ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

သန္း၀င္းလႈိင္
စက္တင္ဘာ ၃၊ ၂၀၁၁

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္ေသာ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ လန္ဒန္ၿမိဳ႕မွ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္ေရာက္လာေသာအခါတြင္ ‘ေအာင္ဆန္းအက္ တလီစာခ်ဳပ္’ ကို အတည္ျပဳရန္ ခက္ခက္ခဲခဲႀကိဳးစားရေလသည္။ ၿဗိတိန္၏လိုက္ေလ်ာ္ခ်က္မွာ ဖဆပလ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ မူလေတာင္းဆိုခ်က္ မ်ားထက္ မ်ားစြာေလ်ာ့ေနေလသည္။ ဤအခ်ိန္တြင္ ကြန္ျမဴနစ္ႏွင့္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္တို႔မွာ အႀကီးအက်ယ္အံုႂကြေနၿပီျဖစ္၍ ၎တို႔က တုိက္ ပြဲကို လြယ္လြယ္ႏွင့္မစြန္႔လႊတ္လိုၾကေပ။

ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ဘိလပ္သြားေဆြးေႏြးသည့္ကိစၥကို မူလကလည္းသေဘာမက်ခဲ့ေပ။ ဂ်ီစီဘီေအ ေခတ္ကလိုျဖစ္ဦးမွာပဲဟု စိတ္ထဲတြင္စြဲေနေလသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ဆရာႀကီးက တစ္စံုတစ္ဦးအားမေက်နပ္တာတစ္ခ်က္ ထုတ္ေျပာ လိုက္လွ်င္ ထိုအခ်ိန္က သတင္းစာမ်ားတြင္ ဆရာႀကီးနာမည္ႏွင့္ ဖဆပလကို တိုက္ခိုက္ေသာစကားမ်ားပါလာတတ္ေလသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဘိလပ္မွျပန္လာခါစ တစ္ေန႔တြင္ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းအိမ္သို႔ ႐ုတ္တရက္ေရာက္လာေလသည္။ ဆရာတပည့္ အာလာပသလႅာပ စကားမ်ားေျပာဆိုၿပီးေနာက္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ဆရာႀကီးအား ဖဆပလကို တိုက္ခိုက္ေသာစကားမ်ား မေျပာရန္ ေတာင္းပန္ေလသည္။

“ဆရာႀကီးေမွ်ာ္မွန္းလာခဲ့တဲ့လြတ္လပ္ေရးကို တစ္ႏွစ္အတြင္းရေအာင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႀကိဳးစားေနပါတယ္ ဆရာႀကီး။ တစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ပါဦး။ ဒီအတြင္း ဆရာ ႀကီးဘာမွမလုပ္ပါနဲ႔ဦး”

“ေဟ့… ေအာင္းဆန္းမင္းကဆရာလား။ ငါကဆရာလား”ဟု ျပန္ေမးလိုက္ေလသည္။ ဆရာႀကီးမွာ အေတာ္စိတ္ဆိုးသြားေလသည္။ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွာလည္း အိုးတိုးအန္းတန္းျဖစ္သြားေလသည္။ ထိုေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ထပ္ေျပာျပန္သည္။

“ဆရားႀကီး အျခားလူဘာေျပာေျပာ ကြၽန္ေတာ္တို႔မထိခိုက္ပါဘူး။ ဆရာႀကီးက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ဆန႔္က်င္တဲ႔စကားတစ္ခြန္းေျပာရင္ တစ္ ခြန္းထိခုိက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကတိေပးတဲ့အတိုင္း တစ္ႏွစ္ျပည့္လို႔ဘာမွျဖစ္မလာဘူးဆိုရင္ ဆရာႀကီးလုပ္ခ်င္တာလုပ္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ လည္း ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ေတာ့ပါဘူး။ ေအးေအးပဲေနပါေတာ့မယ္။ အခုေျပာတဲ့စကားဆရာ ႀကီးမွတ္ထားပါ။ ဒီေန႔ဘာေန႔လဲ ဦးေယာ။ အဲ… မွတ္ထားပါဆရာႀကီး” ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ထိုအခ်ိန္က အနီးတြင္ရွိေသာ ဦးေယာ(ဆရာေဇယ်) ဘက္လွည့္ေျပာလိုက္ေလသည္။

ဤကဲ့သို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကဇြတ္ေတာင္းပန္ေတာ့မွ ဆရာႀကီးလည္းအနည္းငယ္စိတ္ေျပသြားကာ… “ေအးစိတ္ခ်ပါ ငါဘာမွမေျပာဘူး” ဟု ကတိေပးလိုက္ေလေတာ့သည္။

ဤကား ဆရာႀကီးသခင္ကို္ယ္ေတာ္မႈိင္းအိမ္မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းျပန္သြားၿပီးေနာက္ လပိုင္းအတြင္း ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔ စေနေန႔ည ၇ နာရီ ၁၅ မိနစ္အခ်ိန္တြင္ ျမန္မာျပည္ဘုရင္ခံကိုယ္တိုင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအသံလႊင့္ဌာနမွ အထူးသတင္းတစ္ရပ္ေၾကညာလိုက္ ေလေတာ့သည္။

“၁၉၄၇ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔နံနက္ ၁၀နာရီ ၃၀မိနစ္၌ အမႈေဆာင္ေကာင္စီအဖြဲ႕၀င္၀န္ႀကီး အစည္းအေ၀းက်င္းပေနစဥ္ ၀န္ႀကီးမ်ားအား သတ္ျဖတ္လုပ္ၾကံၾကသည့္အေၾကာင္းကို ျမန္မာျပည္သူျပည္သားတို႔အား ကြၽႏု္ပ္က အထူး၀မ္းနည္းစြာျဖင့္ ေျပာၾကားရပါေၾကာင္း၊ နံနက္ ၁၀ နာရီခြဲသာသာေလာက္တြင္ စက္ေသနတ္မ်ားကို ကိုင္ေဆာင္သူတို႔သည္ အစည္းအေ၀းအခန္းထဲသို႔၀င္ေရာက္လာ၍ အတြင္းရွိလူ မ်ားကိုပစ္ခတ္ေၾကာင္း၊ ဒုတိယဥကၠဌ ဦးေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ သခင္ျမ၊ မန္းဘခိုင္၊ ဦးဘခ်ဳိ၊ အပၸဒူရာဇတ္၊ ဦးဘ၀င္း၊ စ၀္စံထြန္း ၊ အတြင္း၀င္ ဦးအုန္းေမာင္ႏွင့္ သက္ေတာ္ေစာင့္ကိုေထြးတို႔ ေသဆံုးၾကေၾကာင္း”

ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔လုပ္ၾကံခံရၿပီဟူေသာ သတင္းဆိုးႀကီးသည္ တစ္ျပည္လံုးသို႔တင္မဟုတ္ ခ်င္းပံ်႕ႏွံ႔သြားေလေတာ့သည္။ ရန္ကုန္တြင္ လုပ္ၾကံမႈ ႀကီးေပၚေပါက္ၿပီး နာရီပိုင္းအတြင္း သိၾကရေလသည္။

ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းမွာလည္း ဤသတင္းကို ၾကားရေသာအခါ အလြန္စိတ္ထိခိုက္သြားေလသည္။ ေအာင္းဆန္း မေန႔တစ္ေန႔ ကပဲ အိမ္လာသြားေသးသည္ဟုလည္း ဆရာႀကီးက ေအာက္ေမ့မိေလသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔က်ဆံုးၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏အ႐ိုက္အရာကိုဆက္ခံေသာ သခင္ႏုသည္ တစ္ေန႔တြင္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းထံလာေရာက္၍ အက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပေလသည္။ ထိုအခါ ဆရာႀကီးက….

“ေအာင္ဆန္းမသာအတြက္ ငါေငြေတာ့မတတ္ႏိုင္ဘူးကြာ။ ဒီကဗ်ာတစ္ပုဒ္ႏွင့္န႔ဲစာအုပ္သာယူသြားေပေတာ့”ဟု ဆိုကာ မိမိေရးသားထား ေသာ “အာဇာနည္ဗိမာန္ကဗ်ာ” ႏွင့္ စာအုပ္ကို သခင္ႏုလက္သို႔ေပးအပ္လိုက္ေလသည္။

အာဇာနည္ဗိမာန္အဓိဌာန္ကုသိုလ္ေတာ္ႀကီးဟု ဆရာႀကီးက အမည္တပ္ထားေသာ ယင္းစာအုပ္ေရာင္း၍ရေသာအျမတ္ေငြကို အာဇာနည္ ဗိမာန္အတြက္ ဆရာႀကီးက လွဴဒါန္းပါသည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ အဆိုပါစာအုပ္ကို ျမန္မာ့အလင္းပံုႏွိပ္တိုက္၌႐ိုက္ႏွိပ္ၿပီး တစ္အုပ္လွ်င္ ၁ က်ပ္ႏႈန္းျဖင့္ ျဖန္႔ခ်ိခဲ့ေလသည္။

အာဇာနည္ဗိမာန္ေလးခ်ဳိးကဗ်ာတြင္ တတိယအခ်ဳိးမပါျဖစ္ေနသျဖင့္ ေနာင္အခါတြင္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီက ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈ္င္းအား ျပန္ေမးရာ ဆရာႀကီးက “ ေဟ.. ဟုတ္လား။ ဆရာလဲ အဲဒီအခါက ေရးသာေရးရ စိတ္ကတယ္မေကာင္းပါဘူးကြာ” ဟုေျပာ၍ တတိယအခ်ဳိး ကို ျပန္လည္ ေရးေပးလိုက္ပါသည္။

သို႔ကလို ၁၉၄၇ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ ဂ႒ဳန္ဦးေစာ၏ေနာက္လိုက္တပည့္မ်ား၏လက္ခ်က္ျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မ်ား က်ဆံုးခဲ့ေလရာ ဆရာႀကီးသည္ အလြန္ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းသည့္အေလ်ာက္ ‘အာဇာနည္ဗိမာန္ဋီကာ’ ကို ေရး၍ ေအာက္ပါအတိုင္း မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ေလသည္။

(၁) ဪအေဆာင္ေဆာင္နန္းေတြ

ၾကဌန္းေတြႏွင့္ေႏွာ
အေခါင္မျမန္းခင္က
ေအာင္စာတမ္းခ်ဳိ႕ေစဖို႔၊ ေအာင္ပန္းညိဳးရရွာတဲ့
ေတာင္တမန္တို႔ဗမာမွာ အေဟာင္းသံသရာ
အငုတ္ေတြႏွင့္
ေအာင္ဆန္းတို႔မသာမယာဟာ ၎ကံၾကမၼာအလုပ္ေပထင့္
ေသာျမန္းမရဏစမုတ္မွာေတာ့
ခ်ဳပ္သနဲ႔ယင္းအလိုတြင္
ေဒါင္းအလံပ၀ါအုပ္ပါလို႔ က်ဳပ္ျဖင့္
သၿဂႌဟ္ခ်င္……။ ။

(၂) ဪ… တပည့္အရင္းေတြမို႔

က၀ိမတင္းႏိုင္ဘုကဲ့
သတိကင္းကာ မ်က္ရည္က်က်ၿပီး
ခက္ကၿပီလက္ဆည္လို႔မရႏိုင္ဘု
ေသာကဗေလာင္ဆူေတာ့
ေတာင္ဇမၺဴပုဂံေခတ္ဆီက
ယေခါင္မူယမန္သနစ္ေတြေပါ့
ရန္အျဖစ္မကြဲ႕မေႏွးသေနာ္ တေသာင္းဒီဇမၺဴရမ္းေနၾက
က်န္ရစ္တဲ့ေျမးေတာ္အေလာင္းစည္သူရဲ႕နန္းကိုျဖင့္
လူၾကမ္းဓါးျပေတြၾကမ္းလာရမ္းလာတဲ့အေရးတြင္မွ
ေဘးအေပါင္းႀကီးစြာေ၀ဒနာအစံုနဲ႕
ေသြးေခ်ာင္းစီးကာ ေသရွာပံုရဲ႕ျပင္
ေရႊျမန္မာဘံုမွာ အမင္းမင္းသမၼတေတြနဲ႔
သတင္းလွခဲ့တဲ့အင္း၀ရာဇာ အမြန္သာလြန္မင္းကိုမွ
သားရင္းရွင္တရုတ္ကယ္က
ရွင္ဘုရင္လုပ္မယ္အက်ယ္ဇယားတြင္ျဖင့္
ဒ၀ယ္သားေတြဗိုလ္၀င္ခံလို႔မို႔
ဟို္အရင္ယမန္နန္းေတာ္စီးစဥ္က
အပ်က္ႀကီးပ်က္ကာ အသက္ခႏၶာေတြဆံုးပံုနဲ႔
တထံုးေနာက္တနဲမွာေတာ့
မင္းရဲ႕ရႏ ၱမိတ္ခမ်ာမွာ ညီသနင္းေပေပ့ါ
ျပည္မင္းဂုဏ္ခံလို႔
မႈန္မႈန္ဆန္ဆန္ပုန္ကန္တဲ့အတိုင္းရဲ႕ျပင္
တလိုင္းနယ္ေရႊျပည္တခြင္မေတာ့
ဓမၼေစတီဘုရင္လက္ထက္တုန္းဆီက
လက္႐ုန္းရည္တသိန္းလွ်မ္းေပတဲ့
သမိန္ဗရမ္းဆိုသူစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုျဖင့္
မဟုတ္တ႐ုတ္ေကာင္ေတေလတေစ ၦကိုက္တာနဲ႔
ဪ.. ေဖြေဖြရွာရွာ မေက်စရာေပေပါ့ေႏွာ
မေရမရာေသရြာဆိုက္သလိုပါ့
အခိုက္အခါတူလို႔မို႔
ဆရာတမူမၾကာမၾကာလြမ္းရပါတဲ့
ဘမရာအဆူဆူၾကာၾကငွာန္းေတြႏွင့္
ျမန္မာဇမၺဴအညာမန္းေတြျဖင့္
ငါတလူငါသရမ္းေရာ့မဟဲ့လို႔
သာခန္းပလႅင္ညြန္းၿပီး
ျမင္ကြန္းပိုင္သူပုန္ထစဥ္က
ၾကံဳရသူမသာေတာ္ႏွင့္
ပမာေသာ္တူတယ္လို႔ ႏိႈင္းမိတယ္
႐ိုင္းသနဲ႔အတိတ္ယခင္လိုေနာ္ကြယ္
စကိုင္းတပဲ့ဂိုဏ္းအဖြဲ႕ေတြနဲ႔ မႈိုင္းရဲ႕စိတ္ထင္။

(၃) မင္းစိတ္မင္းမာန္အၾကံအဖန္တင္းလိုက္ပံုက

အဂၤလိပ္ယင္းဂ်ပန္ႏွစ္တန္ရွင္းပါလို႔
ရန္ခပင္းကိုတဲ့ေမာင္းကာႏွင္
ေဒါင္းျမန္မာတစ္ခြင္မွာျဖင့္ အထက္ယခင္သေဘာ
(အိုးကြယ္) တေကာင္းရာဇ၀င္ကိုတဲ့ ဆက္ခ်င္သေဘာ။

(၄) နန္းၿမိဳ႕တည္ရန္
မွန္းလို႔ရည္ကာသန္တဲ့
ညီလာခံဗိုလ္႐ႈပြဲတြင္မွ
ထိုထိုလူခပဲကိုမၾကည္ညိဳတဲ
၀သီအလို တေျဖးေျဖး႐ူးမဟဲ့လို႔
တေႏြးေႏြးမူးမူးၿပီး ေခြးဘီးလူးလိုအေကာင္မိုက္ေတြက
ဪ…. အေမွာင္စ႐ိုက္ကယ္ႏွင့္
ေျပာင္ေျပာင္ပဲမိုက္မေပါ့လို႔
ေျဗာင္ကိုက္သဟာမွာ ယာယီယၾတာအခ်ိန္နဲ႔ဇာတာမွိန္လို႔မို႔
ဂဏာမၿငိမ္တာ၀တိန္ံယြန္းၾကေပါ့
ေျဖမၾကည္ေနရီေတာ့လြမ္းေစဘို႔
ျမန္မာ့ျပည္ေပၚကို ဓမၼစည္ေတာ္ရြမ္းခ်ိန္မို႔
အစြမ္းကုန္သည္တစ္ခါျဖင့္
ျပည္ရြာညီညာဘို႔အလုပ္ေပေပါ့
သုႆန္တံခြန္ေစာင္းရရွာတဲ့
႐ုပ္အက်န္ခုႏွစ္ေလာင္းရယ္ႏွင့္
အလြန္ေကာင္းစြာကမာၻတည္မည့္
အာဇာနည္ဗိမာန္ပုထိုးကိုျဖင့္
ပါရမီအဓိ႒ာန္တစ္မ်ဳိးရယ္ႏွင့္
ရွစ္ခို္းကာဆရာကန္ေတာ့ခ်င္ရဲ႕
ျမန္မာမေတာ့ပူစရာဘို႔
တဗ်ဴဟာေအာင္ခမန္းတြင္မွ
လူမသမာအေမွာင္သန္းခ်ိန္မို႔
ေသာကမ္းမို႔မို႔ဆီက
...................

ေဖာင္နန္းကူးတို႔ႏွင့္ အေၾကဒဂုန္တည္းဟူေသာ
ေရစုန္ေျမာေလရဲ႕
ဪ…. ေတာင္နန္းေျမာက္နန္းအေဆာင္ေဆာင္ၾကငွာန္းနဲ႕
အေခါင္းမျမန္းရခင္က ေအာင္ပန္းညိဳ႕ရရွာတဲ့
ေအာင္ဆန္းတို႔ေသပံု ႏွေျမာ ။ ။

စစ္ၿပီးေခတ္တြင္ ဆရာႀကီးသည္ အသက္အရြယ္လည္း ၇၀ ေက်ာ္ၿပီျဖစ္၍ အိုမင္းမစြမ္းျဖစ္လာသည့္အေလ်ာက္ စေရးမႈကဗ်ာဖြဲ႕မႈ နည္းပါးလာသည္။ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ‘အနာဂတ္ဇာတ္ခံုအိမ္မက္ဒိ႒ဳံဋီကာ’ သည္ ဆရာႀကီးေရးသားခဲ့ေသာ ေနာက္ဆံုးစာအုပ္ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ဆရာႀကီးသည္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္လည္းေကာင္း၊ ကမာၻ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္လည္းေကာင္း အသက္အရြယ္ႏွင့္မမွ် အပင္းပန္းခံကာ လွည့္လည္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ တစ္ဖက္မွလည္း ဖက္ဆစ္ဋီကာမဟာနိဒါန္း ကမာၻ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကဗ်ာ၊ သခင္ကိုယ္ေတာ္ မႈိင္း၏ ေမတၱာပတၱနာကဗ်ာ စသည္တို႔ကိုသာ ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကား ဖြဲ႕ဆိုေရးသားခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ၁၉၅၅ မတ္လ ၂၂ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕၌ စတာလင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုေပးပြဲသဘင္က်င္းပရာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ စတာလင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုေပးေရး ေကာ္မတီဥကၠဌမစၥတာနီကိုေလတီခိုေနာ့ဗ္က ဆရာႀကီးအား ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုလက္မွတ္ႏွင့္ ေရႊတံဆိပ္ ဆုအပ္ႏွင့္ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုတံဆိပ္ႏွင့္အတူ ဆရာႀကီးသည္ ဆုေတာ္ေငြ႐ူဘဲလ္ေငြတစ္သိန္း (ျမန္မာေငြ တစ္သိန္းႏွစ္ေသာင္း ငါးေတာင္က်ပ္ခန္႔) ရရွိသည္။

ထို႔ျပင္ ဆရာႀကီးအား ၁၉၆၀ ဩဂုတ္လ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္ ဂ်ာမနီဒီမိုကရက္တစ္သမၼတႏိုင္ငံ (အေရွ႕ဂ်ာမနီ) ဟမ္းဘို႔ဒ္ (Humboldt) ဂုဏ္ ထူးေဆာင္ပညာေရးပါရဂူ (ေဒါက္တာဘြဲ႕) ကို အပ္ႏွင္းခဲ့ျပန္သည္။

ယင္းေနာက္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဖခင္ႀကီး၊ မ်ဳိးခ်စ္စာဆိုဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းသည္ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္ ၂၃ ရက္ ၾကာသပေတးေန႔နံနက္ ၁ နာရီခြဲတြင္ လူႀကီးေရာဂါျဖင့္ ကြယ္လြန္နိစၥေရာက္သည္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္၌ သားသမီးႏွစ္ေယာက္၊ ေျမး ၁၅ ေယာက္၊ ျမစ္ ၆၁ ေယာက္က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ ဆရာႀကီး၏ ႂကြင္းက်န္ေသာ႐ုပ္ကလပ္ကို ေရႊတီဂံုဘုရားလမ္းရွိ ကန္ေတာ္မဂၤလာပန္းျခံ (မိဘုရားေခါင္ႀကီး စုဘုရားလတ္ဂူဗိမာန္အနီး) ၌ ဂူသြင္းသၿဂႍဳဟ္ထားသည္။ 
Source Momakha