန္ျဖစ္ဖက္၊ စာသင္ဘက္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေဆြမ်ိဳး သံေယာဇဥ္အရ ေရဒီယို နားေထာင္ရင္းပင္ မဆည္ႏုိင္ေအာင္ ငိုမိေတာ့ေလသည္။ ၎ေနာက္ ကြ်ႏု္ပ္မွာ ၾကီးမားေသာ ျပႆနာတရပ္ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရေတာ့သည္။ ဤသတင္းဆိုးၾကီးကို အေမစုအား ခ်က္ျခင္းဖြင့္ေျပာသင့္၊မေျပာသင့္ ဟူေသာ ျပႆနာပင္ ျဖစ္သည္။ ဤသတင္းမွာ အေမစုဦးစြာ သိသင့္ေသာ သတင္းျဖစ္သျဖင့္ အျမန္ဆံုး အသိေပးသင့္သည္ဟု ပထမတြင္ စဥ္းစားမိသည္။ သို႕ေသာ္ ဤသတင္းသည္ ကၽြန္ပ္၏ စိတ္ကိုပင္ အလြန္ထိခိုက္သြားေစသျဖင့္ အသက္အရြယ္ၾကီး၍ အခ်စ္ၾကီးလွေသာ မိခင္အိုၾကီးမွာ ဤသတင္းကို ၾကားသိရပါက အသက္ပင္စိုးရိမ္ရေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားေပမည္ေလာဟု ေတြးေတာ စိုးရိမ္၍ တတ္နိင္သမွ် ဖံုးဖိ ထားရန္ စဥ္းစားမိျပန္သည္။ သို႕ေသာ္ ၎ေန႔ ညအခ်ိန္မေရာက္မီပင္ မေကြး- ေတာင္တြင္း ေမာ္ေတာ္ကားမ်ား နတ္ေမာက္သို႕ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာရာ သတင္းဆိုးၾကီးသည္ ေတာမီးကဲ့သို႕ ျငိမ္းမရေအာင္ ရုတ္တရက္ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားေတာ့ေလသည္။ ၎အခ်ိန္တြင္ သတင္းဆိုးၾကီးကို ဖံုးအုပ္မရႏုိင္ေတာ့ေၾကာင္း ရိပ္မိကာ အမယ္ၾကီးအား သတင္းကို တတ္ႏုိင္သမွ် လွည့္ပတ္ေျပာဆိုျပီး စိတ္ေျဖေပးရေတာ့မွာဘဲဟု စဥ္းစား၍ အေမစုအိမ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားေလသည္။

ကြ်ႏု္ပ္သည္ အလိုလုိမ်က္ႏွာမေကာင္းေသာ အေမစုႏွင့္ ရင္ဆိုင္မိၾကေလျပီ။ ေလာကတြင္ မေကာင္းသတင္းကို သက္ဆိုင္သူ ကာယကံရွင္အား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္၍ ဖြင့္ဟေျပာရေသာ အလုပ္သည္ အခက္အခဲဆံုးအလုပ္ဟု ယူဆမိသည္။ သို႔ေသာ္ မေျပာလွ်င္ မျဖစ္ႏုိင္ေသာ အေျခသို႔ ဆိုက္ေရာက္လာသျဖင့္ တစ၊ တစ သြယ္၀ိုက္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ဒဏ္ရာရေသာ သတင္းကို သြယ္၀ိုက္ေျပာလိုက္ရေလျပီ။ သတင္း၏ အဆံုးတြင္ အေမစုသည္ စိတ္ထိခိုက္ကာ တခုခုျဖစ္သြားေလမလားဟု စိုးရိမ္၍ အေရးရွိက အသင့္ျဖစ္ရန္ ကြ်ႏု္ပ္ အထူးသတိထားသည္။ ေသြးေဆး၊ ကြမ္းရြက္ စသည္မ်ားလည္း ကၽြႏု္ပ္၏ အိတ္တြင္ အသင့္ ပါလာခဲ့သည္။

သို႕ေသာ္ အေမစုမွာ တကယ္ အမွန္ဘဲလား ကြယ္…မလိုတဲ့သူေတြက လုပ္ၾကံေျပာတာလား… ပြဲခ်င္းျပီးေရာလားကြယ့္.. ဟုေမးျပီး မ်က္ရည္မ်ား ၀ိုင္းလာရံုမွ အပ အျခားစိတ္ထိခိုက္မွဳမ်ားကို မျပေခ်။ “မွန္ရင္လဲ ဘ၀ကံအေၾကာင္းေပါ့ ကြယ္…” ဟု တခြန္းမွ်ေျပာကာ တည္ျငိမ္ဆိတ္ျငိမ္စြာ ေနျပီးေနာက္ အေတာ္ၾကာ စကားမေျပာဘဲ ရပ္ဆိုင္းေနေလသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ကြ်ႏု္ပ္အား သားႏွစ္ဦး၏ အေလာင္းကို ၾကည့္ရန္ ရန္ကုန္အထိလိုက္ပို႔ရန္ ေျပာသည္။ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ လိုက္ပို႔ပါမည္ဟု ၀န္ခံကတိေပးသည္။ ကြ်ႏု္ပ္၏ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မွာ မွားေလျပီ။ “သတင္းဆိုး ၾကားလွ်င္ အမယ္ၾကီး ေသသြား လွ်င္ အမယ္ၾကီး ေသသြားမလား၊ရူးသြားမလား၊ တခုခု ေတာ့ ျဖစ္မွာဘဲ” ဟု ယူဆမိျခင္း မွားေလျပီ။ အေမစု၏ စိတ္ဓါတ္သည္ ေက်ာက္တိုင္ ေက်ာက္ခဲၾကီးမ်ားပမာ တည္ၾကည္ျမဲျမံလွပါေပသည္။ လူတဦးအား ရူးေစႏုိင္သည့္ ဤသတင္းဆိုးသည္ အေမစု၏ စိတ္ဓါတ္ကို ယိမ္းယိုင္သြားေအာင္ ကိုင္မလႈပ္ႏုိင္ေပ။ အေမစု၏ အာဇာနည္စိတ္ျဖစ္ေသာ ခိုင္ျမဲတည္တ့့ံလွသည့္ စိတ္ဓါတ္ကို အံ့လည္း အံ့ၾသမိသည္။ ခ်ီးလည္း ခ်ီးက်ဳးမိသည္။ ဂုဏ္လည္း ျပဳမိသည္။

အေမစုမွာ ၀န္ၾကီးဦးဘ၀င္းအားလည္း အၾကီးဆံုးျဖစ္၍ အခ်စ္ပို၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုလည္း အငယ္ဆံုးျဖစ္၍ မ်ိဳမတတ္ခ်စ္၏။ ရင္ေသြး အစစ္ျဖစ္သည့္ ကမာၻေက်ာ္သားႏွစ္ဦးအား တခ်ိန္တည္း ရန္သူ၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ မယံုႏုိင္ေလာက္ေအာင္ လုပ္ၾကံျခင္းခံရေသာ သတင္းဆိုးသည္ သာမန္ မိဘျဖစ္မည္ဆိုပါက ခ်က္ျခင္းပင္ အသက္အႏၱရာယ္ ထိခိုက္ေစႏုိင္၏။ သို႔ေသာ္ အေမစု၏ စိတ္ဓါတ္ကား သံမဏိပမာ ခိုင္ျမဲလွ၏။ စိတ္ေဖာက္ျပန္ျခင္းမရွိ။ ပကတိ သေဘာတရားအရ ၾကမၼာဆိုးကို ရဲရင့္တည္ၾကည္ေသာ မ်က္နွာျဖင့္ အာဇာနည္မ်ား၏ မိခင္ပီပီ ခံယူခဲ့ေလသည္။

၎ေနာက္ ရန္ကုန္မွ ေစလႊတ္ေသာ ဆလြန္းကားမ်ားျဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔သည္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕သို႕ ထြက္ခြာလာၾကသည္။ လမ္းတေလွ်ာက္လံုးတြင္လည္း အေမစုမွာ မ်က္ႏွာညိဳွးငယ္ရံုမွ အပ အျခားျပင္းထန္ေသာ လႈပ္ရွားေသာ အမူအရာမ်ားကို လံုး၀မျပေခ်။ ညအခ်ိန္တြင္ ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ အေျခခံစခန္းျဖစ္ေသာ သာယာ၀တီမင္းလွျမိဳ႕မ်ားသို႔ ေရာက္ရွိၾကသည္။ အခ်ိန္ကလည္းမလွသည့္ျပင္ ဂဠဳန္ ဦးေစာ၏ နယ္လည္း ျဖစ္သျဖင့္ လိုက္ပို႔ၾကေသာ ရဲေဘာ္မ်ားက အေမစုကို ေဘးဥပဒ္ျဖစ္မည္ စိုး၍ ဘာမွ် မေျပာဘဲ ႏႈတ္ဆိတ္ဆိတ္ ေနရန္ သတိေပးၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အေမစုမွာ ေၾကာက္လန္႔ျခင္း မရွိ။ ငါ့သားမ်ားရယ္ လူလူခ်င္း မသတ္ႏိုင္ပါဘူး… ကံသတ္မွ ေသတာပါကြယ့္ … ေၾကာက္စရာမရွိပါဘူး။ ေသလဲ မထူးပါဘူး ဟုျပန္ေျပာသျဖင့္ ရဲေဘာ္မ်ားမွာ ေနာက္ထပ္ဘာမွ ျပန္မေျပာရဲဘဲ ေခါင္းငံု႔ေနၾကေတာ့သည္။ ကြ်ႏု္ပ္မွာ အမယ္ၾကီး၏ သူရသတိၱ ရွိပံုကို ထပ္မံခ်ီးက်ဳးမိျပန္ေလသည္။

ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္၍ သားႏွစ္ေယာက္၏ အေလာင္းစင္ျပိဳင္ကို ေတြ႕ျမင္ရေသာ အခါ၌လည္း ထူးျခားေသာ လွုပ္ရွားမႈကို ထပ္မံျပသျခင္း မရွိေခ်။ ရင္တြင္း၌ ကမၻာမီး ေတာက္ေလာင္သည့္ပမာ ျပင္းျပစြာပူေဆြး ရွာေသာ္လည္း အာဇာနည္မ်ား၏ မိခင္ ပီပီ သမၼဇဥ္ျဖင့္ ဖံုးအုပ္၍ ဘ၀င္းရဲ႕ ေအာင္ဆန္းရဲ႕ အေမ့ကို ပစ္သြားၾကျပီလားကြယ့္… ဟုေျပာကာ လက္ခုပ္ကေလး တတီးတီးႏွင့္ ငိုေၾကြးျမည္တမ္းရံုထက္ ပိုမိုကဲလြန္ေသာ လကၡဏာကို လံုး၀ မျပေခ်။ တကယ့္အာဇာနည္ မိခင္ ပီသပါေပသည္။

အေမစုကား ငယ္စဥ္ကစ၍ ကြယ္လြန္ အနိစၥေရာက္သည့္အခ်ိန္အထိ၊ တေန႔ထက္ တေန႔ ထူးျခား ဆန္းၾကယ္ လွေသာ ေရွးဘုန္းကံ ပါရမီ ႏွင့္ ျပည့္စံုခဲ့သည့္ ပါရမီရွင္ အမ်ိဳးသမီးအစစ္ၾကီး ျဖစ္ေပသည္။ သမီး အၾကီးဆံုး မခင္ညြန္႔ မွာ အေမစုႏွင့္ အလြန္တူသည္။ အိမ္ေထာင္သားေမြး အလုပ္မ်ိဳးကို စက္ဆုပ္ရြံရွာသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ အသက္ ၄၅ ႏွစ္ အရြယ္ထိ အိမ္ေထာင္ မျပဳဘဲ မိခင္ၾကီးနွင့္ အတူ ေနထိုင္ခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ အေမစုသည္ ေရွ႕ေရးကို ေမွ်ာ္ေတြး၍ သမီးၾကီးအား ေျမစာရင္း အင္စပက္ေတာ္ ဦးသာရင္ႏွင့္ လက္ထပ္ ထိမ္းျမားရန္ တိုက္တြန္းရာ မခင္ညြန္႔မွာ မိခင္၏ စကားကို မပယ္လိုသျဖင့္ အင္စပက္ေတာ္ ဦးသာရင္ႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့ေလသည္။ အေမစုကား သမီးၾကီးအတြက္ စိတ္ခ်လက္ခ် ျဖစ္ကာ မိမိ၏စကားကို ေျမ၀ယ္မက် နားေထာင္သျဖင့္ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္လွေလသည္။

သို႕ေသာ္ ဒုတိယ သမီးၾကီးျဖစ္သူ မ၀က္မွာကား မိခင္ႏွင့္ ရာသက္ပန္ မခြဲလိုပဲ မိခင္က တိုက္တြန္းေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္ထိ အိမ္ေထာင္ မျပဳေတာ့ေခ်။ အေမစုသည္ အတူေန သမီး မ၀က္အား အလြန္ခ်စ္၏။ အလြန္အားကိုး၏။ အိမ္ေထာင္မွဳကိစၥ အ၀၀ အျပင္ စီးပြားေရးကိစၥဟူသမွ်ကိုလည္း မ၀က္ကိုသာ လံုး၀ လႊဲအပ္ထား၏။ မ၀က္ ခ်က္ေသာ ထမင္းဟင္းကိုသာ သေဘာက် ႏွစ္သက္၏။ အမိက အေရးေပးသေလာက္ သားမ်ားကလည္း မ၀က္အား အမိသဖြယ္ ေလးစားရိုေသၾကရ၏။ မ၀က္မွာလည္း သားသမီးမ်ား အနက္ ၀တၱရား အေက်ဆံုး သမီးျဖစ္ေလသည္။ အေမစုမွာ မ၀က္၏ လက္ေပၚတြင္ ေနာက္ဆံုး အသက္ေပ်ာက္ရရွာသည္။

သားအၾကီးဆံုး ဦးဘ၀င္းမွာ မိခင္အား အလြန္ၾကည္ညိဳ၏။ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္၏။ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕တြင္ ျမန္မာကိုးတန္း ေအာင္ျပီးေနာက္ ေရနံေခ်ာင္းသို႔ေရာက္၍ B.O.C စာေရးအလုပ္ကို လုပ္ကိုင္၏။ ၎ ရေသာ လခမ်ားမွ ေငြစုျပီးလွ်င္ မိခင္၏ ေထာက္ပံ့ေသာ ေငြႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ တကၠသိုလ္သို႔ ဆက္လက္ ပညာသင္ၾကားရာ ၀ိဇၨာဂုဏ္ထူးျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ အေမစုသည္ သားၾကီးအား ၎၏ သေဘာက် ျဖစ္ေသာ ေတာင္တြင္းၾကီး ဇာတိ၊ မ်ိဳးရိုးေကာင္းျဖစ္ေသာ မခင္ေစာႏွင့္ ကိုယ္တိုင္ ေစ့စပ္ ေတာင္းရမ္း လက္ထပ္ေပးခဲ့၏။ သား ေခြ်းမ၊ ေျမးမ်ားႏွင့္ ဂ်ပန္ တေခတ္လံုး အတူတကြ ေနထိုင္ခဲ့ရသျဖင့္ စိတ္ေက်နပ္မွဳ ရရွိခဲ့၏။

သားအလတ္ဦးေနေအာင္မွာလည္း ေရွ႕ေန စာေမးပြဲ ေအာင္ျပီးေနာက္ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕ အနီးရွိ ဖုန္းေတာ္ျပည့္ရြာ သူၾကီး ဦးဘိုးလွိဳင္၏ သမီး မခင္ေလး ႏွင့္ အေမစုကိုယ္တိုင္ ေတာင္းရမ္းလက္ထပ္ေပးခဲ့၏။ ဦးေနေအာင္မွာ သား အားလံုးအနက္ အတူတူ အေနရမ်ားသျဖင့္ အေမစုသည္ ၎ အေပၚ၌ သံေယာဇဥ္ၾကီးခဲ့၏။ ဦးေနေအာင္ႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း စိတ္ေက်နပ္မွဳမ်ားစြာ ရရွိခဲ့၏။

သားအလတ္ ဦးေအာင္သန္းကိုလည္း တကၠသိုလ္တြင္ ၀ိဇၨာ ဘြဲ႕ထူးရရွိျပီးေနာက္ ျမိဳ႕အုပ္ရာထူးရရွိသည္အထိ ပညာသင္ၾကားေပးခဲ့၏။ ဦးေအာင္သန္းမွာ တကၠသိုလ္တြင္ ပညာသင္ေနစဥ္ ယစ္မ်ိဳး၀န္ေထာက္ ဦးဘတင္၏ သမီး မခင္ႏုႏွင့္ အေၾကာင္းဆက္မိ၏။ မခင္ႏုမွ အေမစုတို႔ႏွင့္ အမ်ိဳးေတာ္ေသာ ေတာင္တြင္းၾကီး ဇာတိဦးဘတင္၏ သမီး ျဖစ္သည့္အတိုင္း အေမစုသည္ သေဘာက်ေက်နပ္ကာ အင္းစိန္ျမိဳ႕သို႕ ကိုယ္တိုင္ သြားေရာက္ေစ့စပ္ ေတာင္းရမ္းၾကီးက်ယ္စြာ မဂၤလာ ေဆာင္ေပးခဲ့ရသျဖင့္ ေက်နပ္သည္။

သားအငယ္ဆံုး ဦးေအာင္ဆန္းကိုကား နတ္ေမာက္ျမိဳ႕ ဘုန္းေတာ္ၾကီးဦးေသာဘိတ၏ အထက္တန္း ေက်ာင္းတြင္ သတၱမတန္းထိ ပညာ သင္ေပးျပီးေနာက္ ေရနံေခ်ာင္းျမိဳ႕၊ အမ်ိဳးသား အထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ ၁၀ ေအာင္ျမင္သည္ အထိ ထားခဲ့သည္။ ၎ ေနာက္ တကၠသိုလ္သို႔ပို႔၍ ၀ိဇၹာ စာေမးပြဲ ေအာင္ျမင္သည္အထိ ပညာသင္ေပးခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ မခင္ၾကည္တို႔မွာ ဂ်ပန္ေခတ္ အတြင္းက ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ခ်စ္ၾကိဳက္၍ လက္ဆက္ခဲ့ၾကရာ အေမစုမွာ ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် အျခားသားသမီးမ်ားကဲ့သို႔ လက္ထပ္မေပးရေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရာထူး လက္ခံျပီးေနာက္ မယားျပ အျဖစ္ျဖင့္ နတ္ေမာက္သို႔ တိုင္းခန္းလွည့္လည္လာစဥ္ မခင္ၾကည္အား ေခၚေဆာင္ခဲ့ရာ မခင္ၾကည္၏ ရုိေသကိုင္းရွိုင္းမွဳ၊ လိမၼာေရးျခားမွဳမ်ားကို ျမင္ရေသာအခါ အေမစုမွာ သားႏွင့္ေခြ်းမကေလးအေပၚတြင္ တျပံဳးျပံဳးႏွင့္ ေက်နပ္ ၀မ္းေျမာက္မိ၏။

အေမစုကား ဇာတိဂုဏ္ကလည္း ေကာင္း၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းကလည္း ေတာင့္တင္း၊ ပစၥည္းဥစၥာကလည္း ျပည့္စံု၊ သားသမီးမ်ားကလည္း ေခတ္ပညာတတ္ ကမၻာေက်ာ္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ေန၊ သားသမီး အားလံုးမွာလည္း ၎၏ စိတ္တိုင္းက် အိမ္ေထာင္သည္မ်ား ျဖစ္သည့္ျပင္ မ်ားျပားလွေသာ ေျမးငယ္မ်ားျဖင့္ ျခံရံကာ ေလာကအလယ္တြင္ တင့္တယ္စြာ ေနထိုင္ရသျဖင့္ အေမစု၏ ေရွးဘုန္းေရွးကံမွာ အလြန္ပင္ အားၾကီး၍ ပါရမီ ေကာင္းလွသည္ဟု ဆိုရေပမည္။

ကမၻာေပၚရွိ ပုပုရြရြ ျမင္သမွ်တို႕မွာ ေလာကဓံရွစ္ပါး၏ အျမဲမျပတ္ရိုတ္ခတ္ျခင္းကို ခံေနၾကရသည့္အတိုင္း အေမစုမွာ ေလာကအလယ္တြင္ သူမတူေအာင္ တင့္တယ္စြာ ခံစားေနရေသာ္လည္း ပုထုဇဥ္ တဦး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေလာကဓံတရား၏ ရိုတ္ခတ္ျခင္းဒဏ္မွ မလြတ္ႏုိင္ေခ်။

အသက္ ၆၀ျပည့္ေသာႏွစ္တြင္ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်းက စ၍ ေပါင္းသင္းခဲ့ေသာ အိမ္သား ဦးဖာမွာ လူၾကီးေရာဂါျဖင့္ ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္သြားရကား မုဆိုးမ ဘ၀ျဖင့္ သားသမီးမ်ားကို အုပ္ထိန္းကာ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရေလသည္။ အသက္ ၆၄ ႏွစ္အရြယ္ တြင္ အေမစုမွာ ေလာကဓံတရား၏ ရိုတ္ခတ္ျခင္းကို ဒုတိယအၾကိမ္ ခံရျပန္ေလသည္။ အခ်စ္ဆံုးသမီးျဖစ္ေသာ မခင္ညြန္႕သည္ မီးယပ္ေရာဂါျဖင့္ ကြယ္လြန္အနိစၥ ေရာက္သြားရာ အေမစုမွာ ပထမဆံုး သားသမီးပူကို စတင္ခံစားခဲ့ရေလသည္။
၎ေနာက္ အခ်စ္ဆံုးေသာ သားမ်ား ျဖစ္သည့္ ၀န္ၾကီးဦးဘ၀င္းႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕မွာ ရန္သူ၏လက္ခ်က္ျဖင့္ ရုတ္တရက္ အနိစၥေရာက္သြားေသာအခါ ဒုတိယအၾကိမ္ေျမာက္ ျပင္းထန္ေသာ အပူမီးကို ခံစားရျပန္ေလသည္။

၎ေနာက္ ဦးေနေအာင္၏ သမီးျမင့္ျမင့္ကေလးမွာ ငယ္စဥ္ကပင္ အေမစုႏွင့္အတူ လာေရာက္ေနထိုင္ရကား သားမွာ အခ်စ္၊ ေျမးမွာ အႏွစ္ ဆိုေသာ စကားကဲ့သို႔ ေျမးမကေလးအား အလြန္ပင္ ခ်စ္ခဲ့ေလသည္။ ၎ျမင့္ျမင့္ကေလးသည္ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အထိမ္းအမွတ္ နိင္ငံေတာ္ တန္းျမင့္ေက်ာင္းတြင္ ပညာသင္ၾကားေနစဥ္ အဖ်ားေရာဂါျဖင့္ အေမစု၏ လက္ေပၚတြင္ ရုတ္တရက္ အနိစၥေရာက္သြားေပရာ အေမစုမွာ တတိယမၸိ ေျမးပူႏွင့္ ေတြ႕ရျပန္ေလသည္။

၎ေနာက္ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕ကို ရဲျဖဴမ်ား သိမ္းပိုက္လိုက္ေသာအခါ ရဲျဖဴတို႕၏ ေျမသိမ္းစံနစ္အရ အေမစုကိုယ္တိုင္ ငယ္စဥ္ကစ၍ စုေဆာင္းခဲ့ေသာ ေျမယာ၊ အိုးအိမ္ ၊ပစၥည္းတို႕မွာ ဂ်ပန္ေခတ္၊ အဂၤလိပ္ေခတ္ စသည္ျဖင့္ ေခတ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေက်ာ္လာခဲ့ေသာ္လည္း တစံုတရာ ပ်က္စီးျခင္း မရွိခဲ့ဘဲ ရဲျဖဴတို႔၏ ေျမယာစံနစ္ေၾကာင့္ အေမစုပိုင္ ေျမယာ အားလံုး ဆံုးရွံဳး သြားခဲ့ေလသည္။ အေမစု၏ စိတ္မွာ လြန္စြာ ထိခိုက္ခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေျမယာႏွင့္ ပါတ္သက္၍ မည္သူ႔ကိုမွ် တစံုတရာ ထိခိုက္ေျပာဆို ျခင္း လံုး၀မျပဳလုပ္ဘဲ၊ သည္းခံကာ ကံတရားအတိုင္း ျဖစ္ရတာ၊ ပ်က္ရတာပဲကြယ္ ဟု ေျပာကာ မေက်နပ္မွဳကို မ်ိဳသိပ္၍ ထားခဲ့ေလသည္။

ကြ်ႏု္ပ္၏ ဖခင္မွာ အေမစုႏွင့္ ေမာင္ႏွမေတာ္၍ ကၽြန္ပ္မွာလည္း အေမစု၏ တူေတာ္ေလသည္။ အေမစုအား ကၽြႏ္ုပ္တို႔က ေဒြးေလးစုဟု ေခၚၾကရသည္။ ကၽြန္ုပ္တို႔၏ အမ်ိဳးဓေလ့ထံုးစံအရ ၾကီးစဥ္ငယ္လိုက္ ရိုေသကိုင္းရွိုင္း ခဲ့ၾကရသည့္ျပင္ ေဆြမ်ိဳးအားလံုး အနက္ အသက္အၾကီးဆံုး ၀ါအၾကီးဆံုး ျဖစ္သူအား က်န္ေဆြမ်ိဳးအားလံုးက အရိုအေသ ေပးရသည့္ျပင္ ၎၏ ၾသဇာကိုလည္း မဖယ္ရွားရေခ်။ ၎ ေပးသမွ်အမိန္႔ကို နာခံရေလသည္။

ကၽြႏု္ပ္၏ ဖခင္မွာ ေဆြမ်ိဳးမ်ားတြင္ အၾကီးဆံုးျဖစ္၍ အသက္ ၇၃ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္ခဲ့ေလသည္။ ကၽြႏု္ပ္္၏ ဖခင္ မရွိေသာအခါ ေဆြမ်ိဳးမ်ားအနက္ အေမစုမွာ အသက္အၾကီးဆံုး ၊ ၀ါအၾကီးဆံုးျဖစ္၍ အျခားေဆြမ်ိဳးမ်ား ကဲ့သို႕ပင္ ကၽြႏု္ပ္မွာလည္း အေမစုအား ရိုေသေလးစားရေလသည္။ ၎ျပင္ ကၽြႏု္ပ္္အား အေမစုသည္ သားရင္းသဖြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ျပဳစု ကူညီ မစ ခဲ့သျဖင့္ အေမစုမွာ မိခင္ရင္း သဖြယ္ျဖစ္လာေပေတာ့သည္။

သားသမီးမ်ား ဆံုးသူဆံုး တျခားစီေနသူေန ျဖစ္၍ မ၀က္ တဦးတည္းႏွင့္ ပ်င္းရိျငီးေငြ႕ဘြယ္ ေနထိုင္ရရွာေသာ အေမစုသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ က်ဆံုးသည့္ အခ်ိန္မွစ၍ ကၽြႏု္ပ္တို႔အား တူတဦးကဲ့သို႕ သေဘာမထားေတာ့ဘဲ သားရင္း တမွ်ကဲ့သို႔ ယူဆ၍ အမ်ိဳးမ်ိဳး အလုိလိုက္သည့္ျပင္ ကၽြႏု္ပ္၏ အိမ္သူ မသန္းတင္ကိုပါ သမီးအရင္းကဲ့သို႔ ခ်စ္ခင္လာသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။

အေမစု၏ ေမတၱာစိတ္ကို ရိပ္မိေသာ ကၽြႏု္ပ္နွင့္ ကၽြန္ပ္၏ ဇနီးတို႔မွာ အေမစုထံ အျမဲသြားေရာက္ ျပဳစု၍ စားေကာင္း ေသာက္မြန္မ်ားကို အျမဲတမ္း ေပးပုိ႔ရေလသည္။ အေမစုကလည္း ၎အား အျမိဳ႕ျမိဳ႕က ကန္ေတာ့ၾကေသာ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ားကို ရတိုင္း ကၽြႏု္ပ္တို႕နွစ္ဦးအား အျမဲခြဲေ၀ ေပးကမ္းခဲ့ေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ကၽြႏု္ပ္မွာ အေမစုအား မိခင္အရင္းကဲ့သို႔ ၾကည္လည္း ၾကည္ညိဳ၏။ ေလးလည္း ေလးစား၏။ ခ်စ္လည္း ခ်စ္၏။ ျမတ္လည္းျမတ္ႏုိး၏။ အေမစု၏ အမိန္႔ကို တေသြမတိမ္းလိုက္နာခဲ့၏။ အေမစု၏ ဆံုးမစကားမ်ားကိုလည္း အျမဲနားေထာင္ခဲ့၏။ အေမစု၏ ျပင္းထန္လွေသာ အပူမီးမ်ားကိုလည္း တတ္နိင္သေလာက္ ေျဖေဖ်ာက္ေပးခဲ့၏။ ေ၀ယ်ာ၀စၥမ်ားကိုလည္း တတ္ႏုိင္သမွ် ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့၏။ အေမစုမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မရွိသည့္ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ တခုတည္းဘြား ျဖစ္သူ ကၽြန္ပ္အား သားရင္းပမာ ယူဆကာ အတြင္းေရာ အျပင္ပါ တိုင္ပင္ေျပာဆိုေလ့ရွိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ အေမစုအနီးတြင္ သားအရင္းမ်ားမရွိစဥ္ အေမစု၏ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳ၊ က်န္းမာမွဳ၊ တရားအားထုတ္နိင္မွဳ အတြက္ ကၽြန္ပ္အေပၚသို႕ တာ၀န္က်ေရာက္ေနရကား အေမစု၏ အိမ္သို႔ အျမဲတေစ သြားေရာက္၍ ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် ျပဳစု ေျဖေဖ်ာ္ခြင့္ ရရွိခဲ့၏။ ဗမာ့အာဇာနည္ တဦးျဖစ္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ မိခင္ၾကီးအား ေျခဆုပ္လက္နယ္ ျပဳစုခြင့္ ရသျဖင့္လည္း ဂုဏ္ယူမိ၏။ ေက်နပ္မိ၏။

အေမစု၏ ဘ၀တြင္ အသက္ ၆၃ ႏွစ္က စ၍ အိမ္သား ဦးဖာအတြက္ မီးစတင္ေလာင္ခဲ့ရာမွ စ၍ ျမင့္ျမင့္ေလးအထိ ျပင္းထန္ေသာ အပူမီးမ်ားကို ေတြ႔ရျပီး ေနာက္အေမစုမွာ တရားသေဘာျဖင့္ အပူမီးအားလံုးကို နိင္နင္းစြာ ျငိမ္းသတ္ႏုိင္ရကား စိတ္ဓာတ္ ေအးခ်မ္းမွဳ ရရွိသကဲ့သို႔ ေရွးကကဲ့သို႔ပင္ ေဆြမ်ိဳးမ်ား အိမ္သို႔ လည္ပတ္ႏုိင္ေတာ့ေလသည္။ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳ တေန႔ထက္ တေန႔ပိုမိုရရွိလာျပီးေနာက္၊ မေသမီ ရန္ကုန္ရွိ မုဆိုးမ ႏွစ္ဦးျဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္၊ ဦးဘ၀င္း၏ ဇနီး ေဒၚခင္ေစာ တို႔အျပင္ သားဦးေအာင္သန္းႏွင့္ ေခြ်းမ ေဒၚခင္ႏုတို႔ ႏွင့္တကြ ေျမးအားလံုးကိုပါ ေတြ႕လိုေသာ ဆႏၵ ျပင္းျပလာရကား ရန္ကုန္သြားရန္ အၾကံ ျဖစ္ေပၚလာေလသည္။ ရန္ကုန္သို႔ေရာက္လွ်င္ ေခၽြးမသံုးဦးႏွင့္ ကၽြန္ပ္၏ အစ္ကို ဦးတင္လွတို႔အား လက္ေဆာင္ေပးရန္ နတ္ေမာက္နယ္မွ ထြက္သည့္ ႏွမ္းဆီေမႊးစစ္စစ္ကို သံပံုး ၄ ပံုးျဖင့္ ထည့္၍ အဆင္သင့္ ျပဳလုပ္ထား၏။ ေျမးကေလးမ်ားအတြက္ နတ္ေမာက္မွာ ေတာျမဳိ႕ကေလးျဖစ္သည့္အတိုင္း ထန္းလ်က္၊ ႏွမ္း၊ ေျမပဲသာ ထြက္သျဖင့္ ေတာသေရစာ ဟုေခၚေသာ ႏွမ္းပ်စ္ ေျမပဲယိုမ်ားကို အိမ္တြင္ ေကာင္းႏုိင္သမွ် ေကာင္းေအာင္ျပဳလုပ္ျပီး အထုပ္ ၄ ထုပ္ ခြဲ၍ ထုပ္ထားေလသည္။ ကၽြႏု္ပ္အားလည္း ရန္ကုန္သြားက ကူညီလိုက္ပို႔ေပးရန္ေျပာသျဖင့္ လိုက္ပို႔ပါမည္ဟု ကတိေပးရသည္။ အေမစုမွာ ေခြ်မမ်ား ၊ ေျမးမ်ားအား အလြမ္းေျပ ေတြ႕ရမည့္ အေရးကို ေမ်ွာ္ေတြး၍ ေပ်ာ္တျပံဳးျပံဳး ေမာ္မဆံုး ရွိေနေတာ့၏။ သို႕ေသာ္ အေမစု၏ ျပင္းျပေသာအလုိဆႏၵကို ရိုတ္ခ်ဳိးမည့္ မုန္တိုင္းႀကီးတခု မေမွ်ာ္လင့္ဘဲႏွင့္ ရုတ္တရက္ ေရွာင္တခင္ က်ေရာက္လာေတာ့ေလသည္။

ေရာင္စံုတို႔ ဆူပူလွဳပ္ရွားမွဳမ်ားေၾကာင့္ ေခၽြးမမ်ား ေျမးမ်ား ေနထိုင္ၾကသည့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးႏွင့္ အေမစုေနထိုင္ေသာ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕ကေလးတို႔မွာ လံုး၀အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားေတာ့ေလသည္။

၎ေနာက္ မုန္တိုင္းၾကီးသည္ ပိုမိုျပင္းထန္လာေလသည္။ ၁၉၄၉ ခု၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၉ ရက္ေန႔၊ နံနက္အခ်ိန္တြင္ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕ကေလးမွာ ရဲေဘာ္ျဖဴ မ်ား၏ လက္တြင္းသို႔ က်ဆင္းသြားရေလသည္။

နတ္ေမာက္ကို သိမ္းပိုက္ထားေသာ ရဲေဘာ္ျဖဴမ်ားမွာ အေမစုကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အရွိန္ျဖင့္ ေစာ္ကား၊ေမာ္ကား မျပဳလုပ္ရဲၾက၊ သို႔ေသာ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္အသက္ရွင္စဥ္က ေလာက္ ရိုေသကိုင္း႐ိႈင္း ေလးစားျခင္းမ်ိဳးကိုကား မေတြ႕ရေပ။ အေမစုႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔မွာ ဇြတ္အတင္း ရန္ကုန္သို႕ ထြက္လာမည္ဆိုက ျဖစ္ႏုိင္၏။ သို႕ေသာ္ လမ္းပန္း အဆက္အသြယ္က စိတ္မခ်ရ။ အသက္ၾကီးရင့္ေသာ အေမစုအတြက္ သင့္ေတာ္မည့္ ယာဥ္မ်ားကလည္း မရွိ၊ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ လုပ္ကိုင္ေနေသာ ရဲေဘာ္ျဖဴမ်ား၏ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳကိုလည္း စိတ္မခ်။ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ မရွိစဥ္ တခုခု ျဖစ္ေလမလားဟု ေတြးေတာ စိုးရိမ္မိတာက တမ်ိဳး၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ရန္ကုန္သို႔သြားရန္ အစီအစဥ္ကို အေမစုႏွင့္ တိုင္ပင္၍ ရက္အကန္႔အသတ္မရွိ ေရႊ႕ဆိုင္း လိုက္ရျပန္ေလသည္။

အေမစုမွာကား ေလွကားရင္းတြင္ အသင့္ျပင္ထားေသာ ဆီပံုး ၄ ပံုးကို ၎၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ငယ္စဥ္က စာၾကည့္ခဲ့သည့္ စားပြဲရွည္ၾကီးေပၚတြင္ အသင့္ထုပ္ထားေသာ ေျမပဲ ယို ႏွမ္းပ်စ္ထုပ္ ေလးထုပ္ကို ၎၊ အျမဲၾကည့္ကာ ေငးေမာေတြေ၀ ေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ ဤကဲ့သို႔ ေတြ႕ျမင္ရတိုင္း ကၽြနိုပ္မွာလည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိ၏။

အေမစုမွာ ေရွးကုသိုလ္ကံ အက်ိဳးေပးေၾကာင့္ ငယ္ရႊယ္စဥ္အခ်ိန္ကစ၍ အသက္ ၇၃-ႏွစ္ျပည့္သည္အထိ အိပ္ရာထဲတြင္ လဲေနခဲ့ရေလာက္ေအာင္ ေရာဂါရရွိခဲ့ဘူးေသာ အျဖစ္မ်ိဳးမၾကံဳခဲ့ရေပ။ အခု အသက္ ၇၃-ႏွစ္တြင္ ေဗဒင္ကိန္းခန္းအရ အေမစုအတြက္ မေကာင္းလွ။ အထူးခ်ဳခ်ာ၍ လာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ခ်ဴခ်ာသည္ ဆိုေသာ္လည္း ရုပ္ရည္က်ဆင္းျခင္းမွ လြဲ၍ အျခား ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ မရွိေသးေခ်။ အနိစၥေရာက္သည့္အခ်ိန္ထက္ သြားတေခ်ာင္းမွ မက်ိဳးေခ်။ သို႔ေသာ္ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ႏွင့္ စာလွ်င္ အသားအေရမ်ားစြာ ယုတ္ေလ်ာ့လာသည့္ျပင္ အရြယ္မ်ားစြာ က်ဆင္းသြားေလသည္။

ေရွးအခါက ေတာင္ေ၀ွး မကိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခု ႏွစ္တြင္ ေတာင္ေ၀ွးကို စတင္အားျပဳရေလျပီ။ ေရွးက ကဲ့သို႔ ေဆြမ်ိဳးမ်ား အိမ္သို႔ နံနက္တိုင္း အိမ္ေစ့ေအာင္ အလည္အပတ္မသြားနိင္ေတာ့ေပ။ ကၽြႏု္ပ္၏ အိမ္သို႔သာ တဘက္ထူၾကီးကို ေခါင္းေပါင္းတို ဘရက္ကိုးအျပာ ပန္းရိုက္လံုခ်ည္ႏွင့္ ဆြယ္တာအထူ ၀တ္၍ ေတာင္ေ၀ွးကေလး ကိုင္ကာ တနဂၤေႏြ တၾကိမ္၊ ႏွစ္ၾကိမ္သာ လာႏုိင္ေတာ့ေလသည္။ ကၽြႏု္ပ္မွာလည္း အေမစုအားရွိမည့္ အစာႏွင့္ ေဆးမ်ားကို တတ္နိင္သမွ် ရွာေဖြစုေဆာင္း ေကၽြးပါသည္။ သို႔ေသာ္ အေမစုကား ဇရာအျပင္ ေရာဂါပါ ဖိေထာင္းေနေသာေၾကာင့္ အဆီစား၍ အသားမျဖစ္ဆိုေသာ စကားပံုကဲ့သို႔ တိုက္သမွ်ေဆး ေပးသမွ် ဓာတ္စာ၊ ေကၽြးသမွ် အာဟာရတို႔မွာလည္း ထိေရာက္ျခင္း မရွိေတာ့ေခ်။

အေမစုသည္ ျပိဳလဲေတာ့မည့္ အရိပ္အေရာင္မ်ား ျပစျပဳေလျပီ။။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိခင္ (ပထမပိုင္း)
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိခင္ (ဒုတိယပိုင္း)
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိခင္ (တတိယပိုင္း)

ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိခင္ (ပထမပိုင္း)

ဦးေအာင္ဆန္း၏ မိခင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိခင္ (တကၠသိုလ္ဆုျမိဳင္)



 ပုခက္လႊဲေသာ လက္သည္ ကမၻာကို အုပ္စိုးသည္ ဟူေသာ သိုးေဆာင္း စကားပံုတခုရွိေလသည္။ ၎စကားပံု၏ အဓိပၸါယ္မွာ ေက်းဇူးရွင္ အမိေကာင္းမ်ား၏ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ ေပးျခင္းခံရေသာ သူတိုင္း ကမာၻေက်ာ္ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးမ်ား ျဖစ္ႏုိင္သည္ဟု ဆိုလိုျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ဘခင္ၾကီးျဖစ္သူ (၀ါ) ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ဗိသုကာ ဆရာၾကီးျဖစ္သူ အာဇာနည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွာလည္း အေမစုတည္းဟူေသာ ေက်းဇူးရွင္ မိခင္ၾကီး၏ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးမွဳေၾကာင့္ ကမာၻေက်ာ္ေခါင္းေဆာင္ၾကီးတဦး ျဖစ္လာသည္ဟု ယူဆက မွားမည္မဟုတ္ေပ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၏ အထုပၸတၱိကို ေရးသားရာ၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ မိခင္ အေမစု၏ အထုပၸတၱိ ပါရွိမွသာ ျပည့္စံုသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ 

အေမစုႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိသားစု

ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ဇာတိဂုဏ္ ေဆာင္းပါးတြင္ အေမစု၏ မ်ိဳးရိုးႏွင့္တကြ အစဥ္အဆက္မ်ားကို အက်ယ္တ၀င့္ ရွင္းလင္း ေဖၚျပ ေရးသားျပီး ျဖစ္သျဖင့္ ယခုေဆာင္းပါးတြင္ ထပ္မံေဖာ္ျပရန္ မလိုေတာ့ရကား အေမစု၏ ဘ၀ျဖစ္စဥ္ကိုသာ အေသးစိ္တ္ေရးသား ေဖၚျပပါအံ။ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေက်းဇူးရွင္ မိခင္ၾကီး အေမစုမွာ ၁၂၃၉ ခု၊ ကဆုန္လဆန္း ၁၀ရက္ ၊ တနဂၤေႏြ ည ၂ ခ်က္တီး အခ်ိန္တြင္ မေကြးခရိုင္ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕ မင္း၀ိုင္း ရွိ အလြန္ခံ့ညားကာ မင္းဟန္ ရွိလွသည့္ အိမ္ၾကီး၍ ဘုန္းၾကီး ဘ-ဦးျမေအး၊ ဘုန္းၾကီး အေမေဒၚသူဇာတို႔မွ ဖြားျမင္ေသာ သမီးထူး၊ သမီးျမတ္ ျဖစ္ေလသည္။ အေမစု၏ စိတ္ေနသေဘာထားႏွင့္ ဘ၀ပါရမီ မည္မွ်ရင့္သန္သည္ကို ေအာက္တြင္ ကူးေရးေဖာ္ျပပါသည္။

အဆိုပါ ဦးျမတ္ေအး၊ ေဒၚသူဇာတို႕မွ ေပါက္ဖြား ေသာ သားသမီးမ်ားအနက္ အေမစုမွာ အၾကီးဆံုးသမီး ျဖစ္ေလသည္။ အေမစု၏ ေအာက္တြင္ ေမာင္သံုးေယာက္၊ ညီမသံုးေယာက္ ရွိသည္။ အေမစု၏ ေမာင္မ်ားမွာ ဦးဖိုးသင္၊ ဦးေငြဒိုင္၊ ဦးေငြဆိုင္တို႕ ျဖစ္၍ ညီမ မ်ားမွာ ေဒၚယု၊ ေဒၚပု၊ ေဒၚခင္ေမ တို႕ ျဖစ္သည္။ အဆိုပါ ေမြးခ်င္းခုနွစ္ဦးအနက္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ဦးေငြဒိုင္ေခၚ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕ သိမ္ေတာ္ေက်ာင္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးဦးေဃာသိတ မွ တပါး အားလံုး ကြယ္လြန္အနိစၥ ေရာက္ၾကေလျပီ။

အေမစုမွာ မေအတူ သမီးျဖစ္၍ မ်က္နွာေသးသြယ္သည္။ အသားညိဳ၍ အရပ္မွာ မနိမ့္မျမင့္ ျဖစ္သည္။ အရြယ္ၾကီးေသာ္လည္း ရုပ္ရည္မွာ အျခားေသာ ေမြးခ်င္းေပါက္ေဖၚမ်ားထက္ ပိုမို၍ အရြယ္တင္သည္။ ကိုယ္အဂၤါ အေနအထားမွာ မနိမ့္မျမင့္ မ၀လြန္း မပိန္လြန္း ၾကည့္၍ ေကာင္းလွသည္။ စကားနည္းသည္။ မ်က္နွာမွာ က်က္သေရရွိ၍ ခံညားလွသည္။ အေမစုသည္ အမအၾကီးဆံုး ျဖစ္သည့္ျပင္ လူၾကီး၏ ဂုဏ္သိကၡာ သမာဓိႏွင့္ ျပည့္စံုရကား ေမြးခ်င္းေပါက္ေဖၚအားလံုးက အမၾကီး ဟု ေခၚၾကသည္။ အျခားသူမ်ားကလည္း ႏႈတ္ေယာင္လိုက္ကာ အမၾကီးဟုပင္ ေခၚၾကသည္။ အေမစုသည္ ငယ္စဥ္ကပင္ ေကာင္းမြန္ေသာ အဖိုးတန္ အရာမ်ားကိုသာ ႏွစ္သက္ခဲ့သည္။ မဲတကြက္၊ ရွန္နီတကြက္ ရက္ထားေသာ ကြက္ႏုပ္ထဘီမ်ားကို ၀တ္ေလ့ရွိသည္။ အက်ႌမွာ ေရွးအမယ္ၾကီးမ်ား ၀တ္ဆင္သည့္ အက်ႌ မ်ိဳးကို ၀တ္ေလ့ရွိသည္။ အစားအေသာက္တြင္ အထူးသျဖင့္ ဂ်ိဳးသားကို အလြန္ႏွစ္သက္၍ လက္ဖက္ကို အျမဲစားေလ့ရွိသည္။

အေမစု၏ စိတ္ေနသေဘာထားမွာ အမ်ိဳးသမီးေလာကတြင္ စံနမူနာ ထားေလာက္ေပသည္။ ရိုးရိုးက်င့္၊ ျမင့္ျမင္ၾကံ၊ မွန္မွန္ေျပာ၊ ေစာေစာထ ဆိုေသာ စကားပံုသည္ အေမစုအတြက္ ရည္ရြယ္၍ ထားခဲ့ေပသေလာဟု ယူဆမိသည္။ အေမစု၏ တည္ၾကည္ေသာမ်က္ႏွာ၊ ခံ့ညားေသာ အ၀တ္၊ ရိုးသားေသာ အစား၊ သစၥာရွိေသာ စိတ္ထား၊ ၾကံ့ခိုင္ေသာဇြဲ၊ ဘြင္းဘြင္းႏွင့္ ရွင္းရွင္းေျပာတတ္ေသာ ႏႈတ္၊ ၾကီးမားေသာ လံု႔လ၀ီရိယတို႔သည္ အေမစု၏ ဂုဏ္အဂၤါရပ္မ်ားပင္ ျဖစ္ေလသည္။

အေမစုမွာ ငယ္စဥ္ကပင္ မဟုတ္မခံ၊ ဇာတ္ဇာတ္ၾကဲ စိတ္မ်ိဳး ရွိသည္။ တခါတရံ အေတာင္ ႏွစ္ဆယ္၀တ္ မင္းေယာက်္ားမ်ား ထက္ပင္ စိတ္ပိုမို ထက္ျမက္စူးရွသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သို႔ေသာ္ မ်ိဳးရိုးဇာတိ ေကာင္းသေလာက္ ဥစၥာပစၥည္း ၾကြယ္၀သေလာက္၊ ေလာကီဂုဏ္ မ်ိဳးစံုႏွင့္ ျပည့္စံုသေလာက္၊ စိတ္သေဘာထား ျပည့္၀ႏွင့္လည္း ျပည့္စံုေပသည္။ ဇာတိေၾကာင့္ ဂုဏ္တက္ျခင္း၊ ဥစၥာေၾကာင့္ ဂုဏ္တက္ျခင္း၊ သားသမီးေၾကာင့္ ဂုဏ္တက္ျခင္း စေသာ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ မႏွစ္သက္သည့္ မာနမ်ိဳး လံုး၀မရွိေခ်။ ရိုးရိုးေန ရိုးရိုးစား ရိုးရိုးသြားကာ လူတိုင္းႏွင့္ အဆင္ေျပေအာင္ ဆက္ဆံေပါင္းသင္းေနထို္င္ေလသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ရိုးသားမွဳမ်ားသည္ အေမစုထံမွ ရရွိေသာ အေမြတခုပင္ ျဖစ္သည္။ မိန္းမတို႔ ဣေျႏၵ ေရႊေပးလို႕မရ ဟူေသာ စကားပံု အရ အေမစု၏ တည္ၾကည္ေသာ ဣေျႏၵမွာ တုျပိဳင္သူ မရွိေလာက္ေအာင္ တည္ၾကည္လွေပသည္။ ငယ္စဥ္ အခ်ိန္က စ၍ အနိစၥေရာက္သည့္ အခ်ိန္အထိ စိတ္တြင္ မည္မွ် ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ္လည္း ဟက္ဟက္ပက္ပက္ အသံ က်ယ္စြာျဖင့္ ရယ္ေမာျခင္းကို တၾကိမ္တခါမွ် မေတြ႕မျမင္ခဲ့ရဘူးေပ။ အလြန္သေဘာက်ေသာ အခါတြင္ ျပံဳးရံုသာ ျပဳံးတတ္ေလသည္။ အေမစု၏ ဤမွ်ၾကီးေသာ ကာယိဣေျႏၵေၾကာင့္ အဓိပတိ ေယာက်္ားမ်ားပင္ ရိုေသကိုင္း႐ိႈင္း ၾကေလသည္။
အေမစုသည္ အ၀တ္၌၊ အစား၌ ၎၊ အေန၌ ၎ ၊ေလာကီ ပကာသန တရားမ်ားက မည္မွ်ပင္ ထိုးဆြ ေပးေနေသာ္လည္း က်ဴးလြန္ျခင္း မရွိ၊ ပကာသန တရားကို စြန္႕ပယ္ကာ စည္းစံနစ္ က်က် ေနထိုင္တတ္ေလသည္။ အထူးသျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေသာ သမၸဒါတရား ေလးပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေလသည္။ မည္သည့္ ကိစၥ၌မဆို မွ်တေသာ တရားရွိ၍ မဟုတ္မမွန္ မေျပာတတ္၊ ပရိယာယ္ မလုပ္တတ္၊ မာယာ မသံုးတတ္၊ တရားမွ်တစြာ ေ၀ဖန္ ပိုင္းျခား ေျဖျဖန္ ေပးတတ္မွဳေၾကာင့္ အလြန္ၾကီးမား မ်ားျပားလွေသာ ေဆြမ်ိဳးထုၾကီး၏ အလယ္တြင္ ခံုသမာဓိတရားသူၾကီးသဖြယ္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္း ခံရေလသည္။ အေမစု၏ ေဆြမ်ိဳး တဦးနွင့္ တဦး မသင့္မတင့္ အ႐ႈပ္အရွင္း ျဖစ္လာေသာအခါ အေမစုထံ လာေရာက္တိုင္ၾကား၍ အေမစု၏ သဘာ၀က်က် ဆံုးျဖတ္ေပးမွဳကို ရိုေသက်ိဳးႏြံစြာ လိုက္နာတတ္ေလသည္။

အေမစုမွာ ဗိုင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ ဆိုေသာ စကားကဲ့သုိ႕ မိေကာင္းဖခင္ သားသမီး မွန္သည့္ အတိုင္း အဘဦးျမတ္ေအး အမိေဒၚသူဇာတို႕၏ ဆံုးမကြပ္ညွပ္ျခင္းကို ေကာင္းစြာခံယူခဲ့ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ၁၁ ႏွစ္သမီးအရြယ္၌ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးတုိ႔ တတ္ေျမာက္အပ္ေသာ ရကၠန္းခတ္ျခင္းအတတ္ကို သူမတူေအာင္ပင္ တတ္ေျမာက္ခဲ့ေလသည္။ ငယ္စဥ္ကပင္ အဆင္မ်ားကို တမ်ိဳးထြင္ခါ ရက္လုပ္နိင္သျဖင့္ အေမစု၏ လက္ျဖစ္အထည္ကို လူတိုင္းကပင္ ၀တ္လိုၾကသည္။ ၎အျပင္ ရကၠန္းအတတ္ျဖင့္ပင္ မေက်နပ္ပဲ စက္ခ်ဳပ္ အတတ္ကို သင္ျပန္ရာ အံၾသဖြယ္ရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ပင္ တတ္ေျမာက္ေလသည္။ အေမစုအတြက္ ကံဆိုးေသာ အခ်က္တစ္ခ်က္မွာ အေမစုတို႔ေခတ္က အမ်ိဳးသမီးမ်ားစာသင္ၾကားရေသာ အေလ့အထ နည္းပါးခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ စာေရး၊ စာဖတ္ကိုပင္ မတတ္ေျမာက္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ဘ၀ပါရမီ ရင့္သန္သူ ျဖစ္သည့္အတိုင္း အခ်ိဳ႕ေနရာတြင္ စာတတ္ေသာ ေယာက်္ားမ်ားထက္ အေျပာအဆို အလုပ္အကိုင္မွ စ၍ ပိုမိုစူးရွ ထက္ျမက္ လွေလသည္။ ေခတ္စာေပကိုသာ တတ္ေျမာက္ပါက ယခုထက္ပင္ ပိုမိုအဆင့္အတန္းျမင့္၍ ကမာၻေက်ာ္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ျဖစ္လာႏုိင္လိမ့္မည္ဟု ယူဆမိသည္။ အေမစု၏ မွတ္ဥာဏ္မွာ လူအမ်ား၏ လက္ဖ်ားခါ ခ်ီးက်ဳးျခင္းခံရေလာက္ေအာင္ ေကာင္းလွေပသည္။ လူေပါင္းမ်ားစြာ အား ေငြေပးေခ်ျပီးေနာက္ မည္သည့္ အခ်ိန္အခါမဆို မည္သူ႔အား ေငြမည္မွ် မည္သည့္ေနရာတြင္ ေပးခဲ့သည္ဟု တိက်စြာ ျပန္ေျပာနိင္ေလသည္။

အေမစု၏ မိဘမ်ားသည္ ေရွးလူၾကီးမ်ား ျဖစ္သည့္အတိုင္း သမီးကညာ အခါမလင့္ေစႏွင့္ ဆိုေသာ စကားပံုအရ အေမစုအား အသက္ ၁၉ ႏွစ္ ျပည့္ေသာ အခ်ိန္တြင္ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕ အေနာက္ပိုင္းရွိ ေတာင္သူၾကီး ဦးေဒကိုး၏ တဦးတည္းေသာ သား ဦးဖာနွင့္ ထိမ္းျမားေပးေလသည္။ မိဘႏွစ္ပါး သေဘာတူ၍သာ အေၾကာင္းပါၾကရေသာ္လည္း လက္မထပ္မီ အခ်ိန္က အေမစုမွာ ဦးဖာအား တၾကိမ္တခါမွ် မေတြ႕မျမင္ခဲ့ရေခ်။ ထိမ္းျမား၍ အေၾကာင္းပါေသာ အခ်ိန္က်မွသာ ဦးဖာတြင္ ေက်ာက္ေပါက္မာမ်ား ပါသည္ကို သိေလသည္။ “ေမာင္ဖာမွာ ေက်ာက္ေပါက္မာပါမွန္း အိမ္ေထာင္က်မွ သိရတယ္ကြယ္” ဟု တခါတရံရယ္စရာ ေမာစရာေျပာတတ္ေလသည္။

ထိုကဲ့သို႔ ေတာင္သူ ဆင္းရဲသား ဦးဖာႏွင့္ အေၾကာင္းပါျပီးေနာက္ ဦးဖာမွာ တဦးတည္းေသာသားျဖစ္သျဖင့္ ကိုယ္ခြဲမရွိရကား ဦးဖာ၏ မိဘမ်ား အိမ္သို႔ လိုက္ပါ ေနထိုင္ရရွာေလသည္။ ထိုသို႕ေယာကၡမ အိမ္တြင္ ေနထိုင္စဥ္ ၁၂၅၉ ခုႏွစ္ တြင္ သမီးအၾကီးဆံုးမခင္ညြန္႔ကိုဖြားျမင္သည္။၎ေနာက္ ၁၂၆၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ဒုတိယ သမီး မ၀က္ကို ဖြားျမင္သည္။ ၁၂၆၃ ခုနွစ္တြင္ ၀န္ၾကီးဦးဘ၀င္းကို ဖြားျမင္သည္။ ၎ေနာက္ သားသမီးႏွစ္ေယာက္ ဖြားျမင္ေသာ္လည္း ငယ္စဥ္ကပင္ အဖတ္မတင္ပဲ ပ်က္စီးခဲ့သည္။ ၎ အခ်ိန္တြင္ အေမစုသည္ ေယာကၡမအိမ္တြင္လည္း မေန၊ မိဘအိမ္တြင္လည္း မေန၊ မင္း၀ုိင္းၾကီး အတြင္းတြင္ သီးသန္႕အိမ္တေဆာင္ ေဆာက္၍ စတင္ေနထိုင္ခဲ့ေလသည္။၁၂၆၇ ခုနွစ္တြင္ ဒုတိယသား ျဖစ္ေသာ ဦးေနေအာင္ကို ေမြးဖြားလာသည္။ ၎အခ်ိန္တြင္ အေမစု၏ တိုက္တြန္းခ်က္ အရ ဦးဖာမွာ ေတာင္သူဆင္းရဲသားဘ၀ကို စြန္႔လႊတ္၍ ေပ်ာ္ဘြယ္ျမိဳ႕တြင္ ဥပေဒပညာမ်ားကို သြားေရာက္ သင္ၾကားသည္။ ၎ေနာက္ တတိယတန္း အမိန္႔ေတာ္ရ စာေမးပြဲကို ၀င္ေရာက္ ေျဖဆိုရာ ႏွစ္ခ်င္းပင္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွ စ၍ ရိုးရိုးမယ္စုဘ၀မွ အမိန္႔ေတာ္ရ ကေတာ္ ေဒၚစုဘ၀သို႔ မေျမွာ္လင့္ဘဲႏွင့္ ေရာက္ရွိလာေလသည္။ ၎ေနာက္ ၁၂၇၃ ခုနွစ္တြင္ ဦးေအာင္သန္း အား ေမြးဖြား၍၊ ၁၂၇၆ ခုနွစ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဦးေအာင္ဆန္းအား ေနာက္ဆံုး ေမြးဖြားေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အေမစုတြင္ အဖတ္တင္ေသာ သားသမီးၾကီးေပါင္း ၆ ဦးတိတိ ရွိခဲ့ေလသည္။

အေမစုမွာ အိမ္ေထာင္က်စ အခ်ိန္ကစ၍ ဦးေနေအာင္ ေမြးသည့္ အခ်ိန္ထိ ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ လုပ္ကိုင္ခဲ့ရေလသည္။ အိမ္သား ဦးဖာမွာ ငယ္စဥ္က ျမင္းစီး အလြန္ ၀ါသနာပါ၍ ထိုအခ်ိန္က နတ္ေမာက္တြင္ အလြန္ေခတ္စားခဲ့ေသာ ျမင္းျပိဳင္ပြဲမ်ားတြင္ ၀င္ေရာက္ ယွဥ္ျပိဳင္ စီးေနျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့ေလသည္။ အေမစု တဦးတည္းကသာ အိမ္ေထာင္ကို ထိန္းခ်ဳပ္၍ ေကၽြးေမြးျပဳစုခဲ့ရေလသည္။ အေမစုမွာ ဇာတိေသြးပါသူ ျဖစ္သည့္အတိုင္း ယုတ္ညံ့သိမ္ဖ်င္းေသာ အလုပ္မ်ားကို ေရွာင္ရွား၍ လက္ျဖင့္ရင္းႏွီးရေသာ ရကၠန္းရက္ျခင္း၊ ေတာင္သူလုပ္ျခင္း၊ ေခၽြတာသံုးစြဲျခင္းျဖင့္ သားသမီးမ်ားအား လူလားေျမာက္ေအာင္ ေကၽြးေမြးျပဳစုႏုိင္ခဲ့ေလသည္။

အေမစုသည္ ရကၠန္းဘက္တြင္ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာသည့္အတိုင္း မိမိအိမ္သားမ်ား ၀တ္ရန္အတြက္သာမက ေရာင္းစားႏုိင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ရက္လုပ္ႏုိင္ခဲ့ေလသည္။ သမီးအၾကီး မခင္ညြန္႔ႏွင့္ မ၀က္တို႔က မိခင္ၾကီးအား ရကၠန္းအလုပ္တြင္ ကူညီလုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကရသည္။ ထိုအခ်ိန္က ရကၠန္းယက္ရာတြင္ ခ်ည္ကိုသာ ႏုိင္၍ ပိုး ႏုိင္သူ ရွားပါးခဲ့ေသာ္လည္း အေမစုမွာ ပိုးကိုင္ အတတ္တြင္ ကၽြမ္းက်င္ေသာေၾကာင့္ အေမစု၏ ပိုး ေရာ ခ်ည္ပါ လံုခ်ည္မ်ားမွာ အထူးတြင္ က်ယ္ခဲ့ေလသည္။ အိမ္သား ဦးဖာႏွင့္ တကြ သားသမီးအားလံုး အိမ္တြင္းျဖစ္ ေသာ အထည္ကိုသာ ၀တ္ဆင္ခဲ့ၾကသည္။ ၀န္ၾကီး ဦးဘ၀င္း၊ ဦးေအာင္သန္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဦးေအာင္ဆန္းတို႔မွာ တကၠသိုလ္ေရာက္သည္ အထိ မိခင္ႏွင့္ အစ္မမ်ား ရက္လုပ္ေပးေသာ ပိုးတကြက္ ခ်ည္ျဖဴတကြက္ လံုခ်ည္မ်ား ၀တ္ဆင္ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ရေလသည္။ ၎ေနာက္ အေမစု၏ ကံဇာတာမွာ တရွိန္ရွိန္ တက္လာသည့္အတိုင္း ဦးဖာ ကလည္း အမိန္႕ေတာ္ရ စာေမးပြဲကို ေအာင္ျမင္လာျခင္း၊ ရကၠန္းအလုပ္မွ ပဲႏွမ္း ဆီ လုပ္ငန္းတို႕ကို ကူးေျပာင္းလုပ္ကိုင္ျခင္း၊ အေမစု၏ လံု႕လ ႏွင့္ ဥာဏ္ပညာ ၾကီးျခင္းတို႔ေၾကာင့္ စီးပြားဥစၥာ အလြန္႔အလြန္ တိုးတက္လာရကား ဦးေအာင္သန္းႏွင့္ ဦးေအာင္ဆန္းတို႔ လူလားေျမာက္ေသာ အခ်ိန္တြင္ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕ရွိ လူခ်မ္းသာမ်ား စာရင္းတြင္ အေမစုမွာ တဦး အပါအ၀င္ျဖစ္လာေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ဦးဘ၀င္း၊ ဦးေအာင္သန္း၊ ဦးေအာင္ဆန္းတို႔အား တခ်ိန္တည္း ဘီေအ ေအာင္ျမင္သည္ အထိ ပညာသင္ၾကားေပးႏုိင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အေမစုသည္ အျခားသူမ်ားအေပၚ၌ ၾသဇာရွိသည္သာမဟုတ္ သားသမီးမ်ား အေပၚ၌ အထူးပင္ ၾသဇာရွိလာေလသည္။ သားသမီးမ်ားအားလည္း စည္းကမ္းတက် ျဖစ္ေစရန္ ငယ္စဥ္ကပင္ က်ပ္တည္းစြာ ထိန္းသိမ္း ဆံုးမခဲ့သည္။ သမီးအၾကီးဆံုး မခင္ညြန္႔မွ စ၍ ဦးေနေအာင္အထိ အေမစု၏ စကားကို ေျမ၀ယ္မက် နားေထာင္ရေလသည္။ သားသမီးမ်ားကို အၾကြား အလႊာက ဖ်က္ဆီးေစႏုိင္ေၾကာင္း သိရွိနားလည္ထားရကား သားသမီးအားလံုးအား သေရစာဘုိး ေပးေလ့ မရွိ၊ အိမ္တြင္ ၀ယ္ေကြ်းေလ့ရွိသည္။ သားသမီး အားလံုးအား ေစ်းဆိုင္မ်ား၌ ၀ယ္ယူစားေသာက္ျခင္းကို ခြင့္မျပဳေခ်။ အ၀တ္၀တ္ဆင္ရာ၌လည္း အၾကြား အလႊား မရွိေစရန္ အိမ္တြင္းျဖစ္ အ၀တ္အထည္ကိုသာ ၀တ္ဆင္ေစသည္။ သားသမီးတိုင္းပင္ အျပစ္ရွိက တုတ္ေကာက္၍ အေမစုေရွ႕ေမွာက္၌ လက္ဖ၀ါးျဖန္႔ကာ အရုိက္ခံၾကရသည္အထိ ရိုေသကိုင္းရွိုင္းၾကသည္။

၎ေနာက္ သားဦးေနေအာင္၏ ေအာက္ သမီး မေရႊမသည္ ၁၂ ႏွစ္သမီးအရြယ္တြင္ အနိစၥေရာက္သြားရာ အေမစု၏ စိတ္ဓါတ္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေစခဲ့ေလသည္။ ေရွးကကဲ့သို႔ သားသမီးမ်ားကို သံမဏိ စည္းကမ္းျဖင့္ မအုပ္ခ်ဳပ္ေတာ့ပဲ စတင္ အလုိလုိက္စ ျပဳေလသည္။ အထူးသျဖင့္ ဦးေအာင္သန္း ႏွင့္ ဦးေအာင္ဆန္းတို႔ အေပၚတြင္ အငယ္ဆံုးေသာ သားမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ အလုိလုိက္ခဲ့သည္။ ထိုသို႕ မိခင္၏ အလိုလိုက္မွဳေၾကာင့္သာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွာ ႏုိင္ငံေရး လုပ္ငန္း၌ သံေယာဇဥ္ မတြယ္တာဘဲ ကၽြတ္ကၽြတ္လြတ္လြတ္ ျပတ္ျပတ္သားသား ေဆာင္ရြက္နိင္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ မိခင္ၾကီး၏ အလိုလိုက္ျခင္းကို ခံရေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွာ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည္အထိ မိခင္ၾကီး၏ အမိန္႕ကို မလြန္ဆန္ရဲဘဲ အျခားသားသမီးမ်ားကဲ့သို႔ ရိုေသကိုင္း႐ိႈင္းသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။

အေမစုသည္ ငယ္စဥ္အခါကစ၍ ဇာတိေသြးဇာတိမာန္ ထက္သန္သည့္အတိုင္း ေအာက္က်ေနာက္က် စိတ္မ်ိဳးမရွိ။ မည္မွ်ေလာက္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ္လည္း မည္သူ႔ထံကိုမွ် ေအာက္က်ိဳ႕ျခင္းမရွိ၊ မိမိကုိယ္ကိုသာ မိမိအားကိုးေသာ ကိုယ့္ဒူးကိုယ္ခၽြန္ အမ်ိဳးသမီးၾကီး ျဖစ္ေလသည္။ အျခားသူမ်ားကို မွီခိုအားထားရန္ မဆိုထားဘိ၊ မိမိ၏ လင္ေယာက္်ား ဦးဖာ အေပၚကိုပင္ အားမကိုးေခ်။ လင္ေယာက်္ားအမိန္႔ေတာ္ရ မျဖစ္မီအခ်ိန္ကလည္း အေမစုပင္ အိမ္ကို ဦးစီး၍ သားသမီးမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ၾကိဳးစားအားထုတ္ျပဳစု ေကၽြးေမြးခဲ့သည္။ လင္ေယာက်္ား အမိန္႔ေတာ္ရ စာေမးပြဲ ေအာင္ျမင္လာေသာ အခါ၌လည္း အေမစုပင္ ေယာက်္ားႏွင့္ တန္းတူ ပခံုးခ်င္းယွဥ္၍ ကုန္အေရာင္းအ၀ယ္ကို ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ေလသည္။ လင္ေယာက်္ား အနိစၥေရာက္သြားေသာ အခ်ိန္၌လည္း မုဆိုးမ ဘ၀ႏွင့္ပင္ ကုန္အလုပ္မ်ားကို ဆက္လက္ေရာင္း၀ယ္ကာ ဟန္မပ်က္ ေနထိုင္ခဲ့ေလသည္။ အေမစု၏ တစ္ဘ၀လံုးသည္ ၾကီးက်ယ္ေသာ ေဆြမ်ိဳးထု အလယ္၌ လည္းေကာင္း ၾကီးမားေသာ အိမ္ေထာင္စုၾကီး၌ လည္းေကာင္း၊ ဦးစီးေခါင္းေဆာင္ အျဖစ္ျဖင့္ အျမဲတမ္းလုပ္ကိုင္ခဲ့ရေပသည္။ အေမစု၏ မ်ားျပားလွေသာ ပစၥည္းတို႔မွာ အေမစု တဦးတည္း လုပ္ကိုင္ခဲ့ေသာ လက္ရာမ်ား ျဖစ္သည္ဟု ဆိုက မွားမည္ မဟုတ္ေခ်။

အေမစုမွာ ငယ္စဥ္အခါက မဟုတ္မခံဇတ္ဇတ္ၾကဲ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ အေမစုသည္ နကို သေဘာအားျဖင့္ စကားနည္း၍ အျခားအိမ္မ်ားသို႕ အလည္အပတ္ သြားတတ္ေသာ အက်င့္မ်ိဳး မရွိေပ။ မိန္းမ တဦးႏွင့္ တဦး စကားယူ စကားပို႔ ျပဳလုပ္လိုေသာ ၀ါသနာလည္း မရွိခဲ့ေပ။ ထိုေခတ္ထိုအခါက နတ္ေမာက္ျမိဳ႕ေပၚတြင္ မင္းကေတာ္မ်ား အမိန္႔ေတာ္ရ ကေတာ္မ်ား ေပါမ်ား၍ တဦးႏွင့္ တဦး ျပင္းထန္စြာ ဂုဏ္ျပိိဳင္ျခင္း ေခတ္စားခဲ့ေလသည္။ လင္ေယာက်္ားမ်ား ရံုးတက္ေနစဥ္ အိမ္၌ အလုပ္မရွိေသာ မင္းကေတာ္မ်ား၊ အမိန္႔ရ ကေတာ္မ်ားသည္ တအိမ္တက္ တအိမ္ဆင္း အလည္သြားကာ တဦး၏ အေၾကာင္း ကို တဦး အတင္းေျပာဆို ျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ၾကေလ၏။ အေမစုကား ၎တို႔၏ ေလာကကို ရြံရွာ မုန္းတီး သည့္အတိုင္း ၎တို႔ႏွင့္ မေပါင္းဘဲ တဦးတည္း ေရွာင္ကြင္း၍ ကိုယ့္အလုပ္ကိုသာ လုပ္ကိုင္ အခ်ိန္ျဖဳန္းခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ တေန႔တြင္ အေမစု၏ ပစၥည္းတိုးတက္လာမွဳေၾကာင့္ ဂုဏ္ျပိဳင္လိုေသာ အမိန္႔ေတာ္ရ ကေတာ္တဦး ေပၚေပါက္လာေလသည္။ ၎ အမိန္႔ေတာ္ရ ကေတာ္သည္ အေမစုႏွင့္ ပတ္သက္၍ မဟုတ္မမွန္ေသာသတင္းကို နတ္ေမာက္ေတာင္ပိုင္း၌ ျဖန္႔မိေလသည္။ ၎၏ ၀ါဒျဖန္႔မွဳကို အေမစုကိုယ္တိုင္ နားဆတ္ဆတ္ ၾကားရေလေသာအခါ လူေျဖာင့္စိတ္တို ဆိုသည့္အတိုင္း သည္းမခံႏုိင္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ဆိုးလာေလသည္။ ခ်က္ျခင္းပင္ လံုခ်ည္တိုတို ၀တ္၍ အက်ႌလက္ကိုပင့္ကာ နတ္ေမာက္ေတာင္ပိုင္းသို႔ ဒလၾကမ္း လိုက္၍ ရွာေလသည္။ အမိန္႔ေတာ္ရ ကေတာ္တဦး၏ သမီးအိမ္တြင္ ထို အမိန္႔ေတာ္ရ ကေတာ္အား ေတြ႕လွ်င္ ေတြ႕ခ်င္း အေမစုသည္ အျခားမိန္းမမ်ားကဲ့သို႔ ႏႈတ္သီးေကာင္း ရွာပါး သေဘာမ်ိဳးျဖင့္ ရန္ေတြ႕ေျပာဆို ေနျခင္း မရွိဘဲ အမိန္႔ေတာ္ရ ကေတာ္၏ ဆံပင္ကို ဆြဲကိုင္၍ နဖူးကို အုတ္ၾကမ္းျပင္ျဖင့္ ပြတ္တိုက္ပစ္သည့္ျပင္ လက္ျဖင့္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ရိုက္ႏွက္မိေလသည္။ အတင္းေျပာမိေသာ အမိန္႔ေတာ္ရ ကေတာ္မွာ ဒဏ္ရာ ျပင္းျပစြာရ၍ အိမ္ထဲမွာ တလတိတိမထြက္ဘဲ ပုန္းေအာင္းေနခဲ့ ရေလသည္။ ၎အမိန္႔ေတာ္ရကေတာ္မွာလည္း ရံုးတြင္ တရားစြဲက ပို၍ အရွက္ကြဲမည္ စိုး၍ မတိုင္ဘဲ ေနျခင္းေၾကာင့္သာ အေမစုမွာ အမွဳမွာ ကင္းလြတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

အေမစုသည္ စာလံုး၀ မတတ္ေျမာက္ျငားေသာ္လည္း ေလာကီေရး၊ ေလာကတၱရာ ေရးတို႔၌ အၾကားအျမင္ ကၽြမ္းက်င္စြာ တတ္ေျမာက္ေလသည္။ ၁၉၁၄ ခုနွစ္က စ၍ ပဲ၊ ဆီ၊ ႏွမ္း ကုန္မ်ားကို ျမန္မာ၊ တရုတ္၊ ကုလား ကုန္သည္ၾကီးမ်ားႏွင့္ ပခံုးခ်င္း ယွဥ္၍ ၾကီးက်ယ္စြာ လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ ၀ါရင့္ ျပီးသား ကုန္သည္ၾကီးမ်ားပင္ အေရာင္း အ၀ယ္၌ အေမစုကို မယွဥ္ျပိဳင္၀ံ့ ၾကေခ်။ အျမဲ အရွံဳးေပးၾကရေလသည္။ အေမစုမွာအေရာင္းအ၀ယ္ကို အိမ္ေပၚမွ ထိုင္၍သာ လုပ္ကိုင္သည္၊ မည္သည့္ ၿမိဳ႕ရြာ ကိုမွ် မသြား။ သို႔ေသာ္ လာဘ္ျမင္ျခင္း၊ အကင္းပါးျခင္း ရဲရင့္ျခင္း၊ စြန္႔စား၀ံ့ျခင္း၊ ဆက္ဆံေရးေကာင္းျခင္း မ်ားေၾကာင့္ နတ္ေမာက္ရွိ ကုန္သည္တိုင္း အေမစုကိုု အန္မတုရဲဘဲ အေမစု၏ လက္ေအာက္သို႔သာ ၀င္ေရာက္ၾကရေလသည္။

အေမစု၏ ထူးျခား မြန္ျမတ္ေသာ အရည္အခ်င္းတခုမွာ ဘာသာေရးဘက္၌ အလြန္႔အလြန္ ရိုေသကိုင္းရွိုင္းလွျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ အေမစုသည္ အျမဲပင္ ငါးပါးသီလကို လံုျခံဳေအာင္ ေစာင့္ထိန္း၍ ရုန္႕ရင္းၾကမ္းတမ္း သိမ္ဖ်င္းေသာ စကားမ်ားကို မည္သည့္အခါမွ် ေျပာဆိုေလ့၊ ေျပာဆိုထ မရွိေခ်။ ဆိုလိုသည္မွ ႏႈတ္ၾကမ္း အာၾကမ္းျခင္းမ်ားမွ ရွင္းရွင္းကင္းလြတ္သူျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အမွန္တရားကို အမွန္တရားအတိုင္း အသြယ္အ၀ိုက္ မရွိဘဲ ဘြင္းဘြင္းႏွင့္ ရွင္းရွင္းေျပာတတ္ေလသည္။ အေရာင္းအ၀ယ္တြင္ မုသား အနည္းငယ္သံုးမွသာ ေအာင္ျမင္ႏုိင္သည္ဟု လူတိုင္း ယူဆေနၾကေသာ္လည္း အေမစုသည္ ၎အယူအဆကို လက္မခံေခ်။ အေရာင္းအ၀ယ္ျပဳလုပ္ရာ၌ မုသားသံုးေလ့ မရွိ။ ၀ယ္ခ်င္ေသာ ေစ်းကို မဆစ္ပဲ ၀ယ္၊ ေရာင္းခ်င္ေသာ ေစ်းကို အပိုမဆိုဘဲ တိက်စြာ ေျပာဆိုေရာင္းခ် တတ္ေလသည္။ အေရာင္းအ၀ယ္ လုပ္ကိုင္ေနေသာ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားအားလည္း ညစ္ပါတ္စုတ္ပဲ့ေသာ ေကာက္က်စ္ဥာဏ္မ်ား မသံုးရန္၊ အထူးသျဖင့္ အေလးတင္းေတာင္းမ်ား မခိုးရန္ အျမဲဆံုးမေလ့ရွိသည္။ ပညာ၊ ဥစၥာ၊ ကုသိုလ္ သည္ကလြဲ အမွဳပို ဟူေသာ စကားကဲ့သို႔ အေမစုသည္ ေန႔စဥ္ ဥစၥာရလွ်င္ ရ၊ မရလွ်င္ ပညာရ ရမည္။ ပညာမရလွ်င္ ကုသိုလ္ရ ရမည္ ဟူေသာ ၀ါဒကို အျမဲလိုက္နာခဲ့သူျဖစ္သည္။ ေန႔စဥ္ ေရခ်မ္းသက္ေစ့ ဆြမ္းသက္ေစ့လွဴ၍ အခ်ိန္ရသမွ် ပုတီး စိပ္ေနထိုင္တတ္သူျဖစ္သည္။ ဥပုသ္ေန႔တုိင္း ရွစ္ပါးသီလကို ေစာင့္ထိန္းေလ့ရွိသည္။ ေမာင္ ဘုန္းၾကီးျဖစ္ေသာ သိမ္ေတာ္ေက်ာင္း ဦးေဃာသိတ၏ ေက်ာင္းတိုက္ႏွင့္ ဘုရားၾကီး ေက်ာင္းတိုက္တို႔တြင္လည္း ပစၥည္း ေလးပါး ဒါယကာ ျဖစ္သည္။ နိစၥပါတ္ ဆြမ္းအျဖစ္ျဖင့္ ေက်ာင္းသံုးေက်ာင္းသို႔ ဆြမ္း၀တ္သံုး၀တ္ကို အိမ္ေထာင္ က်သည့္ အခ်ိန္ကစ၍ အနိစၥေရာက္သည့္အခ်ိန္ အထိ အျမဲတမ္း ခ်က္ျပဳတ္လွဳဒါန္းခဲ့သည္။ ေရတြင္း၊ ေရကန္ ဇရပ္ တန္ေဆာင္းစေသာ အေမစု၏ ထာ၀ရ ကုသိုလ္မ်ားမွာလည္း မ်ားျပားလွေပသည္။ အေမစုသည္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ တကြ ၎ထံ လာေရာက္ ဆည္းကပ္ၾကေသာ လူတိုင္းအား ကံ၊ ကံ၏ အက်ိဳးကို အျမဲ ေဟာေျပာေလ့ ရွိသည္။ ကံတရား၏ ျပဳျပင္ဖန္တီးမွဳ႕မ်ားကို အထူးယံုၾကည္ေလးစားသည္။ ဘ၀ကံေၾကာင့္ ရဟႏၱာ ရွင္ေမာဂၢလာန္ မေထရ္ပင္ ခိုးသားငါးရာ၏ ရုိတ္ပုတ္ညွင္းဆဲျခင္း ခံရေသးတာဘဲ။ တို႔လဲ အတိတ္ကံပါလာရင္ ဘယ္လိုမွ ေရွာင္လြဲႏုိင္မွာ မဟုတ္ဖူး။ ကြ်ႏု္ပ္ေသရင္ ဘယ္ပစၥည္း၊ ဘယ္သားသမီးမွ ပါလာမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကုသိုလ္ကံ၊ အကုသိုလ္ကံ ႏွစ္ပါးသာ ပါလာမယ္။ အကုသိုလ္ ေၾကာက္ၾက ဟု အျမဲ ေဟာေျပာ ဆံုးမေလ့ရွိသည္။

အေမစုသည္ သူတပါးအေပၚ၌ မွီခို အားထားေလ့ မရွိေၾကာင္း အထက္တြင္ ေဖၚျပခဲ့ေလျပီ။ ငယ္စဥ္ကလည္း သူတပါးအေပၚ မွီခိုလိုစိတ္မရွိ။ အိမ္ေထာင္က်ေသာ အခါ၌ လည္း လင္ေယာက်္ား အေပၚ၌ မွီခိုလိုစိတ္မရွိ။ အသက္ၾကီးရင့္ လာေသာ္လည္း သူတပါးအေပၚမဆိုထားဘိ မိမိသားသမီး အရင္းမ်ား အေပၚ၌ပင္ မွီခိုအားကိုးလိုေသာ ဆႏၵမ်ိဳးမျပခဲ့ေပ။ သားသမီးမ်ားထံမွ တစံုတရာ ေမ်ွာ္လင့္ျခင္း မရွိ။ အေမစုကသာ ရွိသမွ်ပစၥည္းမ်ားကို ခြဲေ၀ေပးလိုသည္ဟု မၾကာခဏ ေျပာသံ ၾကားခဲ့ရဘူးေလသည္။ သားမ်ား၊ ေခြ်းမမ်ား သမီးမ်ား သမက္မ်ားက ကုသိုလ္ ရလိုသျဖင့္ ကန္ေတာ့ၾကေသာ ပစၥည္းမ်ားကိုပင္ သမီး သမက္၊ သား၊ ေခြ်းမမ်ား ကုသိုလ္ရေစရန္ အတြက္သာ အနည္းငယ္စီ သံုးေဆာင္၍ ပိုသမွ်ကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ားသို႔ ပို႔တန္ပို႔၊ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးသူမ်ားအား ေပးတန္ေပး ႏွင့္ အားလံုး စြန္႔ၾကဲေလ့ရွိေလသည္။

အေမစုကား မင္းမ်ိဳးစိုးမ်ိဳးျဖစ္သည့္အတိုင္း အမ်ိဳးဇာတိ ျမင့္ျမတ္လွသည္။ ေလာကီ အားျဖင့္လည္း ဥစၥာဓန ၾကြယ္၀သည္။ ေဆြမ်ိဳးအင္အား ေတာင့္တင္းသည္။ သားသမီး အားလံုးမွာလည္း အထက္တန္းစား ဘ၀သို႔ ေရာက္ရွိေနၾကျပီ။ သို႔ေသာ္ ဤအရွိန္အ၀ါ အေဆာင္အေယာင္မ်ားျဖင့္ သူတပါး အေပၚအႏုိင္ယူလိုျခင္း၊ ၾကြား၀ါလိုျခင္း စေသာ ညံ့ဖ်င္းစိတ္မ်ား လံုး၀ကင္းစင္သည္။ အေမစု၌ကား ၾကီးမားေသာ မာနတခု ရွိေလသည္။ ၎မာနမွာ သူတပါးအေပၚ အႏုိင္က်င့္လိုေသာ မာနမ်ိဳး၊ အခြင့္အေရးယူလိုေသာ မာနမ်ိဳး မဟုတ္ေခ်။ မိမိကုိယ္ကို မိမိအားကိုး၍ မတရားေသာ အခြင့္အေရးမ်ားကို မလိုလားေသာ မာနမ်ိဳး အစစ္ျဖစ္သည္။ သားေထြး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တြင္ အၾကီးမားဆံုးေသာ တန္ခိုးအာဏာ ရာထူးကို ရရွိေနသည့္အျပင္ သားၾကီး ဦးဘ၀င္းမွာလည္း ၀န္ၾကီး ရာထူးကိုရရွိထားသူ ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ အေမစုသည္ သားႏွစ္ဦးအား ကိုယ္ႏွင့္ မဆိုင္ေသာကိစၥမ်ား၌ တစံုတရာ အမိန္႕ေပးျခင္း၊ စြက္ဖက္ျခင္း မျပဳလုပ္ခဲ့ေပ။ အရာရွိ ၾကီးငယ္မ်ားႏွင့္ အတူ အေခ်ာင္သမားမ်ားသည္ အေမစုကို ကပ္ရပ္၍ အခြင့္အေရးယူရန္ ၾကိဳးစားၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အေမစုသည္ သားႏွစ္ဦးအား မည္သည့္အခါမွ် ၎ ကိစၥမ်ား၌ စြက္ဖက္ေျပာဆိုျခင္း မရွိခဲ့ေပ။ သားႏွစ္ဦးသည္ မိဘကို ရိုေသသူမ်ားျဖစ္သည့္အတိုင္း မိခင္၏ ၾသဇာကို နာခံမွန္း သိေသာ္လည္း မတရားေသာ လုပ္ရပ္မ်ား၌ သားႏွစ္ဦးအေပၚတြင္ မိခင္၏ ၾသဇာ တၾကိမ္မွ် မသံုးစြဲခဲ့ေပ။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဦးေအာင္ဆန္းႏွင့္ ၀န္ၾကီးဦးဘ၀င္းတို႕မွာ အနိစၥေရာက္သည့္ အခ်ိန္ထိ နိင္ငံေရးေလာက၌ မွည့္တေပါက္မစြန္းဘဲ အသန္႔ရွင္းဆံုး ပုဂၢိဳလ္မ်ား အျဖစ္ျဖင့္ ရာဇ၀င္တြင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္နိင္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အရွိန္ျဖင့္ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕သို႔ ေရာက္ရွိလာၾကေသာ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ရဲေဘာ္ရဲေမမ်ား အရာရွိ ၾကီးငယ္မ်ားသည္ အေမစု၏ အိမ္သို႔ ၀င္ေရာက္၍ ကန္ေတာ့ေလ့ရွိၾကသည္။ ၎ေနာက္ အေမစုအား မ်က္နွာလုပ္လိုေသာ အားျဖင့္ အကူအညီ တစံုတရာ အလုိရွိပါက အမိန္႕ရွိရန္ႏွင့္ လိုအပ္ေသာ အကူအညီမ်ား ေပးပါမည္ဟု ေျပာဆိုၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အေမစုသည္ အျခားေသာ သူမ်ားကဲ့သို႔ မတရားေသာ အခြင့္အေရးကို ရယူလိုေသာ စိတ္မ်ိဳးမရွိသျဖင့္ မည္သည့္ အကူအညီမ်ိဳးကိုမွ် ေတာင္းယူေလ့မရွိေခ်။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရွိသားသမီးမ်ားထံ အလည္အပါတ္သြားရာ၌ပင္ အထူးအခြင့္အေရး အျဖစ္ျဖင့္ ေမာ္ေတာ္ကား ေတာင္းျခင္း၊ အေစာင့္အေရွာက္ ေတာင္းျခင္း စေသာ အခြင့္အေရး ရိုးရိုးမ်ားကိုပင္ ေတာင္းဆိုေလ့မရွိေခ်။ သာမန္အရပ္သူ အရပ္သားတဦးကဲ့သို႔ပင္ မိမိစရိတ္ျဖင့္ သြားလာခဲ့ေလသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ အေမစု အနိစၥေရာက္သည့္အထိ ကိုယ္ပိုင္ေမာ္ေတာ္ကားမရွိ၊ မီးရထား သေဘၤာတို႔၌ ပထမတန္းမွ စီးခဲ့ဘူးျခင္း မရွိ။ေလယာဥ္ပ်ံျဖင့္ သြားလာခဲ့ျခင္း မရွိခဲ့ေခ်။ အာဏာရေနေသာ သားႏွစ္ဦး၏ အရွိန္ကို ယူ၍လည္း လူုထုအေပၚ၌ မတရား ညွဥ္းပန္း ႏွိပ္စက္ ျပဳမွဳျခင္း လံုး၀ကင္းစင္သည့္ျပင္ မာနသံပါေသာ စကားမ်ိဳးကိုပင္ ႏုိင့္ထက္စီးနင္း ေျပာျခင္းမ်ိဳး တၾကိမ္မွ် မေတြ႕ခဲ့ရဘူးေပ။

အေမစု ရွာေဖြ စုေဆာင္းခဲ့ေသာ ပစၥည္းမ်ားမွာအလြန္ပင္ သန္႕ရွင္းစင္ၾကယ္လွေပသည္။ မတရား ညစ္ပတ္ေသာ နည္းျဖင့္ ရွာေဖြခဲ့ေသာ ပစၥည္းတစံုတခုမွ် မပါဟု ဆိုရဲေပသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ အေမစု၏ ၾကိီးမားလွေသာ ပစၥည္းထုၾကီးမွာ ေခတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရေသာ္လည္း အနညး္ငယ္မွ် ပ်က္စီးထိခိုက္ျခင္း မရွိခဲ့ေပ။ ဂ်ပန္ေခတ္က လူဆိုးသူခိုးမ်ားကို ေၾကာက္သျဖင့္ အိမ္ေအာက္တြင္ ေရႊအခ်ိဳ႕ကို ျမွဳပ္ႏွံထားရာ ဓါတ္သိ အိမ္တြင္းသူခိုး တဦးက အားလံုးတူးေဖာ္ ခိုးယူသြားသည္။ သို႔ေသာ္ ဥစၥာရင္း မွန္သည့္ ျပင္ စင္ၾကယ္ေသာ ပစၥည္းျဖစ္သျဖင့္ တခုမက်န္ျပန္၍ ရရွိေလသည္။ အေမစု၏ တသက္တာတြင္ မီးေဘး၊ ေရေဘး၊ ခိုးသူ ဓါးျပေဘးတို႔မွ လံုး၀ကင္းစင္ခဲ့သျဖင့္ အံ့ဘြယ္တပါးပင္ ျဖစ္ေပသည္။ အေမစုသည္ အလြန္သနား ကရုဏာ ၾကီးလွေသာ အမ်ိဳးသမီး ပုဂၢိဳလ္ထူး တေယာက္ျဖစ္သည္။ ဆင္းရဲသူကို ေတြ႕ရွိက သနားညွာတာ ေထာက္ထား၍ ကူညီမစ တတ္ေလသည္။ သူတပါးအေပၚ၌ ဣသာ မစၦရိယ စိတ္မ်ိဳး လံုး၀ မရွိသည့္ အျပင္ သူတပါး ပ်က္စီးမည္ကို အလြန္စိုးရိမ္ပူပန္ တတ္သည္။ သူတပါးခ်မ္းသာသည္ကုိလည္း အျမဲၾကားလို ၊ျမင္လို ေတြ႕လိုသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ ေဆြမ်ိဳးျဖစ္ေစ၊ တစိမ္းျဖစ္ေစ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ရွိမည္ဆိုပါက လူေရာ ေငြပါ ကူညီ ေထာက္ပံနည္းေပးလမ္းျပ ျပဳမူျခင္းမ်ားေၾကာင့္ နတ္ေမာက္နယ္တြင္ ဥစၥာစီးပြားတိုးတက္လာသူမ်ား အလြန္မ်ားခဲ့ေလသည္။ အေမစုမွာ အဘိဇၩာတရား ကင္း၏။ မိမိခ်မ္းသာသလို သူတပါးအား ခ်မ္းသာေစလို၏။ သို႕ေသာ္ အေမစု အမုန္းဆံုးသူမွာ ကတိသစၥာမရွိေသာ သူပင္ ျဖစ္သည္။ အေမစုအေပၚ၌ တၾကိမ္ ကတိသစၥာပ်က္မိက ေနာက္ထပ္ အေမစုနွင့္ ဆက္ဆံရန္ခဲယဥ္းလွသည္။

အေမစု၌ ထူးျခားေသာ အဂၤါတရပ္ရွိေလသည္။ မည္သူ႔ကိုမွ် အဂတိ တရားေလးပါး လိုက္စား၍ မဟုတ္မမွန္သည္ကို ဟုတ္မွန္ပါသည္။ မေကာင္းသည္ကို ေကာင္းပါသည္ ဟု အားနာ၍ မေျပာတတ္။ အမွန္ကို အမွန္အတိုင္း မတရားသည္ကို မတရားသည့္အတိုင္း ေရွ႕တြင္ ေျပာင္ေျပာင္ေျပာ၀ံ့သည့္ သတိၱိပင္ ျဖစ္သည္။ မည္မွ်ေလာက္ပင္ ဂုဏ္သေရတန္ခိုးအာဏာ ၾကီးမားေသာသူ ျဖစ္ေစ မဟုတ္မမွန္ မတရားေျပာဆိုေနက အေမစုသည္ အားနာေသာအားျဖင့္ နားေထာင္ေနတတ္ျခင္းမရွိ။ အမွန္အတိုင္း ေျပာင္ဖြင့္၍ ေျပာတတ္သည္ကို ကၽြန္ပ္ကိုယ္တိုင္ မၾကာခဏ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရသည္။

အေမစု၏ အံ့ၾသဖြယ္ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ထူးျခား ေျပာင္ေျမာက္လွေသာ အရည္အခ်င္းတခုမွာ စိတ္ဓါတ္ခိုင္ျမဲ တည္ၾကည္တတ္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ အေမစုကဲ့သို႔ ျပင္းထန္လွေသာ ေလာကဓံတရား၏ ရိုတ္ခတ္မွဳကို ရင္ဆိုင္ရာ၌ စိတ္တည္တံ့ခိုင္ျမဲသူမွာ အေတာင္ပင္ ရွားပါးလွေလသည္။ အေမစုသည္ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ ကံတရားကို ၾကြင္းမဲ့ဥႆုံ ယံုၾကည္ကိုးစားသည္။၎ ယံုၾကည္မွဳေၾကာင့္ သာမန္ ေယာက်္ားမ်ား ပင္ ရင္မဆိုင္ရဲသည့္ အျဖစ္မ်ိဳးကို စိတ္ထားၾကည္လင္ ခိုင္ျမဲစြာရင္ဆိုင္ နိင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အေမစု၏ အံ့ၾသဖြယ္ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ စိတ္တည္တံ့ခိုင္ျမဲမွဳကို အလြန္ခ်စ္လွေသာ သားၾကီး ဦးဘ၀င္းႏွင့္ သားေထြး ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ရန္သူ၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ ထြက္ကာ မခ်ိမဆံ့ ရုတ္တရက္ ကြယ္လြန္ အနိစၥေရာက္ရေသာ အခ်ိန္၌ ေတြ႕ျမင္ရေတာ့ေလသည္။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိခင္ (ပထမပိုင္း)
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိခင္ (ဒုတိယပိုင္း)
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိခင္ (တတိယပိုင္း)