အစြယ္လိုသူမ်ား (ပထမပိုင္း)

(၆၁) ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္ ေဆာင္းပါး
ၾကာသပေတးေန႔၊ ဇူလုိင္လ ၁၇ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ၀၇ နာရီ ၁၂ မိနစ္
Credited to Mizzima

“အမ်ဳိးသားသူရဲေကာင္း တေယာက္ဟာ ဒီတုိင္းျပည္မွာ သိပ္တာရွည္မခံဘူး။ ရန္သူမ်ားတယ္။ အမ်ားဆံုး သံုးႏွစ္ပဲ ခံမယ္။ က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ --- ေနာက္ (၁၈) လထက္ မပိုဘူးလို႔ ယူဆတယ္”

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
(ေမာရစ္ေကာလစ္၏ Last And First in Burma စာအုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ ၂၆၉၊ ၂၇၀) မွ

(၁)

၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၈) ရက္။
အင္းစိန္ေထာင္ ---။

“ဂ်ဳိင္း” ----။

က်ယ္ေလာင္သည့္ ေဒါက္ျဖဳတ္သံေၾကာင့္ အုတ္ရိုးနီနီေပၚမွ က်ီးမ်ားလန္႔၍ ထပ်ံကုန္ၾကသည္။ ေရာင္နီက မေပၚေသး။ အင္းစိန္ေထာင္၀င္းအတြင္း အေမွာင္ထုက ႀကီးစုိးေနဆဲ။ အင္းစိန္ေထာင္၏ ႀကိဳးစင္ရွိရာတြင္မူ လ်ပ္စစ္မီးေရာင္မ်ားေၾကာင့္ လင္းလင္းပပ ရွိ၍ေနသည္။ ေဒါက္ျဖဳတ္သံႏွင့္အတူ ႀကိဳးစင္ေပၚမွ ျဖဴျဖဴအရိပ္ ေလးခုသည္ ႀကိဳးစင္တြင္း အတြင္းသို႔ ရိပ္ခနဲ ထိုးဆင္းသြားသည္။ လ်ပ္တျပတ္ ----။ ႀကိဳးတုိင္မွ တြဲေလာင္းက်ေနသည့္ ႀကိဳးေလးေခ်ာင္းက ေလးလံသည့္ အရာ၀တၱဳမ်ားအား ဆြဲထားရသည့္အတြက္ “ တန္း” ၍ ေနသည္။ မလႈပ္ရွား ----။ ၿငိမ္သက္လ်က္။

အင္းစိန္ေထာင္ႀကီးႏွင့္ (၁၂) မိုင္ခန္႔ ေ၀းကြာသည့္ ရန္ကုန္ေထာင္ ႀကိဳးစင္အတြင္း၌လည္း က်ယ္ေလာင္သည့္ ေဒါက္ျဖဳတ္သံ --- ။ ၿပီးလ်င္ ---- ႀကိဳးစင္တုိင္မွ ႀကိဳးစင္တြင္း၊ အတြင္းသို႔ တြဲေလာင္းက်ေနသည့္ ႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းသည္လည္း ---။ မလႈပ္ရွား ---၊ ၿငိမ္သက္လ်က္ ---။

(၂)

၁၉၄၅ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၁၉) ရက္။
ေနသူရိန္ ကဇာတ္ရုံ ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔။


Credited to Hittai

စစ္ၿပီးစ --- ရန္ကုန္ၿမိ့ဳသည္ နာတာရွည္ သူနာတေယာက္၏ နာလန္ထ လူနာကဲ့သို႔ ျဖစ္၍ေနသည္။ အားအင္ကမရွိ ။ ဟိုနားထိလည္းနာ၊ ဒီနားထိလည္းနာႏွင့္ အရာရာသည္ ယိုယြင္း၍ ေန၏။ ယမ္းေငြ႔မ်ားက အုပ္ဆိုင္းဆဲ။ လမ္းမထက္ ေသြးကြက္မ်ားက မုတ္သုန္မိုးအား အာခံ၍ ေနဆဲ။ မုတ္သုန္မိုးသည္ စစ္၏ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္တုိ႔အား မေဆးေၾကာ မသုတ္သင္ႏုိင္ေသး။ အုပ္မႈိင္းေသာ မိုးသားတိမ္ထုတုိ႔၏ ေအာက္၌ ေနသူရိန္ကဇာတ္ရုံၾကီးသည္ ယခင္က အထီးတည္း ။ ယခုမူ ----။

“(ဖ ဆ ပ လ) အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ့ ကိုယ္စား က်ေနာ္ ဒီလူထု အစည္းအေ၀းႀကီးမွာ အဆုိသံုးရပ္ကို တင္သြင္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမဦးစြာ ဗမာ့ တပ္မေတာ္သစ္ကို မ်ဳးိခ်စ္ ဗမာ့တပ္မေတာ္သားမ်ားႏွင့္သာ ဖြဲ႔စည္းသြားရန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယ အဆိုအေနနဲ႔ လြတ္လပ္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ တရပ္ ေရးဆြဲႏိုင္ေရးအတြက္ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္္ေတာ္တရပ္ ေခၚယူသြားေရး ျဖစ္္ပါတယ္။ တတိယ အေနနဲ႔ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုး၊ လံုး၀လြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံတခု ျဖစ္ဖုိ႔အတြက္ ႀကိဳးပမ္း လုပ္ေဆာင္ၾကတဲ့အခါမွာ အဖြဲ႔အစည္းေပါင္းစံု တုိင္းရင္းသားေပါင္းစုံ စည္းလံုးညီွညႊတ္ၾကဖုိ႔ လိုပါတယ္။ ---- ဒီအတြက္ အားလံုး ညီညီညႊတ္ညႊတ္နဲ႔ လုပ္ကိုင္သြားၾကရန္ ျဖစ္ပါတယ္။”

ေနသူရိန္ လူထု အစည္းအေ၀းပြဲႀကီးသို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွ တင္သြင္းေသာ အဆုိျပဳသံႏွင့္ ေထာက္ခံသည့္ ၾသဘာသံမ်ားသည္ ကဇာတ္ရုံႀကီးအတြင္းမွ လ်ံထြက္၍လာသည္။ `ဤမွ ---- ကန္ေတာ္ႀကီးေရျပင္ကို ျဖတ္တိုက္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံ တနံတလ်ားသို႔ ----။

ေနသူရိန္ လူထု အစည္းအေ၀းပြဲႀကီးက ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပြဲအား လက္နက္ကိုင္ တုိက္ပြဲမွ လူထုတိုက္ပြဲ သဏၭာန္ဆီသို႔ ခ်ဳိးေကြ႔လိုက္သည္။

(၃)

၁၉၄၅ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ( ၂)ရက္။
ကာလကတၱားၿမိဳ့ ၊ အိႏၵိယႏုိင္ငံ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေလာ့လူ၀ီ ေမာင့္ဘတ္တန္က ဗမာ့တပ္မေတာ္သစ္ ဖြဲ႔စည္းေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးရန္ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ႔ကို ဖိတ္ေခၚသည္။ သူက ၿဗိတိသွ် အစိုးရ၏ အေရွ့ေတာင္အာရွ မဟာမိတ္တပ္ေပါင္းစု စစ္္ေသနာပတိခ်ဳပ္။ ၿပီးေနာက္ ျမန္မာ့အေရးအား မွန္မွန္ကန္ကန္ အကဲျဖတ္ႏို္င္သည့္ စစ္ဘက္ အရာရွိတဦး ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔တြင္ ဘီဒီေအမွ ဗိုလ္လက်္ာ၊ ဗိုလ္ေဇယ်၊ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ၊ ဗိုလ္ေဇာ္မင္း၊ ဗုိလ္ေန၀င္း၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္တို႔ ပါၿပီး ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ ဦးဘေဘ၊ ဦးၫိုထြန္း၊ သခင္သန္းထြန္းႏွင့္ ေစာဘဦးႀကီးတုိ႔ ပါသည္။ အဖြဲ႔၏ေခါင္းေဆာင္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္္သည္။ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔သည္ ရန္ကုန္မွ ကာလကတၱား ----။ ကာလကတၱားမွတဆင့္ သိရီိလကၤာႏိုင္ငံ ကႏၷီသို႔ သြားၾကမည္။ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္ အဖြ႔ဲသည္ ကာလကတၲားတြင္ ခတၱနားသည္။ ထုိစဥ္က သခင္သိန္းေဖ (ဦးသိန္းေဖျမင့္) သည္ ကာလကတၲားတြင္ ရွိေနသည္။ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္သိန္းေဖ (ဦးသိန္းေဖျမင့္) ေတြ႔ဆံုၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အနာဂတ္အေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ အနာဂတ္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား မည္သည့္ အခန္းက႑မွ ပါ၀င္ေစမည္နည္း။ စစ္ေခါင္းေဆာင္လား။ ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္လား။ အျမင္ႏွစ္မ်ဳိး ကြဲ၍ေနသည္။ သခင္စိုး၊ သခင္သန္းထြန္း စသည့္ ကြန္ျမဳနစ္မ်ားက ေအာင္ဆန္းသည္ ႏို္င္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ တဦးရွိသင့္သည့္ အရည္အခ်င္း ေပါင္းစံုမရွိ။ ႏိုင္ငံေရး ပရိယာယ္ မကြ်မ္းက်င္။ လူမႈဆက္ဆံေရး ညံ့ဖ်င္းသည္။ ထုိေၾကာင့္ တပ္မေတာ္ထဲတြင္သာ ေနသင့္သည္။ ဤအျမင္ကို ဗိုလ္လက်ာ္ႏွင့္ သခင္သိန္းေဖ (ဦးသိန္းေဖျမင့္) တုိ႔က လက္မခံ။ ေအာင္ဆန္းသည္သာ အမ်ဳိးသားေရး အင္အားစု အေပါင္းကို ညီညႊတ္ေသာ တပ္ဦးတရပ္ ျဖစ္လာေစရန္ စြမ္းေဆာင္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္မႈ ေပးႏိုင္မည့္ တဦးတည္းေသာ ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္သည္။ ထုိေၾကာင့္ စစ္တပ္မွ ထြက္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးတြင္သာ တာ၀န္ယူရမည္။

အဆံုးအျဖတ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေပၚတြင္သာ တည္ေတာ့၏။ ဗမာ့မ်ဳိးခ်စ္ တပ္မေတာ္သစ္တြင္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္အဆင့္ႏွင့္ ( ဒုတိယ တပ္မေတာ္ စစ္ေဆးေရး အရာရွိခ်ဳပ္) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ရာထူးလက္ခံရန္ ေမာင့္ဘတ္တန္က လမ္းေၾကာင္းျပန္၏။ မည္သို႔နည္း ----။

(၄)

၁၉၄၅ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ (၁၉)ရက္။
အလံုလမ္း ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။

ဘုရင္ခံ ဆာေဒၚမန္စမစ္သည္ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ (၁၆) ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဆင္းမလားမွ ျပန္လာျခင္း ျဖစ္ၿပီး ဘုရင္ခံသည္ ရန္ကုန္ ျပန္ေရာက္ၿပီး ေနာက္တေန႔မွာပင္ ၎၏အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပံုစံသစ္အား ထုတ္ျပန္ ေၾကျငာေတာ့သည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက မသစ္ဆန္း။ မဲျပာပုဆိုးပင္။ ဘုရင္ခံ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီကို အဖြဲ႔၀င္ (၁၅) ဦးႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းမည္။ ဘုရင္ခံအလုိက် ခန္႔ႏိုင္၏။ ထုတ္ပယ္ႏိုင္၏။ စကၠဴျဖဴစာတမ္း၏ အစြမ္းသတၱိျဖင့္ ကိုလိုနီိစနစ္အား ထိန္းသိမ္းရန္သာ ျဖစ္သည္။ မိုးေႏွာင္ရက္က်န္ ရန္ကုန္ၿမိဳ့က ၿငိမ္သက္လ်က္။

ဘုရင္ခံ ဆာေဒၚမန္စမစ္ႏွင့္ ( ဖ ဆ ပ လ) အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ေဆြးေႏြးပြဲက အခ်ိန္မၾကာ ---။ ဘုရင္ခံက (ဖ ဆ ပ လ) အား ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ အဖြဲ႔တြင္ ပါ၀င္ရန္ ကမ္းလွမ္းသည္။ (ဖ ဆ ပ လ) မွ ဘုရင္ခံအမႈေဆာင္ ေကာင္စီအား ၾကားျဖတ္ယာယီ အမ်ဳိးသား အစိုးရအေနျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းရန္ ရည္ရြယ္၏။ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ (၁၅)ေနရာတြင္ (၁၁) ေနရာအား (ဖ ဆ ပ လ) သို႔ ေပးရန္ ေတာင္းဆိုသည္။ ျပည္ထဲေရး ဌာနကိုလည္း (ဖ ဆ ပ လ) ေကာင္စီ၀င္ တဦးမွ တာ၀န္ယူမည္။ ဘုရင္ခံမွ ခ်က္ခ်င္း အေျဖမေပးႏိုင္။ မၾကာမွီ အေၾကာင္းျပန္ေပးပါမည္ဟု ယဥ္ေက်းစြာျဖင့္ ဆုိသည္။ ၿပီးၿပီ။ ေဆြြးေႏြးပြဲက ဤမွ်သာ ---။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္သန္းထြန္း၊ ႏွင့္ ဦးဘေဘတုိ႔ ဘုရင္ခံအား ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ဘုရင္ခံ၏ အိမ္ေတာ္မွ ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ အလံုလမ္းမႀကီးက စန္႔စန္႔ႀကီး ၀ပ္ဆင္း၍ ေနသည္။ မိုးစက္မ်ားက သူ႔အေပၚ၌ ခုန္ေပါက္၍ ေနၾကသည္။ တပါတ္ခန္႔ ၾကာသည့္အခါ၌ ဘုရင္ခံမွ အေၾကာင္းျပန္သည္။ ( ဖ ဆ ပ လ)၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားအား ျငင္းပယ္သည့္အေၾကာင္း ----။ ၿပီးလွ်င္ --- ဘုရင္ခံသည္ အလိုေတာ္ရိမ်ားႏွင့္ စကၠဴျဖဴစာတမ္းအား ထုဆစ္ေတာ့၏။ ဆာေပၚထြန္း နန္းရင္း၀န္ ျဖစ္လာသည္။

(၅)

၁၉၄၆ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ (၁၇-၂၃)ရက္။
ေရႊတိဂံု အလယ္ပစၥယံ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။

ရာသီဥတုသည္ ရွင္း၍ေနသည္။ ေကာင္းကင္သည္ လင္း၍၊ လင္း၍ ----။ တိမ္ဆုိင္ တိမ္အုပ္မ်ား မရွိ။ ေနျခည္သည္ အတားအဆီးမရွိ ေျမကမၻာေပၚသို႔ ျဖန္႔က်က္၍ ဆင္းလာ၏။ ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ႀကီးသည္ ေနျခည္ႏွင့္ လိမ္းက်ံထားသျဖင့္ ေရႊအိုေရာင္ ၀င္းပ၍ ေနသည္။ ထိုးက်ေနသည့္ ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္၏ အရိပ္သည္ အဆုိတင္သြင္းေနသူ အေပၚသို႔ အုပ္မိုးထားသည္။ ဘီဒီေအ ယူနီေဖာင္းႏွင့္ (ဖ ဆ ပ လ) ဥကၠဌ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ ပထမအႀကိမ္ (ဖ ဆ ပ လ) ျပည္လံုးကြ်တ္ ညီလာခံႀကီးသို႔ အဆုိ တင္သြင္း၍ ေနသည္။

“ ---- ဟုတ္လား ။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ၿမိဳ့ေနဆင္းရဲသား၊ ကုန္သည္ပြဲစားမ်ားႏွင့္ တုိင္းရင္းသား အရင္းရွင္ လူတန္းစားေတြဟာ ---- ။ ဟုတ္လား----။ နယ္ခ်ဲ့ အရင္းရွင္ကို အျပဳတ္တုိက္ႏိုင္ဖို႔ ကိုယ့္ဆုိင္ရာ လူတန္းစား အဖြဲ႔အစည္းေတြ တည္ေထာင္ၿပီး လူတန္းစား ညီညႊတ္ေရးေတြ တည္ေဆာက္ၾကရမယ္။ အဲဒီ လူတန္းစား အဖြဲ႔အစည္း အသီးသီးက ကိုယ္စားးလွယ္ေတြနဲ႔ ---- ဟုတ္လား ----။ တသီးပုဂၢလ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ဒီ (ဖ ဆ ပ လ) တပ္ေပါင္းစုႀကီး အတြင္းမွာ ညီညႊတ္စြာနဲ႔ လုပ္ကိုင္ သြားၾကပါရန္ ဒီညီညႊတ္ေရးအဆိုကို တင္သြင္းပါတယ္ ----”

လက္ခုပ္သံမ်ားက ေရႊတိဂံု အလယ္ပစၥယံ အတြင္း၌ ဆူညံ၍ ေနေတာ့သည္။ အဆိုအား ကန္႔ကြက္သူမရွိ အားလံုး ေထာက္ခံၾကသည္။ လူတန္းစား ညီညႊတ္ေရး ၊ ၿပီးလွ်င္ တပ္ေပါင္းစုႀကီးအတြင္း ညီညႊတ္ေရး၊ ထိုမွ အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရးဆီသို႔ ----။

ရဟန္း၊ သံဃာ၊ လူထုလူတန္းစား ၊ စုစုေပါင္း ေလးသိန္းေက်ာ္ တက္ေရာက္ၾကသည့္ အႀကီးမားဆံုး ႏိုင္ငံေရး အစည္းအေ၀းပြဲႀကီး ျဖစ္သည္။

“ဒိုမီနီယံ အလိုမရွိ”
“လံုး၀လြတ္လပ္ေရး ခ်က္ခ်င္းေပး”
“တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ အျမန္ေခၚ”

(၆)
၁၉၄၆ ခုႏွစ္ မတ္ (၂၇)ရက္။
အလံုလမ္း၊ ဘုရင္ခံေနအိမ္၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။

(ဂ်ပန္ကင္ဒို ဓါးရွည္သည္ အေပၚသို႔ ေျမွာက္၍ တက္သြားသည္။ ေျပာင္လက္ေသာ ကင္ဒုိဓါးရွည္သည္ ေနေရာင္ေအာက္၌ လင္းလက္သြား၏။ ခဏတာအတြင္း ဓါးရွည္သည္ ေအာက္သို႔ စုိက္ဆင္းလာၿပီး ခုတ္ပိုင္းလိုက္သည္။ တိခနဲ ျပတ္မသြား---။ သထံုုခရိုင္၊ ေပါင္ၿမိဳ့နယ္မွ အဂၤလိပ္သူလွ်ဳိ သဲျဖဴကုန္းရြာ၏ ကုလားသူႀကီးသည္ အေရွ႔သို႔ ငိုက္၍ လဲက်သြားသည္။ သို႔႔ေသာ္ ခ်က္ခ်င္း မေသ။ အဂၤလိပ္သူလွ်ိ၏ အသက္က ျပင္းလွသည္။

ေသြးစြန္းေနေသာ ကင္ဒုိဓါးရွည္အား ဓါးအိမ္အတြင္းသို႔ ထုိးသြင္းလုိက္ရင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အသက္ျပင္းလြန္းလွသည့္ အဂၤလိပ္သူလွ်ဳိ ကုလားသူႀကီးအား ေသနတ္ႏွင့္ ပစ္သတ္ရန္ သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားအား အမိန္႔ေပးလုိက္သည္။ အနိဌာရုံျမင္းကြင္းအား ၾကည့္ရႈေနၾကေသာ ပရိတ္သတ္ႀကီးသည္ အဂၤလိပ္သူလွ်ဳိတဦး ေသဒဏ္ စီရင္ျခင္းအေပၚ၌ ေက်နပ္၍ ေနၾကသည္။)

ဘုရင္ခံ အမႈေဆာင္ေကာင္စီ ဒု-ဥကၠဌ ဆာရိုက္၀ုိက္စ္သည္ ဘီအုိင္ေအ စစ္ေၾကာင္းမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့စဥ္ အေပါင္ၿမိဳ့နယ္ မုတၱမ ေဘာလံုးကြင္းအတြင္္း သဲျဖဴေခ်ာင္း ရြာသူႀကီးအား သတ္မႈႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား တရားစြဲဆုိႏိုင္ရန္ အခ်က္အလက္ဖုိင္တြဲကို အစည္းအေ၀းတြင္ ဖတ္ျပ၍ ေနသည္။

အလံုလမ္း ဘုရင္ခံ၏ အိမ္ေတာ္၌ ျပဳလုပ္ေသာ အစည္းအေ၀း ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုရင္ခံကိုယ္တုိင္က မတက္ေရာက္။ ေမၿမိဳ့သို႔ အနားယူ သြားေန၏။ ၿဗိတိသွ် စစ္ဘက္မွ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဘရစ္ႏွင့္ သူ၏ စစ္ဦးစီး အရာရွိႀကီးမ်ား၊ ပုလိ္ပ္မင္းႀကီးႏွင့္ အရပ္ဖက္ အဂၤလိပ္ အရာရွိႀကီးမ်ား တက္ေရာက္ၾကသည္။

အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး တုိက္ပြဲ၏ တပ္ဦးတြင္ ရွိေနသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္မွ ဖယ္ရွားႏိုင္ရန္ လူသတ္မႈျဖင့္ ေထာင္သြင္း ဖမ္းဆီးႏိုင္ရန္ ၾကံစည္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

ျမန္မာျပည္ပုလိပ္မင္းႀကီး မစၥတာ ခ်က္တယ္လ္က -----

“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို စီအုိင္ဒီိက ဖမ္းတာနဲ႔ ျမန္မာျပည္ သူပုန္ထၾကမွာပဲ။ ေနာက္ၿပီး စစ္အတြင္းက က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ ျပစ္မႈေတြကို အေထြေထြ လြတ္ၿငိမ္ခ်မ္းသာခြင့္ေပးဖို႔ လန္ဒန္မွာ အခု စဥ္းစားေနၾကၿပီး မၾကာခင္ ဥပေဒ ထြက္လာမယ္။ ဒီေတာ့ မၿပီးစီးေသးဘဲ ဆိုင္းငံ့ထားသင့္တယ္”

ပုလိပ္မင္းၾကီး၏ ေဆြးေႏြးခ်က္အေပၚ တပ္မေတာ္ ေသနာပတိခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘရစ္ကလည္း ေထာက္ခံ၏။

“ဟုတ္တယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ဖမ္းတာနဲ႔ လူထုႀကီးက သူပုန္ထၾကမွာပဲ။ အထူးသျဖင့္ ေက်းလက္ေဒသေတြမွာ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါး တု႔ံျပန္ၾကလိမ့္မယ္။ ေနာက္ၿပီး --- ဗမာ့ တပ္မေတာ္အတြင္းမွာ ရွိေနတဲ့ တပ္မေတာ္သား ေလးေထာင္၊ ငါးေထာင္က က်ဳပ္တုိ႔ကို စတုိက္မွာပဲ။ သူတုိ႔မွာ လက္နက္ အျပည့္အစံု ရွိတယ္။ စစ္ပညာ ရွိတယ္။ စစ္ပြဲ အေတြ႔အႀကဳံ ရင့္က်က္ေနၿပီ ျဖစ္တယ္။ ဆရာစံ ဂဠဳန္တပ္လိုမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး -----“

အစည္းအေ၀း ခန္းမအတြင္း တိတ္ဆိတ္၍ သြားသည္။ အားလံုးက ေတြးဆ၍ ေနၾကသည္။ ေနမ၀င္ အင္ပါယာႀကီးအတြက္ -----။

(၇)

၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၂၀)ရက္။
အမွတ္ (၂၅) တာ၀ါလိန္လမ္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေနအိမ္၏ အေပၚထပ္တြင္ (ဖ ဆ ပ လ) အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔အစည္းအေ၀း ထုိင္ေနၾကသည္။ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသည္ ေျပာင္းလဲ ျဖစ္ေပၚလ်က္ ရွိ၏။ ရန္ကုန္ၿမိဳ့သည္ မၿငိမ္သက္။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ေမလ (၁၄) ရက္ေန႔တြင္ အင္းစိန္ခရိုင္၊ ထန္းတပင္ ၿမိဳ့၌ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားအား တားျမစ္မိန္႔ကို ဖီဆန္၍ စစ္ေရး ေလ့က်င့္သည္ ဟူ၍ အစိုးရက ဖမ္းသည္။ မေက်နပ္ၾက။ မတရားေသာ အမိန္႔အာဏာႏွင့္ ဖိႏွိပ္ျခင္းဟု ျမင္ၾကသည္။ ေမလ (၁၈) ရက္ေန႔တြင္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားက မတရားဖမ္းဆီးမႈအား ကန္႔ကြက္သည့္ စီတန္းလွည့္လည္ ဆႏၵျပပြဲႀကီးအား က်င္းပၾကသည္။ လယ္သမားမ်ား ပါသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ပါသည္။ ရဟန္း၊ သံဃာမ်ားလည္း ပါၾကသည္။ မတရား အမိန္႔အာဏာ ဟူသမွ် တာ၀န္အရ ဖီဆန္၍ ျပျခင္းျဖစ္၏။ ပုလိပ္အဖြဲ႔က ပစ္ခတ္ေတာ့သည္။ ဆႏၵျပသူ လယ္သမားႀကီးသံုးဦး ေသဆံုးၿပီး (၁၅)ဦးခန္႔ ဒဏ္ရာရၾကသည္။ ဤမွစ၍ တုိင္းျပည္သည္ မၿငိမ္သက္ေတာ့ ----။ အာဏာ ဖီဆန္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚ၍ လာေတာ့သည္။ လူထု သိန္းႏွင့္ခ်ီ၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ့တြင္ ဆႏၵျပၾကသည္။ (ဖ ဆ ပ လ)၏ ဦးေဆာင္မႈ ေအာက္၌ စနစ္တက် လူထုတုိက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲလ်က္ ရွိသည္။

လူထု၏ အက်ပ္အတည္းက ႀကီးမားလွသည္။ မတရားသည့္ အမိန္႔အာဏာေအာက္ မလူးသာ မလႈပ္သာ ရွိေနသည့္အျပင္ အေျခခံ စားသံုးကုန္ ေစ်းႏႈန္းက အဆမတန္ တက္၍လာသည္။ ဂ်ပန္ ေငြစကၠဴမ်ားအား တရားမ၀င္ ေၾကျငာလိုက္သျဖင့္ ေငြေၾကး အက်ပ္အတည္း ျဖစ္ရသည္။ လက္နက္ပုန္းမ်ားက ေနရာအႏွံ ----။ လုယက္မႈ၊ ဓါးျပတုိက္မႈတုိ႔က တုိး၍လာသည္။ လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရးက လံုၿခဳံ ေခ်ာေမြ႔မႈမရွိ။ ျပည္သူလူထုသည္ က်ီးလန္႔စာ၊ စားဘ၀ေရာက္၍ ေနသည္။

အေျခအေန အရပ္ရပ္အား ဘုရင္ခံ ဆာေဒၚမန္စမစ္ႏွင့္ ဆာေပၚထြန္း အစုိးရသည္ မည္သို႔မွ် မေျဖရွင္းႏိုင္။ အက်ပ္ေတြ႔၍ ေနသည္။

(ဖ ဆ ပ လ) ဗဟို အလုပ္မႈေဆာင္ အဖြဲ႔သည္ လက္ရွိ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ႏုိင္ငံေရး အေျခအေနမ်ားကို ရႈျမင္ရာ၌ မကြဲလြဲ။ အျမင္တူညီၾက၏။ ေရွ႔လုပ္ငန္းစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သူေရးဆြဲထားသည့္ စီမံခ်က္အၾကမ္းအား ဗဟို အလုပ္မႈေဆာင္မ်ားသို႔ ဖတ္ၾကားျပေနသည္။

“ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရး ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ ကန္႔ကြက္ပြဲအတြက္ “

၁။ ၾသဂုတ္လ (၂၅) ရက္ မတိုင္မွီ စီတန္း လမ္းေလွ်ာက္ပြဲ လုပ္ႏုိင္က လုပ္ေစလိုသည္။ မျဖစ္ႏုိင္က အစည္းေ၀းပြဲ လုပ္ေစလိုသည္။
၂။ အထက္ပါ ကန္႔ကြက္ပြဲမွာ အာဏာဖီဆန္ေရး မဟုတ္ေသးသျဖင့္ လက္ရွိ ဥပေဒမ်ားကို ေဖာက္ဖ်က္ျခင္း စေသာ ကိစၥမ်ဳိး မလိုေသးပါ။
၃။ ေႂကြးေႀကာ္သံမ်ားမွာ ေအာက္ပါအတုိင္း ျဖစ္သင့္ပါသည္။
- ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ ဥပေဒေတြ ပယ္ဖ်က္
- ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ အမိန္႔ေတြ ပယ္ဖ်က္
- ကာကြယ္ေရးဥပေဒ အလိုမရွိ
- လက္္တေလာ ဥပေဒ ေတြ အလိုမရွိ
- သတင္းစာေတြ မခ်ဳပ္ခ်ယ္ႏွင့္
- ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ေတြကို လႊတ္ေပး

(၈)
၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၂၀)ရက္။

စက္တင္ဘာလ (၅) ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ ပုလိပ္အစည္းအရုံးမွ ဦးေဆာင္၍ ပုလိပ္သပိတ္ႀကီးအား စတင္သည္။ စက္တင္ဘာ (၁၅) ရက္ေန႔တြင္ စာတုိက္အမႈထမ္းမ်ား သပိတ္ေမွာက္ၾကျပန္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ---- ေၾကးနန္း၊ မီးရထား၊ စည္ပင္သာယာ စေသာ အစုိးရဌာနမ်ား လိုက္၍ သပိတ္ေမွာက္ၾကေတာ့သည္။ ၀န္ထမ္းေပါင္းစံု သပိတ္ႀကီး -----။ သပိတ္ႀကီးေၾကာင့္ နယ္ခဲ့်အစုိးရ ယႏၱရားႀကီး ပ်က္မည္ကဲ့သို႔ ျဖစ္၍လာသည္။ ဘုရင္ခံသစ္ ဆာဟူးဘတ္ရန္႔စ္သည္ မေျဖရွင္းတတ္။ အက်ပ္ေတြ႔၍ ေနသည္။ မည္သို႔ ကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းမည္နည္း။ ဘုရင္ခံသစ္သည္ စက္တင္ဘာ (၁၇) ရက္ေန႔တြင္ ဆာေပၚထြန္း အစိုးရအဖြဲ႔ကို ဖ်က္သိမ္းလုိက္သည္။ ဘုရင္ခံ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီသစ္ ဖြဲ႔စည္းေရးအတြက္ ဆားဟူးဘတ္ရန္႔စ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေတြ႔သည္။ ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီသစ္တြင္ (ဖ ဆ ပ လ) ကိုယ္စားလွယ္ အေရအတြက္ တုိးေပးမည့္အေၾကာင္္း ကမ္းလွမ္း၍လာသည္။

ထုိအခ်ိန္၌ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္လည္း ယူဂႏၵာေထာင္မွ ျပန္ေရာက္၍ ေနၿပီ။ အလိုေတာ္ရိေဟာင္းႀကီး ဦးေစာအားလည္း ဘုရင္ခံသစ္က ေခၚ၍ေတြ႔သည္။ ဘုရင္ခံ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီသစ္ ဖြဲ႔စည္းေရးအား ေဆြြးေႏြးသည္။ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီသစ္တြင္ ပါ၀င္ရန္ ဘုရင္ခံက ဦးေစာအား ကမ္းးလွမ္းသည္။ ဦးေစာက မျငင္း။ သေဘာတူမႈ ရသြားေတာ့သည္။

ဘုရင္ခံအိမ္၀င္း အတြင္းမွ ျပန္ထြက္လာေသာ ဦးေစာ၏ကားသည္ အလံုလမ္းအတုိင္း ေမာင္းႏွင္္၍ လာခဲ့သည္။ သူရိယ သတင္းစာတုိက္သို႔ ေရာက္သည့္အခါ ကားရပ္ၿပီး သတင္းတိုက္အတြင္းသို႔ ဦးေစာ ၀င္၍သြားသည္။ သူရိယ သတင္းစာတုိက္မွ ျပန္ထြက္လာေသာ ဦးေစာ၏ကားေနာက္၌ အစိ္မ္းေရာင္ ဂ်စ္ကားတစင္း လုိက္ပါ၍လာၿပီ။ ဦးေစာက သတိမထားမိ။ ျပည္လမ္းအတုိင္း ေမာင္းႏွင္လာၾကေသာ ကားႏွစ္စင္းသည္ နီးသြားလိုက္၊ ေ၀းသြားလုိက္ႏွင့္ ေျမနီကုန္း အ၀ိုင္းႀကီးအနီးသို႔ ေရာက္၍လာသည္။ အစိမ္းေရာင္ဂ်စ္ကားသည္ အရွိန္ျမွင့္ၿပီး ဦးေစာ၏ကားအား ေက်ာ္တတ္သည္။ ကားႏွစ္စီး ေဘးခ်င္းယွဥ္မိသည္ႏွင့္ အစိမ္းေရာင္ဂ်စ္ကားေပၚမွ ဦးေစာအား ေသနတ္ႏွင့္ ပစ္ေတာ့သည္။ တခ်က္ -------။ ဦးေစာကား၏ မွန္ကို ထိသည္။ မွန္မ်ား ေၾကမြ လႊင့္စင္ကုန္၏။ ေနာက္တခ်က္ ထပ္ပစ္သည္။ ဦးေစာအား မထိ။ ဦးေစာက ကားအတြင္း၀ပ္၍ ေနလိုက္ၿပီ ျဖစ္သည္။ တတိယ တခ်က္ ထပ္ပစ္ျပန္သည္။ ၿပီးလွ်င္ အရွိန္ႏွင့္ေမာင္း၍ ထြက္သြားေတာ့သည္။ ဦးေစာတုိ႔၏ကားက အေ၀းတြင္ က်န္ခဲ့ၿပီ။

(၉)

၁၉၄၆ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၂၃)ရက္။
အမွတ္ (၁၀) ၊ ေဒါင္းနင္းလမ္း၊ လန္ဒန္ၿမိဳ့။

ရန္ကုန္တြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ႏုိင္ငံေရး မၿငိမ္သက္မႈမ်ားအား လန္ဒန္ရွိ ေလဘာအစုိးရသည္ သူ၏ တပ္အင္အားႏွင့္ ေခ်မႈန္းလို၏။ (ဖ ဆ ပ လ) ႏွင့္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးရန္ ဆႏၵမရွိ။ လြတ္လပ္ေရးေပးရန္ မစဥ္းစား။ ကိုလိုနီစနစ္ကိုသာ အခိုင္အမာႏွင့္ တည္ေဆာက္ ခ်င္ေနၾကသည္။ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ေတာင္းဆုိ တုိက္ပြဲ၀င္ေနမႈအား စစ္အင္အား ႏွင့္ ႏွိမ္နင္းလိုေလသည္။ သို႔ေသာ္ ျဖစ္ႏိုင္ ၊ မျဖစ္ႏုိင္ ခ်ိန္ဆ၍ ေနၾကသည္။ ေဒါင္းနင္းလမ္းမွ ၿဗိတိသွ် စစ္ဦးစီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားထံသို႔ ထင္ျမင္ခ်က္ ေတာင္း၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားမွ ေဒါင္းနင္းလမ္း အမွတ္ (၁၀)သို႔ ၎တုိ႔၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားအား အစီရင္ခံ တင္ျပၾက၏။

“ဒုတိယ ကမၻာစစ္ႀကီးတြင္ ကမၻာ့ အေရွ႔တလႊားသို႔ သြားေရာက္ကာ ေလးႏွစ္နီးပါး ၾကာေအာင္ ရန္သူ ဂ်ပန္မ်ားအား တုိက္ခိုက္ရၿပီးမွ စစ္ႏုိင္ေသာ ၿဗိတိသွ်စစ္တပ္မ်ားႏွင့္ ၿဗိတိသွ် လက္ေအာက္ခံ အာဖရိကတုိက္သား တပ္မ်ားသည္ အိမ္ျပန္ခ်င္ေနၾကသည္။ ျမန္မာ အမ်ဳိးသား စစ္တပ္ႏွင့္ တသားတည္း စည္းလံုးညီညႊတ္လ်က္ရွိေသာ ျပည္သူလူထု အင္အားႀကီးကို ၿဖိဳခြင္း အႏိုင္ယူရန္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာဖြယ္ရွိသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ မိုးရာသီ ရႊံႏြံမ်ားအတြင္း၌ ၿဗိတိသွ် စစ္သားမ်ားက ေလးငါးႏွစ္ ဆက္၍ စစ္တုိက္ေနလိုေသာ စိတ္ဓါတ္ မရွိေတာ့ၿပီ။ ထုိ႔အျပင္ အိႏၵိယျပည္ႀကီးသည္ မၾကာမီေသာ ကာလအတြင္း၌ လြတ္လပ္ေရး ရသြားေတာ့မည္။ ဤအေျခအေန၌ အိႏၵိယျပည္၏ ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ဂႏၵီ၊ ေန႐ူး အစရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပြဲကို ႏွိမ္နင္းရန္အတြက္ အိႏၵိယ စစ္တပ္မ်ားအား အသံုးခ်ျခင္းကို ခြင့္ျပဳၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ထုိေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံအား အသားတၾကည္ႏွင့္ လြတ္လပ္ေရး ေပးလုိက္ျခင္းသည္သာလွ်င္ အေကာင္းဆံုး နည္းလမ္း ျဖစ္သည္”

(၁၀)
၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ၊ စက္တင္ဘာလ (၂၆)ရက္။

စက္တင္ဘာ (၅) ရက္ေန႔မွ စတင္ခဲ့ေသာ “စက္တင္ဘာ အေရးေတာ္ပံုႀကီး” သည္ အားေကာင္း၍ သာလာ၏။ ဘုရင္ခံသည္ (ဖ ဆ ပ လ) အား အမႈေဆာင္ ေကာင္စီသစ္တြင္ ပါ၀င္ရန္ ကမ္းလွမ္းေနေသာ္လည္း (ဖ ဆ ပ လ) ၏ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားအား ေစ်းဆစ္၍သာ ေနေလသည္။ မလုိက္ေလ်ာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဘုရင္ခံအား ---

“က်ဳပ္ေတာင္းတာ ေအးေအးေဆးေဆး မေပးရင္ လူထုကို က်ဳပ္ထိန္းႏုိင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ထ ခ်ကုန္လိမ့္မယ္”

ဟူ၍ တဖက္မွ အားကိုျပ၍ ၿခိမ္းေျခာက္၏။ တဖက္မွ ေတာင္းဆုိခ်က္မ်ားကို ေအးေဆးစြာႏွင့္ ရရွိႏိုင္ရန္ ေစ့စပ္ ၫွိႏႈိင္း၏။ အေလ်ာ့အတင္း လုပ္ၾက၏။ စက္တင္ဘာလ (၂၉) ရက္ေန႔တြင္ လူထုသိန္းႏွင့္ခ်ီ၍ စကၠဴျဖဴစာတမ္း ကန္႔ကြက္ပြဲ ျပဳလုပ္မည္ဟု ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ေၾကျငာလုိက္၏။ ဘုရင္ခံ တင္းမထားႏုိင္ေတာ့။ ေလ်ာ့ေပးရေတာ့သည္။

ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီအား (၁၁) ဦးႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းမည္။ (ဖ ဆ ပ လ) မွ (၇)ဦး ပါ၀င္မည္။ ေကာင္စီကို အစုိးရအဖြဲ႔ ပံုသ႑ာန္ႏွင့္ လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္မည္။ ဘုုရင္ခံက အမႈေဆာင္ေကာင္စီ၏ သဘာပတိ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဒုတိိယ သဘာပတိ၊ ကာကြယ္ေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားေရးဌာနကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္္ဆန္းက တာ၀န္ယူၿပီး ေတာင္တန္းေဒသမ်ားကို ဘုရင္ခံမွ တုိက္ရိုက္ တာ၀န္ခံမည္။

ဘုရင္ခံႏွင္ (ဖ ဆ ပ လ) တို႔ ၫွိႏႈိင္း၍ ရသြားၾကၿပီ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အစုိးရ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ တာ၀န္ကို အလံုလမ္း၊ ဘုရင္ခံေနအိမ္၌ လက္မွတ္ေရးထိုး ရယူခဲ့ၿပီးေနာက္ တာ၀ါလိန္းလမ္း ေနအိမ္သို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ပါ၀င္ေသာ အစုိးရ၊ ညီၫႊတ္ေသာ (ဖ ဆ ပ လ)ႏွင့္ လူထုသည္ ယာယီ အမ်ဳိးသားအစုိးရအျဖစ္ အခ်ဳပ္အခ်ာ အာဏာပိုင္ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္သို႔ အေရာက္ ခ်ီတက္ေတာ့မည္။

(၁၁)

၁၉၄၆ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ (၄) ရက္။
အမွတ္ (၂၅) ၊ တာ၀ါလိန္းလမ္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ့။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေနအိမ္ အေပၚထပ္၌ (ဖ ဆ ပ လ) အလုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔အစည္းအေ၀း ျပဳလုပ္ေနသည္မွာ ႏွစ္ရက္ရွိၿပီ။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မခ်ႏိုင္ေသး။ မေန႔ညကလည္း သန္းေခါင္ေက်ာ္မွ အစည္းအေ၀း ရပ္နားလုိက္ရသည္။ လူေတြက ပန္း၍ေန၏။ (ဖ ဆ ပ လ) အဖြဲ႔မွ ဘုရင္ခံ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီအစုိးရ အဖြဲ႔တြင္၀င္ၿပီး တလေက်ာ္ေက်ာ္ ကာလအတြင္း (ဖ ဆ ပ လ) အေနျဖင့္ ေနာက္တဆင့္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ လန္ဒန္ အစုိးရကို ေတာင္းဆိုမည့္အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ မေန႔ညက သခင္ႏုသည္ (ဖ ဆ ပ လ) ဗဟို အလုပ္မႈေဆာင္ အဖြဲ႔သို႔ အဆိုတရပ္ တင္၍ ေဆြးေႏြးသည္။

ၿဗိတိသွ် အစုိးရ အေနႏွင့္ ျမန္မာျပည္၏ လြတ္လပ္ေရးကို တႏွစ္အတြင္း ေပးပါမည္ဟု ၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ (၃၁) ရက္ေန႔ မတုိင္မွီ လန္ဒန္ရွိ ေလဘာအစိုးရက ေၾကျငာေပးရန္။

ၿဗိတိသွ်အစုိးရက မေၾကျငာေပးပါက ဘုရင္ခံ အမႈေဆာင္ ေကာင္စီ အစိုးရအဖြဲ႔မွ (ဖ ဆ ပ လ) ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ႏႈတ္ထြက္မည္။ ၿပီးလ်ွင္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အႏုနည္းျဖင့္ အာဏာဖီဆန္ေရး တုိက္ပြဲမ်ား ဆင္ႏႊဲသြားမည္။

သခင္ႏု၏ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားအား ဆုိရွယ္လစ္ပါတီမွ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ေထာက္ခံသည္။ ဦးဘေဘတုိ႔က ကန္႔ကြက္၏။ က်န္လူမ်ားမွာေတာ့ မည္သည့္ သေဘာထားမွ မေျပာၾက။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ သေဘာထားအား သိခ်င္ၾကပံုရ၏။ သူ႔သေဘာထားအား ေဆြးေႏြးလုိက္ပါက က်န္လူမ်ားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ သေဘာထားအတုိင္း ရပ္တည္ၾကမည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေထာက္ခံပါက သေဘာမတူေသာ္လည္း ေထာက္ခံၾကမည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ကန္႔ကြက္ပါက ေထာက္ခံခ်င္ေသာ္လည္း သူတုိ႔ ကန္႔ကြက္ၾကမည္။ ထိုေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သူ႔၏ သေဘာထားအား အရင္ မတင္ျပျခင္း ျဖစ္္သည္။ ဤသို႔ႏွင့္ မေန႔က အစည္းေ၀းသည္ ညနက္ သန္းေခါင္ေက်ာ္ခဲ့၏။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟူ၍ မခ်မွတ္ႏို္င္ခဲ့။ ဒုတိယည ဗဟို အလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ အစည္းအေ၀း စသည္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွစ၍ ေဆြးေႏြးေတာ့သည္။

“လြတ္လပ္ေရးဟာ အေရးအႀကီးဆံုး ျပႆနာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီျပႆနာကို ဦးစားေပးၿပီး ေဆာင္ရြက္ရမယ္။ ဒီလို ဦးစားေပးၿပီး မေဆာင္ရြက္ရင္ လြတ္လပ္ေရးကို က်ေနာ္တုိ႔ မ်က္ေျခပ်က္သြားမယ္။ ဒီလြတ္လပ္ေရး ေပးပါမယ္လို႔ ၿဗိတိသွ်အစုိးရကို ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ (၃၁) ရက္ေန႔မတိုင္မီ ေၾကျငာခိုင္းရုံနဲ႔ မလံုေလာက္ဘူး။ မေၾကျငာရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ဘာလုပ္မယ္ဆုိတာ ပါရမယ္။ အဲဒါမပါရင္ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ၿဗိတိသွ်အစုိးရက ဖုိင္တြဲခ်င္လည္း တြဲထားလိုက္မယ္။ စကၠဴစုတ္ထဲ့တဲ့ ျခင္းထဲကို စုတ္ပစ္ၿပီး ထည့္ခ်င္ ထည့္ထား လိုက္လိမ့္မယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ၿဗိတိသွ် အစုိးရက မေၾကျငာရင္ က်ေနာ္တို႔ ဘာလုပ္မယ္ ဆိုတာကို ထည့္ရမယ္။ မထည့္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ အာဏာ ဖီဆန္တယ္ဆုိတာ မလုပ္ရင္ မျဖစ္လုိ႔ လုပ္ရတာ လြယ္တဲ့ကိစၥ မဟုတ္ဘူး။ အိႏၵိယမွာ မဟတၱမဂႏၵီဟာ အႏုနည္း အာဏာဖီဆန္ဖို႔ သူ႔လူေတြကို ၫႊန္ၾကားတယ္။ လူတခ်ဳိ႔သာ နားေထာင္တယ္။ တခ်ဳိ႔က နားမေထာင္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ဗမာေတြက သိပ္စိတ္ဆပ္တယ္။ အႏုနည္းနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ထိ အာဏာ ဖီဆန္ႏို္င္မလဲ ဆိုတာကို ေစာင့္ၾကည့္ရမွာပဲ။ အိႏၵိယမွာ တခ်ဳိ႔လူေတြဟာ အၾကမ္းဖက္လာတဲ့အခါ ဂႏၵီဟာ အာဏာဖီဆန္ေရးကို ရုပ္သိမ္းပစ္လုိက္ရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ လူေတြက က်ေနာ္တို႔စကားကို နားမေထာင္ဘဲ အၾကမ္းဖက္လာရင္ အာဏာဖီဆန္ေရးကို ခ်က္ခ်င္း ရပ္ပစ္ရမွာပဲ ----“

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေဆြးေႏြးၿပီးသည့္ေနာက္ (ဖ ဆ ပ လ) အလုပ္မႈေဆာင္အဖြဲ႔မွ သခင္ႏု၏ အဆုိကို မကန္႔ကြက္ၾကေတာ့။ အားလံုးမွ ေထာက္ခံလုိက္ၾကသည္။ (ဖ ဆ ပ လ) အလုပ္ အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔အစည္းအေ၀းကား ၿပီးေလၿပီ။ ရန္ကုန္ၿမိဳ့က ၿငိမ္သက္စြာ လဲေလ်ာင္း၍ ေနသည္။ တခါတခါ တာ၀ါလိန္းလမ္းမေပၚမွ ေမာင္းႏွင္သြားေသာ ေမာ္ေတာ္ကားသံမ်ားအား ၾကားရသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ ၀င္လာသည္။ သမီးငယ္ မစုက မိခင္၏ေဘး၌ ႏွစ္ႏွစ္ၿခဳိက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္၍ ေနေလၿပီ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ေနသည့္ သမိီးငယ္ မစု၏ နဖူးျပင္သို႔ ညင္သာစြာ နမ္းလုိက္၏။

အစြယ္လိုသူမ်ား (ဒုတိယပိုင္း)ကို ဆက္လက္ဖတ္႐ႉပါရန္