27 Dec 2012

“ဗိုလ္” ၏ အဓိပၸာယ္အစစ္အမွန္

“ဗိုလ္” ၏ အဓိပၸာယ္အစစ္အမွန္
 [Freedom from Fear - 13] by Zaw Min Oo on Tuesday, December 13, 2011 at 8:29pm


အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္၌ ထုတ္ေဝေသာ စာအုပ္မွ စာမ်က္ႏွာ ၁၈၆ - ၁၉၁ ကို ျမန္မာျပန္သည္။ ဗိုလ္ဟူေသာ ေဝါဟာရမွာ အစိုးရရံုးအသံုးအႏႈန္းတြင္ ၾကည္းတပ္မွ ဗိုလ္ သို႔မဟုတ္ “လက္ဖ္တင့္နင့္” ကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အမ်ားသံုးစကားတြင္ စစ္အရာရွိမ်ား၊ အမိန္႔ေပးသူ မ်ား၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို “ဗိုလ္” ဟု ေခၚေလ့ရွိပါသည္။

တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရးရေတာ့မည္ ဟူေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ တက္ႂကြေနေသာ ထြန္းသစ္စ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာ့ေျမေပၚေျခခ်လာသည္ႏွင့္ ၎တပ္မွ အရာရွိမ်ားကို ရာထူးမေရြး “ဗိုလ္” ဟု ေခၚေဝၚခဲ့ၾကပါသည္။ လူအမ်ားစိတ္ဓာတ္အရွိန္ျမင့္မား၍ ေဘးအႏၱရာယ္ ထူေျပာေသာ စစ္တြင္းကာလတြင္ လူစြမ္းေကာင္းမ်ား ေဈးေကာင္းေလရာ “ဗိုလ္” တိုင္းကို စြဲမက္ဖြယ္ရာ စိတ္ကူးယဥ္ပံုျပင္ဆန္ဆန္ မသဲကြဲေသာ အေတြးျဖင့္ ႐ႈျမင္ၾကပါသည္။

၎တို႔အနက္ ေရွ႕ဆံုးမွ ထင္ေပၚေနသူမွာ ေအာင္ဆန္းျဖစ္ပါသည္။ အသက္ (၂၇) ႏွစ္ပင္ မျပည့္ေသးဘဲ စိတ္ဓာတ္အလြန္ျပင္းထန္ၿပီး ေျဖာင့္မတ္တည္ၾကည္သျဖင့္ မ်ိဳးခ်စ္လူငယ္ စစ္ေသနာပတိအသြင္ေဆာင္ေနရာ ၎ႏွင့္ပတ္သက္၍ သီခ်င္း၊ ကဗ်ာမ်ား ေရးစပ္ရာ၌ စိတ္ကူးကြန္႔ျမဴးလာၾကပါသည္။

ငါတို႔ျမန္မာျပည္မယ္ မိဘတိုင္းကကြယ္
ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းလို အာဇာနည္အစစ္ေတြ ေမြးၾကရမယ္
- ရာဇဝင္အတၳဳပတၱိလည္း ရွိရမယ္
ေမာ္ကြန္းလည္း ထိုးေလာက္တဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းရယ္

ဤကဲ့သို႔ ခ်ီးေျမွာက္ျခင္းေၾကာင့္ ပို၍ အသက္အားျဖင့္၎၊ အေတြ႕အႀကံဳအားျဖင့္၎ ပိုမိုသူမ်ားပင္လွ်င္ ယစ္မူးသြားႏိုင္ေသာ္လည္း ေအာင္ဆန္းမွာမူ မိမိ၏ ကိုယ္ပိုင္စံသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ တည္ၾကည္ခိုင္ၿမဲ ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာျဖင့္ လံုးဝစိတ္ထားမွန္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းခဲ့ပါသည္။ ထိုစဥ္က က်င္းပေလ့ရွိေသာ အခမ္းအနားတခုတြင္ ေအာင္ဆန္းအား ကမာၻ႕သမိုင္းတြင္ ထင္ရွားမည္ဟု ခ်ီးမႊမ္းေသာဩဘာစာကို ဖတ္ၾကားေသာအခါ ကမာၻ႕သမိုင္းတြင္မဆိုႏွင့္၊ ဗမာ့သမိုင္း၌ပင္ ေနရာမရေသးပါ ဟု ေအာင္ဆန္းက ႂကြတ္ဆပ္ဆပ္ မွတ္ခ်က္ခ်သြားခဲ့ပါသည္။

 ေတာ္လွန္ေရးလႈပ္ရွားမႈတေလွ်ာက္တြင္ စစ္တပ္ကို ဦးေဆာင္ခဲ့သည့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျပန္လည္တည္ေထာင္လိုက္ေသာ ၿဗိတိသွ်အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးခဲ့ၿပီး ဘုရင္ခံ၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေကာင္စီတြင္ ဒုဥကၠဌအျဖစ္ ခန္႔အပ္ျခင္းခံရေသာအခါ၌ပင္ ေအာင္ဆန္းက “က်ဳပ္တို႔ အခု မစရေသး၊ မလုပ္ရေသဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ခ်ီးမြမ္းစရာရွိလည္း အခုခ်ီးမြမ္းမခံခ်င္ေသးဘူ။” ဟု ေျပာေနတုန္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ထိုစဥ္အခ်ိန္က ၎သည္ အမ်ိဳးသားလူစြမ္းေကာင္းအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိေနၿပီျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံတဝွမ္းတြင္ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္” ဟု သိရွိၾကကာ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားတို႔၏ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခံေနရသူပင္ ျဖစ္ပါသည္။ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္” ဟူသည္မွာ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေအာက္တြင္ရွိေသာ အဆင့္ပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေအာင္ဆန္းက ရယူလိုက္ေသာအခါ ယင္းရာထူးအဆင့္သည္လည္း ျမန္မာျပည္တြင္ အတုမရွိ၊ ထူးျခားအေရးပါေသာ အဓိပၸာယ္ သက္ေရာက္မႈရွိလာပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟူသည္မွာ တပ္မေတာ္၏ ဖခင္၊ အင္အားႀကီးေသာ ကိုယ္က်ိဳးမၾကည့္ေသာ ေခါင္းေဆာင္မႈ၊ ေဝါဟာရအဓိပၸာယ္အရ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား ကို အုပ္ခ်ဳပ္သူ” ဟု သေဘာရပါသည္။

“ဗိုလ္” ပါဠိစာလံုး “ဗလ” (ခြန္အား) မွ လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ခ်ီးက်ဴးထိုက္ေသာ ခြန္အားႏွင့္ မလိုလားအပ္ေသာ အင္အားကို ခြဲျခားရသည္မွာ မလြယ္ကူလွပါ။ “ကာယ” ျပဳလုပ္ျခင္းႏွင့္ “ဗလ” တို႔ ေပါင္းစပ္လိုက္ပါက ဗလသကၠာယ အၾကမ္းဖက္ျခင္းျဖစ္လာပါသည္။ တနည္းဆိုရေသာ္ လက္ခံႏိုင္ေလာက္ေသာ အကန္႔အသတ္ အတိုင္းအတာထက္ေက်ာ္လြန္၍ ခြန္အားကို အသံုးျပဳေသာအခါ ဖ်က္ဆီးျခင္းအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိလာပါသည္။

ဤအႏၱရာယ္ကို ကိုယ္က်င့္တရားျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း မျပဳပါက ႏိုင္ငံေရး သို႔မဟုတ္ လူမႈေရးအေျပာင္းအလဲမ်ားေၾကာင့္ ဝရုန္းသုန္းကား ျဖစ္ေနေသာ အခ်ိန္ကာလတြင္ ေအာင္ဆန္းသည္ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈတိုက္ပြဲကို ဦးစီးဦးကိုင္လုပ္ခဲ့ရသည္။ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းထြက္ ျဖစ္သျဖင့္ ၎သည္ စိတ္ႏွင့္ စိတ္ဓာတ္တို႔၏ စြမ္းအားႏွင့္ဆိုင္ေသာ သေဘာတရားကို ငယ္စဥ္ကပင္ သိရွိမည္ ျဖစ္၍ ဗလငါးပါး (ဣေႁႏၵငါးပါး သို႔မဟုတ္ စိတ္ကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္ေသာတရားမ်ား) ကိုလည္း ေလ့လာဆည္းပူးခဲ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ၎တို႔မွာ သဒၶါ၊ ဝိရိယ၊ သတိ၊ သမာဓိႏွင့္ ပညာတို႔ျဖစ္ပါသည္။ ေလာကီအလိုအရ ဗလငါးတန္ျဖစ္ေသာ ကာယ၊ ဥာဏ၊ ေဘာဂ၊ မိတၱ၊ စာရိတၱဗလတို႔သည္ ေလာကုတၱရာအက်ိဳးေဆာင္ ဗလမ်ားထက္ နိမ့္က်ၿပီး ဂုဏ္သိကၡာရွိစြာ အက်ိဳးေပးမည့္အင္အားမ်ားျဖစ္လာႏိုင္ရန္ ၎တို႔ကို စိတ္ႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ျခင္းျဖင့္ ထိန္းသိမ္းထားရမည္ျဖစ္ပါသည္။

တာဝန္ရွိေသာ စစ္အဖြဲ႕အစည္တခုႏွင့္ ေပါင္းစပ္ရမည့္ ေပၚထြန္းစ စစ္တပ္၏ စစ္ေသနာပတိအျဖစ္၎၊ မတည္ၿငိမ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပါဝငိေနသည့္ အမ်ိဳးသားလႈပ္ရွားမႈ၏ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္၎ စည္းကမ္းျဖင့္ မထိန္းထားေသာ အင္အား၏ လက္ေတြ႕အႏၱရာယ္မ်ားကို ၎က ေကာင္းစြာသိရွိထားသူပင္ျဖစ္ပါသည္။ ေအာင္ဆန္းသည္ ၎တည္ေထာင္ထားေသာ တပ္မေတာ္ကို စည္းကမ္းႀကီး၍ ဂုဏ္က်က္သေရရွိေသာ အဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ ရည္မွန္းထားပါသည္။

အနစ္နာခံျခင္း၊ ကိုယ့္စည္ကိုယ္ထိန္းျခင္း၊ ေဖာက္ျပန္မႈကင္းျခင္း စေသာ ေက်ာက္သားပကတိခိုင္မာသည့္ ျမင့္ျမတ္ေသာဂုဏ္အဂၤါမ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားေသာတပ္မေတာ္၊ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးအျမတ္မေမွ်ာ္ကိုးဘဲ တိုင္းျပည္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရန္ မိမိ၏ခြန္အားကို လံုးဝေပးလႉထားေသာ တပ္မေတာ္သာျဖစ္ရမည္ဟု ေအာင္ဆန္းက ယူဆပါသည္။

လက္နက္အင္အားကို ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ရာ ပစၥည္းကိရိယာ အျဖစ္ ထင္မွတ္ေစမည့္ သေဘာထားမ်ား၊ ရပ္တည္ခ်က္မ်ားကို ေရွာင္က်ဥ္ပါရန္ စစ္သည္ေတာ္မ်ားအား ေအာင္ဆန္းက တိုက္တြန္းဆံုးမခဲ့ပါသည္။ အားႀကီးသူက အားနည္းသူကို အႏိုင္က်င့္လိုေသာ လူ႔သဘာဝကို ေထာက္ျပ၍ မတရားျပဳက်င့္ေသာ အားႀကီးသူတို႔အား မေၾကာက္မရြံ႕ဆန္႔က်င္ရန္ႏွင့္ အားနည္းသူတို႔အေပၚတြင္ ေျဖာင့္မွန္တရားမွ်တစြာ ျပဳက်င့္ရန္ ေအာင္ဆန္းက တိုက္တြန္းခဲ့ပါသည္။

“ဒီတပ္မေတာ္ဟာ ဒီႏိုင္ငံ၊ ဒီလူမ်ိဳးအတြက္၊ ဒီလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ကိုးကြယ္ရာ၊ လဲေလ်ာင္းရာ၊ ဆည္းကပ္ရာဆိုတဲ့ အေနမ်ိဳးျဖစ္ရမယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ ဒီတပ္မေတာ္ဟာ ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားေတြရဲ့ စိတ္ထဲမွာ ေအာ့ႏွလံုးနာစရာျဖစ္မယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ဒီတပ္မေတာ္ကို တည္ေထာင္ထားတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ အလကားပဲျဖစ္မယ္” ဟုလည္း သတိေပးခဲ့၏။ (၃၀-၁-၄၄)။

တိုင္းျပည္က ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ထိုက္ေသာ ထူးခြၽန္သည့္တပ္မေတာ္ျဖစ္လာေစရန္ အဆက္မျပတ္ ႀကိဳးပမ္အားထုတ္ေနရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထူးခြၽန္သျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္မႈေပးရန္ အထူးအခြင့္အေရးရွိေသာ လက္ေရြးစင္လူတစု ျဖစ္လာရမည္ မဟုတ္ပါ။ တပ္မေတာ္သည္ လူတဦးတေယာက္အတြက္၊ တဖြဲ႕၊ လူတစု၊ အပါတီအတြက္ တည္ေထာင္းထားျခင္းမဟုတ္ဘဲ တျပည္လံုးအတြက္ တည္ေထာင္ထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေအာင္ဆန္းက ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ ေျပာဆိုထားပါသည္။ ၎တို႔၌သာလွ်င္ ျပည္ခ်စ္စိတ္ရွိႏိုင္သည္ဟူေသာ အယူအဆကို ခံယူထားၾကသည့္ စစ္မႈထမ္းမ်ား၏ ေသးသိမ္ေမွးမွိန္ေသာ အျမင္ကိုလည္း ေအာင္ဆန္းက ပယ္ခ်ပါသည္။

“တျခား စစ္သားမဟုတ္ေပမဲ့ ႏိုင္ငံအတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအနစ္နာခံ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးစြန္႔စားလုပ္တဲ့ လူေတြလည္း ရွိတာပဲ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ စစ္သားမွ စစ္သားဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္သေဘာထားကို ေျပာင္းၾကရမယ္” (၁၃-၃-၄၄)။

ေအာင္ဆန္းက စစ္သားမ်ားကို တင္းမာျပင္းထန္စြာ သတိေပးဆံုးမေနရသည့္အခ်က္မွာ တပ္မေတာ္ကို ႏွိမ္လိုေသာေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ “ငါတို႔ဟာ လက္နက္ကိုင္လူေတြျဖစ္ၾကေသာ္လည္း မတရားမလုပ္၊ ႏိုင္ငံရဲ႕ ရန္သူေတြမဟုတ္၊ ႏိုင္ငံရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာ အားလံုးသေဘာေပါက္ေအာင္ ေျပာျပျခင္းပဲ” ဟု ကိုယ္တိုင္မိန္႔ၾကားခဲ့ပါသည္။ (၁၃-၃-၄၄)။

တိုင္းျပည္၏ ဂုဏ္သိကၡာဟူသည္မွာ ျပည္သူတို႔၏ ဂုဏ္သိကၡာျဖစ္သည္၊ ျပည္သူတို႔၏ ဂုဏ္သိကၡာသည္ ၎ႏွင့္ ၎စစ္သားမ်ား၏ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ ခြဲျခား၍မရဟု ေအာင္ဆန္းက ယံုၾကည္ထားပါသည္။ သူလိုလားေသာ စံျပလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕ဆိုသည္မွာ စစ္မႈထမ္းတိုင္း၏ အျပဳအက်င့္တို႔သည္ ၁၈ ရာစု နန္းတြင္းစာဆိုေတာ္ လက္ဝဲသုႏၵရ (၁၇၂၃-၁၇၉၉) ေရးသားဖြဲ႔ဆိုထားေသာ နႏိၵေသနပ်ိဳ႕ပါ သေဘာတရားျဖင့္ ျပည့္ဝေနမည္ျဖစ္ေသာ တပ္ဖြဲ႕ပင္ျဖစ္ရေပမည္။

စစ္နည္းဗ်ဴဟာ၊ ဘယ္လိုသာလည္း
စြဲကိုင္လက္နက္၊ ဘယ္လိုထက္လည္း
ျပည္သူ႔ႏွလံုး၊ မသိမ္းႀကံဳးလွ်င္
ျပည္သူ႔ခြန္အား၊ မကိုးစားလွ်င္
ဓါးသြားလည္ေႂကြ၊ လွံလည္းေခြအံ့။
(လက္ဝဲသုႏၵရ၊ နႏိၵေသနပ်ိဳ႕မွ)

လြတ္လပ္ေရးလႈပ္ရွာမႈ အျမင့္မားဆံုးအဆင့္သို႔ ေရာက္ရွိလာသည္ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ျပည္သူ႔စိတ္ႏွလံုးကို သိမ္းႀကံဳး၍၊ ျပည္သူ႔အင္အားကို ကိုးစားေၾကာင္း ပို၍ သိသာထင္ရွားလာပါသည္။

“လူတဦးတေယာက္သည္ မည္မွ်ေလာက္ စြမ္းပကားရွိေစကာမူ လူထု၏ အားေပးရိုင္းပင္းမႈမရွိဘဲလ်က္ ရာဇဝင္တြင္ေလာက္ေသာ လုပ္ငန္းမ်ိဳးကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္” ဟု ယံုၾကည္သည့္အေလ်ာက္ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈတြင္ ျပည္သူတို႔ကို ၎ေနာက္မွ ၿမဲၿမံစြာ ႀကံ့ႀကံ့ခိုင္ခိုင္ ရပ္တည္ၾကပါရန္ ပန္ၾကားခဲ့ပါသည္။ မဟုတ္မမွန္ေသာ ကတိမ်ားေပး၍၎၊ ေျမွာက္ပင့္ေျပာဆို၍၎၊ ေထာက္ခံမႈရယူေသာနည္းကို ၎က မသံုးပါ။

စစ္ေၾကာင့္ အႀကီးအက်ယ္ပ်က္စီးေနရသည့္ ေျမေပၚတြင္ လြတ္လပ္ေသာ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ တိုင္းႏိုင္ငံကို တညီတၫႊတ္တည္း ဝိုင္းဝန္းတည္ေထာင္ရန္ ၎ႏွင့္ ျပည္သူလူထုအၾကား အျပန္အလွန္ယံုၾကည္မႈႏွင့္ ရိုေသေလးစားမႈတို႔၏ တခုတည္းေသာအေျခခံမွာ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ပြင့္လင္းမႈပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ယူဆပါသည္။ ႏိုင္ငံေရးတြင္ လိမ္လည္လွည့္ျဖားမႈ၊ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲမႈတို႔ကို ဦးစားေပး က်င့္သံုးေနျခင္းသည္ ျပည္သူလူထုကို ေစာ္ကားရာေရာက္သည့္အျပင္ မိမိ၏ သိကၡာသမာဓိကိုလည္း ေဖာက္ဖ်က္ရာေရာက္ပါသည္။ ျပည္သူျပည္သားအမ်ားစုသည္ အသိတရားျဖင့္ အမွားထက္အမွန္ကိုသာ တန္ဖိုးထားၿပီး အမွားအမွန္ ေဝဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္စြမ္ရွိသည္ဟု ယူဆ၍ ေအာင္ဆန္းက လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။

ယင္းယူဆခ်က္သည္ မွားယြင္းျခင္းမရွိပါ။ ၎၏ ႀကိဳးပမ္းမႈမ်ားကို ျပည္သူလူထုက အျပည့္အဝ နားလည္သေဘာေပါက္ၾကၿပီး စည္းလံုးညီညာစြာ ေထာက္ခံအားေပး၍ တံု႔ျပန္သျဖင့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ၌ က်င္းပေသာ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရး (ဖဆပလ) အဖြဲ႔မွ ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္သူအမ်ားစု အႏိုင္ရခဲ့ပါသည္။ ေအာင္ဆန္းသည္ အစိုးရအာဏာ၏ အဆင္အယင္၊ အေဆာင္အေယာင္မ်ားကို ဂရုစိုက္လွသူမဟုတ္ေသာ္လည္း ျပည္သူတို႔က ေရြးခ်ယ္ထားေသာ ေခါင္းေဆာင္ဆိုသည့္ဂုဏ္ကိုမူ ရိုးသားစြာျမတ္ႏိုးသူပင္ျဖစ္ပါသည္။ ေခါင္းေဆာင္မႈတာဝန္မ်ားကို ေအာင္ဆန္း ေလးေလးနက္နက္ ခံယူထားပါသည္။ ေခါင္းေဆာင္ဟူသည္မွာ ေသရမည္ သို႔မဟုတ္ ကဲ့ရဲ႕႐ႈတ္ခ်မည္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမရွိဘဲ မိမိမွန္သည္ဟု ယူဆေသာကိစၥကို သတၱိရွိရွိျဖင့္ လုပ္ကိုင္ရဲသျဖင့္ လူထုက ယံုၾကည္စြာ ေပးအပ္ထားေသာ အရာျဖစ္သည္ဟု ေအာင္ဆန္းက ျမင္ပါသည္။

တိုင္းျပည္အေပၚတြင္ထားရွိရမည့္ ၎၏ တာဝန္ဝတၱရားမ်ား ပ်က္ကြက္ပါက ေပးထားေသာ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ျပည္သူက ျပန္လည္သိမ္းယူရမည္ဟုလည္း လက္ခံပါသည္။ ၎ႏွင့္ ၎၏ အစိုးရအဖြဲ႕ကို တိုင္းျပည္က ရိုေသေလးစားျခင္းမရွိေတာ့ေသာအခါတြင္ ၎တို႔ ရာထူးမွ ႏႈတ္ထြက္မည္ဟု ေအာင္ဆန္းက ေျပာေသာအခါ အေျပာသက္သက္မဟုတ္ဘဲ ဖ်က္မည္မဟုတ္ေသာ ကတိကို ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု ျပည္သူတို႔က သိရွိၾကပါသည္။

အင္အားဆိုသည္မွာ တရားမွ်တမွန္ကန္ေသာ ဦးတည္ခ်က္အတြက္ အသံုးျပဳမွသာလွ်င္ တန္ဖိုးရွိသည္ဟု ယံုၾကည္ေသာ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ စစ္သည္တဦးအဖို႔ ဂုဏ္သိကၡာမရွိဘဲ အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းသည္ ႏွစ္လိုဖြယ္ရာမဟုတ္ပါ။ ျပည္သူ႔လူစြမ္းေကာင္းဟူသည္ ျပည္သူ၏ ေမွ်ာ္မွန္းေတာင့္တခ်က္ကို ကိုယ္စားျပဳပါသည္။

လက္ေတြ႔ဘဝရွိ ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာမူ ျပည္သူတို႔၏ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ားအား အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးႏိုင္မည့္ အတိုင္းအတာကိုသာ ေရာင္ျပန္ဟပ္ေနၾကပါသည္။ ႀကံဳခဲလွေသာ သမိုင္းအခ်ိန္အခါမ်ားတြင္ ေမွ်ာ္မွန္းေတာင့္တခ်က္ႏွင့္ တကယ့္လက္ေတြ႕ဘဝတို႔ တထပ္တည္း တိုက္ဆိုင္သြားေသာအခါ၌ ျပည္သူလူထုသည္ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ အင္တိုက္အားတိုက္ အစြမ္းကုန္လုပ္ေဆာင္ၾကၿပီး အခ်င္းခ်င္း ညီၫႊတ္ၾကပါသည္။ ယင္းအခ်ိန္အခါကို သတိရေနျခင္းျဖင့္ သိကၡာမဲ့၍ ေအာင္ျမင္မႈေျခာက္ခမ္းေသာ ကာလမ်ားတြင္ အားေမြး၊ ဂုဏ္ယူႏိုင္ပါသည္။ ေအာင္ဆန္းေခါင္းေဆာင္ေသာ တိုေတာင္းလွသည့္ ကာလအတြင္း၌ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားတို႔သည္ ၎တို႔ကိုယ္၎တို႔ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ယံုၾကည္အားကိုးခြင့္ရၾကသူမ်ားတြင္ရွိေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား၊ လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္ေသာ အင္အားမ်ားျဖင့္ ျပည့္ၿဖိဳးေနၾကပါသည္။ ၎တို႔၏ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ၎တို႔ကို စည္းကမ္းႏွင့္ လံု႔လဝိရိယမရွိဟူ၍ သူ႔ဝသီအတိုင္း တံုးတံုးတိတိ ျပစ္တင္ႀကိမ္းေမာင္း ဆူပူသည့္အခါ၌ပင္ ၎တို႔သည္ စိတ္ပ်က္ျခင္းမရွိၾကဘဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ မိမိ၏ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားကို မိမိကိုယ္တိုင္ ျပင္ဆင္ရန္ ဆႏၵရွိသကဲ့သို႔ ၎တို႔ကိုလည္း ၎တို႔၏ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားကို ျပင္ေစလိုသည္ဟု အေသအခ်ာသိရွိထားၾကသျဖင့္ ပို၍ပင္ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ ေပါက္လာၾကပါသည္။

“ဘဝဟူသည္မွာ အမွန္တရားႏွင့္ အျပစ္ကင္းစင္မႈကို ရွာေဖြေသာ မြန္ျမတ္သည့္ ခရီးစဥ္” ဟု ေအာင္ဆန္းက ယူဆထားပါသည္။ ဤသို႔ ရွာပံုေတာ္ဖြင့္ရာတြင္ သူႏွင့္အတူ တိုင္ျပည္ကိုပါ သယ္ေဆာင္သြားရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ပါသည္။ လက္ေတြ႕မက်ေလာက္ေအာင္ ျမင့္မားသည္ဟု ဆိုရေလာက္ေသာ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာ၌ အံ့ဩဖြယ္ရာေအာင္ျမင္မႈမ်ားသည္ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ား၏ အရည္အခ်င္းကို၎၊ ေျပာသည့္အတိုင္းလုပ္၍ သိကၡာသမာဓိႏွင့္ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈသည္ လက္ေတြ႕ႏိုင္ငံေရး၏ ထိေရာက္ေသာ အေျခခံျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းျပသခဲ့ေသာ ေအာင္ဆန္း၏ စြမ္းရည္ကို၎ ဂုဏ္ျပဳရာေရာက္ပါသည္။

ေအာင္ဆန္းသည္ စစ္သည္ေတာ္တဦးျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ တိုက္ခိုက္ရမည္ဆိုလွ်င္ အေသအခ်ာတိုက္သူျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ တိုက္ပြဲၿပီးေသာအခါတြင္ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမရွိဘဲ လက္နက္ကို ေဘးဖယ္ကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းကို လိုက္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါသည္။ ၎၏ လက္ထဲသို႔ ႏိုင္ငံေရးအာဏာ ေရာက္ရွိလာေသာအခါတြင္လည္း “က်ဳပ္က ေမတၱာႏွင့္ သစၥာကို ေရွ႕ထားၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္မယ္” ဟု ဟန္မလုပ္ဘဲ ရိုးသားစြာေျပာႏိုင္သူပင္ျဖစ္ပါသည္။ ၎အား ေထာက္ခံသူမ်ားက ၎သည္ မိမိတို႔၏ အသက္၊ မိမိတို႔၏ ခ်မ္းသာမႈႏွင့္ မိမိတို႔၏ ယံုၾကည္မႈတို႔ကို မဆင္မျခင္ အက်ိဳးမဲ့ေအာင္ လုပ္မည္မဟုတ္ဟု စိတ္ခ်ႏိုင္ၾကပါသည္။

သူ၏ စကားအတိုင္း ဆိုရလွ်င္ ေအာင္ဆန္းသည္ တိုင္းျပည္ကို “အရမ္းမဲ့ ေျဗာင္းဆန္ေအာင္” လုပ္မည့္ “ႏိုင္ငံေရး စတန္႔မင္းသား” မဟုတ္ပါ။ ျပည္သူလူထုက ၎၏ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ယံုၾကည္မည္ဆိုပါက တႏွစ္အတြင္း လြတ္လပ္ေရးကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာရယူမည္ဟု ရဲရဲႀကီး အာမခံခဲ့ပါသည္။ “က်ဳပ္ဟာ က်ဳပ္ကတိကို မဖ်က္ခဲ့ဘူးဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ သိတယ္မဟုတ္လား”။ ဤစကားကို ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇႏၷဝါရီ (၄) ရက္ေန႔တြင္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံအား လြတ္လပ္ေသာ သမတႏိုင္ငံဟု မေၾကညာမီ (၁၁) လတိတိအလိုက ေျပာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ေရးရေသာအခါတြင္ ေအာင္ဆန္း ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္ပါသည္။ သူတပါးအား ဆင္ျခင္တံုတရားကို လက္ခံ၍ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္း အစစ္အမွန္ကို တံု႕ျပန္တတ္ေသာ အသိဥာဏ္ရွိသည္ဟု ယူဆသည့္ အေျခခံသေဘာထားရွိသူ ေအာင္ဆန္းသည္ အာဏာရရွိေရးကို ကိုယ္က်င့္တရားထက္ပို၍ ဂရုျပဳၾကေသာ ႏိုင္ငံေရးၿပိဳင္ဖက္တို႔၏ သစၥာတရားကင္းမဲ့ျခင္း၏ ဒဏ္ကို ခံသြားရပါသည္။ ျမန္မာျပည္အတြက္ ၎ထားရွိေသာ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာတြင္ ဂရုတစိုက္စဥ္းစားေတြးေခၚ အႀကံဥာဏ္မ်ားထုတ္သကဲ့သို႔ ၎၏ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာလံုၿခံဳမႈအတြက္ ဂရုတစိုက္ရွိခဲ့ပါက ေအာင္ဆန္းသည္ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခံရမည္မဟုတ္ဟု ေျပာသူမ်ားရွိၾကပါသည္။

သို႔ေသာ္ သူသာ ထိုကဲ့သို႔ ကိုယ္က်ိဳးငဲ့သူျဖစ္ခဲ့ပါက “ေခါင္းေဆာင္သည္ ႏိုင္ငံ၏အင္အားျဖစ္သည္” ဟူေသာထံုးကို အသက္သြင္းေပးလိုက္ေသာ ဗိုလ္တကာ့ဗိုလ္ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားမ်ားက ‘ငါတို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္’ ဟု သတ္မွတ္ထားေသာ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။ ။

Source: http://www.ex-absdf.net/2011/12/freedom-from-fear-13.html

26 Dec 2012

က်ေနာ္ တမ္းတ မိေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ အမွတ္တရမ်ား ''

က်ေနာ္တုိ႔ ဗမာနဳိင္ငံ၏ ေသြးစြန္းခဲ့သည့္ သမုိင္း၀င္ ေန႔ရက္ၾကီးျဖစ္ေသာ ( ၆၅ )ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔သုိ႔။ ။

အာဏာကုိ ယစ္မူးတက္မက္ေသာ၊ အာဏာသည္ ေသနတ္ေျပာင္း၀တြင္ ရွိသည္ဟု ယုံၾကည္ေသာ မသမာသူ အာဏာရူးတုိ႔ေၾကာင့္ တန္ဖုိးအနဂၢ ၾကီးမားလြန္းလွေသာ တုိင္းျပည္လူထုေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္အေပါင္းပါတုိ႔ကုိ ဆုံးရႈံးခဲ့ရသည္၊။

ထုိ အေၾကာင္းရင္းခံမ်ားေၾကာင့္ ယေန႔ ဗမာနဳိင္ငံသည္ ဆင္းရဲတြင္းနက္ေသာ ၊ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ႔မ်ားျဖင္ ့ျပည့္ေနေသာ တုိင္းျပည္အျဖစ္ ကမၻာ႔ နဳိင္ငံမ်ားအလယ္တြင္ မ်က္ႏွာငယ္စြာျဖင့္ ယေန႔တုိင္ေအာင္ ရပ္တည္ေနလွ်က္ရွိေနေလေတာ့သည္။

ဤသုိ႔ ဇူလုိင္လ ေရာက္ေလတုိင္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ကုိ အထူးေအာက္ ေမ့မိ၏.။တမ္းတ၏..။ ယေန႔လုိ ဗမာနဳိင္ငံအာဏာရွင္အက်င့္ပ်က္စစ္အစုိးရ ေခတ္တြင္ ..ပုိ၍ပင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ကုိ တမ္းတမိ၏..။ေအာက္ေမ့မိ၏..။ထုိ႔ေၾကာင့္ က်ေနာ္ဖတ္ဖူးေသာ မွတ္ဖူးခဲ့ေသာ စာအုပ္မ်ားမွ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ သူမ်ားႏွင့္မတူ ထူးေသာ အမူအက်င့္ေလးမ်ားအား " ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ၏ အမွတ္တရ မ်ား ” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အလြမ္းေျပ အျဖစ္ တင္ျပလုိက္ပါတယ္။ ။

”ေအာင္ဆန္းဦး+ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တုိ႔ အေဖ...”

၁၉၄၆.ခု စက္တင္ဘာလ၊ ၂၉ ရက္ေန႔ ျဖစ္ေလသည္။၊ ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ့့့႕၏ ေကာင္းကင္သည္ မုိးရိပ္တိမ္လိ္ပ္မ်ား ကင္းစင္လွ်က္ ၾကည္လင္ေတာက္ပေနေလသည္၊။ ဗဟန္းလမ္းအတုိင္း တိရစာၦန္ရုံေဘးမွ အလံျပဘုရားလမ္း အတုိင္း..တအားေျပးေနေသာ ဂ်စ္ကားတစ္စင္း၏ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ကာကီစိမ္းေရာင္ စစ္ယူနီေဖါင္း ဖုိသီဖတ္သီ၀တ္လွ်က္၊ ေခါင္းတုံးဆံေတာက္ႏွင့္ လူရြယ္တေယာက္၊ေဘးတြင္ မ်က္လုံးမ်က္ဖန္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ လုံးၾကီးေပါက္လွ မိန္းမတေယာက္တုိ႔ကုိ ျမင္ရသည္၊။ ထုိစစ္ယူနီေဖါင္း၀တ္လူရြယ္သည္ တျခားသူေတာ့ မဟုတ္၊ ။ဖဆပလအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဥကၠဌ၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္တပ္ဖြဲ႔ ေသနာပတိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းျဖစ္ေပသည္ ။

ယမန္ေန႔ကပင္ ဘုရင္ခံ၏ အမႈေဆာင္၀န္ၾကီးအျဖစ္ ေရာက္ရွိသြားလွ်က္ ပူပူေႏြးေႏြး ကာကြယ္ေရး၀န္ၾကီးႏွင့္နဳိင္ငံျခားေရး၀န္ၾကီး ဦးေအာင္ဆန္းအျဖစ္ သူ၏ခ်စ္ဇနီး ေဒၚခင္ၾကည္ႏွင့္အတူ ျမဳိ႔႕ထဲဖက္သုိ႔ ထြက္လာ ျခင္းျဖစ္ေလသည္၊။

တလမ္းလုံး စကားတခြန္းမွ မေျပာဘဲ ၊ ေငးလာခဲ့ေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ အလံျပဘုရားလမ္း (ေအာ္တုိကား) တုိက္ေရွ့သုိ႔ ေရာက္လာေသာအခါ ကၽြႏု္ပ္အား လွမ္း၍ အဂၤလိပ္လို ေျပာလုိက္ေလသည္။
( I am not happy in office ) ”အစုိးရထဲ၀င္ျပီး ရာထူးယူရတာ.. ငါေတာ့ မေပ်ာ္ဘူးကြာ။”
”ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ...”
ေဒၚခင္ၾကည္က ဘာမွ မေျပာ..။ က်ေနာ္က လွမ္းေမးလုိက္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္၊။
”ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိဘူး၊ ငါတုိ႔နဳိင္ငံေရး လုပ္လာတာ ျဗဳန္းကနဲ ..ဒီလုိအစုိးရအဖြဲ႔ထဲ ေရာက္လိမ့္မယ္လုိ႔ တခါမွ စိတ္မကူးခဲ့ဘူး။ ၊ခုေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အစုိးရအဖြဲ႔၀င္ ရာထူးယူလုိက္ ရေတာ့ ငါ့စိတ္ထဲမွာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိရ ၊ ေပ်ာ္ကုိ မေပ်ာ္ပါဘူးကြာ"..
က်ေနာ္လည္း ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ပဲ ကားကုိသာ ဆက္ေမာင္းေနေတာ့သည္၊

အမွန္မွာ ဘာေၾကာင့္ မေပ်ာ္သလဲ ...ဟူေသာ ေမးခြန္းကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ သူ႔ေဘးတြင္ ထုိင္လွ်က္ရွိေသာ ေဒၚခင္ၾကည္သည္လည္း.. ၄င္းအေျဖကုိ စိတ္တြင္းမွ လႈိက္လွဲစြာ သိၾကသည္။ ထုတ္ေဖၚ မေျပာၾက၍သာ။

၁၉၄၆ခုႏွစ္..စက္တင္ဘာလ၊ ၂၂ ရက္ေန႔ တနဂၤေႏြေန႔ကုိ အမွတ္၂၅ ၊ တာ၀ါလိန္းရွိ အိမ္သူအိမ္သားေတြ စိတ္ထဲမွာ ထာ၀စဥ္ သတိရေနၾကေပလိမ့္မည္၊။ ဖ.ဆ.ပ.လ.အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဥကၠဌ ဗုိ္လ္ခ်ဳပ္ေအာင္္ဆန္း၏ ခ်စ္ဇနီး ေဒၚခင္ၾကည္တြင္ စတုတၱေျမာက္ ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာ သမီးရတနာေလး တစ္ဦး မီးရႈးဖြားျမင္ေလေသာေၾကာင့္တည္း၊။

ဖ.ဆ.ပ.လ ေခါင္းေဆာင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ၄င္း ေတာ္သလင္းလဆုပ္( ၁၂ ) ရက္ တနဂၤေႏြေန႔က သူ႔တြင္ သမီးရတနာတဦး တုိးျပန္ျပီ ဟူေသာ မဂၤလာသတင္းေကာင္းကုိ ၾကားရေသာအခါ မည္မွ် ၀မ္းေျမာက္ပီတိျဖစ္ရွာေလမည္နည္း။၊

သူ႔ ၏ အၾကီးဆုံး ကေလးႏွစ္ေယာက္မွာ ေယာက်ၤားေလးခ်ည္း ျဖစ္ၾကလွ်က္ ၊ တတိယကေလး မွာ မိန္းကေလးျဖစ္သည္။ ေျပးလႊားေဆာ့ကစားတတ္သည့္ အရြယ္ျဖစ္ေသာ သားႏွစ္ေယာက္ကုိ ၾကည့္ရင္း တခါတခါ မ်က္စိေနာက္ေသာဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ သူ၏ သမီးကေလးအေပၚ အခ်စ္ေတြ ပုိမိေလသည္၊

ယခုတဖန္ သမီးရတနာတဦး ထြန္းကားျပန္ျပီ။ မ်ားမၾကာမွီသူက ရုံးကပင္ပန္းျပီး ျပန္လာတုိင္း ေလွခါးထိပ္ ေမာ္ေတာ္ကားဆုိက္ရာသုိ႔ " ေဖေဖ ျပန္လာျပီ " ဟုဆုိကာ ၊ ဘ၀င္ေအးစရာ အျပဳံးကေလးမ်ားျဖင့္ ဆီးၾကဳိတတ္ေသာ သမီးကေလးႏွင့္အတူ၊ အေဖၚရမည့္ သမီးေထြး ကေလးကုိ စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္ရင္း ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္( ၀ါ )ေအာင္ဆန္းဦးတုိ႔အေဖ၊ေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔အေဖ၊ ဦးေအာင္ဆန္း၏စိတ္တြင္ ႏွစ္သိမ့္ၾကည္ႏူးသြားေလသည္။

သုိ႔ေသာ္..ကံၾကမၼာက သူ၏ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အေဆာက္အအုံကုိ တဟုန္ထုိး မုန္တုိင္းဆင္၍ ၊ ေခ်မႈန္းဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ေလသည္။ 


စက္တင္ဘာလ ၂၆ ရက္ေန႔( ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ ၀န္ၾကီးအျဖစ္ က်မ္းက်ိန္ေသာေန႔ ) တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏သမီးေထြးကေလးသည္ သူ႔ဖခင္၏ဂုဏ္ရွိန္သမၻာကုိ လူ႔ျပည္တြင္ ၅ ရက္မွ် ခံစားကာ အနိစၥေရာက္သြား ရွာေလေတာ့သတည္း။

ထုိ သတင္းကုိ ၾကားၾကားခ်င္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္တေယာက္ တခ်က္မွ် ငုိင္သြားကာ ...... ”အင္း ...အိမ္ေထာင္က်တဲ့ ၅ ႏွစ္ရာသီအတြင္း ကေလးေလးေယာက္ရလုိ႔ မ်ားလွတယ္ဆုိျပီး စိတ္ေတာ့ ညစ္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရျပီးမွေတာ့.ကေလးကုိ မေသေစခ်င္ဘူး ...သိပ္ႏွေျမာတာပဲဗ်ာ" ဟု ညည္းရွာေလသည္။

နဳိင္ငံေရးကိစၥ အ၀၀ေတြေၾကာင့္ အလြန္အလုပ္မ်ားလွ်က္ ရွိေသာ သူ၏ခႏၶာကုိယ္အတြင္းရွိ ႏွလုံးသားထဲမွ ဖခင္တုိ႔၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအဟုန္လည္း ေပါက္ကြဲထြက္လာေလသည္။

ၾကည့္စမ္းပါဦး..... တနဂၤေႏြေန႔ကပဲ သမီးရတနာရခဲ့ျပီး ၾကာသပေတးေန႔က်ေသာအခါ အစုိးရအဖြဲ႔ထဲ၀င္ျပီး ၀န္ၾကီးအျဖစ္ က်မ္းက်ိန္ခဲ့သည္။ ၄င္းၾကာသပေတး ေန႔မွာပင္ ခ်စ္သမီးေလးဆုံးရျပန္သည့္ ကံၾကမၼာက သူ႔အား ေလွာင္ေျပာင္ကာ ပ်က္ရယ္ျပဳျခင္းပင္ မဟုတ္ပါေလာ။

အစုိးရအဖြဲ႔၀င္ ၀န္ၾကီးရာထူးက .. ဘယ္လုိပင္ ေမာ္ေတာ္ကား၊ေရဒီယုိ၊တယ္လီဖုန္းအစရွိသည္႔ အေဆာင္အေယာင္ေတြမ်ားမ်ား.. အဖုိးမျဖတ္နဳိင္သည့္ ရတနာ (သမီးေထြးကေလး )ဆုံးရႈံးရသည့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ခမ်ာမွာ အဘယ္မွာလွ်င္ေပ်ာ္နဳိင္ရွာမည္နည္း၊

ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ " အစုိးရအဖြဲ႔ထဲ ၀င္ျပီး ရာထူးယူရတာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ၊ ငါေတာ့မေပ်ာ္ဘူးကြာ " ဟုေျပာေသာ အေၾကာင္းသည္အထက္ ေဖၚျပပါ အေရးပါေသာအေၾကာင္းအခ်က္တခ်က္ျဖစ္ရမည္ဟု ကၽြႏု္ပ္တထစ္ခ်ထင္လုိက္မိသည္။ ဖဆပလ အလုပ္အမႈေဆာင္အစည္းအေ၀း၊ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီ အစည္းအေ၀းမ်ားက်င္းပစဥ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အားအမွတ္တမဲ႔ေခ်ာင္းၾကည့္ဖူးသူတုိ႔သည္ သူ၏စိတ္အားထက္သန္စြာ ေဆြးေႏြးေနေသာျပသာနာအေၾကာင္းအရာအေပၚအာရုံစူးစုိက္ေနပုံ ( Power of Concentration ) ကုိ သတိမျပဳဘဲမေနနဳိင္ၾကေခ်။

အစည္းအေ၀းမ်ားဆက္၍ ေနသေလာက္ ဆုိင္ရာျပႆနာေတြမွာ တျခားစီျဖစ္ေနသည္ကုိ တခ်ိန္လုံး အာရုံစူးစုိက္လွ်က္၊တခုျပီးတခု ျပႆနာေတြကုိ ေအာင္ ျမင္စြာေျဖရွင္းသြားနုဳိင္ခဲ့ျခင္းမွာခ်ီးမြန္းအံ့ၾသဘြယ္ရာပင္တည္း။

” ဗုိလ္ခ်ဳပ္ အဲသလုိ အစည္းအေ၀းေတြ တခုျပီး တခုတက္ျပီး၊ စိတ္အာရုံ ( Concentrate ) စူးစုိက္နဳိင္တာ ေတာ္သကြာ ။ ငါေတာ့ တခါတေလ အစည္းအေ၀းလုပ္ေနရင္း စိတ္က တျခားကုိ လြင့္သြားတတ္ လြန္းအားၾကီးလုိ႔ မနည္း ကုိ အားခဲျပီး အစည္းအေ၀းထဲ စိတ္ေရာက္ေအာင္ ၾကဳိးစားရတယ္ ” ဟု အစုိးရအဖြဲ႔ထဲ၀င္ခါက ကုိၾကီးႏု က က်ေနာ့္အား ေျပာဖူးေလသည္။

၁၉၄၅ခုႏွစ္ စစ္ၾကီးျပီးေသာအခါ သမယတြင္၊ ေတာ္လွန္ေရး မ်ဳိးခ်စ္ဗမာ့တပ္မေတာ္ၾကီး၏ ေသနာပတိၾကီး ဂ်င္နရယ္ေအာင္ဆန္းဆုိသူအား နဳိင္ငံျခား သတင္းစာဆရာမ်ား၊ သတင္းေထာက္မ်ားသည္ အထူးစိတ္၀င္စားလွ်က္ရွိရာ၊ မၾကာခဏ တာ၀ါလိန္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္အိမ္သုိ႔ လာေရာက္ေတြ႔ဆုံစကား ေျပာရင္း ၊ မဟာမိတ္ စစ္ဖက္အရာရွိၾကီးမ်ားရပ္ကြက္တြင္ ထင္ရွားလွေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိ စုံစမ္းအကဲခတ္ေလ့ရွိၾက၏။

”ခင္ဗ်ား...ေရွ့ကုိ စစ္တပ္ကုိ ဆက္လက္ဦးစီး ဦးမလား..?”သုိ႔မဟုတ္ ”နုိင္ငံေရးကုိပဲ တရွိန္ထဲ လုပ္သြားမလား ..? ” ဟူေသာ ေမးခြန္းကုိ ခဏခဏ ေမးတတ္ၾကသည္။

”က်ဳပ္ေတာ့ ...အခု စစ္လည္းျပီးျပီမုိ႔ စစ္တပ္ကုိ ဆက္လက ္ဦးစီးေရွ့ေဆာင္ မလုပ္ေတာ့ပါဘူး၊ က်ဳပ္ကုိယ္စား အခု ဒုတိယ စစ္ေသနာပတိ ဗုိလ္လက်ၤာကပဲ ဦးစီးပါလိမ့္မယ္၊ က်ဳပ္အဖုိ႔ေတာ့ နဳိင္ငံေရးကုိ ထိထိေရာက္ေရာက္ ၀င္လုပ္လုိက္ဦးမယ္၊ ဒါလည္း ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရး ရတဲ့အထိပဲ။
လြပ္လပ္ေရးရျပီးရင္ နဳိင္ငံေရးက ထြက္ျပီး.. ေအးေအးေဆးေဆး စာအုပ္ကေလး ဘာေလး ေရးမယ္ ၾကံတာပဲဗ်ာ ...။ က်ဳပ္ရဲ့ အိမ္ေထာင္( Family ) အတြက္ ဂရုစုိက္ျပီး စီစဥ္စရာေတြ အမ်ားၾကီးရွိေသးတယ္။ ”
”ကေလးေတြ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေရး၊ပညာသင္ၾကားေရးကိစၥေတြလည္းက်ဳပ္ကုိယ္တုိင္ ၾကီးၾကပ္စီမံခ်င္ေသးတယ္။ ”  ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ၏ အေျဖက ဤသုိ႔ခ်ည္း သာတည္း ။

တခါတရံ ကေလးေတြ ေဆာ့ကစားရင္း လုၾကငုိၾက လုပ္ေသာအခါ ၊ သားႏွစ္ေယာက္အား တခါတေလ စိတ္မရွည္ေသာ ေဒၚခင္ၾကည္က မိခင္တုိ႔ သဘာ၀ .. " တယ္ဆုိးတဲ့ ေကာင္ေလးေတြပဲ " ဟု ညည္းမိရာ၊ ကုတင္ေပၚ လွဲေနရင္း စာဖတ္ေနေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ... ”ငါ့ကေလးေတြ ..ဆုိးခ်င္ ဆုိးပါေစကြာ ...၊ အေရးၾကီးတာက ကေလးဆုိတာ ( Character ) =စိတ္ဓါတ္ေကာင္းဖုိ႔ရယ္...။( Love Truth ) =တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္ျခင္း လုိလားတဲ့စိတ္ ရွိဖုိ႔ရယ္၊။ ဒါပဲ အေရးၾကီးတယ္ ..” ဟု သူ႔ကုိယ္ႏွင့္လည္း ႏႈိင္းလွ်က္ သူ႔၏ စိတ္ထဲတြင္ ထင္ျမင္မိေသာ ( Idea ) စံျပ ေယာက်ၤားေကာင္းကုိ ေမွ်ာ္မွန္းရင္း ေျပာလုိက္ေလသည္။

ဟုတ္ပါသည္၊။ သူ၏သားမ်ားကုိ တည္ၾကည္ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္ဓါတ္ေကာင္းႏွင့္ တုိင္းျပည္သားေကာင္းရတနာမ်ား ျဖစ္ေစခ်င္သည့္ ေစတနာေတြ...ေမတၱာေတြ ...ဗုိလ္ခ်ဳပ္တြင္ အျခားအျခားေသာ ဖခင္နည္းတူ ရွိခဲ့ေလသည္။ သားႏွစ္ေယာက္အနက္ ..အၾကီး (ေအာင္ဆန္းဦး ) မွာ ေသးေသးသြယ္သြယ္ အသားအနည္းငယ္ ညဳိ၏ ..။ မွတ္ဥာဏ္ေကာင္း၏...။ လူၾကီးမ်ားကဲ့သုိ႔ အရြယ္ႏွင့္မလုိက္ေအာင္ စကားၾကီး စကားက်ယ္ေတြလည္း ေျပာတတ္၏...။

သားအငယ္ ( ေအာင္ဆန္းလင္း ) မွာမူ ကုိယ္လုံးကုိယ္ေပါက္ ထြားထြားၾကဳိင္းၾကဳိင္းႏွင့္ အသားအေရျဖဴေဖြးျပီး၊ရယ္စရာေမာစရာ အလြန္လုပ္တတ္ ေျပာတတ္၏၊။ ရဲေဘာ္ေတြက သူ႔ကုိ တခါတခါ ( ကုိလင္း ဘတ္ဖလုိး- ကၽြဲၾကီး) ဟုခ်စ္စႏုိးေခၚတတ္၏ ..။ သူ၏ ၀ုိင္းစက္ျပဴးက်ယ္ေသာ မ်က္လုံးၾကီးမ်ားမွာ မိခင္ထံမွ ရရွိေသာ အလွမ်ားတည္း။

တညေနတြင္ မိသားစု စုံညီစြာရွိစဥ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ သူ၏ကေလးမ်ားကုိ ၾကည့္ရင္း ပီတိျဖစ္ရာမွ သူ႔စိတ္ထဲမွ ထင္ျမင္ေ၀ဖန္ခ်က္မ်ားကုိ ထုတ္ေျပာေလသည္။


”အၾကီးေကာင္ ငဦး.. ကေတာ့ ( Very Serious ) ..အရြယ္ႏွင့္မလုိက္ေအာင္ တည္တာရယ္..မွတ္ဥာဏ္ေကာင္းတာရယ္ကုိ ေထာက္ေတာ့ သူ႔အေဖလုိ လာမယ္ထင္တာပဲ၊ အငယ္ ..ငလင္းၾကီးကေတာ့ သူ႔ၾကည့္ရတာ ရူးေပါေပါၾကီးပဲ၊ ေပါ့ေပါ့စား ေပါ့ေပါ့ေနရင္း..ၾကီးလာမယ့္ အေကာင္ၾကီးပဲကြ..။ ၾကီးလာရင္ ေတ မ်ား ေတ ဦးမလား မသိဘူး။ ဘာပဲေျပာေျပာ ..ငါ့သမီးေလး (ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ) ကေတာ့ အားလုံးထဲမွာ အလိမၼာဆုံး..ခ်စ္စရာအေကာင္းဆုံးျဖစ္မွာပဲ..” 
 ဟု မွတ္ခ်က္ေပးေလသည္။

” အဆင္းရဲဆုံး နဳိင္ငံေရးသမား သခင္ေအာင္ဆန္း ”

ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀ကပင္ သူပုန္စိတ္ထားရွိျပီး အၾကံၾကီးသူ ျဖစ္သည္။ ငါ့ျမင္းငါစုိင္း စစ္ကုိင္းေရာက္ေရာက္ ..ဟူေသာ လူစားမ်ဳိးျဖစ္သည္၊။ လူရုိင္းစိတ္ ထားရွိျပီး ၊လူယဥ္ေက်းမ်ားႏွင့္ အသားမက်ခဲ့။ မ်က္ႏွာလုိ မ်က္ႏွာရ ႏွင့္ အထက္လူၾကီးမ်ားအား တုိင္ေတာ ဂုန္းေခ်ာတတ္သူမ်ားကုိ ရြံရွာစက္ဆုပ္သူျဖစ္သည္၊


ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ လမ္းသြားလွ်င္ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ဂရုျပဳေလ့ မရွိသည္မွာ သူ႔အက်င့္တခု ျဖစ္သည္၊။ သူကား အစဥ္းစားၾကီးသူ ျဖစ္သည္။ သူ၏စဥ္းစားျခင္း အလုပ္မွ တပါး အျခားမည္သည့္ကုိမွ် ဂရုမစုိက္တတ္၊
ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ အျခားသူမ်ားကဲ့သုိ႔ ေန႔တြင္ အလုပ္လုပ္ေလ့မရွိ၊ ညမွသာ တညလုံး စားပြဲတြင္ထုိင္ကာ အလုပ္လုပ္ေလ့ရွိသူျဖစ္သည္၊ ။ အေရးၾကီးလွ်င္ တညလုံးမအိပ္ဘဲ၊ အလုပ္လုပ္တတ္သည္၊ စိတ္လည္းအလြန္ျမန္သူျဖစ္သည္။ 


တုိ႔ဗမာအစည္းအရုံးတြင္ အဆင္းရဲ အခံနဳိင္္ဆုံး နဳိင္ငံေရးသမားကုိ ျပပါဆုိလွ်င္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပရမွာ ျဖစ္သည္၊ စားရမဲ့၊ ေသာက္ရမဲ့၊ ၀တ္ရမဲ့ျဖစ္ေနေစကာမူ ၊ သူ႔အား လစဥ္ေငြေၾကး လုိသေလာက္ေထာက္ပံ့နဳိင္ေသာ သူ႔မိခင္ၾကီးကုိ ဒုကၡ မေပးခဲ့ေပ။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ ”အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႔အား လက္နက္ကုိင္ျပီး မေတာ္လွန္နုိင္လွ်င္ ဘယ္ေတာ့မွ မလြတ္လပ္နဳိင္ဘူး ...” ဟု ယုံၾကည္ခဲ့သူလည္း ျဖစ္သည္။

သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ ”စားလည္းနုိင္ငံေရး၊ အိပ္လည္းနဳိင္ငံေရး။ ၊ နဳိင္ငံေရးသာ အမိ၊ နဳိင္ငံေရးသာ အဖ၊ ”ဟု ခံယူျပီး အားလုံးကုိ လစ္လွ်ဳ ရႈခဲ့သူလည္း ျဖစ္သည္၊။ သူ႔တြင္ နဳိင္ငံေရး၀ိညာဥ္ကား ျပင္းထန္လွ၏ ၊ နဳိင္ငံေရးတခုတည္းသာ လုပ္ေသာ လူတဦး ျဖစ္သည္၊ သူသည္ ရုိင္း၏ ..ၾကမ္း၏ ..ေၾကာင္၏ ..။ ကိစၥမရွိ။ သူသည္ဧည့္ခန္းေဆာင္မွ ဂုဏ္သေရရွိ လူၾကီးလူေကာင္း မဟုတ္၊။ ”တခုတည္းေသာ ယုံၾကည္ခ်က္ႏွင့္ တခုတည္းကုိသာ လုပ္ေသာ နဳိင္ငံေရးသတၱ၀ါ ျဖစ္၏ ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကိစၥမရွိ ..” ဟု ဆရာၾကီးဒဂုန္တာရာက ေအာင္ဆန္း ..သုိ႔မဟုတ္..အရုိင္း ..ဟု ...သူ႕ ရုပ္ပုံလႊာတြင္ ေရးခဲ့၏။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ ခ်စ္စရာ အေကာင္းဆုံး အဂၤါတခုမွာ " လုံ႔လ ၀ီရိယ ဇြဲ " ရွိျခင္းျဖစ္သည္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ စကားမေျပာလွ်င္ လုံးလုံး မေျပာ၊ ။ ေျပာလွ်င္လည္း အိပ္ေနသူကုိပင္ႏႈိး ၍ ေျပာတတ္သည္။ စားစရာမရွိလွ်င္ အငတ္ခံျပီး၊ စားစရာရွိလွ်င္ အ၀စားတတ္သူ ျဖစ္သည္၊ ။ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဘ၀က အျခားေက်ာင္းသားမ်ားက ”ေအာင္ဆန္း ဆုိတဲ့ ငတိ ဟာ နည္းနည္းမွ ဆုိရွယ္မျဖစ္ဘူး” ဟု ေျပာျခင္းခံရသည္၊ သုိ႔ေသာ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ စာအလြန္ဖတ္သူ ျဖစ္သည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ ပင္နီအက်ၤီ ဂုတ္ျပဲ ၊ ခ်ည္လုံခ်ည္အေဟာင္းကုိ ၀တ္၍ ဆံပင္စုတ္ဖြားႏွင့္နဳိင္ငံေရးလုပ္နဳိင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။


" သမုိင္းတြင္ ဗမာတျပည္လုံး အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးကုိ လက္နက္မေဆာင္ဘဲ၊ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရာ ...က်န္စစ္သားႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔ေလာက္ ဘယ္သူမွ ထေျမာက္ေအာင္ျမင္ျခင္းမရွိ" ဟု သမုိင္းဆရာမ်ားက ဆုိၾကသည္။

” မိခင္ၾကီး အေမစု ႏွင့္ သား ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ”

ေအာက္ပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ သခင္လွေဖ ( ဗုိလ္လက်ၤာ ) က ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစြာ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ဖူးေလသည္။

 
 သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ သခင္ျဖစ္ျပီးသည့္ေနာက္ပိုင္းတြင္ မိခင္ထံသုိ႔ မျပန္သေလာက္ပင္ ရွိခဲ့သည္၊ တခါေသာ္ သူ႔မိခင္ၾကီး အေမစုသည္ သူႏွင့္ေတြ႔ရန္ ရန္ကုန္သုိ႔ဆင္းလာ၏ ။ ရန္ကုန္တြင္ ၾကည့္ျမင္တုိင္ရွိ ေဆြမ်ဳိးမ်ားထံတြင္ တည္းခုိ၏ ။ ေအာင္ဆန္းသည္ သူ ့မိခင္ႏွင့္ေတြ႔ဆုံရန္ အသြားတြင္ က်ေနာ့္ကုိလည္း အေဖၚ ေခၚသြားေလသည္၊။

မိခင္ၾကီးအေမစုသည္ အလြန္စိတ္ပူပန္စြာျဖင့္ သူ႔သားငယ္အား ၾကင္နာယုယစြာ ၾကည့္ရင္း၊ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာကုိ တတြတ္တြတ္ ေမးေနေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေအာင္ဆန္းသည္ ေခါင္းေအာက္ငုံ႔ကာ မတုန္မလႈပ္ ထုိင္ေနျပီး၊ တခါတခါ မွသာ သူ႔မိခင္ၾကီးအား ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္ ေမာ္ၾကည့္ေဖာ္ရေလ သည္။

သူ၏ ေအးတိေအးစက္နဳိင္လွေသာအမူအယာေၾကာင့္ က်ေနာ္ပင္လွ်င္ ၾကားက စိတ္တုိလာမိသည္။ သူ၏ အေျဖမ်ားသည္ တုိေတာင္း၍ ေအးစက္စက္နုိင္လွသည္။ ၁၅ မိနစ္ ..မိနစ္ ၂၀ ခန္႔သာရွိေသးသည္တြင္ ထ၍ ျပန္ရန္ ဟန္ျပင္ေတာ့သည္။ ျပန္ထြက္လာေတာ့သည္။ မိခင္ၾကီးအားလည္း ႏႈတ္မဆက္ခဲ့ ေခ်။

သုိ႔ေသာ္ သူသည္ လမ္းတြင္ စကားတခြန္းမွ မေျပာဘဲ သူ႔အလြန္ခ်စ္ေသာ အေမအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရွာသည္။

သူ႔မိခင္ၾကီး ျပန္ေသာေန႔တြင္လည္း က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ဘူတာရုံသုိ႔ လုိက္ပုိ႔ၾက၏။ ဘူတာရုံတြင္ ေအာင္ဆန္းသည္ ျငိမ္ခ်က္သား ေကာင္းေနျပန္သည္။ မီးရထား စထြက္လွ်င္ ထြက္ျခင္း ..သူသည္ ရုတ္တရက္ ထုိင္ခ်လုိက္ကာ ..ရထားျပတင္းေပါက္မွ ေခါင္းျပဴကာ သားအား စုိက္ၾကည့္ေနရွာေသာ မိခင္ၾကီးကုိ ဒူးေထာက္၍ ၊ကန္ေတာ့ေတာ့သည္။

က်ေနာ္တုိ႔ ဘူတာ မွ လမ္းေလွ်ာက္၍ ျပန္လာစဥ္ သူက.. ”က်ေနာ္ဟာ သားအငယ္ဆုံးပဲ၊ က်ေနာ္ နဳိင္ငံေရးလုပ္တာကုိ အေမက ဒါေလာက္ မကန္႔ကြက္ပါဘူး။ က်ဳပ္က ေအးတိေအးစက္နဳိင္တာ၊ စာမေရး ဘာမေရးနဲ႔ စိမ္းကားတာကုိ အေမ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနပုံရတယ္။ အေမက သနားပါတယ္ " ဟု ညည္းတြားေျပာရွာသည္။

သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ သူ႔အေမကုိ အျခားညီအကုိေမာင္ႏွမေတြ ခ်စ္သည္ ထက္ပုိ၍ ခ်စ္သလုိ ၊ သူ႔အေမကလည္း သူ႔အငယ္ဆုံးသားအေပၚ အျခားသားသမီးမ်ားထက္စာလွ်င္ ပုိခ်စ္ခဲ့ရွာသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ အေမခ်စ္ေသာ သားတေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။ လူသားဆန္ဆန္ အေမကုိ ျမတ္ႏုိးတန္ဖုိးထားေသာ၊ ဘာနဲ႔မွမလဲနဳိင္ေသာ သားတေယာက္အျဖစ္ က်ေနာ္တုိ႔ေတြ႔လုိက္ရပါေတာ့သည္။

သခင္ေအာင္ဆန္း ၏ ဖခင္သည္ သူ ေရနံေခ်ာင္းျမဳိ႔ ့ ့အမ်ဳိးသားေက်ာင္း ၈ တန္း တြင္ ပညာသင္ၾကားေနစဥ္ ကတည္းက ဆုံးခဲ့ျပီး ျဖစ္သည္။ ထုိအခ်ိန္မွာစ၍ သူ႔တြင္ ခင္တြယ္စရာ၊ အားထားစရာ၊ညွာတာစရာဆုိ၍ မိခင္ၾကီးတဦးသာ က်န္ရွိေပေတာ့သည္။ ယခုကား အေမနဲ႔လည္း အေ၀းၾကီးေ၀းခဲ့ျပီ၊ တမာပင္ရိပ္ကေလး ေတြ၊ မန္က်ည္းပင္ ရိပ္ကေလးေတြႏွင့္လည္း ေ၀းခဲ့ျပီ၊။ ကံေကာ္ပင္၊အင္းလွ်ား၊ပဲခူးေဆာင္ ၊ တကယ္ေတာ့ သူ႔အေမလုိပင္ သူ႔အႏြံအတာကုိ ခံခဲ့ေသာ၊ သူ၏ ရာဇ၀င္ေျမာက္ ဒုတိယ မိခင္သဖြယ္ သူ႔ကုိ လွပဆင္းသစ္ေစခဲ့ေသာ... ခ်စ္ေသာ ယူနီဗာစီတီ ပရ၀ုဏ္ႏွင့္လည္း ေ၀းခဲ့ရေလျပီ။

”လြတ္လပ္ေရးေအာင္ပန္း ျမဲဆင္ျမန္း ”

စစ္ၾကီးအျပီးတြင္ ဖက္ဆစ္၀ါဒ လုံး၀ က်ဆုံးသြားခဲ့ရသလုိ ...နယ္ခ်ဲ႔လက္ေအာက္ရွိ ကုိလုိနီနုိင္ငံ အမ်ားအျပားမွာလည္း လြတ္လပ္ေရးရခဲ့ၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ ..အိႏိၵယ၊ ဗမာ၊ တရုတ္နဳိင္ငံတုိ႔မွာ တႏွစ္စီသာျခားျပီး မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ လြတ္ေျမာက္လာၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္၊ ။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ အိႏိၵယနဳိင္ငံသည္ျဗိတိသွ် လက္ေအာက္မွ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့သလုိ ..၁၉၄၈ ခုႏွစ္ တြင္ ဗမာနဳိင္ငံသည္လည္း ျဗိတိသွ် လက္ေအာက္မွ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့သည္။ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္တြင္ တရုတ္ျပည္ကလည္း ကူမင္တန္အုပ္ခ်ဳပ္မႈကုိ ေတာ္လွန္၍ တရုတ္ျပည္သူ႔သမၼတနုိင္ငံ ထူေထာင္ကာ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ေလသည္။

အမွန္မွာမူ ဗမာနဳိင္ငံသည္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္..လန္ဒန္တြင္ ျဗိတိသွ်၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ ..ေအာင္ဆန္း..အက္တလီ စာခ်ဳပ္ကုိလက္မွတ္ေရးထုိး စဥ္ကပင္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးသည္ ကတိကဝတ္ ရခဲ့ျပီးသား ျဖစ္ေနေပသည္၊။ သုိ႔ေသာ္..ေနာင္တႏွစ္မွပင္ ရက္ေကာင္းရက္ျမတ္ေရြးခ်ယ္ကာ ေၾကျငာခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏ ။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္၏ ထင္ရွား လူသိမ်ားလွေသာ ဓါတ္ပုံမွာ လန္ဒန္ျမဳိ႔ ့ ့ ေဒါင္းနင္းလမ္း ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေနအိမ္ေရွ႔တြင္ ဂရိတ္ကုတ္ စစ္၀တ္စုံႏွင့္ခန္႔ညားစြာ ရုိက္ကူးထားေသာပုံပင္ျဖစ္သည္။ အဆုိပါ စစ္၀တ္စုံမွာ အိႏိၵယနဳိင္ငံေဒလီျမဳိ႔တြင္ ေခတၱရပ္နားစဥ္၊ ဂ်၀ါဟာလာေနရူးက လက္ေဆာင္ေပးအပ္လုိက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္၊။

ေနရူးက သူ႔၏ နဳိင္ငံေရးလုပ္ေဖၚကုိင္ဖက္ မိတ္ေဆြၾကီး ေအာင္ဆန္း၏ အဂၤလန္သြားမည့္၀တ္စုံကုိ ၾကည့္ရင္း လြန္စြာ စိတ္မသက္မသာလွသျဖင့္၊ စစ္၀တ္စုံ ခ်ဳပ္တတ္သည့္ စက္ခ်ဳပ္အဖြဲ႔တဖြဲ႔ကုိ စည္းရုံးေဆြးေႏြးေျပာဆုိကာ ညတြင္းခ်င္း ခ်ဳပ္ေပးလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။

သုိ႔ျဖင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အေနျဖင့္ လန္ဒန္ လြတ္လပ္ေရး ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ေႏြးေထြး တည္ျငိမ္ ခန္႔ညားစြာျဖင့္ ေဆြးေႏြးေျပာဆုိနဳိင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္း ၀တ္စုံမွာ သူ႔၏ ဘ၀တသက္တာ ၀တ္ဆင္ဖူးသမွ်တြင္ တခုတည္းေသာ အေကာင္းဆုံး၀တ္စုံပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

”( ၁၉ ) ဇူလုိင္ မေမ့နဳိင္ ”

ဗမာနဳိင္ငံ၏ တပ္မေတာ္ဖခင္ၾကီး၊ လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာၾကီး ဖခင္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိ အာဏာရူး မသမာသူလူတစုတုိ႔က ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ..ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ျခင္းခံရသလုိ ...အိႏိၵယနဳိင္ငံ၏ လြတ္လပ္ေရး ဖခင္ၾကီး မဟတၱမဂႏီၵ မွာလည္း ၁၉၄၈ခုႏွစ္.ဇန္န၀ါရီလ. ၃၀ ရက္ေန႔တြင္ လုပ္ၾကံ သတ္ျဖတ္ျခင္း ခံရေလသည္။

အိႏိၵယ လုပ္ၾကံမႈတြင္ ဂႏီၵတဦးတည္း ေသဆုံးခဲ့ေသာ္လည္း ...ျမန္မာျပည္တြင္ၾကဳံေတြ႔ခဲ့ရေသာ လုပ္ၾကံမႈသည္ကား ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အပါအ၀င္ ဗမာအစုိးရ တဖြဲ႔လုံး အာဇာနည္ ၉ ဦးတိတိ လုပ္ၾကံခံရျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိရက္စက္မႈၾကီးကုိ ႏွစ္ေပါင္း ( ၆၅ ) ႏွစ္ တုိင္ ျပည္သူျပည္ သားတို႕ မေမ႔နုိင္၊။ ကမၻာတည္သေရြ႔ ့့ ့ေမ့နဳိင္ၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္။

”လြတ္လပ္ေရး ရ ျပီးရင္ ငါေတာ့ နဳိင္ငံေရးကထြက္ျပီး စာေတြေရးမယ္..၊ နဳိင္ငံေရးရာဇ၀င္ ၊ အိမ္ေထာင္ျပဳေရး၊ သားသမီးေစာင့္ေရွာက္ျပဳျပင္ေရး၊ အခ်စ္ျပႆနာ၊ ( sex )= လိင္ျပႆနာနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ငါ့အယူအဆ သေဘာထားေတြကုိပါ စာအုပ္ေရးဦးမွာပဲ " ဟု ..၁၉၄၇ ခု။ ဧျပီလက ေမျမဳိ႔ ့တြင္ အနားယူေနရင္း ေျပာ ခဲ့ေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ ..အထက္ပါ သူ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးမ်ား မျပည့္မီ...ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ လူတစုလက္ခ်က္ျဖင့္ ေရတိမ္နစ္ခဲ့ရရွာေလေတာ့သည္။

ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာ နဳိင္ငံေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္အျဖစ္ ဗမာနဳိင္ငံလုံးက ႏွေျမတသ ၾကသည္ထက္၊ သူ႔ကုိ ဘ၀လက္တြဲေဖၚ ပါရမီျဖည့္ဖက္အျဖစ္ ၊ ခ်စ္ေသာခင္ပြန္းသည္ အျဖစ္ ေကာင္းေကာင္းၾကီးသိခဲ့ေသာ ေဒၚခင္ၾကည္၊ ေအာင္ဆန္းဦး၊ ေအာင္ဆန္းလင္း ( ကြယ္လြန္ ) ႏွင့္.. ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တုိ႔၏ စိတ္၀ယ္ ..မည္သုိ႔မည္မွ် ယူၾကဳံးမရ ျဖစ္ရွာေလမည္နည္း။ ။

က်ေနာ္ ေမာင္လူေ၀း ပါ။
၁၃. ၇.၂၀၁၂ .


”မွီျငမ္း ကုိးကား၊”
ဆရာခ်ိန္( ပဲခူး ) =ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲ သမိုင္းရုပ္ပုံလႊာ..(သုိ႔)...ႏွစ္ေယာက္မရွိသည့္ တေယာက္တည္းေသာ လူထုေခါင္းေဆာင္
တကၠသုိလ္ေန၀င္း =ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဂီတအႏုပညာ
.ေမာင္စိမ္းနီ= စာေရးဆရာ ကုိေအာင္ဆန္း
သန္းစုိးနဳိင္= ေအာင္ဆန္း 

http://www.hittai.net/index.php?show=rm&fileid=125&t=home7&id=7

နုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္းစာသားေတြကုိ ဘယ္သူေတြ စိတ္ကူးရခဲ႕သလဲ

တုိ႕ဗမာအစည္းအရုံးသည္ ေခတ္လယ္ ဗမာ႕ လြတ္လပ္ေရး တုိက္ပြဲ လွုပ္ရွားမွုခရီးစဥ္တြင္ အဓိက အခန္းက႑မွ ပါ၀င္ခဲ႕သည္ ။ ၁၉၃၀ ေမလ ၂၆ ရက္ေနာက္ပုိင္းတြင္ ေခတ္လူငယ္တုိ႕သည္ တုိ႕ဗမာ ၀ါဒကုိ စြဲကုိင္လာၾကသည္။ နုိင္ငံျပဳစာတမ္းမ်ားျဖင္႕ လွုပ္ရွားလာၾကသည္။ တုိ႕ဗမာသီခ်င္းသည္ နုိင္ငံေတာ္ သီခ်င္း၏ သေႏၶတည္ရာျဖစ္သည္ ။

ေရးစပ္တီးကြက္ရွာသူမွာ မႏၱေလးဂီတေလာကမွ ရန္ကုန္သုိ႕ ဆင္းလာေသာ ၀ုိင္ ၊ အမ္ ၊ ဘီ ဆရာတင္ျဖစ္သည္ ။ ရန္ကုန္တြင္ ၀ုိင္အမ္ဘီဆရာတင္ဘ၀မွ သခင္ဘ၀သုိ႕ကူးေျပာင္းသြားသည္။ သခင္ဘေသာင္း ၊ သခင္သိန္းေမာင္ ၊ သခင္လွေဘာ္ ၊ သခင္သာဒုိး ၊ သခင္အုန္းေဖ ၊ သခင္ေက်ာ္ထြန္းစိန္ ၊ သခင္ဖုိးနီတုိ႕နွင္႕ စာသားညိွႏွုိင္းရယူသည္ ။

တုိ႕ဗမာသီခ်င္းသည္ သမုိင္၀င္ေတးျဖစ္လာသည္ ။ တုိ႕ဗမာသီခ်င္းဖြင္႕ပြဲကုိ ၁၉၃၀ ျပည္႕နွစ္ ၊ ဇူလုိင္ ၁၉ တြင္ သထုံေဆာင္ သဟာယနွင္႕ စာဖတ္ခန္း၌ ပထမဆုံးသီဆုိသည္ ။ ဇူလုိင္လ ၂၀ ရက္ေန႕တြင္ ျပည္သူတုိ႕နွင္႕ သတင္မိတ္ဆက္သည္ ။ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္ၾကီး၏ ရာဟုေထာင္႕တြင္ က်င္းပသည္ ။ တကၠသုိလ္ဘာသာျပန္ နည္းျပဆရာ သခင္ဘေသာင္းက ဦးစံထြန္း တန္းေဆာင္းသစ္ၾကီး၌ တုိ႕ဗမာသီခ်င္း၏ အနက္အဓိပၸာယ္ကုိ အက်ယ္တ၀င္႕ ရွင္းျပသည္ ။ ဂီတစာဆို သီခ်င္းဆရာ ၀ုိင္ ၊ အမ္ ၊ ဘီ ဆရာတင္က ေခတ္ေပၚတူရိယာမ်ာနွင္႔ တြဲဖတ္၍ တုိ႕ဗမာသီခ်င္းကုိ ကိုယ္တုိင္ကုိယ္က် သီဆုိဖြင္႕လွစ္သည္ ။

၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ၊ဇြန္လ ၂၇ ရက္၊ ျမင္းျခံျမိဳ႕တြင္ က်င္းပေသာ ဒုတိယေျမာက္ တုိ႕ဗမာ အစည္းအရုံးညီလာခံတြင္ တုိ႕ဗမာသီခ်င္းကုိ အမ်ဳိးသားသီခ်င္း အျဖစ္ တညီတညြတ္တည္း သတ္မွတ္ျပဌာန္းခဲ႕သည္ ။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔  က်ဆုံးျပီးေနာက္ ဒုတိယအၾကိမ္ေျမာက္ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ညီလာခံတြင္ ႏုိင္ငံေတာ္အလံ ၊ ႏုိင္ငံေတာ္ တံဆိပ္ ၊ ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္း တုိ႔ကုိ ေရြးခ်ယ္သည္ ။ ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းကုိ  တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ တတိယညီလာခံ ၊ အ႒မအၾကိမ္ေျမာက္ အစည္းအေ၀းတြင္မွ အျပီးသတ္ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ခဲ႔သည္ ။

ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းကုိ တုိ႔ဗမာ သီခ်င္းမူရင္းမွ စကားလုံးအခ်ဳိ႕ကုိအနည္းငယ္ ျပဳျပင္လုိက္သည္ ။ မူလေတးသြားအတုိင္း ထားရွိသည္။

သံျပိဳင္မွ ကမၻာမေၾက ၊ဗမာတစ္ေတြ (ဒါတုိ႕ေျပ ဒါတုိ႕ေျမ ဒါငါတုိ႕ေျမ)၃ (တုိ႕ဗမာ)၃...........တုိင္းရင္းသာအကုန္အစင္ ၊တုိ႕ေျပလုိ႕မွတ္ထင္ ၊တုိ႕၀တၱရားပင္ တုိ႕ဗမာသခင္ သံစဥ္ကုိ ယူသည္ ။ 

(ကမၻာမေၾက ၊ဗမာျပည္ တုိ႕ဘုိးဘြားအေမြအႏွစ္မုိ႔ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးေပ)၂ ျပည္ေထာင္စုကုိ အသက္ေပးလုိ႕ တုိ႕ကာကြယ္မေလ ၊ ဒါတုိ႕ေျပ ၊ဒါတုိ႕ေျမ ၊တုိ႕ပုိင္နက္ေျမ ။ တုိ႕ေျပ၊တုိ႕ေျမ၊ အက်ဳိးကုိ ညီညာစြာတုိ႕ေတြ ထမ္းေဆာင္ပါစုိ႕ေလ ၊ တုိ႕တာ၀န္ေပ ၊အဖုိးတန္ေျမ ဟူ၍ ျဖစ္လာသည္ ။ 

၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ၊ စက္တင္ဘာလ ၂၂ ရက္ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္ တတိယညီလာခံတြင္ ႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းသည္ တရား၀င္ ျဖစ္လာခဲ႕သည္ ။

 ႏုိင္ငံေတာ္အလံ ၊ သီခ်င္းႏွင္႕ တံဆိပ္ေကာ္မတီတြင္ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ဳိက သဘာပတိအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ႔ သည္။ ေနာင္တြင္ ေကာ္မတီျဖည္႕စြက္ခန္႕ထားရာတြင္ ပန္းခ်ီဦးေငြကုိင္ ၊ ဦးအုန္းလြင္ ၊ ဦးဘသန္း ၊ ဒဂုန္ဆရာတင္ ၊ ဦးခင္ေဇာ္ ႏွင္႕  ဦးထင္ဖတ္(ေမာင္ထင္) တုိ႕ပါ၀င္သည္ ။

မူရင္းစာအုပ္ ေမာင္ၾကည္သန္႕ - အျငင္းပြား အမွတ္လြဲ လူသိနည္း ျမန္မာ႕ျဖစ္ရပ္(၁၀၀)
form http://laminchitthu.com/?topic=372.0;wap2

သခင္ထိန္ဝင္း

သခင္ထိန္ဝင္း (သုိ႔မဟုတ္) ဘဘဦးထိန္ဝင္း သုိ႔မဟုတ္
သာသနာစိတ္ျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးကုိ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူ
ဂ်ဴနီယာဝင္း
ေမ ၂၆၊ ၂၀၁၀

သခင္ထိန္ဝင္းကုိ ဘဘႀကီး၊ ေမေမႀကီးတုိ႔ႏွင့္ အလြန္ခ်စ္ခင္ေသာ မိတ္ေဆြ၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္တဦးအျဖစ္ စတင္ သတိထားမိရသည္မွာ ကၽြန္မ ငယ္စဥ္ကတည္းကပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဘဘ ဦးထိန္ဝင္းဟုပဲ ေခၚပါသည္။ ေဖေဖႏွင့္ ေမေမတုိ႔ကလည္း ဘဘ ဦးထိန္ဝင္း သုိ႔မဟုတ္ တခါတရံ ဦးေလး ဦးထိန္ဝင္းဟု ေခၚတတ္ပါသည္။

ဘဘႀကီးတုိ႔၊ ေမေမႀကီးတုိ႔ကုိ အလြန္သံေယာဇဥ္ႀကီးကာ ခ်စ္ခင္လွသူတဦးအျဖစ္ ျမင္ရေတြ႔ရသည္မွာ အံ့ၾသစရာ မဟုတ္ပါေပ။ သူတို႔ေခတ္၊ သူတုိ႔အခါမွာ အဲသည္လုိ မိတ္ေဆြေရာင္းရင္း ေမာင္ႏွမရင္းခ်ာထက္ပင္ ခ်စ္ခင္ေသာ ေသြးေသာက္ေတြ မ်ားစြာရွိပါသည္။ အခုလိုေခတ္ထဲမွာ သည္လုိခ်စ္ခင္လွေသာ မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ဳိးဆုိတာ ရွားပါးပါဘိ။ တကယ့္ကုိ အားက်ေလာက္စဖြယ္ ၾကည္ႏူးစဖြယ္ျဖစ္ရပါသည္။

ဘဘႀကီးႏွင့္ ေမေမႀကီးတုိ႔ ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီး ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္မွာ ဘဘႀကီး၊ ေမေမႀကီးတုိ႔ကို အလြန္ခ်စ္ခင္လွေသာ ဘဘ ဦးထိန္ဝင္း ဘဝတပါးသုိ႔ ေျပာင္းသြားခဲ့ေလၿပီ။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္ အသက္ ၉၈ ႏွစ္မို႔ ဘဝကုိ အားပါးတရ ျဖတ္သန္းခဲ့ေလၿပီဟု ဆုိႏုိင္ပါေသာ္လည္း အသက္ရွိလ်က္ႏွင့္ သည္ေလာကထဲမွာ ရွိေနေစခ်င္၊ ေနေစခ်င္ပါေသးသည္။

ဘဘႀကီး၊ ေမေမႀကီးတုိ႔ အထူးခ်စ္ခင္လွေသာ မိတ္ေဆြရင္းခ်ာသာမက ႏုိင္ငံေရးေလာကထဲမွာပင္ အတူတြဲဖက္ လႈပ္ရွားခဲ့ေလသူတဦးျဖစ္ကာ ေမေမႀကီးကုိ “မမျမ၊ မမျမ” ႏွင့္ ရင္းႏွီးစြာေခၚကာ စကားေတြေဖာင္ဖဲြ႔ကာ ေျပာတတ္သူ တဦးအျဖစ္ ျမင္ေယာင္မိေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ အသံၾသၾသ၊ အရပ္ျမင့္ျမင့္၊ ထြားထြားက်ဳိင္းက်ဳိင္း၊ အသားျဖဴျဖဴ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္းႏွင့္ သည္ဘဘကုိ ကၽြန္မ သိပ္ကုိမွတ္မိခဲ့တာေပါ့။ ပင္နီတုိက္ပုံ သုိ႔မဟုတ္ အျဖဴေရာင္တုိက္ပုံကုိ ဝတ္ဆင္တတ္ပါသည္။ ေမေမႀကီးတုိ႔က “သခင္ႀကီး” ဟု ေခၚပါသည္။

ျခံေပါက္ဝကေန “မမျမ၊ ကိုခင္ေမာင္လတ္” ဟုေခၚကာ လူမေရာက္ခင္ အသံကေရာက္ႏွင့္တတ္သူ၊ ဘဘ ဦးထိန္ဝင္းေဟ့ ဟု ဆုိလုိက္တာႏွင့္ အိမ္က ဘႀကီးတုိ႔ ေမေမႀကီးတုိ႔တေတြ ဝမ္းသာအားရ ေျပးႀကိဳၾကကာ စကားေဖာင္ဖဲြ႔မၿပီး၊ သူတုိ႔ ေျပာဆုိေနၾကတာေတြ တခါတရံ နားမလည္။ ဘဘႀကီးတုိ႔ကလည္း ဘဘဦးထိန္ဝင္းတုိ႔အိမ္ မသြားဘဲမေနႏုိင္။ အဲသည္လုိ ခ်စ္ခင္ၾကေသာ မိတ္ေဆြအျဖစ္ဟာ စဥ္းစားၾကည့္လုိက္တုိင္း ေပၚလာတတ္ပါသည္။ တကယ္ပဲ အားက်မိပါသည္။

ဘဘ ဦးထိ္န္ဝင္း၏ ေျမးတဦးျဖစ္ေသာ မေအးခ်မ္းကုိ ညီမတဦးလို ခ်စ္ခင္ခဲ့ပါသည္။ သည္ညီမေလးက သူ႔အဘုိးအေၾကာင္းေတြကုိ အားပါးတရ ေရးတုန္းက ဘဘႀကီး၊ ေမေမႀကီးတုိ႔အေၾကာင္းေတြကုိပါ ထည့္ေရးခဲ့ပါသည္။ ထုိစဥ္က ေၾသာ္ … ငါတုိ႔ အဘုိးအဘြားေတြက တကယ္လည္း ေမတၱာဓာတ္အျပည့္ျဖင့္ ဆုံးမၾသဝါဒေတြ ဆုိခဲ့သည္ပဲဟု ေက်နပ္ခဲ့မိရသည္ေပါ့။

ယခုေတာ့ သည္ညီမေလးေရးေသာ စာေတြကုိ ျပန္ရွာျပန္ဖတ္ကာ ဘဘ ဦးထိန္ဝင္း အေၾကာင္းေတြကို ျပန္ေျပာခ်င္ပါသည္။ အမွတ္တရ ျပန္လည္ေဖာ္မိရင္းႏွင့္ စာဖတ္သူမ်ားလည္း သူ ေရးေသာစာေတြ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ၾကဖို႔ တုိက္တြန္းရမည္ပင္။ (အေတြးအျမင္၊ အမွတ္၂၀၈ တုန္းက “ကၽြန္မႏွင့္ စာေရးဆရာမႀကီး ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္”၊ အမွတ္၂၁၆ တုန္းက “အႏႈိင္းမဲ့ ဗုဒၶကိုပူေဇာ္ခဲ့သူ ႏွစ္ဦး” သူ႔ကေလာင္အမည္က မေအးခ်မ္း (ျမန္မာစာ)ပါ။)

အဲသည္ထဲက ဘဘ ဦးထိန္ဝင္းအေၾကာင္းေတြ ျပန္လည္ ေဖာ္ထုတ္ေပးလုိက္ရပါသည္။ ေအာက္က အခ်က္မ်ားမွာ မေအးခ်မ္း (ျမန္မာစာ) ေရးသားထားသည္မ်ားကုိ ေကာက္ႏႈတ္တင္ျပခ်က္မ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ပုိ၍အေသးစိတ္ သိလုိပါလွ်င္ အေတြးအျမင္ မဂၢဇင္းထဲမွာ ျပန္လည္ဖတ္႐ႈၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ရပါသည္။

၁။ ၁၉၃၇ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၁ ရက္ေန႔ အဂၤလိပ္အစိုးရ ယူနီယမ္ဂ်က္အလံႏွင့္ ၁၉၃၅ မွာ ၿဗိတိသွ်ျပ႒ာန္းတဲ့ အုပ္ခ်ဴပ္ေရး ဥပေဒစာအုပ္ကုိ မီး႐ႈိ႕ကန္႔ကြက္ခဲ့တဲ့ သမုိင္းအေထာက္အထား အခုိင္အမာရွိခဲ့သည္။ ထုိ ဆန္႔က်င္မီး႐ႈိ႕ပဲြတြင္ ဦးႏု (ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္)၊ ဦးလွေဖ (ဗုိလ္လကၤ်ာ)၊ ဦးထြန္းအုံ၊ ဦးထြန္းေအးတုိ႔ႏွင့္အတူ သခင္ထိန္ဝင္းႏွင့္ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္(မခင္ျမ) တုိ႔ ပါခဲ့သည္။ ဘဘ ဦးထိန္ဝင္းက ယခုလုိ မၾကာခဏဆုိခဲ့ေၾကာင္း ေဆာင္းပါးတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

“အဲဒီတုန္းက ေတာင္းပန္လုိ႔လည္း မရဘူး။ မခင္ျမတေယာက္က စမူဆာပုံစံအက်ႌ ဖိုး႐ိုးဖားရားႀကီးဝတ္လို႔ ေယာက်္ားေတြၾကားထဲ ရဲရဲဝ့ံဝံ့လုိက္ေတာ့တာပဲ။ လူစြမ္းေကာင္းမႀကီးေလ”
(စမူဆာအက်ႌဆုိသည္မွာ ရင္ဖုံးအက်ႌပင္ျဖစ္ကာ ေရွ႕တြင္ အခၽြန္ပုံသ႑ာန္ ခ်ဳပ္ထားသည္။)

၂။ ဘဘ ဦးထိန္ဝင္းသည္ ကိုယ့္ႏုိင္ငံ၊ ကိုယ့္လူမ်ဳိးကို ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ သာသနာစိတ္နဲ႔ ခုိင္မာေအာင္ တည္ေဆာက္ျခင္းသည္ ပုိမု္ိခုိင္မာၿပီး ေရရွည္တည္တံ့ခုိင္ျမဲတယ္ဆုိသည့္သေဘာကုိ ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ခဲ့သူ ျဖစ္၍ အဂၤလိပ္ေခတ္ ဂ်ပန္ေခတ္တေလ်ာက္လုံး ႏုိင္ငံေရးေဆာင္ရြက္ရာတြင္ သာသနာစိတ္ႏွင့္ပဲ တုိက္ပဲြဝင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူတဦးျဖစ္သည္။

၃။ တုိင္းျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းႀကီးပြားေအာင္ ဗုဒၶ၏ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္း လမ္းစဥ္မ်ားႏွင့္ လက္ေတြ႔က်က် တည္ေဆာက္ႏုိင္မွသာ ေအာင္ျမင္ႏုိင္ပုံကုိ သိျမင္ေစႏုိ္င္ဖုိ႔ ကိုယ့္လူမ်ဳိးတရပ္လုံးအတြက္ ကိုယ္က်င့္ဗုဒၶဝင္ေကာင္း တအုပ္ ေပၚထြန္းဖုိ႔ စိတ္ဆႏၵျဖင့္ မဟာဂႏၶာ႐ုံဆရာေတာ္၊ သေျပကန္ဆရာေတာ္၊ ေတာင္ၿမိဳ႕ဆရာေတာ္၊ မဟာစည္ဆရာေတာ္ တုိ႔ထံ အဆင့္ဆင့္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ မဟာဂႏၶာ႐ုံဆရာေတာ္မွာ ဒကာ ဦးထိန္ဝင္း၏ ဆႏၵကိုျဖည့္ဖုိ႔ အားထုတ္ဆဲ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့သည္။ ထုိႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏုိင္ေသးေသာဆႏၵကို အားထုတ္ခ်င္ခဲ့ၿပီး သူ႔အသက္ ၈၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ႏုိးေဆာ္စာတေစာင္ ႐ုိက္ႏွိပ္ျဖန္႔ေဝခဲ့သည္။

“လူပုဂၢိဳလ္၊ ရဟန္းပုဂၢဳိလ္ မည္သူမဆုိ မိမိတုိင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိး၊ သာသနာအတြက္ ကူညီေတာ္မူၾကေစလုိပါသည္။ ဤစာမူကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အပုိင္ရယူလုိျခင္း မရွိပါ။ စာေရးသူအား ပူေဇာ္ရန္သာ ရည္ရြယ္ရင္းရွိပါသည္။ မိမိ ေရးသားထားေသာ စာမူကုိ မိမိသေဘာက် စီမံရန္သာ ျဖစ္ပါသည္။ သေဘာထားအေသးစိတ္ကုိ ေဆြးေႏြးရန္အလိုရွိပါက မည္သူမဆုိ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးပါမည္အေၾကာင္း ေလးျမတ္စြာ ဖိတ္ၾကားအပ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ပိဋိကတ္ တတ္ေျမာက္ေသာ ပညာရွင္မဟုတ္ေသာ္လည္း ျဖစ္ေျမာက္လုိေသာ ဗုဒၶဝင္အတြက္ ပညာရွိမ်ား လက္ခံႏုိင္ေအာင္ ေဆြးေႏြးတင္ျပပါမည္။”

၄။ (ထုိကာလမွတုိင္ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ထိ ႀကိဳးပမ္းမူမ်ား၊ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္မူမ်ားကား အံ့မခန္းျဖစ္ပါသည္။ အခ်ဳပ္ဆုိရေသာ္ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ ထုိ ကိုယ္က်င့္ဗုဒၶဝင္က်မ္းစာ အၿပီးသတ္ခဲ့သည္။)

ကိုယ္က်င့္ဗုဒၶဝင္က်မ္းစာသည္ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ အၿပီးသတ္ခဲ့သည္။ ေရးသားသူ ဆရာႀကီး ဦးေရႊေအာင္မွာ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၂၂ ရက္ေန႔တြင္ အသည္းေရာဂါျဖင့္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္သူ ဘဘ ဦးထိန္ဝင္းမွာ ယခု အသက္ ၉၈ ႏွစ္ရွိၿပီး (ယခု ဤေဆာင္းပါးေရးစဥ္တြင္) အသက္ထင္ရွားရွိေနဆဲပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဗုဒၶကို ပူေဇာ္ခဲ့သူ ထုိပုဂၢဳိလ္နွစ္ဦး၏ ကုိယ္က်င့္ဗုဒၶဝင္က်မ္းမွာ တႏွစ္အတြင္း ေလးႀကိမ္တိတိ ျပန္လည္ ႐ုိက္ႏွိပ္ခဲ့ရသည္အထိ ႀကီးက်ယ္စြာ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါသည္။ ထုိ ေလးႀကိမ္စလုံးကုိ ပါရမီစာေပမွ ထြက္ရွိျခင္းျဖစ္သည္။ ယခုေနာက္ပုိင္း အျခား စာေပတုိက္အခ်ဳိ႕မွ ျပန္လည္႐ုိက္ႏွိပ္ေသာစာအုပ္တြင္ ဆရာႀကီး ဦးေရႊေအာင္၏နိဒါန္း မပါရွိေၾကာင္း ေရးသားထားသည္။ (ထုိနိဒါန္းကုိ အေတြးအျမင္ အမွတ္၂၁၆ တြင္ ပါရွိသည္။)

၅။ ဘဘ ဦးထိန္ဝင္းသည္ “ဗုဒၶေလာကသားတုိ႔၏ အႏႈိင္းမဲ့ေက်းဇူးရွင္ (ကုိယ္က်င့္ဗုဒၶဝင္)က်မ္းစာ”ကို ကမာၻသူကမာၻသားမ်ား သိေစခ်င္ေသာဆႏၵေၾကာင့္ ဆရာႀကီး ဦးေရႊေအာင္ ေရးသားၿပီး စာမူမ်ားကို ဆရာႀကီး ဦးလွေမာင္အား ဘာသာျပန္ဆုိ ပူေဇာ္ေစခဲ့ၿပီးေနာက္ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ စာမူမ်ားကုိ ဆရာ ဦးခင္ေမာင္လတ္ကို ျပန္လည္ဖတ္႐ႈေပးဖုိ႔ ေတာင္းပန္ခဲ့ၿပီး အဂၤလိပ္စာမူကိုပါ ပူးတဲြျဖန္႔ခ်ိေပးခဲ့ပါသည္။

၆။ စာေကာင္း ေပေကာင္းတခု ထြက္ေပၚလာေစဖုိ႔ ပုံေဖာ္ေရးသားသူႏွင့္ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းသူ ႏွစ္ဦးစလုံး တန္ဖိုးထားသင့္သူမ်ား ျဖစ္ေပသည္။ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာကို အသြင္သ႑ာန္ႏွင့္ အႏွစ္သာရ တထပ္တည္းက်ေအာင္ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသူ ထုိနွစ္ဦးကုိ ေလးစားၾကည္ညိဳလာမိရပါသည္။
ဤကား ဘဘ ဦးထိန္ဝင္းအား အမွတ္တရ လြမ္းေမာဖြယ္ ေရးသားခ်က္မ်ားအျဖစ္ ျပန္လည္တင္ျပရင္းျဖင့္ ဘဘ ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစဟု ဆုေတာင္းေမတၱာျဖင့္ … …။
(ဓာတ္ပုံမွာ - ၁၉၃၇ ခုႏွစ္၊ တုိးတက္ေရးမဂၢဇင္း အယ္ဒီတာအဖဲြ႔ပုံ။ ေနာက္- ဦးထိန္ဝင္း၊ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္၊ ဦးထြန္းခင္။ ေရွ႕တြင္ထုိင္ေနသူမ်ား - ဦးထြန္းသန္း၊ ဦးဘရင္)

ဂ်ဴနီယာဝင္း ဘေလာ့ဂ္ http://juniorwin.blogspot.com/ က ျပန္လည္ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။

ဘဘ ဦးထိန္ဝင္း - သခင္ထိန္ဝင္း (၁၉၁၂ - ၂၀၁၀)၏ အတၳဳပၸတၱိအက်ဥ္း

စ်ာပနမွတ္တမ္းမွ ကူးယူတင္ျပပါသည္ - မိုးမခ
ဇြန္ ၂၊ ၂၀၁၀

သာသနာ့ ဒါယကာႀကီး ဘဘ ဦးထိန္ဝင္းကုိ သာသနာသကၠရာဇ္ ၂၄၅၆ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၇၄ ေတာ္သလင္း လဆန္း ၄ ရက္ စေနေန႔ ၁၄-၉-၁၉၁၂ ညဥ့္ ၇ နာရီခဲြတြင္ ေျမာင္းျမၿမိဳ႕ခ႐ုိင္ ေမာ္လၿမိဳင္ကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္ က်ဴိက္ပိရြာတဖက္ကမ္းရွိ ေသာင္တန္းေက်းရြာ၌ ဖြားျမင္သည္။ 

မိဘမ်ားမွာ အဖ ေျမတုိင္းစာေရးႀကီး ဦးေက်ာ္ဟန္ အမိ ေဒၚေမသန္းျဖစ္ၿပီး ေမြးခ်င္း ၅ ေယာက္အနက္ အႀကီးဆုံးသားျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ ၇ တန္းအထိ ပညာသင္ခဲ့သည္။

ပဥၥမတန္းစာေမးပဲြမေျဖဆုိရေသးမီ လပြတၱာၿမိဳ႕သုိ႔ ဖခင္ေျပာင္းေရြ႕ရသျဖင့္ လပြတၱာၿမိဳ႕ ျမန္မာစာသင္ေက်ာင္းတြင္ စာေပမ်ားဆက္လက္သင္ၾကားရင္း လပြတၱာၿမိဳ႕တြင္ တႀကိမ္တခါမွ် မထူေထာင္ဖူးေသးေသာ ‘သုသုေဗာဓက’ စာဖတ္အသင္းကုိ ကူလီအခစားလုပ္၍ ႀကိဳးစားထူေထာင္ခဲ့သည္။ ထုိ႔ျပင္ လပြတၱာၿမိဳ႕၌ အဂၤလိပ္စာသင္ေက်ာင္း တခုကိုလည္း ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ကူညီေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ လပြတၱာၿမိဳ႕နယ္ ကံဘက္ရြာ၌လည္း ‘ကုသလဝသီ’ စာဖတ္အသင္းကုိ တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ ဆင္းရဲသူမ်ားႏွင့္ အသိမိတ္ေဆြမရွိေသာ ဧည့္သည္မ်ား၏ နာေရးကိစၥမ်ားကို တြင္းတူးေျမျမဳပ္သည္အထိ ကူညီခဲ့သည္။

၁၉၃၄ တြင္ ရန္ကုန္သုိ႔ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး ဆရာဒဂုန္နတ္ရွင္၏ ကူညီမူျဖင့္ ဦးဗဂ်ီငုိ စတင္တည္ေထာင္ထုတ္ေဝေသာ တုိးတက္ေရး မဂၢဇင္းတုိက္တြင္ လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ ၁၉၃၉ တြင္ ရာဇဓမၼသဂၤဟက်မ္းကို ႐ုိက္ႏွိပ္ၿပီးစီးခဲ့သည္။ စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ဘုရား၏ အေမးအေျဖစာအုပ္မ်ားလည္း ႐ုိက္ႏွိပ္ႏုိင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ေလာကုတၱရာအတြက္ ထူးျခားေသာ အေတြ႔အၾကဳံမ်ားရရွိခဲ့သည္။

၁၉၅၄ တြင္ ကုသလဝသီ စာပုံႏွိပ္တုိက္ကို တည္ေထာင္ခဲ့ၿပီး ၁၉၅၀ ျပည့္မွစ၍ ၁၉၆၃ ဒီဇင္ဘာလအတြင္း ရုိက္ကူးျဖန္႔ခ်ိၿပီးေသာ က်မ္းစာမ်ားမွာ -

၁။ စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ အေမးအေျဖ ၁၃၁၁ (၁၉၄၉ ပထမအႀကိမ္၊ ၎ေနာက္ အႀကိမ္ႀကိမ္႐ုိက္ႏွိပ္လွဴဒါန္းခဲ့)
၂။ အရွင္ဇနကာဘိဝံသဆရာေတာ္၏ ျဗဟၼလသုတ္ ျမန္မာျပန္
၃။ ပိဠိကတ္ေတာ္သင္႐ုိးအုပ္၂၀ ကုိ သန္႔ရွင္းေအာင္ တည္းျဖတ္သုတ္သင္ၿပီး သဂၤါယနာတင္အဖဲြ႔သုိ႔ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ေဟာင္း ဦးႏုမွတဆင့္ လွဴဒါန္းခဲ့
၄။ ပိဠိကတ္ေတာ္မ်ားကုိ ဆရာဦးေအာင္မိုး အကူအညီျဖင့္ ျမန္မာျပန္ဆုိခဲ့ရာ ဒိဃနိကာယ္၊ မဇၥဳိမနိကာယ္အထိၿပီး
၅။ အတုမဲ့ခ်မ္းသာ
၆။ မဟာဂႏၡာ႐ုံဆရာေတာ္၏ သၿဂိဳလ္ဘာသာဌီကာ
၇။ တရားဥပေဒေတာ္ႀကီး
၈။ သမညဖလသုတ္ ျမန္မာျပန္
၉။ ဟိေတာပေဒသ ပုံျပင္
၁၀။ ဇနီးေမာင္ႏွံ ရာသက္ပန္
၁၁။ ရာဇဓမၼသဂၤဟက်မ္း
၁၂။ မဂၤလာပုံျပင္
၁၃။ ကေလး ဗုဒၶဝင္
၁၄။ ကမၼဌာန္းဘာသာဋီကာ
၁၅။ ဘာသာေသြး
၁၆။ ျမန္မာ့မ်က္ပြင့္ ရြာဓေလ့ လူ႔ဓေလ့
၁၇။ စာဓေလ့
၁၈။ ႐ုပ္စုံ ဗုဒၶသာသနာဝင္
၁၉။ ဓမၼဝိနယျပန္တမ္း
၂၀။ မေနာမယိဒိၶေၾကးမုံ
၂၁။ ရတနာ့ဂုဏ္ရည္
၂၂။ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာ
၂၃။ အနာဂတ္သာသနာ
၂၄။ မူလတန္းဘာသာေရး
၂၅။ ဗုဒၶနည္းျဖင့္ထူေထာင္ၾကစုိ႔ စာတမ္းမ်ား
၂၆။ ေရႊက်င္နိကာယသာသနာဝင္
၂၇။ ေယာကီပါရဂူက်မ္း တုိ႔ျဖစ္ၾကပါသည္။

၁၉၅၈-၅၉ တြင္ တုိင္းျပည္ႏွင့္ သာသနာေတာ္အတြက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရာ အထူးသျဖင့္ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပဲြတြင္ တရားသျဖင့္ ေအာင္ျမင္ရန္ ဝင္ေရာက္ကူညီရင္း “တိုင္းျပည္ကုိ ဗုဒၶသာသနာေတာ္၏အဆုံးအမျဖင့္ ထူေထာင္ျခင္းသာလွ်င္ အသင့္ေတာ္ဆုံးျဖစ္ေၾကာင္း” စာရြက္စာတမ္းမ်ား ႐ုိက္ႏွိပ္လွဴဒါန္းခဲ့ပါသည္။ႏိုင္ငံတြင္ ဗုဒၶဘာသာတည္ရွိေနျခင္းအတြက္ အလြန္၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ျဖစ္ၿပီး ေရွးဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ မ်ားႏွင့္ ပုဂံေခတ္ ရွင္အရဟံ အေနာ္ရထာ စသည္ တုိင္းျပည္အတြင္း ဗုဒၶဘာသာကို စနစ္တက် ထူေထာင္ေပးသြား ၾကေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားကုိ အထူးေက်းဇူးတင္ဝမ္းေျမာက္မိသည္။ (ဆဌသဂၤါရတနာတင္ စတင္က်င္းပစဥ္က ဝုိင္အမ္ဘီေအ အမည္ျဖင့္ ဓမၼဝိနယျပန္တန္း ႐ုိက္ႏွိပ္လွဴဒါန္းခဲ့သည္။)

၁၉၆၀ (၁၂-၃-၆၀) စေနေန႔တြင္ မေနာမယိဒိၶပညာကုိ လက္ခံယူခဲ့သည္။၁၉၆၁ (၁၉-၈-၆၁) တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဝုိင္အမ္ဘီေအအသင္းတုိက္၌ မေနာမယိဒိၶပညာျပပဲြႀကီး က်င္းပခဲ့သည္။ 

ယင္းေနာက္ က်ဳံမေငးၿမိဳ႕ အထက္ပုိင္း ေစတီေတာ္ကို ထီးတင္ျခင္း၊ ဘုရားႀကီးတုိက္အတြင္း မိဘမ်ား၏ သိမ္ကုိ ဘုရားႏွင့္တကြ အေဆာက္အဦပါ ျပဳျပင္လွဴဒါန္းသည္။ ၅-၇-၆၃ တြင္ ေယာကီပါရကူက်မ္းကို ႐ိုက္ႏွိပ္လွဴဒါန္းသည္။ မေနာမယိဒိၶေၾကးမုံအမည္ျဖင့္ စာတအုပ္ ေရးသားႏိုင္ခဲ့သည္။ ၁၉၆၂-၆၃ တြင္ ေရႊက်င္ဂုိဏ္း ဒသမအႀကိမ္ေျမာက္ အစည္းအေဝးအမီ ေရႊက်င္နိကာယသာသနာဝင္ က်မ္းစာႀကီးကို ေရႊဟသၤာ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ေကာင္းမူျဖင့္ ႐ိုက္ႏွိပ္လွဴဒါန္းခဲ့သည္။ ၁၉၆၃ တြင္ ရန္ကုန္ ၁၀၇ စိန္ဂၽြန္းလမ္းေနအိမ္၌ ေတာ္လွန္ေရးအစုိးရ၏ အထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရသည္။

 ၁၉၆၄-၆၅-၆၆-၆၇ ခု၊ ေအာက္တုိဘာလအထိ ၄ ႏွစ္မွ် ေထာင္အတြင္းေနခဲ့ရသျဖင့္ ဗုဒၶ၏ အဆုံးအမ သာသနာ ေတာ္၏တန္ဖုိးကုိ ပိုမုိနားလည္သိရွိကာ ကံ ကံ၏ အက်ဳိးကုိ ပိုမုိသေဘာေပါက္လာခဲ့သည္။
“ဗုဒၶအလုိေတာ္က် တိုင္းျပည္ကုိ ထူေထာင္ျခင္းသာလွ်င္ အခ်မ္းသာဆုံးလူမ်ဳိး၊ အခ်မ္းသာဆုံး ႏုိင္ငံေတာ္ျဖစ္ႏုိင္မည္။ ဗုဒၶအလုိေတာ္က် ဗုဒၶဝါဒ၊ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိ စနစ္က်က် နားလည္က်င့္သုံးလွ်င္ မုခ်တကမၻာလုံးတြင္ ခ်မ္းသာစြာ ရွိလိမ့္မည္ဟု ပိုမုိခုိင္ျမဲစြာ ယုံၾကည္လာခဲ့ပါသည္။” 
၁၉၇၃ တြင္ အမရပူရ မဟာဂႏၶာ႐ုံဆရာေတာ္အား ပဌာန္းတရားေတာ္ေဟာၾကားေပးရန္ ေလွ်ာက္ထားခဲ့ရာ ၁၇ ရက္တိတိ ပဌာန္းတရား ေတာ္ေဟာၾကားေပးေတာ္မူခဲ့သျဖင့္ သာသနာေတာ္အတြက္ အလြန္ႀကီးက်ယ္ေသာ ေက်းဇူးတခု ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ၁၉၇၃ တြင္ သ႐ုိက္ရြာဘုရားႏွင့္ ရဟႏၱာသိမ္ကုိ ျပဳျပင္ရန္ ဆရာေတာ္ႏွင့္ တုိင္ပင္ေလွ်ာက္ထားခဲ့ၿပီး က်ဳံမေငး အိမ္ကုိ ေရာင္းခ်ကာ ျပဳျပင္ၿပီးစီးခဲ့သည္။ 

၁၉၈၀ တြင္ ႏုိင္ငံ့ဂုဏ္ရည္ဘဲြ႔ကို ရရွိခဲ့သည္။ ၁၉၈၃ တြင္ တစ္ဘဝသာသနာ အမည္ျဖင့္ ေတာင္ၿမိဳ႕ မဟာဂႏၶာ႐ုံဆရာေတာ္၏ သာသနာျပဳပုံ အျပည့္အစုံ ပါဝင္ ေသာက်မ္းစာအုပ္ႀကီးကုိ စိတ္တုိင္းက် ၿပီးစီးထုတ္ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ 

၂၃-၉-၈၅ (၁၃၄၇ ေတာင္သလင္းလဆန္း ၉ ရက္) တနလၤာေန႔တြင္ သာသနာ့ဝန္ေဆာင္ ေက်ာင္းတုိက္ တည္ေထာင္ရန္ ေျမ စတင္ဝယ္သည္။ ၂၃-၅-၈၆ ကဆုန္လျပည့္၊ ေသာၾကာေန႔တြင္ သာသနာ့ဝန္ေဆာင္ ေက်ာင္းတုိက္ ဖြင့္လွစ္သည္။ 

၁၉၈၈ တြင္ မဂၤလာဗ်ဴဟာအသင္းတုိက္၌ သမဏေက်ာ္ စာေတာ္ျပန္ပဲြအတြက္ ၾသဝါဒခံယူက်င္းပၿပီး ၉-၁၂-၈၈ တြင္ စာဆုိေတာ္ေန႔တြင္ မဟာဗ်ဴဟာ သာမေဏေက်ာ္စာေတာ္ျပန္ပဲြကို ကမၻာေအး မဟာဂႏၶာ႐ုံေက်ာင္းတုိက္၌ စတင္ က်င္းပႏုိင္ခဲ့သည္။ 

၉-၂-၉၀၊ ၁၃၅၁ တပုိ႔တဲြလျပည့္ မေနာမယိဒိၶပညာ စတင္တည္ေထာင္သူ ဂုိဏ္းခ်ဳပ္ႀကီး၏ အသက္ ႏွစ္ ၁၀၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ပုဂံတြင္ မေနာမယိဒိၶ ဓမၼာ႐ုံတခု ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ စတင္တည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ 

ဆရာႀကီးဦးေရႊေအာင္၏ ဗုဒၶ (သုိ႔) အႏႈိင္းမဲ့ ေက်းဇူးရွင္ က်မ္းစာကုိ တႏွစ္တည္း ၄ ႀကိမ္တုိင္တုိင္ ႐ုိက္ႏွိပ္ၿပီးစီး ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ဘဘ ဦးထိန္ဝင္းသည္ သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္းတည္တံ့ျပန္႔ပြားေရးကိစၥမ်ားကုိ တစုိက္မက္မက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။

(ဘဘ ဦးထိန္ဝင္းသည္ ၂၀-၅-၂၀၁၀ ၾကာသပေတး ည ၁၀:၃၀ တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ Asia Royal ေဆးခန္းတြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါသည္) 

ဘဘ ဦးထိန္ဝင္း၏ ဆုံးမခဲ့ေသာ စကားမ်ား … … 

အားလုံး စကားကုိရွင္းေအာင္ေျပာၾက၊ စည္းစည္းလုံးလုံးေန။ 

သရဏဂုံကုိ အသက္ႏွင့္ ထပ္တူေဆာက္တည္ပါ။ 

ဗုဒၶသာသနံစိရံတိဠတု အနာဂေတသာသနံလဇၨီရကိၡႆတိ 

တစတစ စြန္႔ဝံ့မွသာလွ်င္ ဘဝေႏွာင္းေႏွာင္း ဆက္တုိင္းေကာင္း၏


သခင္ေအာင္ဆန္းကို ဖမ္းဝရမ္းထုတ္ခဲ့သူ ရာဇဝတ္ဝန္ မစၥတာေဇးဗီးယား

၁၉၄ဝ ျပည့္ႏွစ္က ေဒါင့္ႀကီး (ဇလြန္ၿမိဳ႕နယ္)မွာ တားျမစ္ထားတဲ့ ခ်င္းေတာင္တန္းကိစၥ ေဟာေျပာမႈ နဲ႔ ဆုေငြ ငါးက်ပ္ခ်ီးျမႇင့္မယ့္ ဖမ္းဝရမ္းထုတ္ခဲ့သူ ဟသၤာတခ႐ိုင္၊ ရာဇဝတ္ဝန္ မစၥတာေဇးဗီးယား D.W  Harison  Xavier ကိစၥကို အမ်ားသိၾကေပမယ့္ အေသးစိတ္ ေလ့လာေတြ႕ရွိခ်က္ေတြ ရွိေသးလို႔ ေရးျပပါဦးမယ္။

ကိုလိုနီေခတ္၊ စစ္ႀကိဳေခတ္၊ စစ္ၿပီးေခတ္တစ္ဝိုက္က ဟသၤာတ ခ႐ိုင္မွာ ႏိုင္ငံေရးအရ ႏိုးၾကားတက္ ၾကြသူေတြရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး သမားေတြလည္း ထြက္ခဲ့တယ္။ တို႔ဗမာ အစည္း အ႐ံုးႀကီးကို ထူေထာင္ခဲ့သူေတြထဲမွာ တစ္ဦး အပါအဝင္ျဖစ္တဲ့ ဝန္ႀကီးေဟာင္း သခင္ဗစိန္ (ေနာင္ ဗမာျပည္ ဒီမို ကရက္တစ္ပါတီ)၊ ဝန္ႀကီးမန္းဘခိုင္ (ေနာင္-အာဇာနည္)၊ ဖဆပလ ခ႐ိုင္ဥကၠ႒ေဟာင္း ဦးသန္းတင္၊ ဝန္ႀကီး ဟသၤာတဦးျမ၊ ဝန္ႀကီး သခင္ခ်စ္ေမာင္ (ျမန္ေအာင္)၊ ဝန္ႀကီးေစာေအာင္ပ၊ အလံနီ ဗိုလ္ ေအာင္မင္း အစရွိသည္တို႔ဟာ ဟသၤာတခ႐ိုင္မွာေမြးဖြားၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕လည္း ဟသၤာတမွာ ေက်ာင္း ေနၿပီး ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ကို အေျခ ခ်သူေတြျဖစ္တယ္။

ဟသၤာတခ႐ိုင္ရာဇဝတ္ဝန္ မစၥတာေဇးဗီးယား
အဂၤလိပ္ကိုလိုနီအစိုးရက လည္း ဟသၤာတခ႐ိုင္အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ ဗ်ဴ႐ိုက ရက္အရာရွိဆိုးေတြထဲက အရက္ စက္ဆံုး၊ အၾကမ္းတမ္းဆံုး ပုဂၢိဳလ္ ေတြကိုမွ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ဟသၤာတ အေရးပိုင္ (D.C) ၊ ခ႐ိုင္ရာဇဝတ္ဝန္(D.S.P) အေနနဲ႔ ပို႔လႊတ္တာျဖစ္ တယ္။ အထက္ေဖာ္ျပပါ ရာဇဝတ္ ဝန္ မစၥတာေဇးဗီးယား ဘယ္ ေလာက္ဆိုးသလဲဆိုရင္ ႏိုင္ငံေတာ္ သမၼတ (အၿငိမ္းစား) ေဒါက္တာ ဘဦးရဲ႕အဆိုအရ -ျမန္မာႏိုင္ငံဖြား အဂၤလိပ္- ကုလား ကျပားပုလိပ္အရာရွိ ေဇး ဗီးယားဆိုသူဟာ ရက္စက္ၾကမ္း တမ္းသူျဖစ္တယ္။ သူ႕ဇာတိေမာ္လ ၿမိဳင္မွာ ၿခံစိုက္ပ်ိဳးသူဘဝနဲ႔ လူသတ္ မႈကို က်ဴးလြန္ခဲ့သူျဖစ္တယ္။ ၿခံ အလုပ္သမားကို ႀကိဳးနဲ႔တုတ္ၿပီး ပ်ားရည္ ေတြလိမ္းက်ံကာ ျခေတာင္ ပို႔နားမွာထားၿပီး ျခစာေကြၽး ညႇင္း ပမ္းသတ္ျဖတ္မႈနဲ႔ ေအာက္႐ံုးအ ဆင့္ဆင့္ကတစ္ဆင့္ တရား႐ံုးခ်ဳပ္  ေရာက္လာတယ္။

ဥေရာပခံုသမာဓိအဖြဲ႕နဲ႔ တရားစီရင္ ရာ အမႈက ကြင္းလံုးကြၽတ္လြတ္သြား ၿပီး မၾကာခင္ ရန္ကုန္ပုလိပ္အဖြဲ႕မွာ အင္စပက္ေတာ္ျဖစ္သြားတယ္။ရာဇဝတ္မ ႈစ ံုေထာက္ ရာမွာ ေဇးဗီးယားနာမည္ရလာတယ္။ ရန္ ကုန္ျမစ္တြင္း ဆန္ခိုးဂုိဏ္းကို မိ တယ္။ ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္လို႔ယူဆ ရသူအိမ္ကို ဝင္ေရာက္ရွာေဖြရာ ေငြ က်ပ္ ၁ သိန္းေတြ႕ရွိတယ္။ အမႈကို ႐ံုးတင္ေတာ့ ေငြ ၁ သိန္း ကို သက္ေသခံမတင္ျပဘူး။ အမႈ စစ္ေဆးစဥ္ သံုးပစ္လိုက္ၿပီလို႔လည္း ဆိုတယ္။ ဌာနဆိုင္ရာ စံုစမ္းအေရး ယူခံရမယ္ထင္ေပမယ့္ ဘာမွ်မျဖစ္ ပါ။ ရာထူး ေတာင္တက္သြားတယ္။ ဂဠဳန္ ဦးေစာနန္းရင္းဝန္ဘဝက တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးဝင္ သခင္မ်ား ကို ႏွိပ္ကြပ္ရာ လက္သံေျပာင္ခဲ့လို႔ မစၥတာေဇးဗီးယားကို ရမည္းသင္း ရာဇဝတ္ဝန္ (D.S.P) အဆင့္တိုး ေပးခဲ့တယ္။ ၁၉၄ဝ ျပည့္ႏွစ္မွာ ဟသၤာတခ႐ိုင္ ရာဇဝတ္ဝန္ရာထူးနဲ႔ ေျပာင္းေရႊ႕လာရင္း သခင္ေအာင္ဆန္းတို႔ ဇလြန္တရားပြဲနဲ႔ ထိပ္ တိုက္တိုးေတာ့တာပဲ။

တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး-ဟသၤာတ ခ႐ိုင္ကြန္ဖရင့့္္
တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးႀကီးရဲ႕ ႏွစ္ပတ္လည္ကြန္ဖရင့္ေတြကို ခ႐ိုင္ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ အလွည့္က် က်င္းပ ေလ့ရွိတယ္။ ဌာနခ်ဳပ္အမႈေဆာင္ ေတြကို ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ရင္း အဆင္မေျပတာေတြလည္း သမိုင္း မွာ ရွိခဲ့ပါတယ္။ (ဆရာႀကီး သခင္ ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းက ကြန္ဖရင့္ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို ညီလာခံလို႔ေခၚဆိုရန္  ျပင္ဆင္ေပးလို႔ ေနာင္အခါ ညီလာ ခံေတြလို႔ပဲ ေျပာင္းလဲေခၚေဝၚခဲ့ တယ္။) ဟသၤာတခ႐ိုင္ကေတာ့ ထူးထူးျခားျခားခ႐ိုင္အဆင့္ ကြန္ ဖရင့္လုပ္တဲ့အခါ ဌာနခ်ဳပ္က အေထြ ေထြ အတြင္းေရးမွဴး မိန္႔ ၾကားခ်က္ကိုနာယူဖို႔ သခင္ ေအာင္ဆန္းကို ဖိတ္ၾကားတယ္။ တစ္ဆက္တည္း ဇလြန္ပရိသတ္က လည္း သခင္ေအာင္ဆန္းကို ဇလြန္ ၿမိဳ႕နယ္ ေဒါင့္ႀကီးရြာတရားပြဲမွာ ေဟာေျပာၿပီးမွ သေဘၤာနဲ႔ ရန္ကုန္ ကို ခရီးဆက္ဖို႔ စီစဥ္ထားၾကတယ္။

ဟသၤာတသေဘၤာဆိပ္ကေန ေစ်းႀကီးကိုျဖတ္လာၿပီးမွ သခင္ ေအာင္ဆန္းဟာ ေစ်းေထာင့္နားက တည္းခိုရမယ့္ သခင္စိန္ဦး အိမ္ကို ေရာက္တယ္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ေဆးရြက္ႀကီးေတြ လမ္းေပၚမွာ ေန လွမ္းထားတာျမင္ရလို႔ သခင္ ေအာင္ဆန္း စိတ္မသက္မသာျဖစ္ ခဲ့ရတယ္။ သခင္စိန္ဦးအိမ္နဲ႔ စာ ေရးသူရဲ႕ အဘိုးအဘြားမ်ားအိမ္က သိပ္မကြာေဝးပါ။ သခင္ေအာင္ဆန္း ေရာက္ရင္ ေစ်းသူေစ်းသားေတြက သတိျပဳမိၾကတယ္။ အဂၤလိပ္အစိုးရက မႏွစ္သက္သူျဖစ္ေနေတာ့ အမွတ္တမဲ့ေနၾကရတယ္လို႔ အဘြား လုပ္သူက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေျပာခဲ့ ပါတယ္။ အဘြားကလည္း ေဆး လိပ္ခံုေထာင္ဖူးတယ္။ ၁၃-၇-၄၇ ေန႔က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမိန္႔ခြန္းမွာ ဟသၤာတက ေဆးရြက္ႀကီးလွမ္းသူေတြကို အျပစ္တင္ေတာ့ တို႔လည္းပါတာ ေပါ့လို႔ အဘြားမေသခင္က ေျပာ ဖူးတယ္။ (အဲဒီေစ်းႀကီးနဲ႔ သခင္ စိန္ဦးအိမ္၊ ကြၽန္ေတာ့္ ဘိုးဘြားမ်ား အိမ္ေတြ ဧရာဝတီျမစ္ကမ္းတိုက္ စားခံရလို႔ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ယခု ႐ႈခင္းဧရာတည္းခိုရိပ္သာ ေနရာ သာက်န္ပါေတာ့တယ္။) ဂ်ပန္ ေခတ္ဦးကာလ စစ္ဝန္ႀကီးဘဝနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္းဟာ ပုသိမ္နဲ႔ ဟသၤာတကို ေရာက္လာေသးတယ္။

ေဒါင့္ႀကီးဇလြန္တရားပြဲ
ဟသၤာတကေန ဇလြန္ၿမိဳ႕က တစ္ဆင့္ ေဒါင့္ႀကီးရြာတရားပြဲကို သခင္ေအာင္ဆန္းကူးသြားေတာ့ ညဘက္ေဟာေျပာရမွာျဖစ္တယ္။ သာယာဝတီ၊ လက္ပံတန္းၿမိဳ႕နယ္ ေတြကလယ္သမား၂ဝဝဝကိုလည္း ဝိဓူရသခင္ခ်စ္ေမာင္က ဦးေဆာင္ ၿပီးလွည္းတတန္၊ ေလွ တတန္နဲ႔ သခင္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ မိန္႕ၾကားခ်က္ ကိုနာယူဖို႔ ေရာက္ ေနၾကပါၿပီ။ တရားေဟာေနတုန္း ပုလိပ္ စံု ေထာက္တစ္ေယာက္က ရာဇဝန္ဝန္ ေဇးဗီးယားထံမွ စာတစ္ေစာင္ လာ ေပးတယ္။

ခ်င္းေတာင္ကိစၥကို သခင္ေအာင္ဆန္း ထည့္သြင္း မေျပာပါနဲ႔လို႔ တားျမစ္တဲ့စာျဖစ္ တယ္။ အကယ္၍ ေဟာရင္လည္း တရားပြဲအၿပီး ဖမ္းဆီးဖို႔ ဖမ္းဝရမ္း တစ္ေစာင္ပါ ပုလိပ္စံုေထာက္ေတြ လက္ထဲမွာ ရွိတယ္လို႔ အဆိုရွိတယ္။ ခ်င္းျပည္နယ္အတြင္း ခ်င္းအမ်ိဳးသားမ်ားထၾကြမႈမွာ နယ္ခ်ဲ႕ ေတြက ႏွိမ္နင္းလို႔ လူ ၁ဝဝ ခန္႔ ေသေက်ခဲ့တဲ့သတင္းကို ျပည္မက မသိေအာင္ အဂၤလိပ္က ထိန္ခ်န္ထားတယ္။ မ်က္စိႀကီး၊ နားႀကီး ႏိုင္ငံေရးသမားေတြက သိတာေပါ့။ သခင္ေအာင္ဆန္းကလည္း ခ်င္းေတာင္ကိစၥေျပာဖို႔ သတိေမ့ေနတာ အခု စာေရာက္လာမွ သတိရၿပီး ေဟာရဦးမယ္ဆိုၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ ေဟာေတာ့တာ ပဲ။ 

 ေဒါင့္ႀကီးတရားပြဲၿပီးေတာ့ လူ ေတြသိပ္မ်ားေနလို႔ ပုလိပ္ေတြက မဖမ္းရဲပါ။ သခင္ေအာင္ဆန္းကို လိုက္ပို႔သူမ်ားကလည္း ေဒါင့္ႀကီး သေဘၤာဆိပ္ကေန ရန္ကုန္ဘက္ သြားမယ့္သေဘၤာကို မစီးေစဘဲ ဟသၤာတဘက္ကို ဆန္တက္မယ့္ သေဘၤာကို စီးခိုင္းတယ္။ ဌာနခ်ဳပ္ က အေဖာ္ေတြလည္းပါတယ္။ ပုလိပ္ေတြက ဟသၤာတသေဘၤာ ဆိပ္မွာ ဖမ္းဖို႔ ေစာင့္ေနၾကတယ္။ ဟသၤာတမ ေရာက္ခင္ သာဓု ေခ်ာင္းရြာမွာ သေဘၤာကပ္တဲ့အခါ သခင္ေအာင္ဆန္းတို႔ ရြာထဲဆင္းေနၾကတယ္။

 ျပည္ၿမိဳ႕က ရန္ကုန္ စုန္ ဆင္းလာတဲ့ သေဘၤာက ဟသၤာ တၿမိဳ႕ဆိုက္ၿပီးေနာက္ သာဓုေခ်ာင္း ရြာမွာကပ္တယ္။ အဲဒီသေဘၤာနဲ႔ ရန္ကုန္ဘက္စီးလာၿပီး ရန္ကုန္ မေရာက္ခင္ သေဘၤာဆိပ္တစ္ခုမွာ ဆင္းၿပီး ရန္ကုန္ေရာက္လာ တယ္။ ၁၂-၇-၄ဝ ေန႔ မစၥတာ ေဇးဗီး ယားက သခင္ေအာင္ဆန္း ကို ဖမ္းဆီရမိေအာင္ သတင္းေပးႏိုင္ လွ်င္ ဆုေတာ္ေငြ ၅ က်ပ္ ဟူ၍ ႏွိမ့္ခ်တဲ့သေဘာနဲ႔ ေၾကညာ တာကို ႏိုင္ငံသိလုပ္လိုက္တယ္။

 ရန္ကုန္ ေရာက္ေတာ့ သခင္လွေဖ (ဗိုလ္ လက်္ာ)တို႕အဖြဲ႕က သခင္ေအာင္ ဆန္းကို ဝွက္ထားၿပီး ၈  ၾသဂုတ္ ၁၉၄ဝ ေန႔မွာ ႏိုင္ငံျခား အဆက္ အသြယ္ရွာဖို႔ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသြားမယ့္ ဟိုင္းလီသေဘၤာေပၚကို သခင္လွ ၿမိဳင္ (ဗိုလ္ရန္ေအာင္)နဲ႕အတူ တင္ လိုက္ရတယ္။ အားလံုး ၂၈ ရက္ တိတိ သခင္ေအာင္ဆန္း ကိုယ္ ေယာင္ေဖ်ာက္ေနခဲ့ရတယ္။

ေဇးဗီးယားဘယ္ေရာက္သြားလဲ
ဂ်ပန္မွာ ရဲေဘာ္သံုးကိ်ပ္စစ္ ပညာသင္အၿပီး အဂၤလိပ္ကို တိုက္ ခိုက္ဖို႔ ေမာ္လၿမိဳင္စစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ B.I.A တပ္ မေတာ္ ခ်ီတက္လာတယ္။ ဂ်ပန္ ေလတပ္ကလည္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ၂ ႀကိမ္ ဗံုးႀကဲလို႔ အဂၤလိပ္ဘုရင္ခံနဲ႔ တကြ မ်က္ႏွာျဖဴေတြ ျမစ္ႀကီးနား ကတစ္ဆင့္ အိႏၵိယကို စစ္ေျပးရ တယ္။ ခ႐ိုင္ဝန္၊ ခ႐ိုင္ ရာဇဝတ္ဝန္၊ ေတြကိုလည္း ႏိုင္ငံပိုင္ေငြေၾကး အ ဖိုးတန္ပစၥည္းေတြကို သတ္မွတ္ ထားသူေတြကို အပ္ႏွံၿပီးမွ စစ္ေဘး က ေရွာင္ရမယ္လို႔ ညႊန္ၾကားတယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ အၿငိမ္းစား ေဒါက္တာဘဦးရဲ႕အဆိုအရ ဟသၤာ တခ႐ိုင္ ရာဇဝတ္ဝန္ မစၥတာေဇးဗီး ယားဟာ ႏိုင္ငံပိုင္ေငြေၾကး သိန္း ေပါင္းမ်ားစြာကို ယူေဆာင္ ထြက္ ေျပးခဲ့သူလို႔ ဆိုပါတယ္။၁၉၄၂ ခုႏွစ္ စစ္ေျပးၾကေတာ့ ေဒါက္တာဘဦးက တရားဝန္ႀကီး ဘဝနဲ႔ ကသာၿမိဳ႕ကို စစ္ေရွာင္ဖို႔ ပုသိမ္မွာရွိတဲ့ မိဘေတြကို သြား ေရာက္ ေခၚေဆာင္ၿပီး ဟသၤာတၿမိဳ႕ ကို ေရာက္လာပါတယ္။ ဟသၤာတ ခ႐ိုင္၊ ရာဇဝတ္ဝန္ မစၥတာေဇးဗီး ယားနဲ႔ေတြ႕ၿပီး အထက္ဆန္ဖို႔ သေဘၤာအက ူအညီ ေတာင္း တယ္။ ဧရာဝတီဖလိုတီလာကုမၸဏီပိုင္ သေဘၤာတစ္စင္းကို ေပးတယ္။ သေဘၤာဆလင္နဲ႔ စက္ဆရာကို ခက္ခဲစြာရွာယူခဲ့ရတယ္။

အဲဒီ သေဘၤာနဲ႔ ဟသၤာတက ျပည္ၿမိဳ႕ကို ဆန္တက္လာေတာ့ ေနာက္နားက အေရးပိုင္သေဘၤာနဲ႔ မစၥတာေဇးဗီး ယားတို႔လည္း ဆန္တက္လာတာ ေတြ႕ျမင္ရတယ္။ လံုၿခံဳမႈရွိတဲ့ အေရးပိုင္သေဘၤာနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ တရားဝန္ႀကီး ေဒါက္တာဘဦးတို႔ သားအေဖေတြကို တစ္ပါတည္း ေခၚလာႏိုင္ပါလ်က္နဲ႔ မေခၚခဲ့ပါ။ (သူ႕သေဘၤာမွာ အစိုးရဘ႑ာေငြ ေတြပါလာတာ ေဒါက္တာဘဦး သိသြားမွာ စိုးလို႔ျဖစ္ပါတယ္။) ျပည္ၿမိဳ႕ ကိုေရာက္ေတာ့ အေရးပိုင္ မ်က္ႏွာျဖဴကို အထက္လူႀကီးေတြက ျပန္ ေခၚပါတယ္။ မစၥတာေဇးဗီးယားက အစိုးရေငြေတြကို သက္ဆိုင္ရာကို မအပ္ႏွံဘဲ အေရးပိုင္သေဘၤာနဲ႔ ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြား ေၾကာင္း အစီရင္ခံစာအရ သိရပါ တယ္။ အိႏၵိယျပည္ဘက္ကို ထြက္ ေျပးလိမ့္မယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။

ေဇးဗီးယားစစ္ၿပီးေခတ္မွာ အလုပ္ျပန္ရေသးလား
အစိုးရဘ႑ာေငြ အလြဲသံုးစား ျပဳတယ္လို႔ သကၤာမကင္းခံရတဲ့ အရာရွိမ်ားကို ဂ်ပန္ေခတ္၊ စစ္ၿပီး ေခတ္၊ လြတ္လပ္ေရးေခတ္မ်ားမွာ ေဒါက္တာဘဦး၏ အဆိုအရ အလုပ္ျပန္မခန္႔ေတာ့ဟု သိရပါတယ္။ စစ္ၿပီးစ (Cas.B) ၿဗိတိသွ်စစ္အုပ္ ခ်ဳပ္ေရးေခတ္မွာ မစၥတာေဇးဗီးယား ဟသၤာတခ႐ိုင္ရာဇဝတ္ဝန္အ ျ့ဖစ္ ျပန္ေရာက္ လာ ျပန္တယ္။

ကြၽန္ေတာ္၏ ဦးေလးေတာ္သူ ဟသၤာတ ဗိုလ္ဖုန္းျမင့္ဟာ မ်ိဳးခ်စ္ ဗမာ့တပ္မေတာ္ P.B.F တြင္ အမႈ ထမ္းဖူးတယ္။ အသက္ ၈ဝ အတြင္းေရာက္ေနေသာ ဗိုလ္ဖုန္း ျမင့္၏ အေျပာအရ ခ႐ိုင္ရာဇဝန္၏ အိမ္ႀကီးကို D.S.P အဆက္ဆက္ေန ထိုင္လာခဲ့ၾကတယ္။ ရာဇဝတ္ဝန္ ရာထူးကို ေနာင္အခါ ခ႐ိုင္ရဲဝန္၊ ႀကီးၾကပ္ေရးမွဴး (ျပည္သူ႕ရဲ)၊ လက္ေထာက္တိုင္းတပ္ဖြဲ႕မွဴး (ပရ) စသျဖင့္ ေခတ္အလိုက္ ေခၚေဝၚလာ ၾကတယ္။ အဲဒီပုဂိၢဳလ္မ်ား ယခု အထိ ေနထိုင္ၾကတဲ့အိမ္ႀကီးမွာ မစၥတာ ေဇးဗီးယား ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ အိမ္ႀကီးသာျဖစ္ပါတယ္။ မစၥတာ ေဇးဗီးယား အိမ္ေဘး(လမ္းေထာင့္ကြက္လပ္) ပညာေရးရိပ္သာပိုင္ေျမ ေနရာမွာ P.B.F တပ္မေတာ္တပ္စု တစ္ခု စခန္းခ်ေနထိုင္ခဲ့ဖူးတယ္။ P.B.F မ်ိဳးခ်စ္ဗမာ့ တပ္မေတာ္ သားမ်ားဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကို လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္က ဆုေငြ ၅ က်ပ္နဲ႔ ဖမ္းဝရမ္းထုတ္ခဲ့တဲ့ မစၥတာ ေဇးဗီးယားအေပၚ အျမင္မၾကည္လင္ၾကပါ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕အိမ္ဘက္ ကို စက္ေသနတ္ေျပာင္းဝမ်ားကို ခ်ိန္ထားၿပီး က်ီစယ္ၾကဖူးေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာျပပါတယ္။

ေဒါက္တာဘဦးအလိုအရ စစ္ ေျပးကာလ ႏိုင္ငံဘ႑ာအလြဲသံုး စားျပဳသူမ်ားဟု သကၤာမကင္းျဖစ္ ခံရေသာ အရာရွိ္မ်ား အလုပ္ျပန္မခန္႔ဟုဆိုေသာ္လည္း ကက္စဘီ ေခတ္မွာ ခ႐ိုင္ရာဇဝတ္ဝန္ မစၥတာေဇးဗီးယား ဟသၤာတသို႔ ျပန္ ေရာက္လာၿပီး ရာထူးမျပဳတ္ အေျခ မပ်က္ရွိသည္ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ရမလို ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ အရင္တုန္းကလည္း ရာထူးၿမဲခဲ့ ေသာ (ရာထူးေတြ အဆင့္ဆင့္တက္ ခဲ့ေသာ) မစၥတာေဇးဗီးယားမွာ ေခတ္ေျပာင္းေသာ္လည္း (မဟုတ္တာ ေတြပဲ လုပ္ခဲ့ရင္း) သူ႔စည္းစိမ္ မပ်က္ရွိသျဖင့္ အာဂေဇးဗီးယား ဟုသာ ေျပာရမည္ျဖစ္ပါတယ္။

မိုးျမင့္ဝင္း (သိပၸံႏွင့္နည္းပညာ)
 popularmyanmar

11 Sept 2012

သခင္ထြန္းလြင္ (ဗိုလ္ဗလ)

သမိုင္းတေကြ႕မွ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ ဗိုလ္ဗလ
သန္းဝင္းလိႈင္
ဇူလုိင္ ၈၊ ၂၀၁၂
ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္ ဗိုလ္ဗလ၏ ငယ္နာမည္မွာ ကိုသန္းရင္ျဖစ္သည္။ ယင္းေနာက္ စေနသားျဖစ္သည့္အတြက္ ေန႔နံအတိုင္း ထြန္းလြင္ဟု အမည္ေျပာင္းခဲ့သည္။ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္တြင္ ေျမာင္းျမစီရင္စု တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးသို႔ဝင္ေရာက္၍ ႏိုင္ငံေရးေဆာင္ရြက္မႈေၾကာင့္ သခင္ထြန္း လြင္အမည္တြင္ခဲ့သည္။ ဂ်ပန္စစ္ပညာသင္တန္းတက္စဥ္က ဂ်ပန္နာမည္မွာ အိုတာနီဟီိ႐ိုရွီ (Otani Hiroshi) ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ထိုင္း ႏိုင္ငံဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ ရဲေဘာသံုးက်ိပ္ဝင္မ်ား ဗိုလ္အမည္ခံယူရာတြင္ ဗိုလ္ဗလျဖစ္လာခဲ့သည္။

10 Sept 2012

‘သခင္’ဆိုတဲ့ ဘြဲ႕တစ္လံုး

 ‘သခင္’ ဆိုတဲ့ ဘြဲ႕တစ္လံုး
 ေအာင္သင္း


‘တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး၀င္’ ‘သခင္’ လက္ေဟာင္းႀကီးမ်ားမွာ သက္႐ွိထင္႐ွား႐ွိေနၾကပါေသးလွ်င္ အေတာ္ႀကီး သက္႐ြယ္အိုမင္း ျဖစ္ေနၾကပါေလၿပီ။ လက္က်န္ထက္ ကြန္လြန္ကပင္ အဆမတန္မ်ားေနၿပီဟု ဆိုၾကရ ပါ ေတာ့မည္။ တစ္ခါတရံ သတင္းစာနာေရးေၾကာ္ျငာမ်ားတြင္ သခင္ဘယ္သူ ဘယ္၀ါ စသည္ျဖင့္ ေတြ႔လိုက္ ရလွ်င္ ဘာရယ္မဟုတ္၊ သူတို႔တစ္ေတြ ‘သခင္’ဟူေသာဘြဲ႔ကိုရႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကပံုကို ေရာ္ရမ္းစဥ္းစား မိၿပီး အံ့ၾသခ်ီးက်ဴးျခင္းလည္း ျဖစ္မိသည္။ ၿပံဳးလည္း ၿပံဳးမိပါသည္။

စာဖတ္သူက အသက္ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ မွ်သာ ႐ွိပါေသးလွ်င္ ‘သခင္’ဆိုတာ ဘာမ်ားထူးလို႔လဲဟု သာမန္ေပါ့ေပါ့ဆဆသာ သေဘာထားေကာင္း ထားပါလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းစံုကို သိရလွ်င္မူကား ကၽြန္ေတာ္ကဲ့သို႔ပင္ ခ်ီးက်ဴး အံ့ၾသျခင္း၊ ႏွစ္သက္စြာ ၿပံဳးမိျခင္းတို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္ထင္ပါသည္။

6 Sept 2012

သခင္သာခင္

သခင္သာခင္ (သို႔မဟုတ္) မိုးကုတ္နယ္သား ထူးခၽြန္ေသာႏိုင္ငံေရးသမား


သခင္သာခင္ကို ၁၉၁၇- ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ (၆) ရက္ေန႔တြင္ မိုးကုတ္ၿမိဳ႕နယ္၊ ကင္းရြာ၌ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး ၿမိဳ႕မရပ္ကြက္တြင္ ေနထုိင္ႀကီးျပင္းခဲ့ပါသည္။ သခင္သာခင္သည္ ရွမ္းကုလား ကျပားျဖစ္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာကို ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ပါသည္။ ေမြးခ်င္းေမာင္ႏွမ သံုးဦးအနက္ အႀကီးဆံုးသားျဖစ္၍ ညီမမ်ားမွာ ေဒၚေစာေမႏွင့္ ေဒၚေအးၾကည္ တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ ဖခင္မွာ အိႏၵိယႏိုင္ငံသား ဟိႏ ၵဴလူမိ်ဳး ဦးရာမသုချဖစ္၍ မိခင္မွာ ရွမ္းလူမိ်ဳး ေဒၚခြန္႔ တို႔ျဖစ္ၾကသည္။

တို႕ဗမာအစည္းအ႐ံုးေခတ္က သခင္ေအာင္ဆန္း


သခင္တင္ေမာင္ (က်ဳံးမေငး)
(ဤေဆာင္းပါးရွင္ သခင္တင္ေမာင္ (က်ံဳးမေငး)မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ဆုေငြ ၅ိ ထုတ္စဥ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္အတူ တရားေဟာခဲ့သူ ျဖစ္သည္။)

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အထြဋ္အထိပ္ ေရာက္လာၿပီးေနာက္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္းကို တတိုင္းျပည္လံုး သိၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း၊ အထိဋ္အထိပ္ မေရာက္မီ အညၾတ သခင္ေအာင္ဆန္းဘဝက အေၾကာင္းမ်ားကို သိသူ အလြန္နည္းပါးေပမည္။ သို႕ေၾကာင့္ တို႕ဗမာအစည္းအ႐ံုးေခတ္ သခင္ဘဝႏွင့္ သခင္ေအာင္ဆန္း၏ မေမ႕နိုင္ဘြယ္ရာ အေၾကာင္းကေလးမ်ားကို ေရးလိုေပသည္။

3 Sept 2012

သခင္ေအာင္ဆန္း ေဝဖန္ခဲ့တဲ့ ဝန္ၾကီး


“ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ကုသိုလ္တပဲငရဲတပိသာ” ဆိုတဲ့ စကားလံုးကိုငယ္ငယ္ကတည္းကၾကားဖူးတာပါ။ ျမန္မာ့အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေရးတဲ့ စာမွာလည္း ဒီစကားလံုးကို ေတြ႕ရေတာ့ ပိုျပီးစိတ္ဝင္စားမိခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးေလာကထဲ ဒီစကားလံုး ဘယ္သူတင္သြင္းခဲ့သလဲ၊ ဘာေၾကာင့္လည္း၊ ေျပာသူကိုယ္ တကယ္ယံုၾကည္ က်င့္သံုးခဲ့သလား။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ( ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေဆာင္းပါး)

 ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အဖဲြ႔ႏွင့္ လန္ဒန္သို႔ ထြက္ခြာမသြားမီ လအနည္းငယ္အလိုေလာက္တြင္ ကာကီ၀တ္စံု ၀တ္ဆင္ထားသူမ်ားက ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္ခတ္သျဖင့္ ဦးေစာမ်က္ေစ့တြင္ ဒဏ္ရာရခဲ့ပါသည္။ ဦးေစာသည္ ဤ ကိစၥတြင္ ဦးေအာင္ဆန္း၏ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္တပ္ဖဲြ႔၀င္မ်ား၌ တာ၀န္ရွိသည္ဟု ယူဆကာ ကလဲ့စားေခ်ျခင္းျဖစ္ သည္ဟု အခ်ဳိ႕ကခန္႔မွန္းၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ႏုိင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ စစ္ေဆးေတြ႔ရွိခ်က္မ်ားအရ အလုပ္အမႈေဆာင္ေကာင္စီတခုလံုးအား သုတ္သင္ေခ်မႈန္းရန္ ညႊန္ၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဦးေအာင္ဆန္းႏွင့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားကို ရွင္းလင္းသုတ္သင္လိုက္ျခင္းျဖင့္ သူသာ ျမန္မာႏုိင္ငံအစိုးရေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာ မည္ဟူေသာ ထူးဆန္းသည့္ ယံုၾကည္ခ်က္ျဖင့္ လုပ္ႀကံမႈႀကီးကို ဦးေစာ စီစဥ္ခဲ့ဟန္တူပါသည္။
ေအာင္ဆန္း
ေအာင္ဆန္းစုၾကည္
ျမန္မာျပန္ - ေဒါက္တာေအာင္ခင္

က်မ မွတ္မိႏုိင္ေသာ အ႐ြယ္မေရာက္မီကပင္ က်မ၏ ဖခင္ ကြယ္လြန္သြားပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ “ေဖေဖဟာ ဘယ္လိုလူစားမ်ဳိးပါလိမ့္” ဟူေသာ သိခ်င္စိတ္ျဖင့္ ဖခင္၏ဘ၀လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ စာေပ အေထာက္အထားမ်ားကို က်မ စတင္စုေဆာင္း ေလ့လာဖတ္႐ႈျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေအာက္တြင္ ေဖာ္ျပပါ အတၳဳပၸတၱိစာတမ္းကို ေရးသားရာ၌ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ျခင္း အေထာက္အထားမ်ားကို အဓိကအေျခခံထားပါသည္။ အေၾကာင္းအရာႏွစ္ရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍သာလွ်င္ က်မတို႔မိသားစုႏွင့္ ေဖေဖ့အား ေကာင္းစြာသိကြၽမ္းခဲ့သူမ်ား ထံမွ သိရွိရေသာအခ်က္အလက္မ်ားအေပၚတြင္ အေတာ္အသင့္ အေျခခံထားပါသည္။

ေသြးသားနီးကပ္စြာ ေတာ္စပ္သူတဦး၏ အတၳဳပၸတၱိကိုေရးရသည္မွာ မလြယ္ကူပါ။ ဓမၼဓိဌာန္က်က်ေရးႏုိင္မည္ မဟုတ္ဟု အစြပ္စဲြခံရႏိုင္ပါသည္။ တကယ္တမ္းတြင္လည္း အတၳဳပၸတၱိေရးသူတို႔သည္ မိမိတို႔ ရွာေဖြစုေဆာင္းရ ရွိေသာ အေထာက္အထားမ်ားျဖင့္ မိမိတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ဥာဏ္ကို ပံုစံသြင္းေပးခဲ့ေသာ အျဖစ္အပ်က္၊ အေတြ႔အၾကံဳမ်ား၏ ၾသဇာသက္ေရာက္မႈမွ ကင္းလြတ္ႏုိင္မည္မဟုတ္ပါ။ က်မအေနျဖင့္ က်မဖခင္၏ ႐ုပ္ပံုလႊာ ကို က်မျမင္သည့္အတုိင္း မွန္ကန္စြာ ေပၚလြင္ေစရန္ ႀကိဳးပမ္းေရးသားထားပါသည္ဟုသာ ေျပာႏုိင္ပါသည္။
* * * * * *

2 Sept 2012

ေအာင္ဆန္း (သို႔မဟုတ္) အ႐ိုင္း

(ဒဂုန္တာရာ)

(၁) 

သူ၏ေအာက္မွ လူထုႀကီးသည္ စည္းကမ္းေသဝပ္ျခင္း အတန္ငယ္ကင္းမဲ့စြာ နားေထာင္လ်က္ရွိ၏။ လူထုႀကီးသည္ စူးစိုက္ျခင္း မရွိ။ တခ်ဳိ႕က ျပံဳးရယ္၍ေန၏။ ေနာက္နားရွိ လူထုအစိပ္အပိုင္းတခုကား အခ်င္းခ်င္း ေခါင္းခ်င္းကပ္ကာ တီးတိုးေျပာေနၾက၏။ သို႔ေသာ္ ပ်က္ရယ္ျပဳျခင္းကားမရွိ။ ေလးစားျခင္းသည္ အားလံုး၌ တညီတၫြတ္တည္း ရွိ၏။

အစိမ္းေရာင္ ကတၱီပါကားႀကီးသည္ သူ႔ကုိေနာက္ကားခံ၍ ထား၏။ ကားလိပ္ႀကီးမွာ ဘာ႐ုပ္ပံု ေတာေတာင္မွ ျခယ္လွယ္ထားျခင္း မရွိ။ ပကတိ ပိန္းေျပာင္ေျပာင္ျဖစ္၏။ ကတၱီပါကားသည္ အျခား ဘာအဓိပၸာယ္ကိုမွ် ထူးထူးေထြေထြ မေဖာ္ျပ။ သို႔ေသာ္ မႈိင္းညိဳ႕ျခင္းတခုကိုသာ ရဲဝံ့စြာေဆာင္၍ ေနသည္။

သူသည္ စိမ္းညိဳေသာကားႀကီး၏ ေရွ႕စင္ျမင့္ ဇာတ္ခံုေပၚ၌ ရပ္ကာ စကားေျပာ၍ေနသည္။ သူသည္ ဗမာ ပထဝီေျမႀကီးမွ ဗမာ ဝါဂြမ္းျဖင့္ ရက္လုပ္သည့္ ပင္နီဖ်င္ၾကမ္းႀကီးကို ဝတ္ထား၏။ လံုခ်ည္မွာ နီရဲေသာ ေရႊေတာင္ ပိုးလံုခ်ည္ျဖစ္၏။ ေခါင္းမွာ ပြေယာင္းေယာင္းႏွင့္ မေသသပ္။ မ်က္ႏွာအသြင္အျပင္မွာ အပူပိုင္းေဒသ အီေကြတာေပၚရွိ ကၽြန္းစုမ်ားတြင္ ေနထိုင္ေသာ မြန္ဂိုလီယံအႏြယ္ လူ႐ိုင္းမ်က္ႏွာႏွင့္ တူ၏။ သို႔မဟုတ္ ေတာင္ေပၚ ခ်င္းတေယာက္ႏွင့္လည္း တူ၏။

သခင္ေဌးၿမိဳင္ (သို႔မဟုတ္) ဗိုလ္ေဌးၿမိဳင္

 ““အာဏာရွင္ လွေရႊဆုိတာ ဟုိတုန္း က အာဏာရွင္ဆုိတဲ့ စကားလံုးက အေကာင္းဗ်။မေကာင္းတဲ့အဓိပၸာယ္မဟုတ္ ဘူး။ အစိုးရကို ဆန့္က်င္တဲ့အသံမ်ဳိးလုပ္ ကာ တုိ႔က အာဏာရွင္၊ တုိ႔က အာဏာ ရွိတယ္။ အစိုးရက အာဏာ မရွိဘူး။ ဒီသေဘာမ်ဳိး လုပ္တာ လူေတာ္ ကိုလွေရႊ က ေရြးတာပါ။ သူက ဗုိလ္လက်္ာရဲ႕ ညီ”
 သခင္ေဌးၿမိဳင္ (သို႔မဟုတ္) ဗိုလ္ေဌးၿမိဳင္ (သို႔မဟုတ္) ၿငိမ္းခ်မ္းေရးၾကယ္ျဖဴ တစ္ပြင့္

သမိုင္းတေကြ႕မွ သခင္ဗဟိန္း

သမိုင္းတေကြ႕မွ သခင္ဗဟိန္း
သန္းဝင္းလိႈင္
စက္တင္ဘာ ၃၊ ၂၀၁၂

ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးသမိုင္းတြင္ထင္ရွားခဲ့ေသာ သခင္ဗဟိန္းကို ၁၉၁၇ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၂၇ ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ အင္းဝၿမိဳ႕ ကိုင္းတန္းရပ္၌ အဖ ပြဲစားႀကီး ဦးမွင္၊ အမိ ေဒၚဦးတို႔မွ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ ေမြးခ်င္း ၇ ေယာက္အနက္ ႏို႔ညႇာျဖစ္သည္။ အမည္ရင္းမွာ ေမာင္ဗဟိန္းျဖစ္သည္။ ညီ ငယ္ေမာင္သန္းႏိုင္မွာ ဂ်ပန္ေခတ္ မဂၤလာဒံုစစ္တကၠသိုလ္ ပထမပတ္ေက်ာင္းဆင္းျဖစ္၍ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ တိုင္း (၇) မွ ပါဝင္ခဲ့ သည္။


ငယ္စဥ္က အင္းဝၿမိဳ႕ မူလတန္းေက်ာင္း၊ မႏၱေလး ေအဘီအမ္ မိန္းကေလးေက်ာင္း၊ သက်သီဟဘုရားအနီး ဆရာငံုေက်ာင္းႏွင့္ မႏၱေလးအမ်ဳိးသားအထက္တန္းေက်ာင္းတို႔တြင္ ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္။ ၁၉၃၅ တြင္ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းစာေမးပြဲကို ျမန္မာစာ၊ အဂၤလိပ္စာ၊ ရာဇ ဝင္ (သမိုင္း) ဘာသာ (၃) ခုစလံုးတြင္ ဂုဏ္ထူးရခဲ့သည္။ ၁၉၃၅ - ၃၇ တြင္ မႏၱေလးဥပစာေကာလိပ္၌ ပညာဆက္လက္သင္ယူသည္။ ၁၉ ၃၆ - ၃၇ အိုင္ေအအထက္တန္းကို ပါဠိဂုဏ္ထူးျဖင့္ေအာင္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ပညာသင္ခဲ့ၿပီး ၁၉၃၈ - ၃၉ ဘီေအ အထက္တန္းတြင္ ပညာသင္ၾကားေနစဥ္ ေရနံေျမသပိတ္ေပၚေပါက္လာရာ ႏိုင္ငံေရးေလာကသို႔ အခ်ိန္ျပည့္ ဝင္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ ခဲ့သည္။

1 Sept 2012

စာေရးဆရာ သခင္ဘဟိန္း

သခင္ဘဟိန္းကုိ ကုိဘဟိန္း၊ ရဲေဘာ္ဘဟိန္း၊ သခင္ဘဟိန္းဟု အမ်ားကသိၾကသည္။
ထုိအမည္နာမမ်ားကုိ သူ႔အခ်ိန္ သူ႔အခါအေလ်ာက္  သူႏွင့္ေတြ႔ဆံုခဲ့သူတုိ႔က ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
၁၉၃၈ ခုႏွစ္တြင္ တကၠသုိလ္ သမဂၢစားေသာက္ဆုိင္၌ တကၠသုိလ္သမဂၢ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား စုေ၀း၍ စားေသာက္ေနၾကသည္။

ထုိအထဲမွတစ္ေယာက္သည္ ၀ုိင္းဖဲြ႔စားေသာက္ရင္း စကားေျပာေနၾကသည့္အထဲတြင္ မပါ၀င္ဘဲ စီးကရက္ကုိ တြင္တြင္ဖြာလ်က္ စားပဲြစြန္းရွိဓာတ္စက္ကုိ ဓာတ္ျပားတစ္ခ်ပ္ျပီးတစ္ခ်ပ္လဲကာ ဖြင့္ေနေလသည္။ ထုိသူသည္ အသားျဖဴျဖဴ၊ ဆံပင္ေကာက္ေကာက္၊ ဖ်င္အကၤ်ီ လက္ရွည္၊ ဘန္ေကာက္လုံခ်ည္ ျမင္းေခ်းေရာင္ အစိမ္းကို ၀တ္ဆင္ထားသည္။

မ်က္နွာမွာ ပဒုမၼာ ၾကာပန္းကဲ့သို႔ လန္းရႊင္းေနသည္။  ခ်စ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ အျပဳံးကေလးမ်ားသည္ နီရဲေသာ ပါးျပင္နွင့္ ႏႈတ္ခမ္းေပၚတြင္ ထာ၀စဥ္ နားခိုလ်က္ ရွိသည္။

31 Aug 2012

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ဘယ္သူသတ္သလဲ

"ဦးေစာက ေအာင္ဆန္းကို သတ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါကို ငါလည္း သိတယ္။ မင္းတို႔ ၿဗိတိသွ်ေတြလည္း သိတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ မင္းတို႔က အဲဒီလုပ္ႀကံမႈရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ရွိေနလို႔ပဲ.."။
(၁၉၄၇ စက္တင္ဘာလအတြင္း သခင္သန္းထြန္း (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မယား ညီအကို) က ရန္ကုန္ ဆူးေလ ဘုရားလမ္းရွိ အေ႐ွ႕အာရွ တလႊား အလ်ားအရွည္ဆံုး အရက္ဘား ဟု အဲ့ေခတ္တုန္းက နာမည္ ႀကီးတဲ့ အရာရွိမ်ားကလပ္မွာ ၿဗိတိသွ် လူငယ္ စစ္ဗိုလ္ အန္တိုနီ စတိုနာကို ခ်ဲတဲ့ စကား..)
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ လုပ္ႀကံခံရမႈမွာ ၿဗိတိသွ်ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က ပါဝင္ပတ္သက္၊ ႀကိဳးကိုင္မႈ ရွိ/ မရွိ သံုးသပ္ ခ်က္ေတြကို ၿဗိတိသွ် ႏိုင္ငံျခားေရးဌာနက ဆက္စပ္တဲ့ လွ်ိဳ႕ဝွက္ မွတ္တမ္းေတြ ထုတ္ခြင့္ရတဲ့ အခ်ိန္ ကာလေရာက္မွ  မွတ္တမ္း႐ုပ္ရွင္ အျဖစ္ ေပၚထြက္လာခဲ့တဲ့ ဘီဘီစီရဲ႕ ရုပ္ျမင္သံၾကား အစီအစဥ္ "ေအာင္ဆန္းကို တကယ္ ဘယ္သူသတ္သလဲ.. (Who Really Killed Aung San?, BBC Documentary Programme, 1997)" အပါအဝင္ ဦးခင္ေအာင္ရဲ႕ "ေအာင္ဆန္းကို ဘယ္သူ သတ္ သလဲ" (Who Killed Aung San?, 1993) စာအုပ္လိုနဲ႔ အျခား သမိုင္းစာအုပ္ေတြမွ တဆင့္ သိခြင့္ရလို႔ လူအမ်ား စဥ္းစားဆင္ျခင္ ႏိုင္ၾကတယ္လို႔ ယူဆရတယ္..။

သခင္ဗစိန္ (သမိုင္းတေကြ႔မွ သခင္ဗစိန္)

သမိုင္းတေကြ႔မွ သခင္ဗစိန္
သန္းဝင္းလိႈင္၊ ၾသဂုုတ္ ၁၅၊ ၂၀၁၂
 
            နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး အမ်ဳိးသားလြတ္လပ္ေရးသမိုင္း၌ ထင္ရွားခဲ့ေသာ သခင္ဗစိန္ကို ၁၉၁၀ျပည့္ႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၅ ရက္ ေသာၾကာေန႔တြင္ အဖဦးဘိုးျမစ္၊ အမိေဒၚေစာတို႔မွ သသၤာတၿမိဳ႕ တာသစ္ရပ္၌ ဖြားျမင္ခဲ့ သည့္ အေထြးဆံုးသားျဖစ္သည္၊ သခင္ဗစိန္၏ ေမးခ်င္း အစ္ကိုအစ္မမ်ားမွာ ေဒၚသိန္းရင္၊ ေဒၚေအးယု၊ ဦးသန္႔၊ ေဒၚေအးစိန္ ႏွင့္ သခင္စိန္ျပန္႔တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ သခင္ဗစိန္၏ဖခင္မွ မ်ဳိးရုိးသည္ ေဆြႀကီးမ်ဳိးႀကီး ဂုဏ္ႀကီးျဒပ္ႀကီး ဟု ဆိုႏိုင္ေလသည္။ ဦးဘိုးျမစ္၏ ဖခင္ဦးေရႊေအာင္သည္ ဟသၤာတၿမိဳ႕မွ ႂကြယ္ဝေသာ ခ်မ္းသာေသာ သမာဓိ ၿမိဳ႕ဝန္ျဖစ္သည္။
            သခင္ဗစိန္သည္ ေက်ာင္းေနစဥ္ကပင္ အစ္ကိုျဖစ္သူက အိမ္၌သင္ၾကားေပးခဲ့သျဖင့္ ဟသၤာတၿမိဳ႕အစိုး ရအထက္တန္း၌ စတုတၳတန္းမွစ၍ အတန္းတက္ခဲ့ရသည္။ ၁၉၂၈ခုႏွစ္တြင္ ဒႆမတန္းကို အဂၤလိပ္၊ ျမန္မာ စာ၊ သခ်ၤာဘာသာရပ္တို႔၌ ဂုဏ္ထူးျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ ဆက္လက္ ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္သည္ ေနာင္တြင္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ ေရးတိုက္ပြဲ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္လာသည့္ ကိုဗစိန္ကို ႏိုင္ငံေရးမ်ဳိးေစ့ သေႏၶတည္ေပါက္ဖြားေပးရာ ဘူမိနက္ သန္ေျမျဖစ္သည္။ ကိုဗစိန္သည္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ၌ ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့ကာ ၁၉၃၁ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလတြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ အမႈေဆာင္အဖြဲ႔၏ ပထမဆံုး အေထြေထြအတြင္း ေရးမွဴးအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္တင္ေႁမွာက္ခံရသည္။ 

30 Aug 2012

သမိုင္းတေကြ႕မွ သခင္ထြန္းအုပ္ (ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္)


ထက္ျမက္ေသာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီး ဂ်ပန္ျပည္၌ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပညာကိုသာ သင္ယူ၍ ဗိုလ္ဘြဲ႕မခံယူခဲ့ေသာ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္ သခင္ထြန္းအုပ္သည္ ေနာင္တြင္ မိမိအခြင့္အေရးရ႐ွိေရးအတြက္ လက္ေမာင္းေသြးေဖာက္၍ သစၥာျပဳထားသည့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေပၚ အဆိုး႐ြားဆံုးသစၥာေဖာက္ၿပီး နယ္ခ်ဲ႕အလိုေတာ္ရိျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံေရးသမိုင္းတြင္ တျဖည္းျဖည္းတိမ္ျမႇဳပ္သြားခဲ့ရေသာ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သည္။

သခင္မၾကီး ေဒၚသိန္းတင္


၀ိသုဒၶါရုံဗာရာဏသီတုိက္ဟုဆုိလ်င္ ေဒၚသိန္းတင္၊ ေဒၚသိန္းတင္ဟုဆုိလ်င္ ၀ိသုဒၶါရုံဗာရာဏသီတုိက္၊ ဤသုိ့ျဖင့္ ေဒၚသိန္းတင္ႏွင့္ ၀ိသုဒၶါရုံဗာရာဏသီတုိက္ သည္ ခြဲျခားမရဘဲ တသားတည္းျဖစ္ လ်က္ရွိေၾကာင္းကို လူအမ်ားက အသိ အမွတ္ျပဳထားၾကျပီး ျဖစ္ၾကသည္။ သုိ့ျဖစ္၍ ၁၃၂၁-ခုနွစ္မွ စ၍ ျပည္ျမဳိ့ တြင္ ေရႊက်င္သာသနာကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ့သူ ဤအတၳဳပၸတၱိ အရွင္ ဗာရာဏသီ မဟာေထရ္ႏွင့္” ရထေဒၶ မဂၢယထာ” ရထားသံလမ္း ဥပမာ ဆရာဒကာ “ဥေဘာ အေညာည နိႆိတာ” ႏွစ္မႊာျဖာ လ်က္ သာသနာျပဳလာေသာ ၀ိ-ဗာတုိက္ အမ- သခင္ မၾကီး ေဒၚသိန္းတင္၏ ငယ္စဥ္ကစ ယေန့က်ေအာင္ အျဖစ္အပ်က္ ေတ့ဆက္စကား သေခၤပအေန အားျဖင့္ ေဖာ္ျပရေပဦးမည္။

၀ိသုဒၶါရုံဗာရာဏသီတုိက္အမၾကီး၊ ေဆးလိပ္ရုံပုိင္ရွင္ န၀င္း-မသိန္းတင္၊ သမုိင္း၀င္ သခင္မၾကီး ေဒၚသိန္းတင္၊ ၀ဏၰေက်ာ္ထင္ဘြဲ့ရ ေဒၚသိန္းတင္၊ ျပည္သူ့လႊတ္ေတာ္အမတ္ၾကီး ေဒၚသိန္းတင္၊ ႏုိင္ငံဂုဏ္ရည္ (ဒု) ဘြဲ့ရ ေဒၚသိန္းတင္ စသည္ဂုဏ္မ်ားျဖင့္ ျမန္မာတျပည္လုံး ညြတ္ရုံးထင္ရွားလတံ့ေသာ ေဒၚသိန္းတင္သည္ နန၀ါသကုသ ရေသ့ျမဳိ့ေခၚ သီရိေခတၱရာ-ျပည္ျမဳိ့၊ န၀င္းရပ္၊ အဘ- ဦးဖိုးဆိတ္+အမိ- ေဒၚေရႊထယ္တုိ့မွ ၁၂၆၇-ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လဆုတ္ (၂)ရက္၊ ေသာၾကာေန့၊ နံနက္(၅း ၀၀)နာရီအခ်ိန္တြင္ မီးရႈးသန့္စင္ ဖြားျမင္ေသာ သားသမီး (၈)ေယာက္တုိ့တြင္ အငယ္ဆုံး သမီးထူး သမီးရတနာျဖစ္သည္။

ဦးေန၀င္း၊ သခၤါရ နဲ႔ ကုန္းေဘာင္ဆက္

သခၤါရတရားေတြကုိ မသိခ့ဲလုိ႔ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ အာဏာသိမ္းခ့ဲမိတယ္လုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္းေန၀င္းက ေျပာဆုိတ့ဲအေၾကာင္း ကုိကုိေမာင္ႀကီး (ဦးခ်စ္လိႈင္)ရဲ႕ ကြ်န္ေတာ္သိေသာ တစ္ရံေရာအခါမ်ား စာအုပ္မွာ ေရးထားပါတယ္။

၁၉၉၅ ဇူလုိင္လမွာ ဦးေန၀င္းက သူ႔ဆီသြားတ့ဲ ဦးခ်စ္လိႈင္၊ မဆလေခတ္ ျပည္သူ႔တရားသူႀကီးအဖဲြ႔ ဥကၠ႒ေဟာင္း ဦးတင္ေအာင္ဟိန္းတုိ႔ကုိ ေျပာလုိက္တာပါ တ့ဲ။

"ကုိယ္လူေတြနဲ႔ ႀကဳံတုန္း ေျပာလုိက္ရဦးမယ္ .... ကုိယ့္အေနနဲ႔ ဒီသံသရာ တရားေတြ သခၤါရတရားေတြ အနိစၥ .... အနတၱတရားေတြကုိ ဒီေန႔ သိျမင္သလုိမ်ား ဟုိတုန္းက သိခ့ဲမယ္ ဆုိရင္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လက ကိစၥကုိ ကုိယ္မလုပ္ခ့ဲပါဘူး .... ဟုတ္တယ္ .... အဲဒီတုန္းကသာ ဒီတရားေတြကုိ သိေနခ့ဲရင္ ၁၉၆၂ က လုပ္ခ့ဲတ့ဲ အလုပ္မ်ဳိးကုိ ကုိယ္မလုပ္ခ့ဲဘူး" (စာ-၇၆၂)

ဦးခ်စ္လိႈင္က ဒါကုိ ၾကားရေတာ့ "ဟယ္" ခနဲ ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္ လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

29 Aug 2012

စာေပျမင့္မွ လူမ်ဳိးျမင့္လုိ ့တင့္တယ္

- -စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးျဖင့္ ျမန္မာျပည္သူ မ်ားအား လူမႈဒုကၡ မ်ဳိးစံုေပးေနျခင္းကို ရပ္တန္းကရပ္ဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ဟာ ဒီေဆာင္းပါးေလး မေရးခင္မွာ က်ေနာ္တုိ့ေမြးဖြားၾကီးျပင္း လာရတဲ့ေခတ္ကုိ ယာက္တည္း က်ေနာ္ ဘာသာ ျပန္ျပီး စဥ္းစားေန မိပါတယ္၊ က်ေနာ္ေမြးဖြား လာရတဲ့ ေခတ္ဟာ ေသေသ ခ်ာခ်ာျပန္ျပီး စဥ္းစား လုိက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ေမွာင္ေခတ္လုိ့ ေျပာလုိ့ရတဲ့ ေခတ္ စံနစ္ၾကီးမွာ ေမြးဖြားလာ ခဲ့ရတယ္ ဆုိတာကုိ က်ေနာ္ဘာသာ က်ေနာ္နားလည္ လုိက္ပါေတာ့တယ္..

အဲဒီ ကေနဆက္စပ္စဥ္းစားလုိက္တယ္..
ဗုိလ္ေန၀င္း အာဏာ သိမ္းခဲ့တဲ့ေခတ္.။

ေနာက္ျပည္သူ တဦးခ်င္း ပုိင္ဆိုင္မႈ ့ကုိလဲ အဓမၼနည္းနဲ့ အနဳိင္က်င့္ႏွိပ္စက္ ျပီးေတာ့ ျပည္သူပုိင္ဆုိတဲ့ စကားလွလွ ေလးေတြ သုံးျပီး တဦးတည္းပုိင္လုပ္တဲ့စံနစ္၊ ဆုိရွယ္လစ္ စံနစ္ ဆုိျပီး ဗုိလ္ေန၀င္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အာဏာသိမ္း အုပ္စုိးသူ ေတြဟာ ဆုိရွယ္က်က် ေန .. လစ္ရင္ လစ္သလုိ ခုိးတတ္တဲ့ ေခတ္စံနစ္ၾကီးမွာ က်ေနာ္ သင္ၾကားခဲ့တဲ့ ပညာေ၇း အေၾကာင္းေလး ကုိလဲ စဥ္းစားမိပါတယ္.။

ဗဟိန္း (သို႔မဟုတ္) ညီၫြတ္ေရးဗိသုကာ (အပိုင္း-၂)

ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တာ္လွန္ေရးကာလ ဗမာျပည္တြင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတရပ္ ထူေထာင္လိုက္ႏိုင္ျခင္းသည္ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္လိုေသာျပည္သူမ်ား အခြင့္အခါကာင္းယူႏိုင္ရန္ လက္မတင္အခ်ိန္မီရံုေလး ျဖစ္ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဒုတိယကမၻာစစ္၏ ေရွ႕ေျပးေျခလွမ္းမ်ားအျဖစ္ နာဇီဂ်ာမဏီက ဥေရာပတြင္ေမႊေနၿပီ ျဖစ္သည္။အဂၤလိပ္အခက္-ဗမာ့အခ်က္ကာလ ကား ေရာက္ခဲ့ေခ်ၿပီ။ သို႔ေသာ္ မည္သည့္အခ်က္ ယူရမည္နည္း ဟူေသာေနရာ၌ မတူ ဘဲ ျဖစ္လာ ၾကသည္။ ျမန္မာျပည္ရွိ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားၾကားတြင္ လမ္းစဥ္--ခု ခဲြထြက္လာသည္။ ပထမလမ္းစဥ္ကို ကိုယ္စားျပဳသူအစုက ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးရဖို႔ မည္သူႏွင့္မဆိုေပါင္းမည္ဟု   ေျပာၾက၏။

ဗဟိန္း (သို႔မဟုတ္) ညီၫြတ္ေရးဗိသုကာ (အပိုင္း-၁)


ဗဟိန္း (သို႔မဟုတ္) ညီၫြတ္ေရးဗိသုကာ (အပိုင္း-၁)
()  
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ေက်ာ္ ... စစ္တပ္မွ ဒုတိယအႀကိမ္ အၿပီးအပိုင္အာဏာမသိမ္းမီကာလ ေႏြရာသီရဲ႕ ပူရွိန္ျပင္းျပင္း ... ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ ... ဇြန္လဆန္း။ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ပုရ၀ဏ္တြင္ အေဆာက္အအံုေတြက ဤမွ်ေလာက္နီးနီးကပ္ကပ္ ပူးပူးက်ပ္က်ပ္မရွိေသး - ပူပင္ပူအုိက္ျငားေသာ္လည္း တမာတန္းႏွင့္စိန္ပန္းပင္အုပ္အုပ္ေတြၾကားက တခ်က္တခ်က္ျဖတ္သန္းလာေသာ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းေလကို ရွဴ႐ႈိက္လုိက္ၾကလွ်င္ၿငီးစီစီျဖစ္ေနသည့္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားလန္းလန္းဆန္းဆန္းျဖစ္သြားၾက၏။ ေက်ာင္းဆင္းေက်ာင္းတက္သြားၾက ျပန္ၾက၊ ဆုိင္မ်ားတြင္ စားၾက၊ ေသာက္ၾက၊ သစ္ပင္ရိပ္မ်ားတြင္ နားၾက၊ ခိုၾက။
အေရွ႕ရွမ္း႐ိုးမဆီေငးၾကေမာၾက။ နယ္မွ ၁၆ ႏွစ္ ၁၇ ႏွစ္ ရြယ္ ေက်ာင္းသား ေယာက္သည္ သင္တန္းတခ်ိန္အၿပီး မုန္႔သြားစားလုိက္၊ ပင္မအေဆာက္အအံုထဲ၀င္လုိက္၊ စာသင္ခန္းေတြကိုေလ့လာၾကည့္ လုိက္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုး ျပတုိက္ရွိရာ ရာဇတ္အေဆာက္အအံုဘက္ေရာက္သြားၾကသည္။ ေအာက္-အထက္ တက္ၾကည့္ျဖစ္ၾကသည္။ တေနရာတြင္ က်က္သေရရွိလွေသာလူတေယာက္၏ ပံုတူပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ကို ျမင္လုိက္ၾကရ၏။ မ်က္ႏွာထားၾကည္ၾကည္လင္လင္ႏွင့္ ေျပျပစ္ေခ်ာေမာလွေသာ ထုိသူ၏ပံုကိုၾကည့္ရင္း - “ဘယ္သူလဲ ?” ဟု တေယာက္က ေမးသည္။ က်န္တေယာက္က ေခါင္းယမ္းျပ၏။