ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိခင္ (တတိယပိုင္း)

ဒုတိယပိုင္းမွ အဆက္
---------------------
(တကၠသိုလ္ဆုျမိဳင္)


၁၃၁၃ ခုနွစ္မွာ အေမစုအတြက္ ကံအဆိုးဆံုးႏွစ္ဟု ေခၚရေပမည္။ တသက္လံုး ေရာဂါကင္းရွင္းစြာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာ လာခဲ့သမွ် ယခုနွစ္တြင္ စု၍ ကိုင္ေလျပီ။ ကၽြႏု္ပ္သည္ အေမစု၏ က်မ္းမာေရးကို အားမရေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ အမယ္ၾကီး မေသမီ သူေတြ႕ျမင္လိုေသာ ရန္ကုန္ရွိ သား၊ေခြ်းမ၊ ေျမးတို႔အား ေတြ႕ျမင္သြားေစလိုသည္။ အမယ္ၾကီး၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ ျပည့္၀နိင္ရန္မွာလည္း နည္း ႏွစ္နည္းသာ ရွိ၏။ ပထမနည္းမွာ အေမစုကိုယ္တိုင္ ရန္ကုန္သြားမွ ျဖစ္ေပမည္။ သို႔ေသာ္အေမစု က်မ္းမာေရးအရ ဤနည္းမွာ မျဖစ္ႏုိင္။ ဒုတိယ နည္းမွ ရန္ကုန္ရွိ သား၊ေခၽြးမ၊ ေျမးတို႔မွ နတ္ေမာက္သို႔ လိုက္လာရန္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ႏုိင္ငံေရး ႐ွဳပ္ေထြးမွဳအရ ရန္ကုန္မွ မည္သူမွ် လာႏုိင္မည္ မဟုတ္ဟု ယူဆမိသည္။
အေမစုမွာ က်န္းမာေရးေၾကာင့္ ရန္ကုန္သြားေရး အစီအစဥ္ကို လံုး၀ ဖ်က္သိမ္းလိုက္ရရွာေလျပီ။ သို႔ေသာ္ အသင့္ျပင္ထားေသာ ဆီေမႊးပံုး ၄ ပံုးႏွင့္ ႏွမ္းပ်စ္၊ ေျမပဲယိုထုပ္ေလးထုပ္မွာကား ပထမထားသည့္ေနရာမ်ားတြင္ပင္ ရွိေသးသည္။ ဆီပံုးမ်ားမွာလည္း ဆီတစက္စက္ယိုက်လွ်က္ရွိသည္။ ေျမပဲယိုထုပ္ မ်ားမွာလည္း ပရြက္ဆိတ္နီမ်ားျဖင့္ ၀ိုင္းအံုလွ်က္ ရွိသည္။

၁၃၁၃-ခု၊ သီတင္းကၽြတ္လတြင္ အေမစုမွာ ေသြးအား အလြန္နည္းလာကာ အေမာေရာဂါ စတင္ စြဲကပ္လာေလသည္။ ကၽြန္ပ္လည္း ကြန္ေပါင္းဒါးတဦးႏွင့္ တိုင္ပင္၍ ရွိသမွ်ေဆးမ်ားကို စုေဆာင္းကာ တတ္သမွ်၊ မွတ္သမွ်ႏွင့္ ကုသသျဖင့္ အေတာ္ပင္ သက္သာလာသည့္အတြက္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ေနစဥ္ ေဆြမ်ိဳးတဦးက ဘဲဥ ျမဴဆြာဟင္းခ်ိဳကို လာ၍ ပို႔ေလသည္။ ကၽြႏု္ပ္မရွိစဥ္ လာပို႔ေသာ ဟင္းျဖစ္ရကား အေမစုသည္ ခံတြင္းေတြ႕သျဖင့္ တပန္ကန္လံုး ကုန္ေအာင္ စားမိေလသည္။ ထိုအခ်ိန္ကစ၍ အေမာေရာဂါ ျပန္ထလာျပီး ေနာက္ အိပ္ရာမွ မထႏုိင္ေလာက္ေအာင္ လဲသြား ေတာ့ေလသည္။ ဤတၾကိမ္တြင္ အေမစုအား ေဆးကု ခက္ျပီဟု ယူဆမိသည္။

အေမစုမွာ ျပင္းျပေသာ ေ၀ဒနာကို ခံစားေနရေသာ္လည္း စိတ္ေျခာက္ျခားျခင္းမရွိ။ စိတ္အားေလွ်ာ့ဘြယ္ေကာင္းေသာ စကားမ်ိဳးကို တလံုးမွ် မေျပာေခ်။ သတိရတုိင္း ရန္ကုန္သြားလိုေၾကာင္း သမီးမ်ား သားမ်ား ေျမးမ်ားကိုသာ ေတြ႕လိုေၾကာင္း အျမဲေျပာသည္။ ကၽြႏု္ပ္မွာ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ စမ္းသပ္ကုေသာ္လည္း အေမစု၏ ေရာဂါမွာ က်သည္မရွိ၊ တေန႔ထက္ တေန႔ ပိုမိုတိုး၍သာ လာေလသည္။ တခါတရံ တညလံုးေမာေနသျဖင့္ တေမွးမွ် မအိပ္စက္ရေပ။

ေနာက္ဆံုးတြင္ ရန္ကုန္ရွိ သား၊ ေခြ်းမမ်ား၊ ေျမးမ်ားႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳရေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးႏုိင္က အေမစု၏ ေရာဂါသည္ တနည္းအားျဖင့္ သက္သာလာနိင္လိမ့္မည္ဟု ယူဆမိသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေဆးကုျခင္းကို ေလွ်ာ့၍ သားမ်ား၊ ေခၽြးမမ်ား၊ ေျမးမ်ားႏွင့္ အျမန္ဆံုး ေတြ႕ႏုိင္ရန္ စတင္စီစဥ္ရေလသည္။

ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရွိ ဦးေအာင္ဆန္း၏ ဇနီး ေဒၚခင္ၾကည္၊ ဦးဘ၀င္း၏ ဇနီး ေဒၚခင္ေစာ၊ သား ဦးေအာင္သန္းတို႔မွာ ႏုိိင္ငံေရးေလာက တြင္ တမ်ဳးိတဖံု ဆက္သြယ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ၎တို႔ နတ္ေမာက္သို႔ လာမည္ဆိုက ေဘးအႏၱရယ္ မျပဳလုပ္ေရးအတြက္ ရဲျဖဴမ်ားထံသို႕ ေျပး၍ ေခ်ာ့ရေလသည္။ ရဲျဖဴမ်ားထံမွ ေဘးဥပဒ္ တစံုတရာ မျပဳလုပ္ပါဟု ယုံၾကည္စိတ္ခ်ေလာက္ေသာ ကတိရရွိေသာအခါ ရန္ကုန္ရွိ သမီးမ်ား ၊သားမ်ားထံ စာလည္းေရး၊ ေၾကးနန္းရိုက္ႏွင့္ မွာၾကားရေလသည္။ သို႕ေသာ္ မည္သည့္အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္မသိရ ၊ သူတို႔ထံမွ ျပန္စာလဲ မလာ၊ လူလဲ မေရာက္ျဖစ္ေနသည္။

၎အခ်ိန္တြင္ ရွင္နည္းရာ အဂၢလူထြက္ ဆိုေသာ စကားကဲ့သို႕ သားဦးေနေအာင္မွာလည္း ကိစၥတခုျဖင့္ မေကြးသို႔ ခရီးထြက္သြားရာမွ မေကြးအေနာက္ပိုင္း ဖ-ဆ-ပ-လ အမတ္အျဖစ္ အေရႊးခံမည္ ဟူေသာ သတင္းေပၚထြက္ လာျပန္ေလသည္။ ၎ သတင္းအရ ရဲျဖဴမ်ားက ဦးေနေအာင္ နတ္ေမာက္သို႔ ျပန္လာလွ်င္ ဖမ္းဆီး စစ္ေဆးရန္ စိုင္းျပင္းေနၾကသျဖင့္ ဦးေနေအာင္မွာ ျပန္မလာရဲေတာ့ဘဲ မေကြးတြင္ ေသာင္တင္ေနျပန္ေတာ့ေလသည္။

လူမမာအနီးတြင္ သမီးမ၀က္ တဦးတည္းသာ ရွိသျဖင့္ အေမစုမွာ ပို၍ စိတ္အားငယ္လာဟန္ ရွိေလသည္။ မေသမီ အရက္ ၂၀ ခန္႕ကစ၍ ကြ်ႏု္ပ္ႏွင့္ ကြ်ႏု္ပ္၏ ဇနီးတို႕အား အနားမွ အခြာမခံေတာ့ေပ။ အျမဲပင္ “ ဆုျမိဳင္ ၊ သန္းတင္” ဟူ၍သာ ေခၚေနေတာ့သည္။ ေဆးကိုလည္း ကြ်ႏု္ပ္တိုက္မွေသာက္သည္။ အစားကိုလည္း ကြ်ႏု္ပ္ေကၽြးမွ စားသည္။ ၀မ္းခ်ဴျခင္းကိုပင္ ကြ်ႏု္ပ္ေခ်ာ့မွ ရေလသည္။ ဦးေနေအာင္ကို သတိရစဥ္အျမဲေမးသည္။ သို႕ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္က လွည့္ပတ္ေျပာမွ ယံုၾကည္လက္ခံေလသည္။ ကြ်ႏု္ပ္မွာလည္း ၁၀ရက္ခန္႕ တေမွးမွ် မအိပ္ရေတာ့ေခ်။ အေမစုအား ထူလိုက္၊ ေပြ႕လိုက္ ႏွိပ္လိုက္၊ ေဆးတိုက္လိုက္ျဖင့္သာ မိုးစင္စင္လင္းရေတာ့ေလသည္။

အေမစုမွာ တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႕ရုပ္ပ်က္၍ လာရွာေလျပီ။ ရက္အနည္းငယ္အတြင္း အနိစၥေရာက္ေတာ့မည္ ကို အကဲခတ္မိေလသည္။ မေသမီ ရန္ကုန္ရွိ သား၊ ေခၽြးမ၊ ေျမးမ်ားကို မေတြ႕ရလွ်င္ အနီးဆံုးမေကြးတြင္ ေရာက္ေနသည့္ သားဦးေနေအာင္ ႏွင့္ ေတြ႕ႏုိင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးမွသာ ျဖစ္ေပေတာ့မည္။ ကၽြႏု္ပ္သည္ရဲျဖဴမ်ား ထံသို႔ ဒုတိယအၾကိမ္ ေျပးရျပန္သည္။ ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်က္ႏွာေထာက္ျပီး သူေတြ႕ခ်င္တဲ့ သား ကိုေနေအာင္ကို ေတြ႕ႏုိင္ေအာင္ ကိုေနေအာင္အေပၚ အျပစ္မယူရန္ ေတာင္းပန္ ေျပာဆိုရျပန္သည္။

ရဲျဖဴမ်ားထံမွ စိတ္ခ်ရေသာ ကတိရရွိခ်ိန္တြင္ ဦးေနေအာင္ထံ စာေရးအေၾကာင္းၾကား ရေလသည္။ ဦးေနေအာင္လည္း ခ်က္ျခင္းပင္လိုက္လာရာ မေသမီ ၃ ရက္ခန္႕ အၾကာတြင္ ေရာက္ရွိလာေလသည္။ ဦးေနေအာင္ ေရာက္လာသျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႕ႏွစ္ဦးမွာ အနည္းငယ္ သက္သာခြင့္ရသည္။ တညလွ်င္ ႏွစ္နာရီ သံုးနာရီခန္႕ အိပ္စက္ခြင့္ရရွိသည္။
အေမစုမွာ ေသခါနီးဆဲဆဲအခ်ိန္ထိ စိတ္ဓာတ္ျပင္းထန္လ်က္ပင္ရွိသည္။ ဓာတ္အလြန္ခ်ဳပ္ေနသျဖင့္ ၀မ္းခ်ဴေပးရာ အေမစုသည္ အိပ္ရာတြင္းတြင္ ေနာက္ေဖးသြားရန္ေျပာေသာ္လည္း အားနာသျဖင့္မသြားဘဲ ဇြတ္ အတင္းအိပ္ရာမွ ထကာ ၾကမ္းျပင္ေပါက္ရွိရာသို႕ ဇြတ္အတင္းသြား၍ ေနာက္ေဖးသြားသည္။ အလြန္႔အလြန္ အားနည္း၍ ၀ါးျခမ္းျပားေထာင္ထားသလို ပိန္ခ်ံဳးေနေသာ္လည္း ေရွးကကဲ့သို႔ပင္ စိတ္ဓာတ္တင္းမာ ခိုင္ျမဲလ်က္ပင္ ရွိေလသည္။ အေမစု၏ စိတ္ဓာတ္ ျပင္းထန္ခိုင္မာပံုကို စာေတြ႕မဟုတ္ ငါေတြ႕ျဖစ္သျဖင့္ မအံ့ၾသဘဲ မေနႏုိင္ေတာ့ေခ်။

၁၃၁၃ ခု၊ နေတာ္လၧန္း ၅ ရက္ေန႕ ေရာက္ရွိလာေလျပီ။ ၎ေန႕မွာ အေမစု၏ ေမြးေန႔ ျဖစ္သည္။ ေဗဒင္ ကိန္းခန္းအရ ၎ေန႔ ည၁၂- နာရီ မထိုးမီ စိုးရိမ္ရသျဖင့္ လူမမာၾကည့္သူ အားလံုးပင္ အထူးဂရုစိုက္ေနၾကရသည္။ ကၽြန္ုပ္ႏွင့္ ကၽြန္ုပ္၏ ဇနီးတို႔ မွာလည္း အအိပ္ပ်က္လြန္းသျဖင့္ သင္ျဖဴးဖ်ာ တခ်ပ္ေပၚတြင္ အိပ္ေနၾကစဥ္ ရုတ္တရက္ ငိုသံၾကားကာ လန္႔၍ ႏိုးၾကသည္။ နာရီၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ည ၁၂-နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ အခ်ိန္ရွိျပီ ျဖစ္သည္။ ကြ်ႏု္ပ္လည္း ကပ်ာကသီထ၍ အေမစု၏ လက္ကို ကိုင္ကာ ေသြးစမ္းၾကည့္ေသာအခါ အေမစုမွာ အသက္ေပ်ာက္ေနေၾကာင္း ေတြ႕ရေတာ့ေလသည္။ မ၀က္၊ ဦးေနေအာင္ တို႔မွ စ၍ ကြ်ႏု္ပ္တို႔တေတြပါ အေမစုအား ေနာက္ဆံုး ႏႈတ္ဆက္ေသာ အေနျဖင့္ ျပင္းျပစြာ ငိုေၾကြး လိုက္ၾကရေလသည္။

အေမစုသည္ ၃ ရက္တိတိ မအိပ္စက္နိင္ေလာက္ေအာင္ အေမာဆိုက္သည့္ ေရာဂါျပင္းထန္ျခင္းကို ေထာက္ရွဳျခင္းျဖင့္ ၃ ရက္ေစာ၍ အနိစၥေရာက္မည္ဟု ခန္႔မွန္းခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အေမစု၏ အေလွ်ာ့မေပးေသာ စိတ္ဓာတ္ ခိုင္ျမဲမွဳေၾကာင့္ သံုးရက္တိတိ အသက္ဆက္လာႏုိင္သည္ဟု ယူဆမိသည္။

အေမစုကား သမီး အခ်စ္ မ၀က္၊ သား ဦးေနေအာင္၊ ဦးေအာင္သန္းတို႔ အျပင္ ေခၽြးမမ်ား၊ ေျမးမ်ားအား စြန္႔ခြာ၍ သမီးခ်စ္ မခင္ညြန္႔ သားခ်စ္ ဦးဘ၀င္း၊ ဦးေအာင္ဆန္းတို႔ထံ လိုက္ပါသြားရွာေလျပီ။ အႏွစ္ႏွစ္ အလလက စုေဆာင္းထားခဲ့ေသာ ပစၥည္းဥစၥာ ရတာနာမ်ားကိုလည္း စြန္႔ပစ္ထားခဲ့ေလျပီ။ အေမစုကိုယ္တိုင္ ေဆာက္လုပ္၍ ယခုအခ်ိန္ထိ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးစြာ ေနထိုင္ခဲ့ေသာ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ၾကီးကိုလည္း ရြံရွာသည့္ပမာ ခင္ပြန္းသည္ ဦးဖာ၏ အုတ္ဂူအနီးရွိ အုတ္ဂူျဖဴခန္းသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားရွာေလျပီ။ အသက္ရွင္စဥ္ ေတြ႕လိုေသာ သား၊ ေခၽြးမ၊ ေျမးမ်ားအား မေတြ႕ရသျဖင့္ ဘ၀ေျပာင္းသြားရွာသည့္ ကြယ္လြန္သူ သားမ်ား၊ သမီးမ်ား၊ ေျမးမ်ား ထံသို႕ ထြက္ခြာ သြားရွာျပီေလာဟု ေတြးေတာမိသည္။

ရန္ကုန္ရွိ သားႏွင့္ေခြ်းမ၊ ေျမးမ်ားစားရန္ အသင့္ျပင္ထားသည့္ ဆီပံုး ၄ ပံုးႏွင့္ ေျမပဲယို ၄ ထုပ္ တို႔မွာကား ေနရာမပ်က္ ရွိေနေပေသးသည္။ ဆီပံုးမ်ားနွင့္ ေျမပဲယိုထုပ္မ်ားသည္ အေမစု အုတ္ဂူျဖဴနန္းသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္သည္ကို မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္သည့္အလား ထားသည့္ေနရာမ်ား တြင္ပင္ ညွိဳးႏြမ္းအားေလ်ာ့စြာ မေရြ႕မရွား ရပ္တည္လ်က္ပင္ ရွိေနေတာ့၏။

အေမစု၏ စ်ာပနကို ငါးရက္တိတိထား၏။ စ်ာပနကိစၥကို ေမာင္ျဖစ္သူ ဘုန္းၾကီး ဦးေဃာသိတ က စီစဥ္ရ၏။ နတ္ေမာက္ရွိ ေဆြမ်ိဳးအားလံုးကား စံုၾကပါ၏။ မသာလိုက္ပို႕ၾကသူမ်ားလည္း မ်ားျပားလွပါ၏။ သို႔ေသာ္ အေမစု ျမတ္ႏုိးေတာင့္တေနေသာ သား၊ ေခြ်းမ၊ ေျမးတို႔ကား မေရာက္လာနိင္ၾကေပ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ မိခင္ ျဖစ္သည့္အတိုင္း ဂုဏ္ႏွင့္ျဒပ္ ထပ္မိရန္ အလြန္ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာ မယ္ေတာ္ပ်ံ ကဲ့သို႔ က်င္းပႏုိင္ရန္ ကၽြန္ပ္တို႔ စီစဥ္၏။ သို႔ေသာ္ ကာလအေျခအေနကိုလိုက္၍ က်ဥ္းက်ဥ္းႏွင့္ ကိစၥျပီးစီးေအာင္ ျပဳလုပ္ရန္ ဘုန္းၾကီး ဦးေဃာသိတ က ဆံုးမသျဖင့္ တလား ငယ္တစ္ခုကိုသာ လုပ္ရေတာ့၏။ အေမစု၏ သက္ေစ့ အျဖစ္ျဖင့္ သံဃာ-၈၀ ပင့္၍ တပါးလွ်င္ ငါးက်ပ္ လွဳဒါန္း ပူေဇာ္၏။

စ်ာပနေန႔တြင္ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕ အေနႏွင့္ကား အစည္ကားဆံုးျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ေက်းဇူးရွင္ အာဇာနည္မိခင္ၾကီး၏ စ်ာပနအျဖစ္မ်ိဳးႏွင့္ က်င္းပပါက ေက်နပ္စရာမရွိေခ်။ ၀မး္နည္းစရာ၊ ေၾကကြဲစရာ ရွက္စရာပင္ ေကာင္းလွေလသည္။

အေမစုကား ယခုအခ်ိန္တြင္ သားခ်စ္ ဦးဘ၀င္း၊ ဦးေအာင္ဆန္း၊ သမီးခ်စ္ မခင္ညြန္႔၊ ေျမးအႏွစ္ ျမင့္ျမင့္ကေလး ေအာင္ဆန္းလင္းတို႔ႏွင့္ အတူေပ်ာ္ရႊင္စြာ ပူးေပါင္းမိၾကေပျပီ။

အို…ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း
အို..ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဦးဘ၀င္း
အို..အာဇာနည္မိခင္ၾကီးအေမစု
ကၽြန္ပ္တို႔က “အမွ်..အမွ်..အမွ်” ေပးေ၀ပါ၏။

တကၠသိုလ္ဆုျမိဳင္
ျမဝတီမဂၢဇင္း၊ ၁၉၅၃ခန္႔၊ ဇူလုိင္။

 Credited to http://kotoegyi.multiply.com/
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိခင္ (ပထမပိုင္း)
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိခင္ (ဒုတိယပိုင္း)
ဗုိလ္ခ်ဳပ္မိခင္ (တတိယပိုင္း)