ဆရာႀကီး သခင္ ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းလို႔ အသံၾကားရတိုင္း ၾကည္ညိဳစိတ္၊ ေလးစားစိတ္၊ ခ်စ္ခင္စိတ္ ေပၚလာသည္ခ်ည္း။ ကြမ္းအစ္တစ္လံုး
ေသွ်ာင္တစ္ထံုးႏွင့္
ရင္ဖံုးအကႌ်
ဖ်င္ပင္နီႏွင့္
ေယာထည္ပုဆိုး
မင္ေၾကာင္ထိုးႏွင့္
အဘိုးကဝိ ပညာရွိ’
ဆိုတဲ့ ကိုယ္ေရးတဲ့ ကဗ်ာပိုဒ္ကေလးကို ကိုယ့္ဘာသာ သီဆိုရင္း ၾကည္ႏူးပီတိနဲ႔ ျမင္ေယာင္လာသည္ခ်ည္း။
(၁၉၅ဝ) ခုႏွစ္က မႏၲေလးဘုရားႀကီး (၄၅) တာကြင္းႀကီးမွာ ဆရာႀကီး မိႈင္းကို ကိုယ္တိုင္ျမင္ခဲ့ဖူးတယ္။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္ ဆရာႀကီးဟာ တစ္ႏိုင္ငံလံုးလွည့္ၿပီး တရားေဟာစဥ္ကပါ။ ဆရာႀကီးရဲ႕ ခန္႔ညားၿပီး ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ ဥပဓိ႐ုပ္၊ ေအာင္ျမင္ၿပီး က႐ုဏာသံ ေမတၱာသံပါတဲ့ အသံၾသဇာ တို႔ဟာ ႏွလံုးသားမွာ စြဲထင္ ေနရစ္ခဲ့တယ္။ ‘ဆရာမေသခင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရတာကို ျမင္ခ်င္တယ္’ လို႔ မိဘရဲ႕ ေမတၱာစမ္းေရသံကို မေမ့ႏိုင္ဘူး။
‘ေကာင္းက်ဳိး အေထြေထြရယ္နဲ႔ ခြၽန္ေစျမေစေသာ္၊ ေဒါင္းအိုး ေဝရယ္လို႔ တြန္ေစကေစေသာ္’ဆိုတဲ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ တိုင္းျပည္အေပၚမွာ ထားတဲ့ ေစတနာကို ‘ေရႊျမေတာင္သာတဲ့ တိုက္ဆီက ေနလႏွစ္ ေဆာင္ပါေတာ္မူတဲ့ အခိုက္’ က ကိုယ္ေတြ႕ဇာတ္လမ္းကို လြမ္းေမာတသဖြယ္ မိန္႔ဆိုခဲ့တယ္။ ဆရာႀကီးနဲ႔ တပည့္ေတြဟာ ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးအတြက္ အဆင္းရဲခံ၊ အငတ္အျပတ္ခံၿပီး စိတ္ညီလက္ညီ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတဲ့ အတိတ္သမိုင္းေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာင္း ေအာင္းေမ့တယ္။
ေရနံေခ်ာင္း တို႔ဗမာညီလာခံသြားရင္း ေတာင္တြင္းႀကီး နယ္ဘက္ ဘုရားေတြ ေလွ်ာက္ဖူးၾကေတာ့ ေတာင္တြင္းႀကီးနယ္က ဘုရားေတြမွာ ထူးထူးဆန္းဆန္း ေခါင္းေလာင္းသံ ဆည္းလည္းသံ တိတ္ေနတာကို သတိျပဳမိတယ္။အဲဒါနဲ႔ ေတာင္တြင္းႀကီး နတ္မွီေတာရဝင္ၿပီး အရွင္ဥကၠ႒ ကိုဝတ္ျပဳေတာ့ အဲဒီနယ္က ဒကာေတြနဲ႔ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းဝိုင္းမွာ အာလာပသလႅာပစကား ဆိုျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ ဘုရားေစတီ ေတြမွာ ေခါင္းေလာင္းသံ ဆည္းလည္းသံ ဆိတ္ရျခင္းအေၾကာင္း ေမးမိသတဲ့။
ဒီေတာ့မွ မင္းႀကီးေရႊလေရာင္ အေၾကာင္း ေလးစားဖြယ္ သိလာရတယ္။ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕သမားကို ခုခံတိုက္ခိုက္ဖို႔ လက္နက္လိုေတာ့ မင္းႀကီးေရႊလေရာင္က ဘုရားေစတီေတြထံ ခြင့္ပန္ၿပီး ေခါင္းေလာင္းေတြ၊ ဆည္းလည္းေတြေဝ မစခ်ီးေျမႇာက္ေတာ္မူပါဘုရား။ သူ႕ကြၽန္ဘဝက လြတ္ေျမာက္ရင္ ေခါင္းေလာင္းေတြ ဆည္းလည္းေတြ ေဝေနေအာင္ လွဴဒါန္းပါ့မယ္ဘုရားလို႔ ေလွ်ာက္ထားၿပီး ေခါင္းေလာင္းေတြ၊ ဆည္းလည္းေတြျဖဳတ္၊ အရည္က်ဳိၿပီး ပန္းပဲဖိုမွာ လက္နက္ေတြ လုပ္ခဲ့တယ္ဆိုပဲ။ အဲဒီလို ခုခံတိုက္ခိုက္ေနေတာ့ ေတာင္တြင္းႀကီး တစ္နယ္လံုး အဂၤလိပ္က မသိမ္းပိုက္ႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ေနတယ္။
ဒီေတာ့ မင္းႀကီးေရႊလေရာင္ေခၚ ဗိုလ္မင္းေရာင္ရဲ႕ ေခါင္းကို ဆက္ႏိုင္ရင္ ဆုေတာ္ေငြ ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ် ခ်ီးျမႇင့္မယ္လို႔ ေၾကညာရသတဲ့။ ဒီေတာ့ အဂၤလိပ္ကေပးတဲ့ ဆုေတာ္ေငြကို လိုခ်င္မက္ေမာတာနဲ႔ ကိုယ့္တပ္ထဲက ကျမင္းမသား စစ္ဗိုလ္တခ်ဳိ႕က မင္းႀကီးရဲ႕ဦးေခါင္းကို ျဖတ္ၿပီး အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕လက္ကို အပ္လိုက္သတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ‘ဖ်င္းလွတဲ့ ကျမင္းမအေကာင္ ဗိုလ္တခ်ဳိ႕ရယ္က ကိုယ့္ဖို႔အလြတ္႐ုန္းေရာ့ထင္၊ ေတာင္ကုန္း သာသာယာယာ ျမင္းမဏိစခန္းဆီက တေရွာင္ေရွာင္ပုန္းကာ မင္းအမိအရ ဖမ္းခ်င္ၾကတဲ့ျပင္’ လို႔ ဆရာႀကီးမိႈင္းက မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအခါ ရြာကဒကာေတြက အဲ . . .ဗိုလ္မင္းေရာင္ရဲ႕ ေျမးကေလး အခုရွိပါေသးေကာ၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ စာသင္ေနတယ္ဆို ထင္ပါရဲ႕ လို႔လည္း ေျပာလိုက္ေရာ ဆရာႀကီးမ်က္စိထဲမွာ ဌာနခ်ဳပ္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးမွာ အၿမဲလာေနတဲ့ မႈန္ေတေတ အေကာင္ေလး ျဖစ္ေရာ့မလားလို႔ စဥ္းစားမိလိုက္သတဲ့။ ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ေတာ့ ဒီေကာင္ဆိုတာ ကေလးကို ေမးစမ္းၾကည့္ရဦးမယ္လို႔ စိတ္ထဲ မွတ္ထားလိုက္တယ္။ သူ႕နာမည္က ေအာင္ဆန္းဆို ထင္ပါရဲ႕လို႔ လူႀကီးေတြက ေျပာလိုက္သတဲ့။
ဒီလုိနဲ႔ ဆရာႀကီးမိႈင္းဟာ ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း၊ ေအာင္ဆန္းတို႔အဘိုး ေရႊလေရာင္ေခၚ ဗိုလ္မင္းေရာင္ အေၾကာင္း၊ ဒီေအာင္ဆန္းဆိုတဲ့ ေကာင္ေလး ဦးစီးေခါင္းေဆာင္ၿပီး ညီညီၫြတ္ၫြတ္နဲ႔ နယ္ခ်ဲ႕ကို တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ေအာင္ဆန္းက်ဆံုးတဲ့ အခါက်ေတာ့ သီလသမာဓိရွိၿပီး စိတ္ေကာင္း၊ႏွလံုးေကာင္း ရွိတဲ့ ေမာင္ႏုကို ေခါင္းေဆာင္တင္ၾကေၾကာင္း၊ နားေထာင္ခ်င္စဖြယ္ ခင္းက်င္းေျပာျပပါတယ္။ ေမာင္ႏုကေတာ့ ဦးေဆာင္ႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္ နည္းရွာတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူေကာင္းတစ္ေယာက္မို႔ ေခါင္းေဆာင္ တင္ေျမႇာက္ရတာမို႔ ပံုခပ္႐ိုင္း႐ိုင္းေျပာရရင္ ျဗဟၼာ့ဘံု ႏြားခုန္တက္သလိုေပါ့ကြယ္လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ပရိသတ္ေတြ တအုန္းအုန္း ရယ္ေမာၾကပါတယ္။
ဒီေတာ့ သူမနာကိုယ္မနာ သင္ပုန္းေခ်ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကဖို႔ ဆရာႀကီးက တိုက္တြန္း လံႈ႕ေဆာ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဆရာႀကီးဟာ သားသမီးေတြ မညီမၫြတ္ ရန္စစ္ခင္းေနၾကတာကို ျမင္ရတဲ့မိဘရဲ႕ ေစတနာမ်ဳိးနဲ႔ အိုႀကီး အိုမေပမယ့္ တေၾကာင့္ၾကၾက ေဆာင္ရြက္ခဲ့တာပါ။ ‘ယခင္အခါ ထမ္းပိုးတည့္တည့္ ထမ္းခဲ့ၾကတဲ့ စိုးနဲ႔သန္းကိုလည္း တစ္မ်ဳိးကြဲလြမ္းသူ၊ ဆရာဖေအမွာျဖင့္ မာပါေစသာပါေစ ဆုမြန္ေတာင္းတဲ့ အျပင္ ကမၻာ ေအးေစတီ ဒါယကာ ေမာင္ေရႊႏုကိုလည္း ေအာင္ေဇယ်တု ေအာင္ေဇယ်တုနဲ႔ ေမတၱာပို႔လိုက္တဲ့ ဆိုတဲ့အတိုင္း သုပုန္နဲ႔ အစိုးရအၾကား ျပည္တြင္းစစ္မီးမပြားေအာင္ အားႀကိဳးခနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။
ဆရာႀကီးမိႈင္းဟာ အလြန္ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းတဲ့ သူေတာ္စင္ ပညာရွင္ႀကီးပါ။ သူ႕ကိုယ္က်ဳိး၊ သူ႕အေရး၊ သူ႕အတြက္ တစက္ကေလးမွ် စဥ္းစားသူမဟုတ္ပါ။ ဒီလို ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားကုိ လံုးဝ မထားႏိုင္ေအာင္ စြန္႔လႊတ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ျမင့္လည္းျမင့္ျမတ္၊ မွန္လည္းမွန္ကန္၊ ေစတနာအမွန္နဲ႔ ဦးေဆာင္မႈ ေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ မီး႐ႈးတန္ေဆာင္ ျဖစ္ရျခင္းပါပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဆရာႀကီးမိႈင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္တခ်ဳိ႕ စတဲ့ ကိုယ္က်ဳိးမဖက္၊ ေမတၱာ ေစတနာသက္သက္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းေတြ ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ တင္မိုး
No comments:
Post a Comment