31 Aug 2012

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ဘယ္သူသတ္သလဲ

"ဦးေစာက ေအာင္ဆန္းကို သတ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါကို ငါလည္း သိတယ္။ မင္းတို႔ ၿဗိတိသွ်ေတြလည္း သိတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ မင္းတို႔က အဲဒီလုပ္ႀကံမႈရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ရွိေနလို႔ပဲ.."။
(၁၉၄၇ စက္တင္ဘာလအတြင္း သခင္သန္းထြန္း (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မယား ညီအကို) က ရန္ကုန္ ဆူးေလ ဘုရားလမ္းရွိ အေ႐ွ႕အာရွ တလႊား အလ်ားအရွည္ဆံုး အရက္ဘား ဟု အဲ့ေခတ္တုန္းက နာမည္ ႀကီးတဲ့ အရာရွိမ်ားကလပ္မွာ ၿဗိတိသွ် လူငယ္ စစ္ဗိုလ္ အန္တိုနီ စတိုနာကို ခ်ဲတဲ့ စကား..)
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ လုပ္ႀကံခံရမႈမွာ ၿဗိတိသွ်ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က ပါဝင္ပတ္သက္၊ ႀကိဳးကိုင္မႈ ရွိ/ မရွိ သံုးသပ္ ခ်က္ေတြကို ၿဗိတိသွ် ႏိုင္ငံျခားေရးဌာနက ဆက္စပ္တဲ့ လွ်ိဳ႕ဝွက္ မွတ္တမ္းေတြ ထုတ္ခြင့္ရတဲ့ အခ်ိန္ ကာလေရာက္မွ  မွတ္တမ္း႐ုပ္ရွင္ အျဖစ္ ေပၚထြက္လာခဲ့တဲ့ ဘီဘီစီရဲ႕ ရုပ္ျမင္သံၾကား အစီအစဥ္ "ေအာင္ဆန္းကို တကယ္ ဘယ္သူသတ္သလဲ.. (Who Really Killed Aung San?, BBC Documentary Programme, 1997)" အပါအဝင္ ဦးခင္ေအာင္ရဲ႕ "ေအာင္ဆန္းကို ဘယ္သူ သတ္ သလဲ" (Who Killed Aung San?, 1993) စာအုပ္လိုနဲ႔ အျခား သမိုင္းစာအုပ္ေတြမွ တဆင့္ သိခြင့္ရလို႔ လူအမ်ား စဥ္းစားဆင္ျခင္ ႏိုင္ၾကတယ္လို႔ ယူဆရတယ္..။

သခင္ဗစိန္ (သမိုင္းတေကြ႔မွ သခင္ဗစိန္)

သမိုင္းတေကြ႔မွ သခင္ဗစိန္
သန္းဝင္းလိႈင္၊ ၾသဂုုတ္ ၁၅၊ ၂၀၁၂
 
            နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး အမ်ဳိးသားလြတ္လပ္ေရးသမိုင္း၌ ထင္ရွားခဲ့ေသာ သခင္ဗစိန္ကို ၁၉၁၀ျပည့္ႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၅ ရက္ ေသာၾကာေန႔တြင္ အဖဦးဘိုးျမစ္၊ အမိေဒၚေစာတို႔မွ သသၤာတၿမိဳ႕ တာသစ္ရပ္၌ ဖြားျမင္ခဲ့ သည့္ အေထြးဆံုးသားျဖစ္သည္၊ သခင္ဗစိန္၏ ေမးခ်င္း အစ္ကိုအစ္မမ်ားမွာ ေဒၚသိန္းရင္၊ ေဒၚေအးယု၊ ဦးသန္႔၊ ေဒၚေအးစိန္ ႏွင့္ သခင္စိန္ျပန္႔တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ သခင္ဗစိန္၏ဖခင္မွ မ်ဳိးရုိးသည္ ေဆြႀကီးမ်ဳိးႀကီး ဂုဏ္ႀကီးျဒပ္ႀကီး ဟု ဆိုႏိုင္ေလသည္။ ဦးဘိုးျမစ္၏ ဖခင္ဦးေရႊေအာင္သည္ ဟသၤာတၿမိဳ႕မွ ႂကြယ္ဝေသာ ခ်မ္းသာေသာ သမာဓိ ၿမိဳ႕ဝန္ျဖစ္သည္။
            သခင္ဗစိန္သည္ ေက်ာင္းေနစဥ္ကပင္ အစ္ကိုျဖစ္သူက အိမ္၌သင္ၾကားေပးခဲ့သျဖင့္ ဟသၤာတၿမိဳ႕အစိုး ရအထက္တန္း၌ စတုတၳတန္းမွစ၍ အတန္းတက္ခဲ့ရသည္။ ၁၉၂၈ခုႏွစ္တြင္ ဒႆမတန္းကို အဂၤလိပ္၊ ျမန္မာ စာ၊ သခ်ၤာဘာသာရပ္တို႔၌ ဂုဏ္ထူးျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ ဆက္လက္ ပညာသင္ၾကားခဲ့သည္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္သည္ ေနာင္တြင္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ ေရးတိုက္ပြဲ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္လာသည့္ ကိုဗစိန္ကို ႏိုင္ငံေရးမ်ဳိးေစ့ သေႏၶတည္ေပါက္ဖြားေပးရာ ဘူမိနက္ သန္ေျမျဖစ္သည္။ ကိုဗစိန္သည္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ၌ ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့ကာ ၁၉၃၁ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလတြင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ အမႈေဆာင္အဖြဲ႔၏ ပထမဆံုး အေထြေထြအတြင္း ေရးမွဴးအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္တင္ေႁမွာက္ခံရသည္။ 

30 Aug 2012

သမိုင္းတေကြ႕မွ သခင္ထြန္းအုပ္ (ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္)


ထက္ျမက္ေသာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီး ဂ်ပန္ျပည္၌ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပညာကိုသာ သင္ယူ၍ ဗိုလ္ဘြဲ႕မခံယူခဲ့ေသာ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္ သခင္ထြန္းအုပ္သည္ ေနာင္တြင္ မိမိအခြင့္အေရးရ႐ွိေရးအတြက္ လက္ေမာင္းေသြးေဖာက္၍ သစၥာျပဳထားသည့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေပၚ အဆိုး႐ြားဆံုးသစၥာေဖာက္ၿပီး နယ္ခ်ဲ႕အလိုေတာ္ရိျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံေရးသမိုင္းတြင္ တျဖည္းျဖည္းတိမ္ျမႇဳပ္သြားခဲ့ရေသာ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သည္။

သခင္မၾကီး ေဒၚသိန္းတင္


၀ိသုဒၶါရုံဗာရာဏသီတုိက္ဟုဆုိလ်င္ ေဒၚသိန္းတင္၊ ေဒၚသိန္းတင္ဟုဆုိလ်င္ ၀ိသုဒၶါရုံဗာရာဏသီတုိက္၊ ဤသုိ့ျဖင့္ ေဒၚသိန္းတင္ႏွင့္ ၀ိသုဒၶါရုံဗာရာဏသီတုိက္ သည္ ခြဲျခားမရဘဲ တသားတည္းျဖစ္ လ်က္ရွိေၾကာင္းကို လူအမ်ားက အသိ အမွတ္ျပဳထားၾကျပီး ျဖစ္ၾကသည္။ သုိ့ျဖစ္၍ ၁၃၂၁-ခုနွစ္မွ စ၍ ျပည္ျမဳိ့ တြင္ ေရႊက်င္သာသနာကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ့သူ ဤအတၳဳပၸတၱိ အရွင္ ဗာရာဏသီ မဟာေထရ္ႏွင့္” ရထေဒၶ မဂၢယထာ” ရထားသံလမ္း ဥပမာ ဆရာဒကာ “ဥေဘာ အေညာည နိႆိတာ” ႏွစ္မႊာျဖာ လ်က္ သာသနာျပဳလာေသာ ၀ိ-ဗာတုိက္ အမ- သခင္ မၾကီး ေဒၚသိန္းတင္၏ ငယ္စဥ္ကစ ယေန့က်ေအာင္ အျဖစ္အပ်က္ ေတ့ဆက္စကား သေခၤပအေန အားျဖင့္ ေဖာ္ျပရေပဦးမည္။

၀ိသုဒၶါရုံဗာရာဏသီတုိက္အမၾကီး၊ ေဆးလိပ္ရုံပုိင္ရွင္ န၀င္း-မသိန္းတင္၊ သမုိင္း၀င္ သခင္မၾကီး ေဒၚသိန္းတင္၊ ၀ဏၰေက်ာ္ထင္ဘြဲ့ရ ေဒၚသိန္းတင္၊ ျပည္သူ့လႊတ္ေတာ္အမတ္ၾကီး ေဒၚသိန္းတင္၊ ႏုိင္ငံဂုဏ္ရည္ (ဒု) ဘြဲ့ရ ေဒၚသိန္းတင္ စသည္ဂုဏ္မ်ားျဖင့္ ျမန္မာတျပည္လုံး ညြတ္ရုံးထင္ရွားလတံ့ေသာ ေဒၚသိန္းတင္သည္ နန၀ါသကုသ ရေသ့ျမဳိ့ေခၚ သီရိေခတၱရာ-ျပည္ျမဳိ့၊ န၀င္းရပ္၊ အဘ- ဦးဖိုးဆိတ္+အမိ- ေဒၚေရႊထယ္တုိ့မွ ၁၂၆၇-ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လဆုတ္ (၂)ရက္၊ ေသာၾကာေန့၊ နံနက္(၅း ၀၀)နာရီအခ်ိန္တြင္ မီးရႈးသန့္စင္ ဖြားျမင္ေသာ သားသမီး (၈)ေယာက္တုိ့တြင္ အငယ္ဆုံး သမီးထူး သမီးရတနာျဖစ္သည္။

ဦးေန၀င္း၊ သခၤါရ နဲ႔ ကုန္းေဘာင္ဆက္

သခၤါရတရားေတြကုိ မသိခ့ဲလုိ႔ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ အာဏာသိမ္းခ့ဲမိတယ္လုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္းေန၀င္းက ေျပာဆုိတ့ဲအေၾကာင္း ကုိကုိေမာင္ႀကီး (ဦးခ်စ္လိႈင္)ရဲ႕ ကြ်န္ေတာ္သိေသာ တစ္ရံေရာအခါမ်ား စာအုပ္မွာ ေရးထားပါတယ္။

၁၉၉၅ ဇူလုိင္လမွာ ဦးေန၀င္းက သူ႔ဆီသြားတ့ဲ ဦးခ်စ္လိႈင္၊ မဆလေခတ္ ျပည္သူ႔တရားသူႀကီးအဖဲြ႔ ဥကၠ႒ေဟာင္း ဦးတင္ေအာင္ဟိန္းတုိ႔ကုိ ေျပာလုိက္တာပါ တ့ဲ။

"ကုိယ္လူေတြနဲ႔ ႀကဳံတုန္း ေျပာလုိက္ရဦးမယ္ .... ကုိယ့္အေနနဲ႔ ဒီသံသရာ တရားေတြ သခၤါရတရားေတြ အနိစၥ .... အနတၱတရားေတြကုိ ဒီေန႔ သိျမင္သလုိမ်ား ဟုိတုန္းက သိခ့ဲမယ္ ဆုိရင္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လက ကိစၥကုိ ကုိယ္မလုပ္ခ့ဲပါဘူး .... ဟုတ္တယ္ .... အဲဒီတုန္းကသာ ဒီတရားေတြကုိ သိေနခ့ဲရင္ ၁၉၆၂ က လုပ္ခ့ဲတ့ဲ အလုပ္မ်ဳိးကုိ ကုိယ္မလုပ္ခ့ဲဘူး" (စာ-၇၆၂)

ဦးခ်စ္လိႈင္က ဒါကုိ ၾကားရေတာ့ "ဟယ္" ခနဲ ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္ လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

29 Aug 2012

စာေပျမင့္မွ လူမ်ဳိးျမင့္လုိ ့တင့္တယ္

- -စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးျဖင့္ ျမန္မာျပည္သူ မ်ားအား လူမႈဒုကၡ မ်ဳိးစံုေပးေနျခင္းကို ရပ္တန္းကရပ္ဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ဟာ ဒီေဆာင္းပါးေလး မေရးခင္မွာ က်ေနာ္တုိ့ေမြးဖြားၾကီးျပင္း လာရတဲ့ေခတ္ကုိ ယာက္တည္း က်ေနာ္ ဘာသာ ျပန္ျပီး စဥ္းစားေန မိပါတယ္၊ က်ေနာ္ေမြးဖြား လာရတဲ့ ေခတ္ဟာ ေသေသ ခ်ာခ်ာျပန္ျပီး စဥ္းစား လုိက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ေမွာင္ေခတ္လုိ့ ေျပာလုိ့ရတဲ့ ေခတ္ စံနစ္ၾကီးမွာ ေမြးဖြားလာ ခဲ့ရတယ္ ဆုိတာကုိ က်ေနာ္ဘာသာ က်ေနာ္နားလည္ လုိက္ပါေတာ့တယ္..

အဲဒီ ကေနဆက္စပ္စဥ္းစားလုိက္တယ္..
ဗုိလ္ေန၀င္း အာဏာ သိမ္းခဲ့တဲ့ေခတ္.။

ေနာက္ျပည္သူ တဦးခ်င္း ပုိင္ဆိုင္မႈ ့ကုိလဲ အဓမၼနည္းနဲ့ အနဳိင္က်င့္ႏွိပ္စက္ ျပီးေတာ့ ျပည္သူပုိင္ဆုိတဲ့ စကားလွလွ ေလးေတြ သုံးျပီး တဦးတည္းပုိင္လုပ္တဲ့စံနစ္၊ ဆုိရွယ္လစ္ စံနစ္ ဆုိျပီး ဗုိလ္ေန၀င္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အာဏာသိမ္း အုပ္စုိးသူ ေတြဟာ ဆုိရွယ္က်က် ေန .. လစ္ရင္ လစ္သလုိ ခုိးတတ္တဲ့ ေခတ္စံနစ္ၾကီးမွာ က်ေနာ္ သင္ၾကားခဲ့တဲ့ ပညာေ၇း အေၾကာင္းေလး ကုိလဲ စဥ္းစားမိပါတယ္.။

ဗဟိန္း (သို႔မဟုတ္) ညီၫြတ္ေရးဗိသုကာ (အပိုင္း-၂)

ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တာ္လွန္ေရးကာလ ဗမာျပည္တြင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတရပ္ ထူေထာင္လိုက္ႏိုင္ျခင္းသည္ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္လိုေသာျပည္သူမ်ား အခြင့္အခါကာင္းယူႏိုင္ရန္ လက္မတင္အခ်ိန္မီရံုေလး ျဖစ္ေနသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဒုတိယကမၻာစစ္၏ ေရွ႕ေျပးေျခလွမ္းမ်ားအျဖစ္ နာဇီဂ်ာမဏီက ဥေရာပတြင္ေမႊေနၿပီ ျဖစ္သည္။အဂၤလိပ္အခက္-ဗမာ့အခ်က္ကာလ ကား ေရာက္ခဲ့ေခ်ၿပီ။ သို႔ေသာ္ မည္သည့္အခ်က္ ယူရမည္နည္း ဟူေသာေနရာ၌ မတူ ဘဲ ျဖစ္လာ ၾကသည္။ ျမန္မာျပည္ရွိ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားၾကားတြင္ လမ္းစဥ္--ခု ခဲြထြက္လာသည္။ ပထမလမ္းစဥ္ကို ကိုယ္စားျပဳသူအစုက ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးရဖို႔ မည္သူႏွင့္မဆိုေပါင္းမည္ဟု   ေျပာၾက၏။

ဗဟိန္း (သို႔မဟုတ္) ညီၫြတ္ေရးဗိသုကာ (အပိုင္း-၁)


ဗဟိန္း (သို႔မဟုတ္) ညီၫြတ္ေရးဗိသုကာ (အပိုင္း-၁)
()  
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ေက်ာ္ ... စစ္တပ္မွ ဒုတိယအႀကိမ္ အၿပီးအပိုင္အာဏာမသိမ္းမီကာလ ေႏြရာသီရဲ႕ ပူရွိန္ျပင္းျပင္း ... ေက်ာင္းဖြင့္ခ်ိန္ ... ဇြန္လဆန္း။ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ပုရ၀ဏ္တြင္ အေဆာက္အအံုေတြက ဤမွ်ေလာက္နီးနီးကပ္ကပ္ ပူးပူးက်ပ္က်ပ္မရွိေသး - ပူပင္ပူအုိက္ျငားေသာ္လည္း တမာတန္းႏွင့္စိန္ပန္းပင္အုပ္အုပ္ေတြၾကားက တခ်က္တခ်က္ျဖတ္သန္းလာေသာ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းေလကို ရွဴ႐ႈိက္လုိက္ၾကလွ်င္ၿငီးစီစီျဖစ္ေနသည့္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားလန္းလန္းဆန္းဆန္းျဖစ္သြားၾက၏။ ေက်ာင္းဆင္းေက်ာင္းတက္သြားၾက ျပန္ၾက၊ ဆုိင္မ်ားတြင္ စားၾက၊ ေသာက္ၾက၊ သစ္ပင္ရိပ္မ်ားတြင္ နားၾက၊ ခိုၾက။
အေရွ႕ရွမ္း႐ိုးမဆီေငးၾကေမာၾက။ နယ္မွ ၁၆ ႏွစ္ ၁၇ ႏွစ္ ရြယ္ ေက်ာင္းသား ေယာက္သည္ သင္တန္းတခ်ိန္အၿပီး မုန္႔သြားစားလုိက္၊ ပင္မအေဆာက္အအံုထဲ၀င္လုိက္၊ စာသင္ခန္းေတြကိုေလ့လာၾကည့္ လုိက္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုး ျပတုိက္ရွိရာ ရာဇတ္အေဆာက္အအံုဘက္ေရာက္သြားၾကသည္။ ေအာက္-အထက္ တက္ၾကည့္ျဖစ္ၾကသည္။ တေနရာတြင္ က်က္သေရရွိလွေသာလူတေယာက္၏ ပံုတူပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ကို ျမင္လုိက္ၾကရ၏။ မ်က္ႏွာထားၾကည္ၾကည္လင္လင္ႏွင့္ ေျပျပစ္ေခ်ာေမာလွေသာ ထုိသူ၏ပံုကိုၾကည့္ရင္း - “ဘယ္သူလဲ ?” ဟု တေယာက္က ေမးသည္။ က်န္တေယာက္က ေခါင္းယမ္းျပ၏။

သခင္အုန္းျမင့္ နွင့္ အင္းစိန္ေထာင္မွ ေန႔ရက္မ်ား


က်ေနာ္ အဘဦးအုန္းျမင့္ ကို စေတြ႕တာက အင္းစိန္ေထာင္ အမွတ္(၃)ေဆာင္ အခန္း(၃)ထဲမွာပါ။ က်ေနာ္က ဘာမွမသိေတာ့ အဘဦးအုန္းျမင့္ကို ဆံပင္ျဖဴျဖဴနွင့္ ပိန္ပိန္ပါးပါး အျမဲျပံဳးေနတဲ့ အဖိုးတေယာက္ကို သခင္အုန္းျမင့္ ဒါမွမဟုတ္ တိုးတက္ေရးအုန္းျမင့္ ဆိုတာသိရလို႔ အရမ္း၀မ္းသာ သြားသလို အရမ္းလည္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားမိတယ။္ လြတ္လပ္ေရး ၾကိဳးပမ္းမႈတြင္ ပါ၀င္ခဲ့သူ ျဖစ္သည့္အျပင္ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုနွင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္ မွာ ထဲထဲ၀င္၀င္ ပါတ္သက္သူ အဘတေယာက္ကို ေထာင္ထဲမွာ ေတြ႕ရလို႔ပါ။ တကယ္ဆို နိုင္ငံေက်းဇူးရွင္ စာရင္း၀င္ျဖစ္တဲ့ အဘကို နိုင္ငံဂုဏ္ထူးေဆာင္အျဖစ္ အိမ္ဦးခန္းမွာတင္ထားရမွာကို စစ္အစိုးရ၏ဖခင္ၾကီး ဦးေန၀င္းရဲ႕ နိုင္ငံေရး အမုန္းအၫိႈးအေတးမ်ားကို န၀တ(ယခုနအဖ) စစ္အစိုးရေတြက ဆက္ျပီး အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနွင့္ အျပစ္ရွာျပီး ထိန္းသိမ္းတဲ့ အတြက္ အဘကို က်ေနာ္အင္းစိန္ေထာင္မွာေတြ႕ရတာပါ။ က်ေနာ္(၃)ေဆာင္ေရာက္တာ ၁၉၉၁ ဒီဇင္ဘာလမွာ ျဖစ္တယ္။ အဲသည့္အခ်ိန္မွာ (၃)ေဆာင္ရဲ႕ အေျခအေနက  နိုင္ငံေရးမႈမ်ားကို (၃)ေဆာင္ကေန ေထာင္ေျပာင္းလိုက္တဲ့ အတြက္ (က်ေနာ္သိသေလာက္  လူရွင္သခ်ဳိင္း ဝတၳဳကိုေရးတဲ့ ကိုေနလင္းတို႔ ေထာင္ေျပာင္းပါ သြားခါစအခ်ိန္ေပါ့) အေဆာင္မွာ နိုင္ငံေရးသမား အင္အားနည္း ေနတဲ့အခ်ိန္၊ အဲသည့္္(၃)ေဆာင္ကို ေထာင္မွဴးဦးသိန္းျမင့္က အုပ္ခ်ဳပ္ျပီး သူ႔လက္ရံုး တန္းစီး သရဲၾကီးလိုေခၚတဲ့ ေၾကးစားလူသတ္သမားက ေထာင္က်ေဆာင္ အမွတ္(၃)ေဆာင္တြင္ နိုင္ငံေရးသမားမ်ား ကို မင္းမူဖိနွိပ္ထားတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ 

28 Aug 2012

သခင္ေအာင္ေဖ (မိုးကို ဒူးႏွင့္ တုိက္ရဲလွ်င္)

မိုးကို ဒူးႏွင့္ တုိက္ရဲလွ်င္

(က)

လြန္ခဲ့သည့္ ၁၂ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ သခင္ေအာင္ေဖ ဦးစီးထုတ္ေဝသည့္ ‘မိုး’ ဂ်ာနယ္မ်ားအား ဖတ္မိသည့္ အခ်ိန္တိုင္း…. ပထမဦးစြာ အေမလူထုေဒၚအမာ ေရးသည့္ ….“သခင္ေအာင္ေဖေရ…” ဟူ၍ အစခ်ီထားသည့္ ေဆာင္းပါးႏွင့္ ၿပီးလွ်င္… စာမ်က္ႏွာခ်င္း ကပ္လ်က္တြင္ပင္ ပါရွိသည့္ …သခင္ေအာင္ေဖ၏ “ဒီလိုေျပာခ်င္သည္” ဟူသည့္ ေဆာင္းပါး ၂ ပုဒ္အား လွန္ေလွာ၍ ဖတ္မိသည္ပင္….။ ထုိစဥ္က …‘မိုး’ ဂ်ာနယ္၏ Editorial သည္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံဆုိင္ရာ အေၾကာင္းအရာမ်ားအား တို႔ထိ၍ နိမိတ္ပံုမ်ားျဖင့္ …ရသမွ် ေရး၏။

ဤသည္မ်ားပင္လွ်င္….သခင္ေအာင္ေဖ ဦးစီးထုတ္ေဝခဲ့သည့္ ဆယ္စုႏွစ္အလြန္မွ ‘မိုး’ ဂ်ာနယ္ ျဖစ္လိမ့္မည္။

သုံးေရာင္ျခယ္

သုံးေရာင္ျခယ္
မာမာေအး
ႏုိ၀င္ဘာ ၁၊ ၂၀၁၀
“ေျပာျပစရာေတြလဲ တပုံႀကီး ႐ွိေသးတယ္” အမွတ္ (၃၅၃)
 

ေသာတရွင္မ်ား က်န္းမာေတာ္မူၾကပါစရွင္ - မာေအးခ်စ္တဲ့ ေသာတ႐ွင္ေတြ ဂီတ ဝါသနာရွင္ေတြ အားလုံး မာေအးရဲ႕ အသံေလး ၾကားရတဲ့အခါမွာ ကုိယ္ေရာ စိတ္ပါ ခ်မ္းသာၾကပါေစလုိ႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလုိက္ပါတယ္။

27 Aug 2012

“တစ္ လား၊ တ လား၊ စသတ္ မွာလား မသတ္ဘူးလား”

ဒီေဆာင္းပါးေလး ေဖာ္ျပရတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ဦးေနဝင္းသည္ ပညာရွင္ေတြအေပၚ ဓားမိုးျပီး  ျမန္မာစာေပေဝါဟာရေတြကို  ဖ်က္စီးခဲ့ပံုကို သိရွိႏိုင္ေစရန္ျဖစ္ပါသည္။ယေန႕တိုင္ အမွားအယြင္းကို ဆက္ခံေနရဆဲျဖစ္ပါသည္။

“တစ္ လား၊ တ လား၊ စသတ္ မွာလား မသတ္ဘူးလား”

ဒီစာက ညီေလး ခ်ီရြန္ ဆီကုိ သူ႔ ဘေလာ့ဂ္ မွာ ျမန္မာ စာလံုးေပါင္းနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြ႔လို႔ စာလံုးေပါင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး နည္းနည္း ေျပာခ်င္တာနဲ႔ ေရးလုိက္တဲ့စာျဖစ္ပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ Cbox နဲ႔ Comment ေတြမွာ ေျပာထားၾကတဲ့ တစ္ နဲ႔ တ အသံုးအႏႈန္းပါဘဲ။ "တစ္ခု၊ တစ္ေန႔" လို႔ေရးမွာလား၊ "တခု၊ တေန႔" လို႔ေရးမွာလား ဆုိတာေပါ့။

ဒီလိုေျပာတဲ့ေနရာမွာ က်ေနာ္ ေလ့လာမွတ္သားဖူးတာေတြကို ေျပာခဲ့တာပါ။ ဒါေတြဟာ က်ေနာ့္ရဲ့ အယူအဆ သက္သက္နဲ႔ ၾကားဖူးထားေတြကို ေျပာျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ မွန္တာ မွားတာ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားဖို႔ကေတာ့ ပညာရွင္မ်ားရဲ့ က႑ျဖစ္ပါတယ္။ နည္းနည္းေလး ေလရွည္ရမွာမို႔ Cbox နဲ႔ Comment မွာေရးရင္ စာရွည္မွာ စိုးတာနဲ႔ သူ႔ဆီကို စာသက္သက္ပို႔လုိက္တာပါ။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္းမ်ားကို အေၾကာင္းျပဳၿပီးသကာလ သူ႔ဘေလာ့ဂ္မွာ နည္းနည္း ျဖတ္ေတာက္ၿပီး တင္ျပထားခဲ့ရလို႔ အခု က်ေနာ္ မူရင္းအတိုင္း ျပန္လည္ေဖၚျပလိုက္ျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။

25 Aug 2012

ဦးနု ေျပာတဲ့ ဦးေအာင္ဆန္း

(၁၉၃၄-၃၅) ပညာသင္ႏွစ္ထဲ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္မွာ ကိုေအာင္ဆန္း ကို ကၽြန္ေတာ္ ပထမဆံုး ေတြ႕ဖူးတာ။ သူက အင္တာ မီဒီယိတ္ ေက်ာင္းသား။ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ တကၠသိုလ္ကို တတိယ အႀကိမ္ ျပန္ေရာက္ လာၿပီး ဥပေဒတန္း တက္ေနတယ္။ ခုလန္ဒန္မွာ AFPEL ကိုယ္စားလွယ္ လုပ္ေနတဲ့ ကိုအုန္းက ေက်ာင္းသား သံုးေယာက္နဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို တုိက္တြန္းတယ္။

ဒီသံုးေယာက္က ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ဧရာမ ျပယုဂ္ႀကီးေတြ ျဖစ္လာမယ္ လုိ႔ သူက ေတြ႕ရွိ ထားတယ္။ အဲဒီ သံုးေယာက္ထဲမွာ ကိုေအာင္ဆန္းက တစ္ေယာက္ အပါအ၀င္။ က်န္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ျပည္ထဲေရး ၀န္ႀကီး ကိုေက်ာ္ၿငိမ္းနဲ႔ တက္ဘုန္းႀကီး စာအုပ္ေရးလို႔ တက္ဘုန္းႀကီး လို႔ နာမည္ ေက်ာ္လာတဲ့ ကိုသိန္းေဖ။

22 Aug 2012

ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမ

ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမ( ၁၈၈၀ - ၁၉၃၉ )

ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးလမ္းျပ မီးရႈးတန္ေဆာင္ ၊ အာရွတုိက္၏ ထြန္းသစ္ၾကယ္ အရွင္္ဦးဥတၱမကုိ ရခုိင္ျပည္ နယ္ စစ္ေတြၿမိဳ႕၊ရူပရပ္၊ ေခ်ာင္းနားတန္းတြင္ဖခင္ဦးျမသာဦး၊မိခင္ ေဒၚေအာင္ေက်ာ့ျဖဴတုိ႔မွ(၁၈၈၀) ျပည့္ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ(၂၈)ရက္တြင္ ေမြးဖြားခဲ့ေသာ သားႀကီးျဖစ္သည္။ ငယ္မည္မွာ ေပၚထြန္းေအာင္ ျဖစ္သည္။

ေအာင္ဆန္း – အက္တလီ စာခ်ဳပ္ အတြင္းေရး – ( သခင္တင္ဦး )

ေအာင္ဆန္း – အက္တလီ စာခ်ဳပ္ အတြင္းေရး – ( သခင္တင္ဦး )
ေအာင္ဆန္း – အက္တလီ စာခ်ဳပ္ ဖတ္႐ႉရန္
ေရွးမီ ေနာက္မီ ႏိုင္ငံေရး သမား စာေရးဆရာႀကီး တစ္ဦး ျဖစ္ေသာ သခင္ တင္ဦး သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ႏွင့္ လက္ပြန္း တတီး ေနခဲ့သူ ျဖစ္သည့္ အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ေသာ ေအာင္ဆန္း အက္တလီစာခ်ဳပ္၊ ပင္လံုႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေမးျမန္းခဲ့ရာ –

ပင္လံုစာခ်ဳပ္ နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ မွတ္မိ သေလာက္ ဆိုရင္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္တုန္း ကေတာ့ အဘ မပါဘူး။ အဲ့ဒီတုန္းက အဘတို႔က ရန္ကုန္မွာ ေနတာ။ အဲ့ဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရရင္ ျမန္မာျပည္မွာ တိုင္းျပည္ကို တစ္တိုင္းျပည္လံုး စည္း႐ံုးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေပၚခဲ့တယ္။ အေနာ္ရထာ၊ ဘုရင့္ေနာင္၊ အေလာင္းဘုရား။ အဲ့လို ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေပၚလာၿပီး ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တစ္ေယာက္ တိုင္းျပည္ စည္း႐ံုးဖို႔ အတြက္ ေပၚလာတယ္။ ရာဇ၀င္ကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ေရွးေရွးက ေခါင္းေဆာင္ေတြ ထက္ ပင္ပင္ပန္းပန္း နဲ႔ ေရွ႕ေရး ျမင္ၿပီးေတာ့ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာ ထင္ရွားတာ ေတာ္ေတာ္ကို ခ်ီးက်ဴး စရာ ေကာင္းတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းပါ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ – စိတ္ကူးနွင့္ လက္ေတြ႔

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ – စိတ္ကူးနွင့္ လက္ေတြ႔

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာ ျဖစ္သည္ ။ လြတ္လပ္ေရး ဗိမာန္ကုိ တည္ေဆာက္ေပးသူ ဟု ဆိုလိုသည္။ သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ လြတ္လပ္ေရး ဗိမာန္ကို တည္ေဆာက္ေပးရံုမ်ွသာ ေပးခဲ့သည္ မဟုတ္။ ထိုဗိမာန္ၾကီး အဓြန္႔ရွည္စြာ တည္ျမဲေစရန္ အလို႔ငွာ အနာဂတ္ကို ေျမွာ္၍ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး စနစ္တို႔ကို ပါ ခ်မွတ္ေပးခဲ့သူ ျဖစ္သည္။

တရံေရာ အခါက ကၽြန္ုပ္တို႔သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ၏ ဆိုရန္တိုဗီလာ စီမံကိန္း ဟု မၾကာခဏ ေျပာခဲ့ၾက ဆိုခဲ့ၾကသည္။ ထိုစီမံကိန္း ၏ အစဥ္ကို လိုက္၍ ေလးနွစ္ စီမံကိန္း၊ ငါးနွစ္စီမံကိန္း စသည္တို႔ကိုလည္း ခ်မွတ္ခဲ့ၾက ပါ၏။ သို႔ရာတြင္ ကိုယ္ထိ လက္ေရာက္ ေဆာင္ရြက္ ၾကေသာ အခါ စီမံကိန္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္က တစ္ျခား၊ မိမိ လုပ္ခ်င္ရာ က တစ္ျခားနွင့္မို႔ ငါးသိုင္းမ်ား ဟင္းဟုန္ ျဖစ္ကုန္ ၾကရသည္ သာမက ေနာက္ဆံုး၌ ဝိဝါဒ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေပၚေပါက္၍ ျပည္ေထာင္စု တည္း ဟူေသာ အစုအေပါင္း ၾကီးမွာ အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာ ျဖစ္ရေတာ့ မည္ သို႔ ရွိခဲ့ ေလသည္။

ဗမာ့ေအာင္ဆန္း

ဗမာ့ေအာင္ဆန္း

ေမာင္ထင္၏ ဗမာ့ေအာင္ဆန္း

ကၽြန္ေတာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ႏွင့္ ငယ္ေပါင္း မဟုတ္။ ႀကီးေဖာ္ ျဖစ္သည္။ သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ဦးသား တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး အသီးအျခား ႀကီးျပင္း လာခဲ့ၾကသည္။ သူ၏ ေရေျမ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ ေရေျမ တို႔ကား တျခားစီ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သူ ေမြးဖြားရာ ေဒသ တစ္ခြင္ကို ေျမလတ္ဟု ဆို၏။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေအာက္သား မ်ားအဖို႔ နတ္ေမာက္ သည္လည္း အညာ ပင္ျဖစ္၏။ အညာ ေဒသ၏ ပထ၀ီ သြင္ျပင္ အရ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၏ ေတာ၊ ေတာင္၊စိမ့္၊ စမ္း၊ ၿမိဳင္၊ လွ်ဳိ စသည့္ ပတ္၀န္းက်င္ ၾသကာသ ေလာကမွာ ထူးဆန္း ေထြလ်ာ ေပ်ာ္ေမြ႕ရာ ျဖစ္လိမ့္မည္ ဟု ကၽြန္ေတာ္ ခန္႔မွန္းမိ၏။ အေၾကာင္းေသာ္ မူကား ကၽြန္ေတာ္ ေမြးဖြားရာ ေအာက္အရပ္ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ေဒသ ဟူသည္မွာ ပင္လယ္၊ ျမစ္၊ ေခ်ာင္း၊ လမုပင္၊ လတာျပင္ တို႔ႏွင့္သာ ႐ႈေမွ်ာ္ခင္း ကို တန္ဆာ ဆင္ထား ေလရာ မည္သည့္ အရပ္ကို ၾကည့္ၾကည့္ ပတ္၀န္းက်င္ ၾသကာသ ေလာကႀကီးသည္ စိမ္းလဲ့ေသာ ေတာတန္းတည္း ဟူေသာ မ်ဥ္းေျဖာင့္ တစ္ခု ေပၚ၌ အုပ္၍ ေနေသာ မိုးကုပ္ စက္၀ိုင္း တစ္ခုမွ်သာ ျဖစ္၍ ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ရာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။

သို႔ေသာ္ ေကာင္းကင္မွ မိုးကုပ္ စက္၀ိုင္းႏွင့္ ေျမႀကီးမွ ေတာတန္း ကေလးတို႔ ႏွစ္ဦးသား ဆံုမိၾကသည့္ ပံုပမာလို သူ၏ ဘ၀ သံသရာ ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ ဘ၀ သံသရာ တို႔သည္ (၁၉၃၂) ခုႏွစ္ တစ္၀ိုက္ ဆီေလာက္က တကၠသိုလ္ သမဂၢ ဆံပင္ညႇပ္ဆိုင္ ၌ ဖူးစာ ဆံုစည္း မိၾကေလသည္။ ယင္းသို႔လွ်င္ သူႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္မွ ေက်ာင္းသားႀကီး အရြယ္သို႔ ေရာက္ၾကမွပင္ အေဆြ ခင္ပြန္း ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ဦးသားကို ႀကီးေဖာ္ ဟူ၍ ေခၚႏိုင္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္ဦးသားမွာ တစ္ဦး ႏွင့္ တစ္ဦး ခင္မင္ ရင္းႏွီး လာေလေလ တစ္ဦးေပၚ တစ္ဦး ၿမံဳေစ့ေစ့ ႏုိင္ေလေလ ျဖစ္၍ တစ္ခါတရံ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္က ပင္လွ်င္ သူ၏ ရင္းႏွီးေသာ မိတ္ေဆြ ဟုတ္ပါေလစ ဟု သံသယ ျဖစ္မိသည္။

သို႔ေသာ္ လူရွင္းေသာ အခ်ိန္တြင္ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း ဆံုၾကေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္ ၏ သံသယတို႔မွာ ေရွးေဟာင္း ေႏွာင္းျဖစ္ တို႔ကို အျမစ္ အျပတ္ ေျပာကာ ခင္မင္ ရင္းႏွီးမႈကို ျပေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ စကားမ်ား ထဲတြင္ အရည္ေပ်ာ္၍ က်လာေတာ့သည္။ ထုိသို႔ေသာ အခါမ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲတြင္ ႀကီးမွ ေပါင္းၾကရသည့္ ေက်ာင္းေနဖက္ခ်င္း ျဖစ္ေစကာမူ သင္း စိတ္ မေျပာင္း ပါကလား ဟု ေတြးေတာကာ တိတ္တိတ္ ခ်ီးက်ဴးမိသည္။ သူ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေပၚ စိတ္ မေျပာင္းေလေလ ကၽြန္ေတာ္တို႔က သူ႕ကို အမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္ အျဖစ္ႏွင့္ ပို၍ သိဒၶိ တင္ရေလ ျဖစ္သည္။

21 Aug 2012

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွင္႔ ဟသၤာတခရီးစဥ္မ်ား

 ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွင္႔ ဟသၤာတခရီးစဥ္မ်ား
ဗိုလ္္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ဧရာ၀တီတိုင္း၊ဟသၤာတခရိုင္၊ဟသၤာတျမိဳ႔ သို႔ ေလးၾကိမ္တိတိ ေရာက္ခဲ႔ပါတယ္ ပထမ ႏွစ္ၾကိမ္က ၁၉၄၀ ျပည္႔ႏွစ္အတြင္း ေရလမ္းခရီးစဥ္ျဖစ္ျပီး ဒုတိယ ႏွစ္ၾကီမ္ကေတာ႔ ပုသိမ္ျမိဳ႔မွတဆင္႔  ေရာက္ရွိခဲ႔တဲ႔ ရထားခရီးစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။ ပထမခရီးစဥ္ႏွစ္ၾကိမ္ဟာ တို႔ဗမာအစည္းအရုံးဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ အေထြေထြအတြင္းေရးမွုးဘ၀နဲ႔ သြားေရာက္ခဲ႔တာျဖစ္လို႔ ဒုကၡဆင္းရဲေရာက္ခဲ႔ရပါတယ္။ 
အဲဒီဟသၤာတခရီးစဥ္ ႏွစ္ခုဟာဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီးတစ္ဦးျဖစ္လာဖို႔ ဘ၀ရဲ႔ မအလွည္႔အေျပာင္းခရီးစဥ္ေတြျဖစ္ျပီး တိုင္းျပည္ရဲ႔ ကံၾကမၼာနဲ႔လည္း ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ ဂ်ပန္ေခတ္အစိုးရအဖြဲ႔၀င္ စစ္၀န္ၾကီးဘ၀နဲ႔ စစ္ျပီးေခတ္ အမ်ိဳးသားယာယီ အစိုးရအဖြဲ႔  ေခါင္းေဆာင္တစ္သီးဘ၀မွာ သြားခဲ႔ရတဲ႔  ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ခရီးဆန္႔ခဲ႔သလိုေတာ႔ မဟုတ္ခဲ႔ပါ။

သခင္အုန္းျမင့္

အဘ သခင္အုန္းျမင့္ ကြယ္လြန္ျခင္း တစ္ႏွစ္ျပည့္လြမ္းစာ

သခင္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္အုန္းျမင့္ (လက်္ာဒုတိယလူ) အိႏၵိယသို႔သြားေရာက္စဥ္။
 
ကေန႔ ၂၀၁၁၊ စက္တင္ဘာလ ၁၇ ရက္၊ စေနေန႔။အဘ သခင္အုန္းျမင့္ ကြယ္လြန္ျခင္း တစ္ႏွစ္ျပည့္ၿပီ။

ႏွစ္လည္ဆြမ္းေကြ်း အလႉဒါနျပဳရာ အဘေနအိမ္သို႔ မသြားျဖစ္ ေသာေၾကာင့္ အဘအေၾကာင္းကို မိမိေတြးေနမိသည္။ အဘႏွင့္ မိမိ ပတ္သက္ခဲ့သည္မ်ားကို လြမ္းတေနမိသည္။ အဘအေၾကာင္း အတၳဳပၸတၱိအက်ဥ္းကို တစ္ဖန္ ျပန္လည္ ဖတ္႐ႈၾကည့္သည္။

တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုး သမိုင္း စာအုပ္

တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုး သမိုင္း

စာေပ ဗိမာန္က ၁၉၇၆ မွာ ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ကို လူပုဂိ္ၢဳလ္ တစ္ဦး တစ္ေယာက္က ျပဳစုခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ သက္ရိွထင္ရွား ရိွေနေသးတဲ့ တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ံုး၀င္ သခင္၊ သခင္မေဟာင္းႀကီးေတြ အားလံုး နီးပါးက ၀ိုင္း၀န္း ျပဳစုခဲ့ၾကတယ္လို႔ေတာင္ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘက္စံုေထာင့္စံု ၿပီးျပည့္စံုတဲ့ သမိုင္း မွတ္တမ္းႀကီး ျဖစ္လာရတာပါ။

၁၉၆၄ မွာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး နာယက ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ ဆရာႀကီးရဲ႕ စ်ာပန အခမ္းအနားကို အၿမိဳ႕ၿမိဳ႕အနယ္နယ္က သခင္၊ သခင္မႀကီးေတြ တက္ေရာက္လာ ၾကတယ္။ ခုလို လူစံုတုန္းမွာပဲ ညီလာခံ ဆန္ဆန္ ေဆြးေႏြးပြဲႀကီး တစ္ခုျပဳလုပ္ၿပီး တိုဗမာ အစည္းအ႐ံုးသမိုင္းကို ျပဳစုဖို႔ အခ်ိန္ တန္ၿပီလို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။

18 Aug 2012

ပါေတာ္မူ


သိဃၤတန္ေဆာင္၊ ဘုန္းေတာ္ေမွာင္၍၊
ကုန္းေဘာင္ေနမီး၊ မထိန္ညီးက၊

လူခၽြန္လူေကာင္း

ကုိအံ့ႀကီး - လူခၽြန္လူေကာင္း
ေတးေရး - ၿမဳိ ့မၿငိမ္း
Ko Aunt Gyi - Lu Chun Lu Kaung

17 Aug 2012

သခင္ဝမ္းသူေမာင္

 

၁၉၃၂ ခုႏွစ္တြင္ တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ဒုိ႕ဗမာ အစည္းအ႐ုံးတြင္ ခ်င္းအမ်ဳိးသား မ်ားသည္ တက္ႂကြစြာ ပါဝင္ခဲ့ၾကသည္။  ခ်င္းလူငယ္ ကိုဝမ္းသူေမာင္၊ ကိုေအာင္မင္း စသူတို႔သည္ သခင္ဝမ္းသူေမာင္၊ သခင္ေအာင္မင္းဟူ၍ သခင္အမည္ခံ ယူ ခဲ့ၾကသည္။

ခ်င္းအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ သခင္ဝမ္းသူေမာင္ရဲ့ အေၾကာင္း သခင္ေအာင္ဆန္းက ဤသို႕ ေျပာၾကားခဲ့သည္။

သခင္္ေအာင္ဆန္း ေျပာျပတဲ့ ခ်င္းအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ သခင္ဝမ္းသူေမာင္
အေၾကာင္း..

၁၉၄၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ဇြန္လ (၁) ရက္ေန႔တြင္ ဟသၤာတ ခရိုင္၊ တို႔ဗမာအစည္းအရံုး ညီလာခံကို ဇလြန္ျမိဳ႔၌ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပေလသည္။ ႒ာနခ်ဳပ္ တို႔ဗမာအစည္းအရံုးေခါင္းေဆာင္ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ တရားေဟာစင္ျမင့္ေပၚသို႔ တက္လာေလသည္။ သခင္ေအာင္ဆန္းက ပမာဏစကား ေျပာၾကားေနစဥ္ တရားေဟာစဥ္ျမင့္ ဝန္းက်င္၌ ဝန္းရံေနေသာ ပုလိပ္စံုေထာက္မ်ားထဲမွ စံုေထာက္တဦးက၊ တရားေဟာစင္ၿမင့္မွ သခင္ေအာင္ဆန္းထံ စာတေစာင္ ေပးလိုက္သည္။

သခင္ေဖသန္း

 ၁၉၃၂ ခုႏွစ္ေလာက္တြင္ တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ဒုိ႕ဗမာ အစည္းအ႐ုံးတြင္ မြန္အမ်ဳိးသား မ်ားသည္ တက္ႂကြစြာ ပါဝင္ခဲ့ၾကသည္။ ဆုိ႐ွယ္လစ္ဇင္ကုိ ပထမဆုံး ျမန္မာသုိ႕ သမစိတၲ အမည္ျဖင့္ ဘာသာျပန္ေသာ မြန္သခင္ႀကီး (သခင္ႀကီး)သည္ ထင္႐ွားေသာ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ ျဖစ္သည္၊ သခင္ႀကီးသည္ မြန္လူမ်ဳိးေရးရာ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္တြင္ ဒုတိယ ဥကၠဌ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ ရင္း ၁၉၄၆ ခုႏွစ္တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။ ထုိ႕ျပင္ သခင္ေဖသန္း၊ သခင္ဘေစာ ကဲ့သုိ႕ေသာ မြန္မ်ားႏွင့္ မထင္မ႐ွားေသာ မြန္မ်ားလည္း အမ်ားအျပား ႐ွိသည္။ 
http://wikimyanmar.co.cc/wiki/images/9/9f/TharDu.jpg  သခင္ေဖသန္း (ခ) သာဓု  

 

မိဘအမည္ ဦးျမေမာင္ + ေဒၚဖြားမွ်င္
ကေလာင္ အမည္ခြဲမ်ား စိန္ခ်ယ္၊ ဥၾသ၊ ေပၚလြင္၊ ဘာဘူ၊ ေမာင္ဒါန၊ ေမာင္ေဖသန္း၊ ေမာင္ေသာၾကာ၊ ျမတ္သူ၊ ေဖသန္း၊ သခင္ေဖသန္း
အလုပ္အကိုင္ စာေရးဆရာ၊ ႐ုပ္ရွင္ ဒါ႐ုိက္တာ
ေမြးဖြားရာေဒသ ပဲခူးၿမိဳ႕

သဟာယဆရာတင္ (၂)

သဟာယဆရာတင္ႏွင့္သူ႔ေတးမ်ား
သဟာယဆရာတင္
“ဒို႔ဗမာျပည္ဝယ္ မိဖအေပါင္းကကြယ္ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းလို သူရဲေကာင္းေမြးရမယ္ …..”
ျမန္မာ့ဂီတသမိုင္းတြင္ ဓာတ္ျပားေခတ္ ေခတ္ဦးပို္င္းမွစ၍ ဓာတ္ျပားေခတ္ အထြတ္အထိပ္ ေရာက္ေသာ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီး၏ စစ္ၿပီးေခတ္ အခ်ိန္အတြင္းတြင္ ဆရာတင္ နာမည္ခံသည့္၊ နန္းေတာ္ေရွ႕ဆရာတင္၊ ဝိုင္အမ္ဘီဆရာတင္၊ ဒဂုန္ဆရာတင္၊ ျမန္မာၫြန္႔ဆရာတင္ ႏွင့္ သဟာယဆရာတင္ ဂီတစာဆို စာေရးဆရာမ်ား ေပၚထြန္းလာခဲ့သည္။

ထို ဆရာတင္ နာမည္ခံေသာ ဂီတစာဆိုမ်ားအနက္၊ သဟာယဆရာတင္ သည္ ဂီတမ်ိဳးရိုးမွ ဆင္းသက္လာသူမဟုတ္ဘဲ၊ သာမန္အရပ္သားဘဝမွ ႏိုင္ငံေက်ာ္ခဲ့သူျဖစ္သည္။
ျပည္ၿမိဳ႕ ပြဲစားတန္းရပ္ေန ဦးဘိုးလူ၊ ေဒၚအံုး တို႔၏ တတိယေျမာက္သား၊ ၁၉၁ဝ ျပည့္ႏွစ္ဖြား စေနသားျဖစ္၍၊ ေမာင္တင္ ဟု အမည္မွည့္သည္။


ငယ္စဥ္ေက်ာင္းသားဘဝမွ စ၍ ဂီတ အႏုပညာ ဝါသနာ ထံုခဲ့သျဖင့္၊ တပင္တိုင္ မင္းသား၊ တခါတရံ မင္းသမီးအျဖစ္ႏွင့္ ျပည္ၿမိဳ႕ တခြင္ ပြဲေပါင္းမ်ားစြာ ပါဝင္ ကျပခဲ့ဖူးသည္။ သဟာယဆရာတင္ အေလာင္းအလ်ာ ေမာင္တင္သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕လာကာ ေက်ာင္းတက္ေနစဥ္၊
အလံျပဘုရားလမ္း၊ မက္သဒစ္ေက်ာင္းတြင္ ခင္ေမာင္ရင္ (ဗိုလ္ေအာင္ဒင္) ႏွင့္ ေက်ာင္းေနဖက္ ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။
ထို ဆိုခဲ့သည့္ ဆရာတင္ နာမည္ခံ ဂီတစာဆို စာေရးဆရာမ်ား နာမည္ ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေသာ စစ္ႀကိဳေခတ္က၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေရေက်ာ္ရပ္တြင္ လူငယ္မ်ား ျမွင့္တင္ေရး သဟာယအသင္းဟု အသင္းတခု တည္႐ွိခဲ့ေလသည္။
တေန႔တြင္ ေက်ာင္းကစားခုန္စားပြဲ က်င္းပရာ သဟာယအသင္းက အႏိုင္ရေလသည္။ ေအာင္ပြဲအေနႏွင့္ အၿငိမ့္ပြဲခံရာတြင္ နာမည္ႀကီး အၿငိမ့္မင္းသမီး ယူနီဗာစီတီျမသန္းၾကည္ အၿငိမ့္ကို ငွားၾကသည္။
အသင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားပါဝင္ေသာ သီခ်င္းတပုဒ္ကို သဟာယအသင္းဝင္ ေမာင္တင္က ေရးစပ္ၿပီး မင္းသမီး ယူနီဗာစီတီ ျမသန္းၾကည္ကို သီခ်င္းခ်ေပးရေလသည္။ ထိုသီခ်င္းသည္ ပြဲဦးထြက္ ေအာင္ျမင္မႈ ရရွိခဲ့ရံုမွ် မကပဲ၊ ထို နာမည္ႀကီး မင္းသမီး၏ ေလးစား ခ်ီးက်ဴးမႈကိုပါ ရခဲ့ေလသည္။

သဟာယဆရာတင္

မ်ိဳးခ်စ္ေတးဂီတပညာရႇင္ႀကီး သဟာယဆရာတင္


မ်ိဳးခ်စ္ေတးဂီတပညာရႇင္ႀကီး သဟာယဆရာတင္
ကြ်န္ေတာ္တို႕ Hiphop ဂီတကိုရူးသြပ္ၾကသူေတြအားလံုး Hiphop သမိုင္းတင္မဟုတ္ပဲ ကိုယ့္ႏိုင္ငံက ဂႏၱ၀င္ဂီတသမားေတြ အေၾကာင္းကိုလဲ ေလ့လာသင့္တယ္ ၊ ဗဟုသုတအေနနဲ႕ ဖတ္မွတ္ထားသင့္တယ္ထင္လို႕ WeeklyElven ဂ်ာနယ္စာမ်က္ႏွာမွာဖတ္လိုက္ရတာ ကိုၿပန္ေ၀မွ်ပါတယ္။

သဟာယ ဆရာတင္

ေခတ္ေဟာင္းေတးဂီတပညာရႇင္ ႀကီးမ်ားထဲတြင ္၀ိုင္အမ္ဘီဆရာတင၊္ နန္းေတာ္ေရႇ႕ဆရာတင္၊သဟာယဆရာတင္ ဟူ၍ ထင္ရႇားသူသံုးဦးရႇိခဲ့ရာ သဟာယဆရာတင္က အငယ္ဆံုး ျဖစ္ပါသည္။ရန္ကုန္အေရႇ႕ပိုင္းေရ ေက်ာ္ရႇိ လူငယ္မ်ားျဖင့္ဖြဲ႕စည္းထား ေသာ လူငယ္ျမႇင့္တင္ေရးသဟာယအသင္းတြင္ပါ၀င္သူျဖစ္သျဖင့္ သ ဟာယဆရာတင္ဟု အမည္ထင္ရႇား ခဲ့သည္။
နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္တို႕ လက္ေအာက္ မႇ လြတ္လပ္ေရးရယူႏိုင္ရန္အတြက္ ႀကိဳးပမ္းၾကရာတြင္ သဟာယဆရာ တင္သည္လည္း ဂီတပညာျဖင့္တစ္တပ္တစ္အား ပါ၀င္ခဲ့ပါသည္။

”ဗမာ့ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တပ္မေတာ္ ဖြဲ႕ဖို႕ဂ်ပန္ျပည္မႇာကြယ္၊တကယ္ပဲ အသက္နဲ႕လဲလို႕၊ဆင္းရဲဒုကၡခံကာ ႀကံစည္တယ္” စသည့္ဇာတိေသြးဇာတိမာန္တက္ႀကြေစေသာ ဗမာ့သားေကာင္းသီခ်င္းကို ေရးဖြဲ႕ခဲ့သူ မႇာဂီတပညာရႇင္ႀကီးသဟာယဆရာ တင္ပင္ျဖစ္ပါသည္။


ဗမာ့သားေကာင္း သီခ်င္း

   ဗမာ့သားေကာင္း သီခ်င္း  ( အာရွသူရဲေကာင္း ဗိုလ္ေအာင္ဆန္း / ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သီခ်င္း ဟု မွတ္ယူသူမ်ားလည္းရွိသည္။ ) သီခ်င္းသမိုင္း သိလိုက ဒီမွာ႐ႈပါ။

ေရး-သဟာယဆရာတင္

 ( ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ x x x တပ္မေတာ္ဖြဲ႔ဖုိ႔ x x x ဂ်ပန္ျပည္မွာကြယ္ x x x တကယ္ပဲ အသက္နဲ႔လဲလုိ႔ x x x ဆင္းရဲဒုကၡခံကာ x x x ႀကံစည္တယ္ x x x သူရဲေကာင္းတဲ့ x x x ဗုိလ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ x x x အာဇာနည္ေတြရယ္ x x x )

 ငါတုိ႔ဗမာျပည္မယ္ x x x မိဘတုိင္းကကြယ္ x x x ဗုိလ္ေအာင္ဆန္းလုိ x x x သူရဲေကာင္းေတြ ေမြးရမယ္ x x x ၊ ငါတုိ႔ဗမာျပည္မယ္ x x x မိဘတုိင္းကရယ္ x x x အာဇာနည္အစစ္ေတြကုိ x x x ႐ွိဖုိ႔ေမြးရမယ္ x x x ၊ ေၾသာ္ x x x ဘုရင့္ေနာင္နဲ႔ x x x ရာဇဓိရာဇ္တုိ႔လုိ x x x မင္းရဲေက်ာ္စြာ x x x ပမာပံုႏွယ္ x x x အေလာင္းဘုရားတုိ႔လုိကြယ္ x x x ဗမာတုိင္း x x x ဗမာမ်ဳိး x x x အားကုိးေလာက္ေပရဲ႔ x x x မေၾကာက္တမ္း x x x မ႐ြ႔ံတမ္း x x x ဗမာေတြ ေအာင္ပန္းဆြတ္ၾက႐ွာေလတယ္ x x x ၊

 (သံၿပိဳင္) { ရာဇ၀င္ x x x အထုပၸတၱိလည္း x x x ႐ွိရမယ္ x x x ၊ ေမာ္ကြန္းလည္း x x x ထုိးေလာက္တယ္ x x x ျမင့္ျမတ္တဲ့ x x x ဗုိလ္ေအာင္ဆန္းရယ္ x x x } (၂-ေခါက္)

 တုိင္းျပည္က်ဳိး x x x စြန္႔ခဲ့တယ္ x x x မ်ားဇာနည္ႏြယ္ x x x လြတ္လပ္ဖုိ႔ x x x တုိ႔မ်ားကုိ x x x ကၽြန္တြင္းမွကယ္ x x x ၊ တုိ႔ဗမာ x x x စုိးမုိးဖုိ႔ x x x ေမွ်ာ္ၾက႐ွာလုိ႔ ေပၚလာတယ္ x x x ၊

 အာ႐ွႏုိင္ငံထူေထာင္ရန္အတြက္ x x x မ်ဳိး႐ုိးမတိမ္ေအာင္ x x x ႀကံေဆာင္ေလတယ္ x x x ေနမ်ဳိးသာကီ ဗမာျပည္လက္႐ုံး x x x ကမၻာ့ႏုိင္ငံလံုး x x x ထင္ေပၚေစတယ္ x x x ၊ စိတ္အားသန္သန္ x x x မာန္ကုိမေလ်ာ့တယ္ x x x ငါတုိ႔လူမ်ဳိး x x x တန္ခုိး႐ွိဖို႔ x x x သူရဲေကာင္းေတြ x x x ဂုဏ္ရည္ေျပာင္တယ္ x x x တကယ္ပင္ x x x သတုိးမဟာဗႏၶဳလရဲ႔ x x x အစြမ္းသတၱိ x x x ရာဇ၀င္ေျပာင္တယ္ x x x သားေကာင္းမ်ားလုိ႔ x x x ေခၚရေလာက္ေပမယ္ x x x ဥဒါန္းတြင္ေစမယ္ x x x ဗမာသူရဲေကာင္း x x x အေပါင္းေတြရယ္ x x x ၊

 (သံၿပိဳင္) { ရာဇ၀င္ x x x အထုပၸတၱိလည္း x x x ႐ွိရမယ္ x x x ၊ ေမာ္ကြန္းလည္း x x x ထုိးေလာက္တယ္ x x x ျမင့္ျမတ္တဲ့ x x x ဗုိလ္ေအာင္ဆန္းရယ္ x x x } (၂-ေခါက္)

ျမန္မာအစ (ဦးဖိုးလတ္)

ဆရာၾကီးဦးဖိုးလတ္၏ " ျမန္မာလူမ်ိဳး မူလအစ " သမိုင္းစာတမ္း

The Origin and Advent of the Burmese Race စာတမ္း

"ျမန္မာအစ" သမိုင္းအယူအဆ ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကြဲလြဲခ်က္ အျငင္းထြက္ခဲ႔ရာမွာ တစ္ဖက္က ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ပါေမာကၡ လူ႕စ္ ျဖစ္ၿပီး အျခားတစ္ဖက္မွာေတာ႔ ဦးဖိုးလတ္ ျဖစ္သည္။

ပါေမာကၡ လူ႕စ္ သည္ တကၠသိုလ္၏ ဂုဏ္ၾသဇာႀကီးမႈ သုေတသနျပဳစရာ မွတ္စုမွတ္တမ္းစသျဖင့္ ကရိယာ စံုလင္စြာ ရရွိမႈ၊ လုပ္ငန္းတာ၀န္အျဖစ္ လုပ္ပုိင္ခြင့္ရရွိမႈ႕ႏွင့္ အစိုးရ အခြင့္အာဏာရွိမႈ႕ စေသာ ျပည့္စံုမႈႏွင့္ အခြင့္အေရး ရရွိမႈတို႔ေၾကာင့္ " ျမန္မာအစ - ေက်ာက္ဆည္ ျမစ္သားက " ဆိုေသာ အယူအဆအသစ္ တစ္ရပ္ကို အတည္ျပဳခြင့္ ရရွိထားသည့္အျပင္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ အတည္ျပဳ သင္ၾကားပို႔ခ်ခြင့္လည္း ရထားသူလည္း ျဖစ္သည္။

ဦးဖိုးလတ္ သည္ "စာေပႏွင့္ အမ်ိဳးသားေရး ျမန္မာမႈအယူအဆေရးရာ ဆိုလွ်င္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ မိတ္ေဆြမရွိ၊ ရန္သူမရွိ၊ ေဆြမ်ိဳးမရွိ ဘဲဗ်။ မွန္တယ္လို႔ ထင္တဲ႔ဘက္က ေျပာင္ေျပာင္ ရပ္ရမွာဘဲ။ မုန္းခ်င္မုန္း၊ ခ်စ္ခ်င္ခ်စ္ ဘဲဗ်" ဟု ေျပာတတ္သလို သူ႕စကားႏွင့္အညီလည္း ေနထိုင္တတ္သူ တစ္ဦးျဖစ္သည္။

ကြဲလြဲခ်က္ ျပႆနာသည္ "ျမန္မာအစ - တေကာင္းက" ဆိုသည့္ မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္ ယူဆခ်က္အစား "ျမန္မာအစ - ေက်ာက္ဆည္က" သာ ျဖစ္ရမည္ဆိုေသာ ပါေမာကၡ လူ႕စ္၏ အယူအဆအသစ္ တီထြင္မႈ ျဖစ္သည္။ ပါေမာကၡ လူ႕စ္၏ ရာဇ၀င္အယူအဆသစ္သည္ ျမန္မာျပည္၏ စြယ္စံုက်မ္းႀကီးႏွင့္ စာေပဗိမာန္ထုတ္ ေက်ာင္းသံုး သမိုင္းရာဇ၀င္ စာအုပ္စသည္တို႔တြင္ အတည္ျပဳ သင္ၾကား သံုးစြဲေနခဲ႔ၿပီ ျဖစ္သည္။ မည္သူမွ် ဆန္႔က်င္ ေဆြးေႏြးမႈ႕မ်ိဳးကုိ မျပဳလုပ္ရဲ ခဲ႔ၾကေပ။ ဦးဖိုးလတ္ တစ္ေယာက္သာ လူမိုက္ႀကီး လုပ္၍ ေရွ႕သို႔ ထြက္လာခဲ႔ျခင္း ျဖစ္သည္။

ပါေမာကၡ လူ႕စ္၏ "ျမန္မာအစ - ေက်ာက္ဆည္က" အဆိုကို ျပန္လည္ေခ်ပထားေသာ "ျမန္မာအစ (The Origin and Advent of the Burmese Race)" စာတမ္း တစ္ခုကို ေရးသားၿပီး ရဲရဲ၀င့္၀င့္ပင္ စာတမ္းဖတ္ပြဲ တစ္ခုကုိ ျပဳလုပ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ... စာတမ္းဖတ္ပြဲ ဖိတ္စာမ်ား ကမ္းလွမ္းေက်ညာၿပီးေနာက္ ရက္သတၱတပတ္မွ် အလို (၁၉၆၅ခု၊ ၾသဂုတ္လ၊ ၂၉ရက္) တြင္ ဦးဖိုးလတ္ ကြယ္လြန္သြားသည္။ ဦးဖိုးလတ္ ေရးသားခဲ႔ေသာ စာတမ္းကို ဖတ္ရန္ လူတိုင္းမ၀ံ႔ရဲ၍ ေနာက္ဆံုးမွ ျမန္မာစာေပပညာရွင္ ဆရာႀကီး ဦးအံုးေရႊ က ဖတ္ၾကားခဲ႔ရ သည္။

သခင္ဖိုးလွႀကီး (၁)

သခင္ဖိုးလွႀကီး
အာဠာဝက အမည္ခံ သခင္ဖိုးလွႀကီး
 


၁၂၉၉ - ခု၊ ၁၃ဝဝ ျပည့္ႏွစ္ ေရနံေျမ သပိတ္ ေခါင္းေဆာင္တဦး ျဖစ္ခဲ့သူမွာ အာဠာဝက အမည္ခံ သခင္ဖိုးလွႀကီး ျဖစ္ပါသည္။ ဖိုးလွႀကီးသည္ မေကြးခ႐ိုင္၊ သရက္ေလးပင္ ႐ြာ၌ ေမြးဖြားသည္။ မိဘမ်ားမွာ သာမန္ ဆင္းရဲသား ဇနီးေမာင္ႏွံမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ဟု ဆိုသည္။ မိဘမ်ား၏ အမည္မ်ားႏွင့္ ဖိုးလွႀကီး ေမြးသကၠရာဇ္ကို အတိအက် မသိရေသးပါ။

ဖိုးလွႀကီး၏ ေမြးသကၠရာဇ္ကို ခန္႔မွန္း ယူဆမည္္ ဆိုလွ်င္ ၁၉၃၈ - ခု ေရနံေျမ အေရးေတာ္ပံု ကာလ အတြင္း၌ သခင္ ဖိုးလွႀကီး၏ အသက္သည္ ၃ဝ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ရွိသည္ ဟူေသာ အခ်က္ကို မွန္းဆေသာအားျဖင့္ သူ၏ ေမြးသကၠရာဇ္မွာ ၁၉ဝ၈၊ ၁၉ဝ၉၊ ၁၉၁ဝ - ခုႏွစ္ေလာက္ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ယူဆရန္ အေၾကာင္း ရွိပါသည္။

16 Aug 2012

သခင္အုန္းျမင့္ (၁)

သခင္အုန္းျမင့္

ဦးအုန္းျမင့္ကို ပဲခူးတုိင္း လက္ပံတန္းၿမိဳ ့တြင္ ၁၉၁၈ ဧၿပီ ၂၁ ရက္၌ တ႐ုတ္ကျပားမိသားစုမွ ေမြးဖြားၿပီး ၁၅ ႏွစ္သား ေက်ာင္းသားဘဝတြင္ တုိ႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးဝင္အျဖစ္ ႏိုင္ငံေရးနယ္တြင္ ေျခခ်ခဲ့သည္။ 

ၾကီးပြားေရး မဂၢဇင္း၊ တုိးတက္ေရးသတင္းစာႏွင့္ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာတုိ႔တြင္ပါဝင္ခဲ့႐ုံမက ဆရာရင္းဦးခ်စ္ေမာင္ႏွင့္အတူ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ကို ထုတ္ေဝၿပီး ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးသားခဲ့သည္။ စစၿ္ပီးေခတ္ ရန္ေက်ာ္ဂ်ာနယ္၊ ေက်ာ္လင္းစာေပမ်ားကုိ ဦးစီးၿပီး လက္ဝဲစာေပ ဘာသာျပန္မ်ားထုတ္ေဝခဲ့႐ုံသာမက သိန္းေဖျမင့္၏ နာမည္ေက်ာ္ “အေရွ ့ကေနဝန္းထြက္သည့္ပမာ” ဝတၳဳၾကီးကုိလည္း ၁၉၅၈ က ထုတ္ေဝေပးခဲ့သည္။ 

၁၉၅၈-၆ဝ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း အာဏာသိမ္းအစုိးရေခတ္တြင္ အျခားေျမေပၚ လက္ဝဲႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား နည္းတူ ဦးအုန္းျမင့္လည္း ပုဒ္မ ၅ ညျဖင့္ ကိုကိုးကြ်န္းအပုိ႔ခံခ့ဲရသည္။
အေရးအခင္းကာလအတြင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ႏုိင္ငံေရးပြဲဦးထြက္ကာလတြင္ အထူး အားေပးေစာင့္ေရွာက္ခဲ့၍ နဝတအာဏာသိမ္းအၿပီး ၁၉၈၉ ဇူလုိင္တြင္ ဦးအုန္းျမင့္အဖမ္းခံရကာ ၃ ႏွစ္ခြဲ ေထာင္ထဲေနခဲ့ရသည္။ 

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေက်ာင္းသားဘဝမွ က်ဆံုးသည့္အထိ သူ႔တပည့္ရင္း ဦးအုန္းျမင့္က “သူ႔အေၾကာင္း က်ေနာ္ မွတ္မိသိရွိသမွ်” ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးသားခဲ့သည္။ ဘီဘီစီ႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွ တင္ဆက္ေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လုပ္ၾကံခံရမႈအေၾကာင္း Who Killed Aung San? ေမာ္ကြန္းတင္ ႐ုပ္သံ ဇာတ္လမ္းတြဲတြင္လည္း ဦးအုန္းျမင့္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံခန္းကုိ ၾကည့္႐ႈႏုိင္သည္။ လူငယ္မ်ားကုိ ႏုိင္ငံေရး သမုိင္းဆက္ မျပတ္ေစလုိ၍ အစဥ္ေျပာဆုိေရးသားေနခဲ့သည္။ 

“ေထာင္အရသာ” စာအုပ္ကုိ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္တင္ျမ၊ သခင္မ်ဳိးညြန္႔၊ သခင္ေအးၾကဴတုိ႔ႏွင့္ အတူ စုေပါင္း ေရးသားခဲ့ေသးသည္။ 
wikimyanmar မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္

တပ္မေတာ္အစ တို႕ဗမာအစည္းအရုံးက


တပ္မေတာ္၏အၿမဳေတ ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ၏ မိန္႕ခြန္းမ်ား

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ၏ မိန္႕ခြန္းမ်ား
General Aung San's Speeches 

  ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ရွားပါးမိန္႕ခြန္းမ်ား..... by Min Kyaw Khine

သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းႏွင့္ အတူေနခဲ့ရေသာရက္မ်ား

သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းႏွင့္ အတူေနခဲ့ရေသာရက္မ်ား (ဒဂုန္တာရာ)

ဇူလိုင္ ၂၅၊ ၂၀၁၂
၁၉၆၇ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၅ ရက္၊ အင္းစိန္မွထြက္လာေသာ ဒတ္ဆန္းကားသည္ ၾကည့္ျမင္တိုင္၊ လမ္းမေတာ္ စသည့္ရပ္ ကြက္မ်ား၌ လူအခ်ဳိ႕ကို ခ်ခဲ့ၿပီးေနာက္ ဘုရားလမ္းသို႔ ေကြ႔လိုက္ေလသည္။ သစ္ပင္၊ တိုက္တာ၊ အိမ္ယာ၊ ေစ်းဆိုင္၊ လူ မ်ား၊ ကားမ်ားသည္ ပန္းေရာင္ ျမဴမင္းလြင္ေအာက္၌ ယိမ္းထိုးေနၾကသည္။ ျပာသိုလမို႔ ျမဴရိပ္မစင္၊ ႏွင္းေငြ႔က်န္၊ကတၱရာ ေစး လမ္းမႀကီးမွာ ဖဲႀကိဳးအနက္ခင္းထား၍ ကားေကြ႔လိုက္ေသာအခါ တြန္႔သြား၏။ ေကာင္းကင္ျပာထဲမွ ေ႐ႊ၀ါေရာင္ ၾကယ္ပြင့္ႀကီးမွာ ႀကီးလွပါကလား။ ေဆး႐ံုႀကီး၀င္းထဲ၌ ေဆးသုတ္ထားေသာ ကစားစရာေသတၱာခြံႀကီး ဘယ္တုန္းက ေရာက္ေနပါလိမ့္။ သံပတ္ေပးထားေသာ မိန္းမ႐ုပ္မ်ားသည္ တေတာက္ေတာက္ ခုတ္ေမာင္းေနၾက၏။ ကစားစရာ စက္႐ံု မွ ပံုစံထုတ္ဆရာမွာ ကုလားေသြးပါသည္ထင့္၊ မွားယြင္း၍ ၀ါေသာ၊ ျဖဴေသာ၊ မဲေသာ၊ ကြက္ေသာ ဗိုက္သားတို႔ကို ေဖာ္ ေပးထားၾက၏။ ဖဲျပားအနက္ႀကီးသည္ တြန္႔ကာ ခ်ဳိင့္သြား၏။ သစ္ကိုင္းမ်ားသည္ က်ေနာ့္ကို လာ၍ ထိခတ္သည္။ ျခေသၤ့ႀကီး ၂ ေကာင္သည္ လည္ဆံေမြးထလ်က္ က်ေနာ့္ထံ ေျပးလာေလၿပီ။ အလို….။
“ေျဖးေျဖးေမာင္းပါဗ်ာ”
ကားေမာင္းပို႔သူ စစ္ဗိုလ္သည္ ျပံဳးျမျမလုပ္ေန၏။ ကားအ႐ွိန္သည္ အနည္းငယ္ ေလ်ာ့လာသည္။ မဟာေ႐ႊေစတီႀကီးမွ ေ႐ႊေရာင္သည္ ျမင္ကြင္းကို လာ၍ ႐ိုက္လိုက္သည္။ စိမ္းေသာ သစ္ကိုင္းမ်ားသည္ ငံု႔မိုးညြတ္ကိုင္းေနရမွ အေပၚသို႔ ျပန္ တက္သြားၾကေလၿပီ။ လမ္း၏ လက္၀ဲဘက္မွ ဆရာႀကီး မဟာသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၏ဂူကို လွမ္းျမင္လိုက္ရသည္။ ေစာ ေစာက ေသြးအားနည္းေနသျဖင့္ မူးေ၀ေသာ ေ၀ဒနာသည္ လြင့္သြားေလၿပီ။ က်ေနာ့္ရင္သည္ တဒိတ္ဒိတ္ ခုန္လာသည္။ ျဖဴေသာ ေက်ာက္ျဖဴဂူႀကီးသည္ မားမားႀကီး ရပ္တည္လ်က္၊ ေလးေဒါင့္တိုင္ႀကီးမ်ားသည္ က်ေနာ့္အား သူ႔လိုမတ္ရန္ အားစြမ္းကူးေပးလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာစာမွ စာအုပ္၊ ေဒါင္း၊ ခ်ဳိးျဖဴ၊ တူတံစဥ္ အထိမ္းအမွတ္ သဏၭာန္ကို ဖ်တ္ခနဲျမင္ရင္း၊ ဖ်န္းကနဲ၊ ဖ်န္းကနဲ ေမႊးညင္းတို႔ေထာင္ကာ၊ ေသြးတို႔သည္ ႏွလံုးသည္းပြတ္အေၾကာတေလွ်ာက္ စီးဆင္းလာကုန္သည္။ ရင္တဒိတ္ဒိတ္ ခုန္လာျပန္သည္။ ကဗ်ာ၊အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားတို႔၏ ျပည္သူ႔ အာဏာ ရေရး။ က်ေနာ္သည္ ရင္ခုန္သံျဖင့္ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းအား အေလးျပဳရင္း၊ ကားသည္ ဆက္ ေမာင္းႏွင္သြားသည္။
ေ႐ႊတိဂံုေစတီေတာ္ ျပသဒ္တန္ေဆာင္မ်ားသည္ တရိပ္ရိပ္ ေနာက္တြင္ က်န္ရစ္ခ့ဲၾကေပၿပီ။ က်ေနာ့္အာ႐ံုထဲတြင္ အလုပ္ သမား၊ လယ္သမား လူထုႀကီးသည္ သိဂၤုတၱရကုန္းေျမသို႔ ခ်ီတက္ စုေ၀းေနၾကသည္။ အတိတ္မွ အသံမ်ား ပဲ့တင္ထပ္ လာသည္။ ၁၃၀၀ ရာျပည့္ အေရးေတာ္ပံုမွ အသံမ်ား၊ နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရ က်ဆံုးပါေစ၊ ဓန႐ွင္စနစ္ ပ်က္စီးပါေစ၊ သူပုန္သူပုန္ ထထ၊ မီးဒုတ္ မီးဒုတ္ ႐ိႈ႕႐ိႈ႕၊ အေရးေတာ္ပံု ေအာင္ပါေစ၊ ဗဟန္းေျမမွ သစ္ပင္တို႔ကို တရိပ္ရိပ္ ျဖတ္သန္းခဲ့သည္။ ကန္ ေတာ္ႀကီး ေရျပင္သည္ လိႈင္းတံပိုးတို႔ျဖင့္ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ ျဖစ္ေနကုန္ၾကသည္။ ဖဆပလေခတ္က ျပည္ေထာင္စုကလပ္ အေဆာက္အဦသည္ ရိပ္ကနဲ ေနာက္တြင္က်န္ရစ္သည္။ ဘိလိယက္ ေဘာလံုးခ်င္း ထိသံ၊ မာေက်ာက္ဖဲေမႊသံ၊ အၿငိမ့္ မင္းသမီး ညဳသံ၊ မူရာသံ၊ ပူဆာသံ၊ ဖန္ခြက္ခ်င္းထိသံ၊ ေရစီးသံ၊ ေအာ့သံ၊ အံသံ။
ကားသည္ တရိပ္ရိပ္ေျပးလ်က္႐ွိသည္။ ကားသည္ က်ဳိကၠစံကို ေကြ႔လိုက္သည္။ ျမင္းေျပးသံ၊ ဘရင္ေလးကြ ေအာ္သံ၊ ဟစ္သံ၊ က်ေနာ့္ နားထဲတြင္ အသံဘလံ အားလံုးတို႔သည္ ေရာယွက္စီညံေနသည္။ ဤရာဇ၀င္ ကားခ်ပ္မ်ားသည္ တခု ႏွင့္တခု ေဇာက္ထိုး ေျပာင္းျပန္ထပ္ကာ ေနာက္ ကစဥ့္ကလ်ား ျဖစ္သြားၾကသည္။ က်ေနာ္ကား ရင္တဒိတ္ဒိတ္ခုန္လ်က္ … ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၏ ကဗ်ာေတးသံသည္ ရာဇ၀င္အာ႐ံု အားလံုးကို လႊမ္းမိုးလိုက္သည္။
“ေကာင္းက်ဳိးအေထြေထြရယ္နဲ႔
ခၽြန္ေစ ျမေစေသာ
ေဒါင္းအိုးေ၀ရယ္နဲ႔
တြန္ေစ ကေစေသာ…….”
(၂)
က်ေနာ္ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းကို စေတြ႔ၾကံဳကာ သိကၽြမ္းရေသာအခါ ေက်ာင္းသားဘ၀ အသက္ (၂၀) အ႐ြယ္ က ျဖစ္သည္။ ထိုအခါက ဆရာႀကီးမွာ အသက္ (၆၅) အ႐ြယ္ ျဖစ္ေလရာ၊ က်ေနာ့္ထက္မ်ားစြာ ႀကီးသည္။က်ေနာ္သည္ ဆရာႀကီး ကဗ်ာ၊ ဋီကာ၊ ဂ႑ိ စေသာစာေပမ်ားကို ဖတ္ခဲ့သည္မွာ ၇-၈ တန္း ကတည္းကျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီး၏ စာမ်ား ကို လယ္တီပ႑ိတဦးေမာင္ႀကီး၏ ၀တၳဳမ်ားေလာက္ မစြဲၿငိခဲ့။ ထိုအခါက အႏုအယဥ္၊ အႏြဲ႔အေပ်ာင္းတို႔ကိုသာ တပ္မက္ ခဲ့၏။ က်ေနာ့္မွာ အိမ္တံစက္ၿမိတ္မွ မထြက္ခဲ့။ ပန္းပြင့္မ်ားသာ အလွဟု ထင္လ်က္႐ွိသည္ ေငြလေရာင္သည္ ကမၻာႀကီးဟု ေအာက္ေမ့ခဲ့၏။ ၁၉၃၆- ေက်ာင္းသားသပိတ္ၿပီးေသာအခါမူ ဆရာႀကီး၏ ေဒါင္းဋီကာကို ႐ွာေဖြရမွန္း သိလာေပၿပီ။ ဘိြဳင္း ေကာက္ဋီကာ စာအုပ္ကိုလိုက္႐ွာလာေပၿပီ။ ေက်ာင္းသားသပိတ္ အေတြ႔အႀကံဳသည္ က်ေနာ့္အား ဆရာႀကီးထံပါးသို႔ ပို႔ ေဆာင္လိုက္ေလၿပီ။
“ၾသ… ေ၀းခရီးကေပမယ့္
အေရးႀကီးလ်င္ျဖင့္
ေသြးနီးရာ ပါစျမဲေပမို႔
………………………..
ထီမထင္ ေက်ာင္းေတာ္သားေတြရဲ႕
အမည္အစဥ္မွ ေခါင္းအေပၚဖ်ားမွာလ
မင္း႐ို႔ဆရာကို
စာရင္းတို႔ကာသာထားလိုက္ၾကေပေတာ့”
လူထုလႈပ္႐ွားမႈထဲမွ ထြက္လာေသာ ဆရာႀကီး၏ ေတးသံကို ခံစားရမွန္း သိလာေပၿပီ။ဆရာႀကီးသည္ အခန္းတံခါးကို ပိတ္၍ ကဗ်ာေရးသူေလာ၊ မဟုတ္ေပ။ ဗဟန္းေကာလိပ္ (၀ါ) အမ်ဳိးသားတကၠသိုလ္၌ ျမန္မာစာေပ၊ ရာဇ၀င္ပါေမာကၡ အျဖစ္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး၊ ပညာေရးသူပုန္ ပါေမာကၡလုပ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္သာ မင္း႐ို႕ဆရာကို စာရင္းတို႔ကာ ထား လိုက္ဖို႔ မွာၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုအခါ ဆရာႀကီး စိတ္ကူးရည္မွန္းခ်က္ထဲ၌ …
“ေျမႇာက္လိုက္မကြယ့္
ေမာက္လိုက္ မဟဲ့လို႔
ေဆာက္လိုက္မဲ့ ယူနီဗာစီတီေတြအမ်ား”……..စသည္ျဖင့္
နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး၊ အမ်ဳိးသားတကၠသိုလ္မ်ားကို တမ္းတခဲ့ေပသည္။ ထိုအခါက ၁၉၀၀ ေက်ာ္ ဗုဒၶဘာသာကလ်ာဏ ယု၀ အသင္းမ်ား စတင္ဖြဲ႔စည္းကာ ညီညြတ္စည္းလံုးလာခဲ့ေသာ အမ်ဳိးသားအင္အားႀကီး (၀ံသာႏု) သည္ ၁၉၂၀ ပထမ ေက်ာင္းသားသပိတ္၌ တံခြန္စိုက္ခဲ့သည္။ ထိုအခါနယ္ခ်ဲ႕သမားက ဒိုင္အာခီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးျဖင့္ ငါးေထာင္စား ၀န္ႀကီးရာထူး မ်ားေပးကာ အမ်ဳိးသားညီညြတ္ေရးအင္အားကို ျဖိဳခြဲလိုက္ေလသည္။ ဂ်ီစီဘီေအ ေခၚေသာ ျမန္မာအသင္းခ်ဳပ္ႀကီးမွာ ဆက္လက္၍ ရာထူးသပိတ္ေမွာက္ကာ ကိုလိုနီဆန္႔က်င္ေသာအပိုင္းႏွင့္ ရာထူးယူၿပီး “အတြင္း၀င္ပူးသတ္ရမည္” ဟုဆို ေသာ ေစ့စပ္ေရး အပိုင္းဟူ၍ ၂ ျခမ္းကြဲသြား ေလေတာ့သည္။ (လိႈင္ ပု ေက်ာ္ ဂိုဏ္းႏွင့္ ၂၁ ဦး) ယင္းသို႔ ညီညြတ္ေရး ၿပိဳ ကြဲေသာအခါ ဗဟန္းေကာလိပ္သည္လည္း ပ်က္ရေလေတာ့သည္။ ထိုအခါ ဆရာႀကီးက…..
“လိႈင္-ပု-ေက်ာ္ သပိတ္သမားေတြရဲ႕အျပင္
ပဋိကၠရား ႏွဴးကာႏွပ္သလိုပ
ႏွစ္က်ိပ္တပါး မူးလ်ာမတ္ေတြကလဲ
ပူးကာသတ္မယ္ ေကာင္စီ၀င္လို႔မို႔
အေႏွာင္ျပည္အင္ ကြဲ႐ွာသေန႔ရယ္က
တေကာင္တေကာင္ထီမထင္
ဇြဲမာမာနဲ႔ေ၀ွ႔ၾကေလေတာ့……” ဟု
ညီညြတ္ေရးပ်က္ျပားမႈကို ေဒါသေ၀ဒနာ ခံစားခဲ့ ေလသည္။ ၁၉၃၀-၃၁ ၌ ရာဇ၀င္ေျမာက္ေသာ ဂဠဳန္ဆရာစံ၏ ေတာင္ သူလယ္သမား လက္နက္ကိုင္သူပုန္ႀကီး ေပၚေပါက္ေလသည္။ ဆရာႀကီးသည္ ယင္း လယ္သမားသူပုန္ႀကီး အား…
“ရဂံုစံ ခ်စ္စရာတပည့္တို႔မွာျဖင့္
ဥံဳ အရဟံ သစၥာဂတိေတြႏွင့္
ဂဠဳန္သရဏံဂစၦာမိၾကေပေတာ့”
ဟု အေလးျပဳခဲ့ေပသည္။လယ္သမားသူပုန္ႀကီးၿပီးေနာက္ ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး ေပၚလာရာ၊ ဆရာႀကီးသည္ ေရနံေခ်ာင္း သခင္ညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္ကာ “မစၥတာေမာင္မိႈင္း” အမည္စြန္႔၍ “သခင္” အမည္ ခံလိုက္ေလသည္။
“ဒို႔ဗမာတခြင္ သခင္ ထိုအေက်ာ္ အေမာ္ဂိုဏ္းတြင္ျဖင့္
မွ်ိ႕ ရတနာသဘင္ အၾကင္ၿဗဟၼစိုရ္ ေဇာ္ကသိုဏ္းေတြႏွင့္
ပလႅင္ဗဟိုတႏိႈင္းေပပ ဇမၺဴသမိုင္းေပ်ာ္စရာအေျခ
အိုကြယ္… သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရယ္လို႔ လူတိုင္းေခၚၾကေစ…”
၁၃၀၀- ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုဟု ထင္႐ွားေသာ ၁၉၃၈-၁၉၃၉ အေထြေထြသပိတ္ႀကီးမွာ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ေက်ာင္းသား၊ ပညာ႐ွင္တို႔ လက္တြဲေသာ ျပည္သူ႔အာဏာေခတ္ သို႔ ဦးတည္ေသာ လူထုလႈပ္႐ွားမႈႀကီးျဖစ္ရာ ဒို႔ဗမာအ စည္းအ႐ံုးႏွင့္ ေက်ာင္းသားသမဂၢသည္ ေတာ္လွန္ေရးတပ္ဦး ျဖစ္လာသည္။ ဆရာႀကီးသည္ ယင္း နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး အင္အား ဘက္မွ မားမားမတ္မတ္ ရပ္ခဲ့ေပသည္။
“ေၾသာ္…. အထက္နဂိုက
ပ်က္ၿပိဳလို႔က်ခဲ့တဲ့
ကနက္ဗဟိုပလႅင္ လက္စအႂကြင္းေပထင့္
တကၠသိုလ္သဘင္ သမဂၢအသင္းဆီက
………………………………
အိုကြယ္ တက္မဟ အတင္းေဟ့လို႔
အကြက္က်က် နင္းနင္းၿပီး
ခက္သမွ်႐ွင္းေပမည့္
သတင္းေဒါင္းအိုးေ၀”
က်ေနာ္သည္ ဆရာႀကီး၏ ကဗ်ာမ်ားကို ခံစားရမွန္းသိစ၊ ၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံု အတြင္း၌ ဆရာႀကီးႏွင့္ သိကၽြမ္းလာ ခဲ့ရသည္။ ဆရာႀကီးမွာ က်ေနာ္တို႔ဘက္က ပါကလား ဟူေသာ အသိသည္ ဆရာႀကီး၏ ကဗ်ာကို ခံစားရမွန္း သိေစ သည္။
(၃)
ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသည္ အျမဲတမ္း ေခတ္အဆက္ဆက္တိုင္း ေတာ္လွန္ေရးဘက္ကသာ ေနသည္။ က်ေနာ္ တို႔မီေသာ ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး ႏွစ္ျခမ္းကြဲေခတ္၌ ဆရာႀကီးသည္ ေတာ္လွန္ေသာ ဂိုဏ္းဘက္က ရပ္တည္ခဲ့သည္ကို သတိရေသးသည္။ ဆရာႀကီးသည္ ေဖာက္ျပန္သည့္ဘက္ကို ကဲ့ရဲ႕႐ႈတ္ခ်၍ ေတာ္လွန္ေရးဘက္ကို ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳသည္။ ဤကား ဆရာႀကီး၏ အႏုပညာ၀ါဒ ျဖစ္သည္။
၀ံသာႏု လႈပ္႐ွားမႈ တိုးတက္ေနစဥ္က…
“ေၾသာ္…… ေျပအမႈေပမို႔
ေငြခ႐ုငယ္ႏွင့္
ေဇယ်တုပါကြယ့္
သေျပႏုခ်ိန္ တင္ရန္ပန္းေတြကလဲ မ်ားပါဘိသႏွင့္
ေဖပု႐ွိန္ အဂၤလန္နန္းေျမသြားတို႔မွာျဖင့္……” ဟု
ဘိလပ္သြားအဖြဲ႔ကို ဂုဏ္ျပဳခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ယင္း ၀ံသာႏုအဖြဲ႔ပင္ ဒိုင္အာခီရာထူးေပးကာ နယ္ခ်ဲသမားႏွင့္ ေစ့စပ္ပူး ေပါင္းသြားေသာအခါ….
“ေခြး႐ူးျပန္ မသာ၏ အေလာင္းလိုပ
အခါအလွည့္ မေကာင္းေစဘို႔
အစားေခ်ာင္စရာၾကံ
မယားေတာင္ညာခံေတြႏွင့္
စံသည္တကား
အိုကြယ္… ငါးေထာင္သျပာစားမာန္ရယ္ႏွင့္
မာန္ဖီဖီပြါး” ဟူ၍
ေဖာက္ျပန္သည့္ဘက္ကို ႐ႈတ္ခ်ခဲ့ေပသည္။ဂ်ပန္ေခတ္၌ကား က်ေနာ္သည္ ဆရာႀကီးႏွင့္ နီးနီးကပ္ကပ္ ေနခြင့္ရခဲ့သည္။ ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး ဥကၠ႒ေဟာင္း သခင္တင္ေမာင္ႏွင့္အတူ သြားတက္ေနကာ တခါတရံ ဆရာႀကီး၏ အိမ္မွာပင္ ညအိပ္ ရသည္။ ေန႔လယ္ေန႔ခင္းတြင္ ဆရာႀကီး၏ လက္ဖက္၀ိုင္း၌ ထိုင္မိကာ စာေပေရးရာ၊ ႏိုင္ငံေရးရာ ေ႐ွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္မ်ားကို ၾကားနာခဲ့ရသည္။ ဆရာႀကီးမွာ အသက္ထင္႐ွား႐ွိေနေသာ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး ရာဇ၀င္ ဂႏၴ၀င္ က်မ္းႀကီး တဆူ ျဖစ္ေပသည္။
ဆရာႀကီးသည္ ဖက္ဆစ္ေခတ္ အေတြ႔အႀကံဳကို…
“ၾကမၼာေ၀ဖန္ ေကာက္က်စ္တဲ့ အက်ဳိးေပထင့္
မဟာေ႐ႊဂ်ပန္ ေစာက္က်င့္ဆိုးေသာ္လဲ
ပဂိုးငရမန္ ပုဂံမွာ မွားသလိုပ
ေၾသာ္… ေ႐ွးရဲ႕အဖို႔မွာေတာ့
ဘုရင္ အေက်ာ္အေမာ္ ဧကရာဇ္တပါးေပေပါ့
အို… အဓိပတိႀကီးရဲ႕
မေအးစဖြဲ႔ အေရးႏြဲ႔႐ွာသနဲ႔
ေၾသာ္… ေတြးတဲ့လို႔ တင္ေနာ္ေဟကာသနား။
(၀ါ) တနည္းတေထြမွာေတာ့
ေနမ်ဳိး ေနမ်ဳိး သေ၀ထိုးေလၿပီတကား”
စသည္ျဖင့္ ဟာသဉာဏ္ျဖင့္ သ႐ုပ္ေဖာ္ထားေပသည္။ လြတ္လပ္ေရး ရေသာအခါ ဆရာႀကီးသည္…
“ေလာကသမားပီပီ သခင္တပဲ့ေတြနဲ႔
အတြင္လွဲ႔ကာ ေတာင္ေျခကဆင္းၿပီး
ေအာင္ေျမနင္းပါလို႔
အပင္းအဆိပ္ စားသကဲ့သို႔ေသာ
အဂၤလိပ္မ်ားကို ေဂ်ာင္းလကြ ေဂ်ာင္းလကြာႏွင့္
ေမာင္းကာ ထုတ္လိုက္သမို႔
အဟုတ္ပင္ တကယ္လြတ္ေသာ္လဲ
ဘယ္၀ဋ္ဖန္သာ ကံၾကမၼာေပးေလဘိ
ေၾသာ္… အဂၤလန္က၊ ယခင္အဖန္ဖန္
တင္ျပန္တယ္ဆိုတဲ့ ေႂကြးေတြရဲ႕အျပင္
ေငြမ႐ွိျပန္လွ်င္၊ အေမရိကန္ထံေခ်းရတဲ့
ေႂကြးမ်ဳိးစံု ကုေဋကုဋာျဖင့္
ေျပ႐ြာမွာ ေသတာေလာက္ မေကာင္းခ်ိန္မို႔” စသည္ျဖင့္….
ႏိုင္ငံေရး အရ လြတ္လပ္ေသာ္လည္း စီးပြါးေရးအရ မလြတ္လပ္ပံုကို နားလည္ေပသည္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ျပည္တြင္း မၿငိမ္းမခ်မ္း ျဖစ္ေသာအခါ ဆရာႀကီးသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဗိသုကာ ျဖစ္လာေတာ့သည္။ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ကမၻာ့ၿငိမ္း ခ်မ္းေရး အဖြဲ႔အစည္းတို႔၌ ဦးစီဦးကိုင္ ျဖစ္လာေပသည္။ ျပည္တြင္း မၿငိမ္းမခ်မ္းျဖစ္သည္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဆရာႀကီးက ..
“ဒို႔ဗမာ သခင္ဗဟို၀ယ္
ဒို႔သာလွ်င္ တဗိုလ္က်မဟဲ့ဆိုတဲ့
အလိုမငယ္ ဆို႐ွယ္လစ္ကယ္ႏွင့္
တံခြန္တလူလူ ကြန္ျမဴနစ္ကယ္တို႔
မခ်စ္သာ ေမတၱာကင္းျပန္သနဲ႔
အခ်င္းခ်င္းပင္ တျငင္းထဲ ျငင္းျငင္းၿပီး
မင္းပြဲအတုမွာ ထမင္းပြဲလုကာ လယ္မ်ဳိခဲပါလို႔
ပြဲခ်င္ၿပီး အေသအေၾက၊ တအူအူအသံဗလံႏွင့္
တဆူဆူ တညံညံကိုက္ၾက၊ တိုက္ၾက၊ မိုက္ၾကေတာ့”
စသည္ျဖင့္ ဒို႔ဗမာ သခင္ေခတ္က တပည့္ေက်ာ္မ်ားအား က႐ုဏာေဒါေသာ ျဖစ္ရျပန္ေလသည္။
(၄)
၁၃၀၀- ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုမွ စ၍ ၁၉၆၃- အထိ အႏွစ္အစိတ္ေလာက္ေသာ ကာလအတြင္း က်ေနာ္သည္ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းထြန္းညႇိခဲ့ေသာ မီး႐ွဴးတန္ေဆာင္ လင္းျပရာ လမ္းမ၌ ေလွ်ာက္ခဲ့ရေပသည္။ ဆရာႀကီး၏ လက္ဖက္ ၀ိုင္း၌ စကားနာသူ၊ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႔အစည္းဥကၠဌ ဆရာႀကီး၏ လက္ေထာက္၊ ႏိုင္ငံျခားသို႔ အစည္းအေ၀းတက္၊ မိတ္ဆက္ခ်စ္ၾကည္ေရးခရီး အတူသြားရသူ၊ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚႏွင့္ အညာတခြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ခရီးစဥ္၌ အတူပါရသူ၊ စသည္ အားျဖင့္ ဆရာႀကီးထံပါး၌ ေနခဲ့ရသည္။ ထိုအခါ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းဟူေသာ ပုဂၢိဳလ္ကိုနားလည္ကာ ခင္လာ ပါေတာ့သည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္ကား ျပည္သူ႔ေခါင္းေဆာင္ ျပည္သူ႔ကဗ်ာဓုိရ္ႀကီး ျဖစ္သည္။ ထိုအခါ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္ မိႈင္း၏ ကဗ်ာတရားတို႔ကို မင္လာပါေတာ့သည္။ ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္တရားကို တျခားစီ ခြဲ၍ မရပါ။ ႐ွင္းပါအံ့။
က်ေနာ္တို႔၏ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး လႈပ္႐ွားမႈ၌ ေတာ္လွန္ေရးအေကြ႔မ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ၾကရသည္။ တေကြ႔တ ေကြ႔တြင္ ေခါင္းေဆာင္မႈပိုင္း၌ ေဖာက္ျပန္ေရး၊ ေစ့စပ္ေရးအစုႏွင့္ တိုးတက္ေသာ ေတာ္လွန္ေသာ အစုတို႔ လမ္းခြဲေသာ အခါတိုင္း ဆရာႀကီးသည္ တိုးတက္ေသာ ေတာ္လွန္ေသာဘက္က ရပ္တည္သည္။ ထိုအခါ ဆရာႀကီးသည္ ကဗ်ာျဖင့္
ေဖာက္ျပန္သည့္ဘက္ကို ႐ႈတ္ခ်ကဲ့ရဲ႕ကာ တိုးတက္သည့္ဘက္ကို ဂုဏ္ျပဳသည္။ ထိုအေကြ႔၌ ေဖာက္ျပန္ေရးသမားမ်ား ကို ထားရစ္ခဲ့ကာ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားႏွင့္ လက္တြဲ၍ ဆက္လက္ခ်ီတက္သြားသည္။
ထို႔အတူ ေနာက္တေကြ႔တြင္လည္း ယခင္တေကြ႔တုန္းက တိုးတက္ခဲ့ေသာေခါင္းေဆာင္မႈသည္ ေဖာက္ျပန္လာေသာအ ခါ သူတို႔ကိုလည္း ထားရစ္ခဲ့ရျပန္ကာ ေတာ္လွန္ ေရး အင္အားသစ္ဘက္ႏွင့္ လက္တြဲဆက္လက္ ခ်ီတက္သြားျပန္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာႀကီးအား အျမဲတမ္း တိုးတက္သည့္ ဘက္၊ ေတာ္လွန္သည့္ဘက္တြင္ ျမင္ေနရျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ပင္လွ်င္ ဆရာႀကီးႏွင့္ ၀ံသာႏုေခတ္က လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အသက္ ၈၀ ေက်ာ္အ႐ြယ္ ေခါင္းေဆာင္အိုႀကီးမ်ားမွာ သူတို႔၏ရာဇ၀င္ခန္းကုန္၍ ေနာက္တြင္က်န္ရစ္ခဲ့စဥ္ ဆရာႀကီးမွာ အသက္ ၁၄-၅ ႏွစ္ တက္သစ္စ တိုးတက္ေတာ္လွန္ ေသာ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားႏွင့္ လက္တြဲလ်က္ ႐ွိေနေပသည္။
ဘာေၾကာင့္ ဆရာႀကီးသည္ ေခတ္တိုင္းေခတ္တိုင္း တိုးတက္ေသာ၊ ေတာ္လွန္ေသာ အင္အားသစ္မ်ား၏ နာယကႀကီး ျဖစ္ေနရသနည္း။ ဆရာႀကီး၏ လုပ္ငန္းစဥ္မွာ ႐ွင္းသည္။ ဆရာႀကီးသည္ အျမဲတမ္း အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူ႔ဘက္က ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ဖိႏွိပ္ေသာလူတန္းစားဘက္၊ အုပ္စိုးေသာဘက္က ဆရာႀကီး ဘယ္ေတာ့မွ မေန။
တခ်ဳိက ဆရာႀကီးကို
“ေခၚရင္လိုက္တာပဲ၊ ေခတ္မမီေတာ့ဘူး၊ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြက အသံုးခ်ေနတာ” ဟု ယူဆၾကသည္။ က်ေနာ္က ဤကဲ့သို႔ မျမင္။ ဆရာႀကီးသည္ အံ့ၾသဘြယ္ရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ပင္ ပါးသည္။ ထက္ျမက္သည္။ အ ေျခအေနကို သိျမင္ေနသည္။ အဖိႏွိပ္ခံဘက္ကေခၚလွ်င္သာ လိုက္သည္။ တိုးတက္ေသာ ဘက္၊ ေတာ္လွန္ေသာဘက္၌ အျမဲတမ္း တည္႐ွိေသာ ဆရာႀကီးထက္ မည္သူက ေခတ္မီဦးမည္နည္း။
ဆရာႀကီးအား ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားက အသံုးခ်သည္ဟူေသာ ထင္ျမင္ခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆရာႀကီး၏ ေစတနာမွာ မွတ္ သားဖြယ္ေကာင္းလွ၏။ တခါက ဆရာႀကီးသည္ ကြမ္းစားရင္း “ေဟ့ တာရာ၊ ဆရာ့ကို အသံုးခ်တယ္ ဘာတယ္ ညာ တယ္ ေျပာၾကတာ ဆရာသိသားပဲ၊ ဒီမယ္ တာရာ ရ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ဆိုရင္ ဆရာ့ကို အသံုးခ်ၾကစမ္းပါ ဆရာခံပါ့ မယ္”
က်ေနာ့္မွာ ဆရာႀကီး၏ စကားမ်ားအတြက္ ရင္ထဲတြင္ ေၾကကြဲထိခိုက္ မိလာသည္။ ဆရာႀကီးသည္ အေျခအေနႏွင့္ ဘယ္ေတာ့မွ မကင္းကြာ၊ အျမဲတမ္း ေနာက္ဆံုး အေျခအေနကို သိၿပီး ျဖစ္ေနသည္။ ဆရာႀကီးသည္ ႐ႈပ္ေထြးေပြလီ ေသာ၊ မဲနက္ေသာ ႏိုင္ငံေရး ၀ကၤပါမ်ားကို သိသည္။ ဆရာႀကီး၏ ႏိုင္ငံေရး အေတြ႔အၾကံဳကား က်ေနာ္တို႔၏ အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး သမိုင္း ေလာက္ သက္တမ္းရင့္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ဆရာႀကီးသည္ တခါတရံ…
“ေၾသာ္… သကၠရာဇ္ကယ္ႏွင့္
အသက္စစ္လိုက္ေတာ့
သက္႐ွစ္ဆယ္ တခုယုတ္အတြင္းတြင္မွ
ေၾသာ္… တက္ေခတ္ တက္ေခတ္ႏွင့္
တဖက္ဖက္ ညစ္ခ်င္တဲ့
ဖက္ဆစ္သဖြယ္ ယခုတသုတ္မင္းတြင္ျဖင့္
အျပဳ ကၽြန္ပ္မကင္းသူေတြနဲ႔
ဘုရားထဲ တရားပြဲသဘင္
(အိုကြယ္) ဘသူ႔အ႐ႈပ္အ႐ွင္းကိုမွ
ၾကားလဲ မၾကားခ်င္။
ေၾသာ္… ဘုရားအလုပ္ တရားအလုပ္ကိုျဖင့္
အားထုတ္မယ္ ၾကံစည္ေပမယ့္” စသည္ျဖင့္
ညည္းမိသည္မွာ ဓမၼတာပင္ ျဖစ္သည္။
ဆရာႀကီး၏ ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳကား ကံုလံုႂကြယ္၀လွသည္။ ဆရာႀကီး၏ ဘ၀ မာတိကာစဥ္ကား မ်ားေထြလွသည္။ ဘုန္း ႀကီးေက်ာင္း စာသင္သား၊ အညာခရီးသည္၊ စာစီသမား၊ စာျပင္ဆရာ၊ အယ္ဒီတာ၊ ေဆာင္းပါး႐ွင္၊ ရာဇ၀င္က်မ္းျပဳဆရာ၊ စာေပက်မ္းျပဳဆရာ၊ ၀တၳဳေရးဆရာ၊ ျပဇာတ္ဆရာ၊ ျမန္မာစာပါေမာကၡ၊ သတင္းစာဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ၊ ဒို႔ဗမာအစည္းအ ႐ံုး နာယက၊ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ျပည္တြင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႔အစည္းဥကၠ႒၊ စတာလင္ ႏိုင္ငံတကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရ၊ အလၤကာေက်ာ္စြာ ဘြဲ႔ရ၊ ဂ်ာမဏီတကၠသိုလ္မွ ေဒါက္တာဘြဲ႔ရ။
ဤ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းဟူေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ခင္ၿပီးေနာက္ ဘာေၾကာင့္ ဆရာႀကီး၏ ကဗ်ာတရားတို႔ကို မမင္ ဘဲ ေနႏိုင္မည္နည္း။ ဆရာႀကီးသည္ သူေရးသည့္အတိုင္း လုပ္သည္။ ဆရာႀကီး၏ တရားသည္ ဆရာႀကီး၏ အလုပ္မွ ထြက္ေပၚလာသည္။ ဤအခ်က္မွာ အထူးျခားဆံုးျဖစ္၏။ ႏိုင္ငံေရးေလာက၌ ေျပာသလို လုပ္သူ ႐ွားသည္။ အေျပာ တ ျခား အလုပ္တျခားက မ်ားသည္။ ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္တရား ဘာမွ်မဆိုင္ၾက။
ဆရာႀကီးသည္ အခန္းထဲမွ ကဗ်ာသက္သက္ ေရးသူ မဟုတ္ေပ။ မွန္တံခါးအတြင္းမွေန၍ လယ္ထြန္စက္ကို ဖြဲ႔ေသာ လယ္သမား အလုပ္သမား တံဆိပ္တပ္ သုခမိန္ မဟုတ္ေပ။ ဆရာႀကီးသည္ ျပည္သူၾကား၌ ေနကာ ျပည္သူတို႔၏ ရင္ခုန္ သံကို ေဖာ္က်ဴးသည္။ ဆရာႀကီး၏ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး ရဲတင္းသံေၾကာင့္ ျပည္သူတို႔ ရဲရင့္ရသည္။ ဆရာႀကီး၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရဲတင္းသံေၾကာင့္ ျပည္သူတို႔ အားသစ္လန္းရသည္။ဆရာႀကီး၏ ကဗ်ာမ်ားကို ေလ့လာျခင္းသည္ ျပည္သူ႔ စာေပ၏ သေဘာတရားကို ေလ့လာျခင္း မည္ေပသည္။ ဆရာႀကီးသည္ ကဗ်ာအတြက္ ကဗ်ာေရးသူ မဟုတ္ေပ။ ဆရာ ႀကီးသည္ ပိဋိကတ္ စကားမ်ားကို မသံုးႏႈန္း၊ အရပ္စကား လူထုစကားကိုသာ သံုးသည္။ ကဗ်ာကို က၀ိ၏ ဥစၥာဟု ခက္ ခဲနက္နဲေအာင္ ဘယ္ေတာ့မွ မႀကီးက်ယ္၊ မ၀င့္၀ါ။ ထိုေၾကာင့္ ဆရာႀကီးသည္ မဟာသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း။ က်ေနာ္သည္ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၏ ရဲတင္းသံကို ၾကားရင္း ရင္ခုန္လာသည္။ ေသြးသစ္တိုးလာသည္။
(၅)
ဒတ္ဆန္းကားေလးသည္ ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ ကြဲကြာေနခဲ့ေသာ လမ္းကေလးသို႔ ခ်ဳိး၀င္လိုက္သည္။ စိမ္းေသာသစ္ပင္မ်ားသည္ ျမ႐ြက္တို႔ျဖင့္ ျမဴးကေနၾကသည္။ သစ္ရိပ္ေျပာက္က်ားထဲမွ ေန၀န္းနီနီသည္ က်ေနာ့္ထံေျပးလာ၏။
ဒဂုန္တာရာ
ေငြတာရီမဂၢဇင္း၊ ၁၉၆၇၊ ဇူလိုင္။
ဒဂုန္တာရာ ရဲ႕ “စာလံုး၊ ေဆးစက္ ေစာင္းႀကိဳး ႏွင့္ ကတၱီပါကားလိပ္”
၁၉၇၄ ဧၿပီလ၊ ပထမအႀကိမ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္
Artist; Shwe Kyaw Lin
ျမန္မာ႔ႏိုင္ငံေရး နယ္ပယ္ မွ ထင္ရွားေသာ ေခါင္းေဆာင္ အားလံုးကို
သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း မ်က္ႏွာတြင္ ထည္႔သြင္းေဖာ္ျပထားသည္ ပန္းခ်ီ
Khaing Soelynn ေဖ့စ္ဘုတ္မွ … 
ေန႔သစ္၀က္ဆိုက္က ထပ္ဆင့္ကူူးယူသည္ …

အာဇာနည္ဆိုတာ ဘာလဲ။

အာဇာနည္ဆိုတာ ဘာလဲ။

ဤေမးခြန္းကိုေျဖရန္ မလြယ္ကူလွေပ။ မ်ားမၾကာမီက ဤစာေရးသူသည္ ပညာရွိပုဂၢိဳလ္ႀကီးတစ္ဦးႏွင့္ ေတြ႔၍ "ဦးရယ္၊ အာဇာနည္ဆုိတာ ဘာလဲ" ဟု ေမးလိုက္ရာ၊ ထိုပုဂၢိဳလ္ႀကီးက "စြန္႔ရဲတဲ့လူေပါ့ေမာင္" ဟု ျပန္၍ ေျဖလိုက္သည္ကို ၾကားရပါသည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္ႀကီးသည္ ေမးခြန္းကို ခပ္ေပါ့ေပါ့ေျဖလုိက္ဟန္ လကၡဏာရွိေလသည္။ ဤအေျဖကို ယခုစာေရးသူသည္ ေကာင္းစြာ လက္မခံႏုိင္ေသး။

စြန္႔ရဲတဲ့လူသည္ အာဇာနည္ဟုဆိုလွ်င္ တစ္ခါတုန္းက စာေရးဆရာႀကီး ပီမိုးနင္း၏သား ေက်ာ္စိုးသည္ ရည္းစားလုရာတြင္ တစ္ဖက္သားက ဓားေျမာင္ႏွင့္ ေစာင့္ေနသည္ကို အသက္မႏွေျမာဘဲ အတင္း၀င္လုရာမွ ဓားထိုးခံရ၍ ေသသြားသည္။ ေက်ာ္စိုးသည္ စြန္႔ရဲေသာသူတစ္ဦးပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔အတြက္ ဤေက်ာ္စိုးကို အာဇာနည္ဟု ေခၚရမည္ေလာ။

ျမန္မာႏိုင္ငံသမုိင္းတြင္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့ေသာ တပင္ေရႊထီး၏ နားထြင္းခဏ္းကို ျမန္မာတုိင္း ၾကားဘူးေပလိမ့္မည္။ ဤနားထြင္းပြဲကို လုိက္ပါရန္အတြက္ လူစြမ္းေကာင္းမ်ားကို ဘုရင့္ေနာင္ကုိယ္တုိင္ ေရြးခ်ယ္သည္။ လက္မထိပ္ကို အပ္႐ုိက္ၿပီး သြင္းလုိက္သည့္အါ မတြန္႔မရြံ႕သူကိုမွ ေရြးခ်ယ္သည္။ ဗလရဲထင္၏ အလွည့္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေယာင္၍ မ်က္ႏွာ႐ံႈ႕လုိက္မိသျဖင့္ အပယ္ခံရ၏။ ထိုအခါ ဗလရဲထင္သည္ အလြန္ရွက္သြားေသာေၾကာင့္ သူ႔ခါးထဲမွ ဓားေျမာင္ႏွင့္ သူ႔ဗုိက္ကုိခြဲလုိက္၍ ထြက္လာေသာ အူစကို ဘုရင့္ေနာင္အား အကိုင္ခိုင္းၿပီးလွ်င္ ဘုရင့္ေနာင္ကို တစ္ပတ္ပတ္၏။ အူဆံုးသည့္ ေနရာတြင္မွ လဲ၍ေသေလသည္။ ဤသူကိုလည္း အာဇာနည္ဟု ေခၚမည္ေလာ။

ယိုးဒယားကို တိုက္၍ ႏို္င္ခဲ့ေသာ ဆင္ျဖဴမ်ားရွင္ကိုပင္ ယိုးဒယားကို အႏုိင္တုိက္ႏုိင္ခဲ့သည့္အတြက္ အာဇာနည္ဟု ေခၚရမည္ေလာ။

ေက်ာ္စိုးတို႔ကဲ့သို႔ေသာ သူကို အာဇာနည္ဟူ၍ ေခၚရမည္ဆိုလွ်င္ ဤကမၻာႀကီးတြင္ ရည္းစားလုရင္း မၾကာခဏ ေသဆံုးေနၾကေသာ အာဇာနည္ေတြ ဒုႏွင့္ေဒး ျဖစ္၍ေနလိမ့္မည္။

ဗလရဲထင္လို ရွက္ရမ္းရမ္းကာ ေသၾကသူေပါင္းမွာလည္း မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ ေပါမ်ားၾကေလသည္။

ယိုးဒယားတည္းဟူေသာ ကုိယ့္ထက္ အားေသးသည့္ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံကို ႏုိင္ေအာင္ တုိက္ယူႏိုင္သည့္အတြက္ ဆင္ျဖဴမ်ားရွင္ကို အာဇာနည္ဟု ေခၚရမည္ဆိုလွ်င္ အဂၤလိပ္ေတြ လက္ထဲမွာလည္း အာဇာနည္ေတြ လက္ညႇိဳးႏွင့္ထိုး၍ လြဲႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။

ကမၻာ့သမိုင္းကို ၾကည့္လွ်င္ ပီ႐ူးႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးကို တိုက္ယူရေသာ ပိဇာ႐ိုးမွာ အေတာ္စြန္႔ရရွာသည္။ သို႔ရာတြင္ သူမ်ား၏ ႏုိင္ငံကို လုိခ်င္ေသာ ေလာဘေဇာက တိုက္တြန္းထားသျဖင့္ သူ၏သတၱိ၊ စြန္႔ရဲေသာစိတ္ဓာတ္တို႔မွာ အာဇာနည္စာရင္းတြင္ မပါ၀င္ႏုိင္ေတာ့ေခ်။ သူတစ္ဖက္သား၏ ပစၥည္းဥစၥာကို အာသာငမ္းငမ္းတက္ လိုခ်င္ၾကေသာေၾကာင့္ စြန္႔စားၾကသည့္ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ သတၱိတို႔ကို သူခိုး ဓားျပေတြထဲတြင္ မၾကာခဏ ေတြ႔ႏိုင္ၾကေပသည္။ စစ္အႏုိင္ရကာ လုယက္ရသည္ကို သေဘာက်၍ စစ္၀င္တုိက္ၾကေသာ ေအာက္တန္းစား စစ္သားမ်ိဳးထဲတြင္လည္း အဆိုပါစိတ္ဓာတ္ႏွင့္ သတၱိမ်ိဳးကို မၾကာခဏ ေတြ႔ႏုိင္ၾကေလသည္။

အခ်ိဳ႕ကလည္း ႂကြားခ်င္၀ါခ်င္ေသာစိတ္ႏွင့္ စြန္႔ရဲၾကသူမ်ား ရွိၾကေသးသည္။ ဥဒါဟ႐ုဏ္အားျဖင့္ အင္းတံတားႀကီးေပၚမွ ဂၽြမ္းထိုးခ်သူမ်ားမွာလည္း စြန္႔ရဲသည့္စိတ္ အေတာ္အတန္မရွိဘဲ မလုပ္ႏို္င္ေခ်။ မက္ဆီမီလီယန္ ဧကရာဇ္ဘုရင္ကလည္း စြန္႔ရဲသည့္ သတၱိရွိေၾကာင္းကို သူ႔ႏုိင္ငံသူ ႏုိင္ငံသားမ်ားအား သိေစလိုသျဖင့္ အြန္းၿမိဳ႕ရွိ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းႀကီး၏ အျမင့္ဆံုး ျပသာဒ္ဖ်ားတြင္ မတ္တတ္ရပ္ျပဖူးသည္။

အာဇာနည္ျဖစ္ခ်င္လွ်င္ ဤလို ဤလို စြန္႔ရဲသည့္သတၱိကေလးႏွင့္ မၿပီးႏုိင္ေသး။ အျခား လက္႐ံုးရည္ ႏွလံုးရည္တို႔လည္း ရွိၾကရေပဦးမည္။ ဤလက္႐ံုးရည္ ႏွလံုးရည္တို႔ထဲတြင္ တစ္ခုအပါအ၀င္မွာ အျခားမဟုတ္ တာ၀န္ေက်ႁပြန္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။

တာ၀န္ေက်ႁပြန္ျခင္း၏ သက္ေသ သာဓက,ကေလးကို အနည္းငယ္ ထုတ္ေဖာ္ျပပါအံ့။

ေဘးဆူးဘီယပ္ မီးေတာင္ႀကီးေပါက္ကြဲ၍ ပြန္ေပးအီးၿမိဳ႕ႀကီးကို မီး၊ မီးခိုး၊ ျပာ၊ ေခ်ာ္ျမႇဳပ္တို႔သည္ ကြက္လပ္မရွိ ဖံုးလႊမ္းလ်က္ရွိေလၿပီ။ ဤၿမိဳ႕၏ တစ္ေနရာတြင္ တာ၀န္က်သျဖင့္ ေစာင့္ေနရေသာ စစ္သားတစ္ဦးသည္ အသက္ေဘးအတြက္ ကစဥ့္ကလ်ား ေျပးလႊားေနၾကေသာ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားအၾကားတြင္ တစ္ဦးတည္းရပ္၍ က်န္ရစ္သည္။ သူ႔အတြက္ သူ႔အသက္ထက္ တာ၀န္ကပို၍ အေရးႀကီးသည္။ ေသေဘးေၾကာင့္ တာ၀န္ကို ပစ္ေျပးကာ အႏွစ္တစ္ရာ အသက္ရွင္ေနရျခင္းထက္ တာ၀န္ေက်ႁပြန္စြာႏွင့္ တစ္နာရီ တစ္မိိနစ္ တစ္စကၠန္႔မွ် ေနရျခင္းက ျမတ္သည္ဟု ထိုစစ္သားသည္ အယူရွိေလသည္။ ၿမိဳ႕ကိုေဖာ္ေသာအခါ ထိုစစ္သားကို သူတာ၀န္က်သည့္ေနရာတြင္ မီးခိုးႏွင့္ ျပာတို႔မ၀င္ေစရန္ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ႏွာေခါင္းကုိပိတ္၍ ရင္ေကာ့လ်က္ ေသေနသည္ကို ေတြ႔ၾကရေလသည္။ ဤသည္ကား ေရာမစစ္သား အာဇာနည္၏ တာ၀န္ေက်ႁပြန္ပံု အတၳဳပၸတၱိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေပတည္း။

၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ ျဖစ္ပြားေသာ ႐ုိကရြာတုိက္ပြဲတြင္ ကြန္ေဒးမင္းသားႀကီးကတစ္ဖက္ ဂြန္ဇားလိုေဒေကာ္ထိုးဘားေခၚ ကမၻာေက်ာ္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးကတစ္ဖက္ တုိက္ၾကေလသည္။ ဟြန္ဇားလိုသည္ ဤတိုက္ပြဲ၌ ၀င္၍တုိက္သည့္ အခ်ိန္အခါတြင္ အလြန္အိုမင္းလ်က္ ရွိေလသည္။ တုိက္ပြဲသို႔ လမ္းမေလွ်ာက္ႏုိင္သျဖင့္ ကုလားထုိင္ႏွင့္ သယ္သူရသည္။ တုိက္ပြဲၿပီးေသာအခါ သူ႔တပ္သားမ်ားသည္ ကိုယ့္ေနရာမပ်က္ ေသေနၾကသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ အဖိုးႀကီးကိုယ္တုိင္လည္း သူထုိင္ေနေသာ ကုလားထုိင္ေပၚတြင္ အနိစၥေရာက္လ်က္ ရွိေလသည္။ ထိုသူတို႔၏ တာ၀န္ေက်ႁပြန္ပံု၊ သတၱိရွိပံုတို႔ကို ျမင္ရေသာအခါ "ငါတို႔ ႏိုင္လိ္ု႔သာ ငါတို႔သာ ႐ံႈးရမယ္ဆုိရင္ ဒီလိုသတၱိျပၿပီး အေသခံလုိက္ခ်င္စမ္းပါဘိ" ဟူ၍ တစ္ဖက္သား ကြန္ေဒးမင္းသားႀကီးကပင္ ခ်ီးက်ဴးရေလသည္။ အဖိုးႀကီး ေသလ်က္ေတြ႔ရေသာ ကုလားထုိင္ႀကီးကိုလည္း သူ႔ႏုိင္ငံတြင္ တ႐ုိတေသ အမွတ္တရ သိမ္းဆည္းထားေလသည္။

ဤသို႔ေသာ တာ၀န္ေက်ႁပြန္ပံုမ်ိဳးသည္ စစ္သား၏ "အသက္"ပင္ ျဖစ္ေတာ့၏။ ဤ "အသက္" မရွိဘဲ စစ္တစ္တစ္တပ္သည္ မတည္ၿမဲႏုိင္။ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံသည္ မတည္ၿမဲႏုိင္။ ႏုိင္ငံဆိုသည္မွာ ႀကီးက်ယ္ပါေသးသည္။ ဤ "အသက္" သာ မရွိပါလွ်င္ တစ္အိုးတစ္အိမ္ေထာင္ဟူ၍ မျဖစ္ႏုိင္။

သူတစ္ထူးအတြက္ စြန္႔စားျခင္းသည္လည္း အာဇာနည္ျဖစ္ထုိက္ေသာ လကၡဏာတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ စြန္႔စားျခင္းအတြက္ အေကာင္းဆံုးသာဓကမွာ အက္သင္းတိုင္းသူေလး ေလးနက္ျဖစ္သည္။ ထိုအခါက ပိုင္ဆစ္စၾတားတပ္ဆိုသူ ဘုရင္တစ္ပါးသည္သည္ အက္သင္းတြင္ အလြန္ရမ္းကား ဆိုးညစ္လ်က္ရွိသည္။ ထိုမင္းဆိုးမင္းညစ္ကို ပုန္ကန္ရန္ အစည္းအေ၀းတစ္ခုကို ေလးနက္၏အိမ္တြင္ တိတ္တဆိတ္ စည္းေ၀းၾကသည္။ တစ္ေန႔သ၌ ပုလိပ္မ်ားက သူ႔ကိုဖမ္းၿပီးလွ်င္ မေပၚေပၚေအာင္ ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္၍ ေမးရာတြင္ မိန္းမသားျဖစ္သျဖင့္ ၾကားလွ်င္ သည္းမခံႏုိင္ဘဲ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္မ်ားကို ဖြင့္ထုတ္လုိက္မိမည္ စိုးသျဖင့္ စကားမေျပာႏုိင္ေအာင္ သူ႔လွ်ာကိုသူ ကိုက္ျဖတ္ဖူးသည္။

ဤကဲ့သို႔ထူးသည့္ ေရာမအမ်ိဳးသမီး အာဇာနည္တစ္ဦးလည္း ရွိေသး၏။ ထိုအမ်ိဳးသမီး၏ မိခင္မွာ အစာငတ္ခံ၍ ေသရမည့္ ေသဒဏ္ကို ခံေနရရွာသည္။ သမီးျဖစ္သူသည္ ေထာင္မွဴးမ်ား၏အလစ္တြင္ သူ႔အေမရွိရာ ေထာင္ထဲသို႔၀င္ၿပီးေသာ္ သူ႔ႏို႔ခ်ိဳကို တိုက္ေကၽြးေလသည္။ သူပါ အသတ္ခံရမည္ကို သိေသာ္လည္း ေက်းဇူးရွင္ မိခင္အိုႀကီးအတြက္ သူ႔အသက္ကိုပင္ မငဲ့ကြက္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ စြန္႔၍ သြားျခင္းျဖစ္သည္။ ဤအျဖစ္အပ်က္ကုိ လႊတ္ေတာ္အမတ္ႀကီးမ်ား ၾကားသိရသည့္အခါ အမယ္အိုႀကီးအား အျပစ္ေသေဘးမွ ခ်မ္းသာခြင့္ေပးခဲ့ေလသည္။

ေက်းဇူးရွင္ ဖခင္အိုႀကီးကို ဤနည္းႏွင့္ပင္ ေက်းဇူးဆပ္၍ ကယ္ခဲ့ဖူးေသာ ဂရိျပည္သူ ယူဖရားဆီးယားဆိုသူ လူတစ္ဦးလည္း သမုိင္းတြင္ ထင္ရွားခဲ့သည္။

တစ္ရံေရာအခါတြင္ ဆြစ္ဇာလန္တိုင္းသား လူငယ္ႏွစ္ဦးသည္ အသည္းအသန္ နာဖ်ားေနေသာ ဖခင္အုိႀကီးႏွင့္ ေနၾကရေလသည္။ သူတို႔သည္ အလြန္ဆင္းရဲလြန္း၍ ေဆးဖိုး၀ါးခပင္ မတတ္ႏုိင္ၾကေခ်။ တစ္ေန႔သ၌ အဂၤလိပ္ခရီးသည္တစ္ဦးသည္ သိန္းငွက္မ်ားကို အဖိုးႀကီးေပး၍ ၀ယ္ေနသည္ဟု ၾကားရေသာေၾကာင့္ ဘယ္သူမွ် မတက္၀ံ့ေသာ ေတာင္ထိပ္ဖ်ားတစ္ခုေပၚရွိ သိန္းငွက္တစ္စံုကို အသက္စြန္႔ကာ တက္ေရာက္ဖမ္းယူၿပီးလွ်င္ အဂၤလိပ္ခရီးသည္ကို ေရာင္းခ်၍ ေက်းဇူးရွင္ဖခင္ႀကီး၏ အသက္ကို ကယ္ဆယ္ခဲ့ဖူးသည္။ အာဇာနည္ပီလွပါစြ။

တစ္ခါတုန္းကလည္း ႐ုရွားခရီးသည္တစ္ဦးသည္ ေတာကႏၲာရခရီးလမ္းတစ္ခုကို စြပ္ဖားႏွင့္ ျဖတ္သြားရာ ၀ံပုေလြတို႔သည္ ၀ိုင္း၍လိုက္ၾက၏။ ခရီးသည္လည္း ေသရမည့္ အသက္ေဘးမွ အလြန္ေၾကာက္လန္႔လ်က္ရွိစဥ္ သူ၏အေစခံသည္ သူ႔ဆရာအား ထြက္ေျပးေပါက္ကေလးမွ ရပါေစေတာ့ဟူေသာ သေဘာျဖင့္ ၀ံပုေလြအုပ္ထဲသို႔ စြပ္ဖားေပၚမွ ခုန္ဆင္းေနလိုက္ဖူးေလသည္။

အိႏၵိယစစ္သူပုန္ ျဖစ္ပြားစဥ္က ဗရာဏသီတြင္ အာဇာနည္တင္ထုိက္သည့္ အျဖစ္တစ္ခု ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးသည္။ ထိုအခါက ကုလားစစ္သူပုန္မ်ားသည္ အဂၤလိပ္မွန္သမွ်ကို ေတြ႔ရာသခၤ်ိဳင္း ဓားမဆုိင္းဘဲ ခုတ္ပိုင္းသတ္ျဖတ္လ်က္ ရွိရာ အဂၤလိပ္မွန္သမွ်သည္ လြတ္ရာကၽြတ္ရာသို႔ အရအမိ ကေသာကေျမာ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္၍ ေနၾကရသည္။ သို႔ရာတြင္ ေဒါက္တာေဟးဆိုသူ အဂၤလိပ္ဆရာ၀န္တစ္ဦးမွာကား သူ၏ ေဆး႐ံုမွတစ္ပါး အျခားကိုမသြား။ သူ၏ မိတ္ေဆြ အဂၤလိပ္မ်ားက ထြက္ေျပးရန္ အတင္းလာ၍ ေခၚေသာအခါ "က်ဳပ္လူမမာေတြ က်ဳပ္မရွိရင္ ေသကုန္ၾကလိမ့္မယ္။ သူတို႔ကို က်ဳပ္ ပစ္မေျပးႏုိင္ဘူး" ဟု ျပန္ေျပာလိုက္ေလသည္။ အလြန္ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာေကာင္းေသာ အာဇာနည္ႀကီးေပကား။

ယခုေဖာ္ျပေသာ သာဓကတို႔ျဖင့္ အာဇာနည္ဆုိတာ ဘာလဲဟူေသာ ေမးခြန္း၏အေျဖကို ေပၚႏုိင္သမွ် ေပၚေအာင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေလသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ ေရွးကပင္ ကမၻာ့အာဇာနည္ အေျမာက္အျမား ေပၚထြက္ဖူးေလသည္။

သတိမမူ ဂူမျမင္ ဆိုေသာစကားအတုိင္း ျမန္မာႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားတို႔က အမွတ္တမဲ့ ေနခဲ့ၾက၍သာ ထင္ေပၚျခင္း မျဖစ္ခဲ့ၾကရေပ။ ဤစာအုပ္ကို ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀ရာတြင္ ရည္ရြယ္ခ်က္က အျခားမဟုတ္။ မီးခဲျပာဖံုး ျမန္မာအာဇာနည္ သူရဲေကာင္းမ်ားသည္ ကမၻာ့အာဇာနည္တို႔၏ထံုးကို ႏွလံုးသြင္းၾက၍ ျမန္မာကို ကမၻာ့ထိပ္ဆံုးသို႔ေရာက္ေအာင္ ျမႇင့္တင္ႏုိင္ၾကရန္ပင္ ျဖစ္ပါသတည္း။
သခင္ႏု
နေတၱာ္လဆန္း ၇ ရက္၊ ၁၃၀၇။
[ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ-၁၊ အမွတ္-၂၊ စာမ်က္ႏွာ-၁၉]

သခင္ႏု (၃)

ႏိုင္ငံေရးသမား စာေရးဆရာ ဦးႏု
ထိန္လင္း
မတ္ ၁၆၊ ၂၀၁၀
         
နဂါးနီစာအုပ္အသင္း အေၾကာင္းကို ေျပာရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဒုတိယေက်ာင္းသားသပိတ္ အေၾကာင္းကို ေျပာရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်န္လို႔မရတဲ့သူကေတာ့ သခင္ႏု ျဖစ္ပါတယ္။ ေမာင္ႏု၊ ကိုႏု၊ ကိုႀကီးႏု၊ သခင္ႏု စသျဖင့္ ေခၚေဝၚသံုးႏႈန္းၾကတဲ့ ဦးႏု ဟာ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈ၊ လြတ္လပ္ၿပီး တိုင္းျပည္သစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ အာဏာရွင္ေတာ္လွန္ေရး စသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ အမ်ားအျပားမွာ ကာလရွည္ ျဖတ္သန္းခဲ့သလို သူ႔ဘဝရဲ႕ ေနာက္ဆံုးခ်ိန္အထိ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ထဲမွာ ရွိခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအယူအဆ၊ လုပ္ေဆာင္မႈ အားနည္းခ်က္ စသျဖင့္ မွတ္တမ္းေတြ၊ ေျပာဆိုခ်က္ေတြ ရွိေနမွာျဖစ္ေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ထဲမွာ ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ကေတာ့ အားလံုးသေဘာတူၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

          ဒီလို ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ဦးႏုဟာ စာေပနယ္မွာလည္း စာေရးဆရာတစ္ဦးအျဖစ္ မွတ္တမ္းဝင္ေလာက္ေအာင္ ေရးသားခဲ့သလို နဂါးနီစာအုပ္အသင္းကို ထူေထာင္ခဲ့တာ အပါအဝင္ ထင္ရွားတဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈေတြ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ အခုတပတ္မွာေတာ့ ဦးႏုရဲ႕ စာေပျဖတ္သန္းမႈေတြနဲ႔ ဘဝပံုရိပ္တခ်ဳိ႔ကို တင္ျပသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။

          ျမန္မာ့စာေပသမိုင္းမွာ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ ေပၚေပၚထင္ထင္ ျပည့္စံုတဲ့မွတ္တမ္း တင္ခြင့္ မရသူေတြထဲမွာ ဦးႏု ပါဝင္ပါတယ္။ ၈၈ ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံု လႈပ္ရွားမႈကေန ေပၚထြက္ခဲ့ၿပီး စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းကာလေတြအထိ မဖ်က္သိမ္းဘဲ အံတုခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္း စစ္ၿပဳိင္အစိုးရ ျဖစ္တဲ့ ၾကားျဖတ္အစိုးရ ရွိခဲ့တာ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူ အမ်ားစုက သိၿပီးျဖစ္မွာပါ။ အဲဒီ ၾကားျဖတ္အစိုးရကို ဖ်က္သိမ္းဖို႔၊ မဖ်က္သိမ္းရင္ အေရးယူမယ္ ဆိုၿပီး စစ္အစိုးရက အာဏာနဲ႔ ဖ်က္သိမ္းေစခဲ့တာကိုေတာင္ မဖ်က္လို႔ စစ္ၿပိဳင္အစိုးရ အဖြဲ႔ဝင္ေတြကို ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ထိန္းသိမ္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုး အက်ယ္ခ်ဳပ္က ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့တာေတာင္ အဲဒီအဖြဲ႔ မဖ်က္သိမ္းခဲ့ပါဘူး။ ၾကားျဖတ္အစိုးရရဲ႕ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က ဦးႏု ျဖစ္ၿပီး အဲဒီ လုပ္ေဆာင္မႈေတြေၾကာင့္ပဲ သူနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို လြတ္လပ္ခြင့္ မေပးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ပိတ္ဆို႔မႈ၊ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈအေပၚ ကန္႔သတ္မႈလို႔ ေတြးလို႔ ရႏိုင္သလို၊ တဖက္ကလည္း ဦးႏုရဲ႕ အရွိန္အဝါႀကီးမႈလို႔ တြက္ဆႏိုင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ရန္ကုန္ ႀကံေတာသုသာန္မွာ ဦးႏုရဲ႕ စ်ာပန အခမ္းအနား ျပဳလုပ္တဲ့အခါ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ ျပည့္ႏွက္ခဲ့သလို ေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႔ကို ဖမ္းဆီးခဲ့တာေတြ၊ လလည္ ဆြမ္းကပ္ဖို႔ စီစဥ္ခဲ့တဲ့ သကၤန္းကြၽန္းၿမိဳ႔နယ္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ခုမွာ အာဏာပိုင္ လက္ကိုင္တုတ္ ႀကံ႔ဖြံ႔ေတြက ဝင္ေရာက္ေႏွာင့္ယွက္ခဲ့တာ၊ ဦးႏု နဲ႔ပတ္သက္လို႔ စာနယ္ဇင္းေတြမွာ ေဖာ္ျပတဲ့အခါ သခင္ႏု၊ ႏိုင္ငံေတာ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးႏု စသျဖင့္ ေဖာ္ျပခြင့္ မရဘဲ စာေရးဆရာႀကီး ဦးႏု လို႔သာ ေဖာ္ျပခြင့္ရတာ စတဲ့ အေထာက္အထားေတြက သက္ေသျဖစ္ပါတယ္။

          ဦးႏု ရဲ႕အေၾကာင္းေတြကို ေဖာ္ျပခြင့္၊ ေရးသားခြင့္ ပိတ္ပင္ခံရေပမယ့္ သူေရးသားခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျပန္လည္ထုတ္ေဝခြင့္ ရွိေနတဲ့အတြက္ ေတာ္ေသးတယ္လို႔ ဆိုရပါလိမ့္မယ္။ တာေတစေနသား၊ ငါးႏွစ္ရာသီ ဗမာျပည္၊ ရက္စက္ပါေပ့ကြယ္ စတဲ့ ႏိုင္ငံေရးမွတ္တမ္းစာအုပ္ေတြ ျပည္တြင္းမွာ ထုတ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ပိုၿပီး အက်ဳိးရွိမွာျဖစ္ပါတယ္။

          လြတ္လပ္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ပထမဆံုး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္တဲ့ ဦးႏု ကို ဧရာဝတီတိုင္း ဝါးခယ္မၿမိဳ႔မွာ ၁၉ဝ၇ ခုႏွစ္ ေမလ ၂၅ ရက္ေန႔က ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၄ ရက္ေန႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယ ေက်ာင္းသားသပိတ္ကို ဦးေဆာင္သူျဖစ္မယ့္ ေမာင္ႏုဟာ ၁၉၂ဝ မွာ ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ပထမေက်ာင္းသားသပိတ္ကို ဝါးခယ္မၿမိဳ႔ အစိုးရေက်ာင္းက ၅ တန္းေက်ာင္းသားအျဖစ္ ပါဝင္ခဲ့သလို ၆ တန္းေရာက္တဲ့အခါ ဝါးခယ္မ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းမွာ ဆရာအခက္အခဲ ရွိတဲ့အတြက္ တဖက္က ေက်ာင္းတက္ရင္း တဖက္မွာ ဆရာအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္က ဘီေအဘြဲ႔ ရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာလည္း ဦးသန္႔ရဲ႕ တိုက္တြန္းခ်က္ေၾကာင့္ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႔ အမ်ဳိးသားအထက္တန္းေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းအုပ္အျဖစ္၊ အဲဒီေနာက္ သံုးခြၿမိဳ႔ အမ်ဳိးသားေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းအုပ္အျဖစ္ တာဝန္ယူ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။

          ၁၉၃၄ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ ဥပေဒတန္း တက္တဲ့အခါ တကၠသိုလ္သမဂၢရဲ႕ အမႈေဆာင္အျဖစ္ အေရြးခံရပါတယ္။ ေနာက္ႏွစ္ ၁၉၃၅ မွာေတာ့ တကသ ဥကၠ႒အျဖစ္ အေရြးခံခဲ့ရပါတယ္။ ကိုႏုဟာ တကသ လို႔ေခၚတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ ရဲ႕ ၆ ေယာက္ေျမာက္ ဥကၠ႒ျဖစ္ပါတယ္။ သူ ဥကၠ႒ ျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ အာဏာအလြန္အကြၽံ သံုးစြဲမႈေတြအေပၚ အံတု ေတာင္းဆိုမႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့သလို တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဝဖန္မႈေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးေဟာေျပာမႈေတြ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ မတရားအေရးယူခံရတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တကသဥကၠ႒ ကိုႏုနဲ႔ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးတို႔ အျပန္အလွန္ စာေရးခဲ့ၾကၿပီး ေနာက္ဆံုး ကိုႏုကို ေက်ာင္းထုတ္ပစ္ပါတယ္။

တခ်ိန္တည္းမွာ အိုးေဝမဂၢဇင္းထဲက ေဆာင္းပါးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စာေရးသူကို ထုတ္ေဖာ္မေျပာတဲ့အတြက္ ကိုေအာင္ဆန္းကို ေက်ာင္းထုတ္ပစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို အေျခအေနေတြအေပၚမွာ အေျခခံၿပီး တက္ၾကြႏိုးၾကားတဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အင္အားနဲ႔ေပါင္းစပ္ရာက သမိုင္းဝင္ ဒုတိယ ေက်ာင္းသားသပိတ္ ေပၚေပါက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

          ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုႏုနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာက “သခင္ႏု- ေက်ာင္းသားသပိတ္။ ေက်ာင္းသားသပိတ္ - သခင္ႏု။က်ေနာ့္အဖို႔ရာကား သခင္ႏုႏွင့္ ၁၉၃၆ ေက်ာင္းသားသပိတ္သည္ ခြဲခြာ၍ မရေအာင္ ဆက္စပ္၍ ေနသည္။” လို႔ သူ႔ရဲ႕ ရုပ္ပံုလႊာေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ျဖစ္တဲ့ ‘သခင္ႏု - မုန္တိုင္းထဲမွ သစ္ရြက္တစ္ရြက္’ ေဆာင္းပါးမွာ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။

          ဒုတိယ ေက်ာင္းသားသပိတ္ ေပၚေပါက္ေစတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းေတြထဲက အဓိကက်တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ ၄ ဦး ရွိပါတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ ကိုႏု၊ ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုညိဳျမ နဲ႔ ကိုရာရွစ္တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္ရဲ႕ အျပစ္အနာအဆာနဲ႔ ခ်ဳိ႔ယြင္းခ်က္ေတြကို ေဖာ္ျပထားတဲ့ ‘ငရဲေခြးႀကီး လြတ္ေနၿပီ’ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါး ေရးခဲ့တဲ့ ကိုညိဳျမ၊ အဲဒီေဆာင္းပါးရွင္ကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုဖို႔ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ျငင္းဆန္ခဲ့တဲ့ ‘အိုးေဝမဂၢဇင္း’အယ္ဒီတာ ကိုေအာင္ဆန္း၊ ေက်ာင္းသားေတြက ေက်ာင္းကိစၥတင္မက ႏိုင္ငံေရးမွာ ျပင္ပဆႏၵျပပြဲေတြမွာပါ ပါဝင္ရမယ္လို႔ မိန္႔ခြန္းေတြ ေဟာေျပာခဲ့တဲ့ တကသ ဥကၠ႒ ကိုႏု၊ ကိုႏု ေက်ာင္းထုတ္ခံရၿပီးေနာက္ တကသ ဥကၠ႒အျဖစ္ တာဝန္ယူရင္း ေက်ာင္းသားထု အစည္းအေဝးျပဳလုပ္၊ သပိတ္ေမွာက္ဖို႔ လႈံ႔ေဆာ္ၿပီး ရြပ္ရြပ္ခြၽံခြၽံ ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ ကိုရာရွစ္ တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကိုၾကည့္ရင္ ေက်ာင္းသားသပိတ္ ေပၚေပါက္ေစတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ႏႈိးေဆာ္မႈေတြလုပ္ခဲ့တဲ့ ဦးႏုရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

         ၁၃ဝဝ ျပည့္အေရးေတာ္ပုံ၊ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး စတဲ့ လြတ္လပ္ေရးအႀကိဳ ျပည္သူ႔ေတာ္လွန္ေရးေတြဟာ ၁၉၃၆ ေက်ာင္းသားသပိတ္ရဲ႕ အဆက္ေတြျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း အဲဒီေခတ္ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူေတြက ေျပာဆိုေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ေရွ႕ပိုင္း ေျပာဆိုခဲ့တဲ့ နဂါးနီစာအုပ္အသင္းဟာလည္း ေက်ာင္းသားသပိတ္ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ အမ်ဳိးသားႀကိဳးပမ္းမႈတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။    ။

ထိန္လင္း (၁၃၊ ၁ဝ၊ ၂ဝဝ၉)
          ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၁၆ ရက္ ေနာ္ေဝအေျခစိုက္ ဒီမုိကရက္တစ္ျမန္မာ့အသံ၏ ထုတ္လႊင့္ခ်က္အား ျပန္လည္ေဖာ္ျပပါသည္။

အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈ ၊ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးသမား သခင္စိုး


(က)
ဧၿပီလ  (၂၈)ရက္ …။

၁၉၄၂ ခုႏွစ္။

မႏၱေလးအက်ဥ္းေထာင္အတြင္း အက်ဥ္းက်ေနၾကသည့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား သံုးရာေက်ာ္ခန္႔ျပန္၍လြတ္ေျမာက္လာၾကသည္။ လြတ္ေျမာက္လာၾကျခင္းက ဥပေဒႏွင့္အညီ အုပ္စုိးသူ အာဏာပိုင္တုိ႔က လႊတ္ေပးခဲ့ျခင္းမဟုတ္ …..။ အုပ္စုိးသူအာဏာပိုင္တုိ႔သည္လညး္ `ဆင္းမလား`သို႔ကိုယ္လြတ္ရုန္း၍ ဆုတ္ခြာခဲ့ၾကေလၿပီ။ အက်ဥ္းေထာင္အား ေထာင္အာဏာပိုင္တုိ႔၏လက္တြင္ ၀ကြပ္၍ အပ္ခဲ့၏။ ေထာင္ပိုင္ႀကီးသည္လည္း စစ္ကိုင္းေတာင္ရိုးသို႔ေျပာင္းေရႊ႕၍ စစ္ခုိရန္လုပ္ေန၏။ ဤတြင္ ….ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားႏွင့္ေထာင္ပိုင္ႀကီး ညွိႏႈိင္းသေဘာတူၾကၿပီး အက်ဥ္းသားတုိ႔လြတ္လာခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သေဘာတူမႈက ေနာင္တြင္ ေငြ ၁၀၀၀၀က်ပ္ ေပးပါမည္ဟူ၍ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားတုိ႔က ႏုတ္ကတိေပးၿပီး လြတ္လာၾကျခင္းျဖစ္သည္။ လြတ္လာသူမ်ားအထဲ၌ သခင္ႏု၊ သခင္စိုး၊ သခင္ေက်ာ္စိန္တုိ႔ပါ၏။ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္၀င္ ဗုိလ္လင္းယုန္နွင့္ ေရႊေတာင္တုိက္ပြဲတြင္ သံု႔ပန္႔အျဖစ္ အဖမ္းခံခဲ့ၾကရသည့္ ဘီအိုင္ေအရဲေဘာ္မ်ားလည္း ပါၾက၏။ မႏၱေလးေထာင္မွ လြတ္ေျမာက္လာၾကသည့္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၃၀၀ခန္႔သည္ အခ်ဳိ႔က ပုသိမ္ႀကီးဘက္သို႕သြားၾက၏။ အခ်ဳိ႕…ကပိုင္ရြာဘက္သို႔သြားၾက၏။ သခင္စိုး၊ သခင္ႏု၊ သခင္ေက်ာ္စိန္ တုိ႔က …..ကပိုင္ရြာသို႔သြားၾက၏။ ကပိုင္ရြာတြင္ တဲ၀ိုင္းႀကီးမ်ား ထုိး၍ ေထာင္မွလြတ္လာသည့္ အက်ဥ္းသားတုိ႔အား ႀကီးပြားေရး ဦးလွ (လူထုဦးလွ)ႏွင့္ ေဒၚအမာ (လူထုေဒၚအမာ) တို႕က ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ထားၾက၏။

ကပိုင္ရြာတြင္ပင္ သခင္ႏု၊ သခင္စိုး၊ သခင္ေက်ာ္စိန္၊ ကိုဗဟိန္း၊ သခင္ျမသြင္ႏွင့္ တတ္ဖုန္းႀကီးသိန္းေဖ (စာေရးဆရာသိန္းေဖျမင့္) တုိ႕ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးၾကၿပီး တရုတ္ျပည္သို႔ ခ်န္ေကရွိတ္တပ္ႏွင့္ လုိက္သြားရန္ ဆံုးျဖတ္ၾကသည္။ တရုတ္ျပည္သို႔သြားမည့္သူမ်ားမွာ သခင္စိုး၊ သခင္ေက်ာ္စိန္၊ သခင္ျမသြင္ႏွင့္ တတ္ဖုန္းႀကီးသိန္းေဖတုိ႔ ေလးေယာက္ျဖစ္ၿပီး သခင္ႏုကမူ ရန္ကုန္သို႔ျပန္မည္ျဖစ္သည္။ ကိုဗဟိန္းမွာမူ မိဘမ်ားရွိရာ အင္း၀သို႔ျပန္မည္ျဖစ္သည္။


(ခ)
ခ်န္ေကရွိတ္၏တပ္က စစ္ရႈံး၍ ဆုတ္သည့္တပ္ပီပီ ဆုတ္ခြာရာ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လူထုဆန္႔က်င္ေရးမ်ားျပဳလုပ္၏။ ကပိုင္ရြာမွ တရုတ္တပ္ေနာက္လုိက္ခဲ့ၾကသည့္ သခင္စိုးတို႔အဖြဲ႔သည္ ေရႊဘုိတြင္ တရုတ္တပ္မႀကီးႏွင့္ဆံု၏။ ဤတြင္ပင္ တရုတ္စစ္သည္တို႔က သခင္စုိးတုိ႔ေလးေယာက္အား ဖမ္းဆီးလုိက္ေတာ့သည္။ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ဳိမွ တရုတ္စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားအား ေျပာဆိုရွင္းျပမွသာ သခင္စိုးတုိ႔အား လႊတ္ေပးခဲ့၏။ သခင္စုိးက ကူမင္တန္တပ္အားၾကည့္၍ စိတ္ပ်က္ေနေတာ့သည္။ ကူမင္တန္တပ္ဗိုလ္တို႔က ဂ်ပန္ဆန္႕က်င္ေရးႏုိင္ငံေရးသေဘာထားဟူ၍မရွိ။ စစ္သားမ်ားက စစ္ရႈံး၍ စိတ္ဓါတ္ပ်က္ျပားၿပီး စစ္စည္းကမ္းဟူ၍မရွိ။ ေသနတ္တရမ္းရမ္းႏွင့္…..။ ဤအေျခအေနႏွင့္လိုက္သြားပါက တရုတ္ျပည္သို႔ပင္ ေရာက္မည္မဟုတ္ ….။လမ္းတြင္ပင္ ေသဆံုးသြားႏုိင္၏။ ဤသို႔ႏွင့္သခင္စိုးသည္ ေရႊဘိုမွာပင္ ခ်န္ေကရွိတ္၏ ကူမင္တန္တပ္ႏွင့္လမ္းခြဲ၍ေနခဲ့ေတာ့သည္။ သခင္ေက်ာ္စိန္တို႔သံုးေယာက္ကမူ ေရဦးအထိ လိုက္သြားခဲ့ၾကေသး၏။ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ျပည္ပသို႔ထြက္ၿပီး မဟာမိတ္တပ္ေပါင္းစုနွင့္အဆက္အသြယ္ရွာရန္ တရုတ္ျပည္သို႔သြားမည့္အစီအစဥ္အားဖ်က္ခဲ့ရၿပီးေနာက္ သခင္စိုးႏွင့္တတ္ဖုန္းႀကီးသိန္းေဖတုိ႔သည္ အိႏၵိယသို႔သြားရန္ ဆံုးျဖတ္ၾက၏။ အိႏၵိယသို႔သြားမည့္သူမ်ားမွာ သခင္စိုး၊ တတ္ဖုန္းႀကီးသိန္းေဖ နွင့္သခင္တင္ေရႊတို႔ သံုးဦးသာျဖစ္ၿပီး သခင္ျမသြင္ႏွင့္ သခင္ေက်ာ္စိန္တုိ႔မွာမူ ျမန္မာျပည္အတြင္း၌သာ ေနခဲ့ၾကမည္ျဖစ္သည္။


(ဂ)
ေနမ်ဳိးႏြယ္တုိ႔က ျမန္မာ့ေျမေၾကာဆံုးသည္ႏွင့္ပင္ ေနမ်ဳိးႏြယ္တုိ႔၏လက္၀ါးက သာကီ၀င္တုိ႔၏ပါးေပၚတြင္ ခံတြင္းေတြ႕၍လာေတာ့သည္။ ဤမွာပင္ …..``ဘိရုမာနိပြန္ အိုနာဂ်ီ`` (ဗမာ -ဂ်ပန္အတူတူပဲ) ဟူေသာ ဂ်ပန္စကား၏အဓိပၸာယ္ကို သာကီ၀င္တုိ႔သိလာၾကရေတာ့သည္။

သခင္လူငယ္တို႔က မခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္လာၾကရသည္။ ဖက္ဆစ္တုိ႔အား ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္လိုၾကၿပီ။ ရရာလက္နက္ႏွင့္စိတ္ထင္တုိင္းႀကဲခ်င္၍ ေနေလ၏။ ဘီအို္င္ေအအတြင္း၌လည္း လူငယ္တပ္သားတုိ႔က ဤအတုိင္းပင္ ……။ သို႔ေသာ္ …ေတာ္လွန္ေရးတစ္ရပ္ကား ဤသို႔ စိတ္ေ၀ဒနာခံစားခ်က္ႏွင့္ထလုပ္၍ မၿပီးေျမာက္…..။ ျပင္ဆင္ရမည္။ လႈပ္ေဆာ္ေရးကာလ…။ စည္းရုံးေရးကာလ……၊ ေတာ္လွန္ေရးကာလ……ဤသို႔…..ထိုသို႔…… စနစ္တက် ေဆာင္ရြက္ၾကရမည္။ ဤအတြက္ ေခါင္းေဆာင္မႈက အေရးႀကီး၏။ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈမ်ားက လ်ဳိ႕၀ွက္လႈပ္ရွားၾကရမည့္လုပ္ငန္းစဥ္ မ်ားျဖစ္သည္။ ေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈမ်ားျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဘီအိုင္ေအတြင္ စစ္ေသနာပတိအျဖစ္ တရား၀င္ ေခတ္မွီျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကို ဦးေဆာင္၍ေနရသည္။ ဂ်ပန္ႏွင့္နီးနီးကပ္ကပ္ပူး၍ တည္ရွိေနသည့္အေျခအေနမ်ဳိး….။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျမေအာက္ဆင္းသြားသည္ႏွင့္ ျပႆနာမ်ားက မိုးမဆံုး၊ ေျမမဆံုး….ျဖစ္လာနုိင္မည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျမေအာက္ဆင္း၍မျဖစ္….။ဤတြင္လူငယ္ပိုင္းသခင္တုိ႔ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး ေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈအတြက္ ေခါင္းေဆာင္မႈအားရွာၾက၏။

          သခင္စိုး…။

          သခင္သန္းထြန္း…။

          ကိုဗဟိန္း…။

          တတ္ဖုန္းႀကီးသိန္းေဖ…။

          … … … … … … ။

(ဃ)
ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရုံးတြင္ သခင္တင္ျမ သခင္တင္ဦးတုိ႔ႏွင့္သခင္စိုးေတြ႔၏။ သခင္စိုး၊သခင္တင္ေရႊႏွင့္တတ္ဖုန္းႀကီးသိန္းေဖတုိ႔ တရုတ္ျပည္ခရီးစဥ္အားဖ်က္ၿပီး အိႏိၵယသို႔သြားရန္ ထြက္လာစဥ္ မေကြးသို႔ေရာက္၏။ မေကြးတြင္ သခင္ဘသိ္န္းႏွင့္ေတြ႕ၿပီး သခင္တင္ျမႏွင့္သခင္တင္ဦး ေရနံေခ်ာင္းတြင္ရွိေနေၾကာင္းသိ၍ သခင္စိုးမွ ေရနံေခ်ာင္းသို႔လိုက္လာၿပီး ေတြ႕ျခင္းျဖစ္သည္။ သခင္စိုးက လ်ဳိ၀ွက္သြားလာေနျခင္းျဖစ္၍ ရုပ္ဖ်က္ထားသည္။ ေတာကုန္သည္ တစ္ဦးဟန္ႏွင့္သခင္စိုးအား သခင္တင္ျမတို႔ရုတ္တရက္ မမွတ္မိၾက။ သခင္စိုး၊သခင္တင္ျမႏွင့္သခင္တင္ဦးတုိ႔သည္ ေရနံေခ်ာင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးရုံးအျပင္ဖက္၀င္းအတြင္းရွိ လွ်ဳိကေလး၏ အစပ္ျမက္ခင္းေပၚ၌ ထုိင္၍ ေဆြးေႏြးၾက၏။

သခင္တင္ျမႏွင့္သခင္တင္ဦးတုိ႔က သခင္စိုးအား အိႏၵိယသို႔ထြက္ခြာမသြားရန္ ၊ျပည္တြင္းမွာပင္ ေနၿပီးဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးအား ဦးေဆာင္မႈေပးရန္ ၊ေခါင္းေဆာင္မ်ားအားလုံးျပည္ပသို႔ထြက္ခြာသြားလွ်င္ ျပည္တြင္းရွိ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ေခါင္းေဆာင္မႈကင္းမဲ့ေနမည့္အျပင္ ဂ်ပန္ဆန္႔က်င္ေရးစိတ္ဓါတ္ျပင္းျပေနသည့္ လူငယ္ေနာက္လိုက္မ်ားနွင့္လူထုကိုစြန္႔ပစ္ထားခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္သည္..။ ဟူ၍ သခင္စိုးအား အိႏၵိယသြားမည့္အစီအစဥ္အား ေ၀ဖန္ၾက၏။ သခင္စိုးသည္ အတန္ၾကာၿငိမ္သက္၍စဥ္းစားေနၿပီး ……


``ဒီမွာ က်ေနာ္တို႔ ဂ်ပန္ဆန္႔က်င္ေရးလုပ္မယ္ဆုိရင္ ပထမဦးဆံုးလုံၿခံဳေရး၊ လွ်ဳိ႕၀ွက္ေရးဟာ အဓိကပဲ။ လုံၿခံဳေရးမရွိရင္ လုပ္ငန္းေအာင္ျမင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဂ်ပန္အဖမ္းခံ အသတ္ခံရၿပီး လုပ္ငန္းလဲပ်က္သြားမွာပဲ။ လက္ရွိႏုိင္ငံေရးအေျခအေနဟာ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရမႈမရွိေသးဘူး။ ဂ်ပန္ကိုမုန္းတဲ့ရႊံတဲ့လူရွိသလုိ သခင္ေတြထဲက ဂ်ပန္နဲ႕ဆက္ေပါင္းရမယ္ဆုိတဲ့ လူေတြရွိေနတယ္။ သတၱိေၾကာင္ေနတဲ့လူေတြ ရွိေနတယ္။ ဒီလူေတြၾကားထဲမွာ ဂ်ပန္ဆန္႔က်င္ေရးလုပ္ေနရင္ အဖမ္းခံရမွာေသခ်ာတယ္။ ဒါေၾကာင့္အခ်ိန္လဲေစာင့္ရင္း ဂ်ပန္ဆန္႕က်င္ေရးအတြက္ ဒီမိုကေရစီမဟာမိတ္အဖြဲ႔နဲ႔လည္း ဆက္ရေအာင္ အိႏၵိယသြားရမယ္။ အိႏၵိယကေနၿပီး ဗမာျပည္ထဲက ဂ်ပန္ဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈကို ေခါင္းေဆာင္ရမယ္။ ေနာက္အေျခအေနျပည့္စံုလာရင္ ဗမာျပည္ထဲျပန္လာတာေပါ့။ ရပ္ရွားျပည္မွာလဲ လီနင္တုိ႔ဟာ ႏိုင္ငံျခားကေနၿပီး ရပ္ရွားျပည္ထဲက ေတာ္လွန္ေရးကိုေခါင္းေဆာင္ခဲ့တာဘဲ မဟုတ္လား `` …ဟူ၍ ဆင္ေျခေပးေနျပန္သည္။ သခင္တင္ဦးက …

``ဟုတ္ပါတယ္ သခင္စိုး။ က်ေနာ္တုိ႔လူငယ္ေတြကေတာ့ ဂ်ပန္ျပန္ခ်ဖို႔အတြက္ဆိုရင္ အသင့္ပါ။ တုိင္းျပည္လူထုကလည္း ဂ်ပန္ကို ရႊံမုန္းႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔လူထုကို စည္းရုံးရင္ရမွာပဲ။ က်ေနာ္တုိ႕လူငယ္ေတြကို ေခါင္းေဆာင္မယ့္လူသာ လုိေနတယ္။ ေခါင္းေဆာင္မယ့္လူသာ မရွိရင္ေတာ့ ဂ်ပန္ေတြေစာ္ကားတာ မခံႏုိင္တာနဲ႔ လက္ထဲရွိတဲ့ေသနတ္ေတြနဲ႕ ထင္မိထင္ရာ ခ်မိကုန္မွာဘဲ ``

သခင္တင္ဦး၏စကားဆံုးလွ်င္ ….သခင္စိုးသည္ တစံုတရာအား ဆံုးျဖတ္လိုက္သည့္ဟန္ႏွင့္…

`` ကဲ…. က်ေနာ္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္ၿပီ။ က်ေနာ္အိႏၵိယမသြားေတာ့ဘူး။ ဗမာျပည္ထဲမွာေနၿပီး ဂ်ပန္ဆန္႕က်င္ေရးလုပ္ငန္းကိုလုပ္မယ္။ ကိုသိန္းေဖနဲ႕သခင္တင္ေရႊေတာ့ အိႏၵိယေရာက္ေအာင္သြားၾကပေစ။ ဒီကိစၥ သူတုိ႔နဲ႕တုိင္ပင္ၾကမယ္။ သူတို႕သေဘာတူရင္ က်ေနာ္ေနခဲ့မယ္``

(င)
သခင္စိုးႏွင့္သခင္တင္ျမတို႔သည္ တတ္ဖုန္းႀကီးသိန္းေဖ (စာေရးဆရာသိန္းေဖျမင့္) နွင့္ သခင္တင္ေရႊတုိ႔ႏွစ္ဦးအား အိႏၵိယသို႔သြားရန္ ရခုိင္ျပည္နယ္ မင္းျပားၿမိဳ႕ေလးအထိ လုိက္ပို႔ခဲ့ၾကၿပီး ၁၉၄၂ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လလယ္တြင္ ရန္ကုန္သို႔ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ သခင္စိုးသည္ ရန္ကုန္သို႔ေရာက္ၿပီးေနာက္ ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးအား စတင္ရန္ ျပင္ဆင္ေတာ့၏။ သခင္စုိးက ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးအား ယခင္တုိ႔ဗမာအစည္းအရုံး၀င္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္သခင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ စတင္၍လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းထက္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ဆန္႔က်င္ေရးစိတ္ဓါတ္ျပင္းျပၿပီး တတ္ၾကြေနၾကသည့္ လူငယ္လူသစ္မ်ားကို အမာခံအျဖစ္ထားၿပီး စည္းရုံးလႈပ္ရွား၍ လႈပ္ရွားမႈႀကီးအား ႀကီးထြားက်ယ္ျပန္႔လာေစရန္ေဆာင္ရြက္သြားမည္၊ ဟူ၍ သူ၏စည္းရုံးေရးေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈ မဟာဗ်ဴဟာကို ခ်ထား၏။

တေန႔….၊ထုိေန႔က ၁၉၄၂ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ(၂)ရက္ေန႔ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေရႊဂံုတုိင္ရွိ ဖုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ သခင္စိုးႏွင့္လူငယ္အခ်ဳိ႕ေတြ႕ဆံုရန္ စီစဥ္ထား၏။ စီစဥ္ေပးသူက သခင္တင္ျမျဖစ္သည္။ သခင္စိုးသည္ မိုးကာအင္က်ီအား ၀တ္ၿပီး ထီးကိုခပ္ငိုက္ငိုက္ေဆာင္း၍ ေက်ာင္း၀င္းထဲသို႔၀င္လာ၏။ မိုးက သည္း၍ …..သည္း၍ …..။ သူႏွင့္အတူ သူ၏ေယာက္ဖ ေမာင္ေအာင္ထြန္းလည္းပါ၏။ ေမာင္ေအာင္ထြန္းက ေက်ာင္းေအာက္မွ လူရိပ္လူေျခအား ေစာင့္ၾကည့္ရန္ က်န္ခဲ့သည္။ သခင္စုိးသည္ မိုးေရတုိ႔နွင့္စုိရႊဲေနေသာ မိုးကာအင္က်ီအားခၽြတ္၍ ေက်ာင္းေပၚသို႔တတ္လာသည္။

သခင္တင္ျမက သခင္စိုးႏွင့္ကိုလွၾကည္( ရဲနီေက်ာ္၀င္း) ကိုခ်စ္လႈိင္ ၊ကိုျမသြင္တုိ႔ႏွင့္မိတ္ဆက္ေပးသည္။ သခင္စိုးက သူတုိ႔သံုးေယာက္ကို တစ္ဦးခ်င္းစီအား ေသခ်ာစြာစူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး …

`` အရင္ထဲက ကိုလွသိန္း (သခင္တင္ျမ၏လွ်ဳိ၀ွက္အမည္) ေျပာထား၍ နံမည္မ်ားကိုေတာ့ ၾကားဖူးထားၿပီး ျဖစ္တယ္။ ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒကို ယံုၾကည္ၿပီး အမ်ဳိးသားလြတ္လပ္ေရးစိတ္ဓါတ္နဲ႔ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးစိတ္ဓါတ္ေတြ တတ္ၾကြၾကတဲ့အတြက္ အားရမိတယ္။  `တို႔ဗမာအစည္းအရုံး`ဟာ တစ္ႀကိမ္က နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႕က်င္ေရး အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး လႈပ္ရွားမႈမွာ တုိးတတ္တဲ့အခန္းက ရွိခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္အခုအေျခအေနမွာေတာ့  `တုိ႔ဗမာအစည္းအရုံး `ဟာ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး၊ စည္းရုံးေရးတာ၀န္ကိုေခါင္းေဆာင္နုိင္စြမ္းရွိမယ့္အေျခအေနမွာ မရွိေတာ့ဘူးလုိ႔ယူဆတယ္။ ဒါေၾကာင့္…..ဖက္ဆစ္ဆန္႕က်င္ေရးလုပ္ငန္းကို ေခါင္းေဆာင္ဖုိ႕ဟာ ႏုပ်ဳိသစ္လြင္တဲ့ အင္အားသစ္ေတြနဲ႔ အစားထိုးတည္ေဆာက္သြားရမွာပဲျဖစ္တယ္။ ဖက္ဆစ္၀ါဒဟာ ၾကမ္းၾကဳတ္ရက္စက္တာမွန္ေပမယ့္ မခိုင္ၿမဲတဲ့အာဏာကို ပိုင္ထားတာပဲျဖစ္တယ္။``

သခင္စိုးသည္ သူ၏စကားအား ေခတၱရပ္ထားၿပီး ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး ေျမေအာက္စည္းရုံးေရးတြင္ လွ်ဳိ၀ွက္ေရး သေဘာထားမ်ားကို ဆက္၍ရွင္းျပေနျပန္သည္။       

``က်ဳပ္တုိ႔ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတြအေပၚမွာ ေနာက္ဆံုးေအာင္ပြဲဆင္ဖုိ႔အတြက္ဆိုရင္ အဓိကလိုအပ္ခ်က္ကေတာ့ ပထမဦးစြာအားျဖင့္ လွ်ဳိ႕၀ွက္ေရးကို စနစ္တက် က်င့္သံုးလိုက္နာေရးဘဲ။ ဖက္ဆစ္ဆန္႕က်င္ေရးသေဘာတရား ဘယ္ေလာက္မွန္မွန္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ငန္းစဥ္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း၊ စည္းရုံးေရးဘယ္ေလာက္ခိုင္မာခိုင္မာ၊ လွ်ဳိ႕၀ွက္ေရးက်င့္သံုးမႈကို စနစ္တက်မက်င့္သံုးႏုိင္ရင္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတြရဲ့ ေခ်မႈန္းမႈေအာက္မွာ ေၾကပ်က္သြားႏုိင္တယ္။ လွ်ဳိ၀ွက္က်င့္သံုးမႈဟာ ဖက္ဆစ္ဆန္႕က်င္ေရးေျမေအာက္လုပ္ငန္းအတြက္ မရွိမျဖစ္တဲ့ မလုပ္မျဖစ္တဲ့ လုိအပ္ခ်က္ျဖစ္တယ္။ လူေတြအသက္ရွင္ေရးအတြက္ ေရနဲ႔ေလကို အၿမဲတမ္းလိုအပ္သလုိ ဖက္ဆစ္ဆန္႕က်င္ေရး ေျမေအာက္လုပ္ငန္းအတြက္လဲ လွ်ဳိ၀ွက္က်င့္သံုးမႈဟာ ထာ၀စဥ္လုိအပ္တယ္။ အဲဒါမရွိရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ အဲဒါကိုစနစ္တက် လုိက္နာက်င့္သံုးျခင္းမျပဳရင္ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး ေျမေအာက္လုပ္ငန္းဟာ ေသသြားမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္တုိ႔ ဖက္ဆစ္ဆန္႕က်င္ေရး သမားေတြအတြက္ လွ်ဳိ၀ွက္ေရးဟာ ပထမ၊ လွ်ဳိ၀ွက္ေရးဟာ ဒုတိယ။ လွ်ဳိ၀ွက္ေရးဟာ တတိယ ျဖစ္တယ္။ ``


(စ)
သခင္စိုးက ေျမေအာက္စည္းရုံးေရး၏လွ်ဳိ၀ွက္ေရးမူအား မ်က္လံုးအိမ္သဖြယ္ေစာင့္ထိန္းသူျဖစ္၏။ မေစာင့္ထိန္း၍လည္းမျဖစ္….။ တစ္ခ်က္သတိမမူမိသည္ႏွင့္ ဂ်ပန္ကင္ေပတုိင္ (စစ္ပုလိပ္)တုိ႔၏ ငရဲခန္းအတြင္း အသက္ဆံုးရႈံးရေလမည္သာ ….။ ေ၇ႊဂံုတုိင္ဖုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ကိုလွၾကည္ (ရဲနီေက်ာ္၀င္း)တို႔ႏွင့္ေတြ႕ၿပီး ရန္ကုန္မွခြာေတာ့သည္။ ကြမ္းၿခံကုန္းၿမိဳ႕နယ္ က်ဳိက္ေထာ္ရြာသို႕လွ်ဳိ႕၀ွက္သြားေရာက္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးသင္တန္းတစ္ခုအား လွ်ဳိ႕၀ွက္ဖြင့္လွစ္ရန္ စီစဥ္၏။ သခင္တင္ျမကိုမူ ရန္ကုန္တြင္ပင္ ဆက္သြယ္ေရးအတြက္ တာ၀န္ယူရန္ ထားခဲ့ၿပီး သခင္စိုးႏွင့္ သခင္တင္ျမအၾကား ဆက္ဆံရန္ ဆတ္သားအျဖစ္ ကိုလွၾကည္ (ရဲနီေက်ာ္၀င္း) အား တာ၀န္ေပး၏။

က်ဳိက္ေထာ္ရြာ ႏုိင္ငံေရးသင္တန္းသို႔ ကိုခ်စ္လႈိင္၊ ကိုျမသြင္၊ ကိုသာၿငိမ္း (မိတၳီလာ) သခင္ခ်မ္းသိန္း (ေက်ာက္ဆည္) ၊ ကို၀င္းေဖ (ေက်ာက္ဆည္) တို႔တတ္ေရာက္ၾကသည္။ သခင္စုးိသည္ ႏုိင္ငံေရးသင္တန္းအား တဖက္ကေပးရင္း …..သတၱမအႀကိမ္ေျမာက္ ကမၻာ့ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမ်ား၏ကြန္ဂရက္သို႔တင္သြင္းသည့္ `ေဂ်ာ့၊ ဒီမီထေရာ့` ၏ အစီရင္ခံစာ `` အလုပ္သမားလူတန္းစား၏ ဖက္ဆစ္၀ါဒ ဆန္႔က်င္ေရးတုိက္ပြဲ`` ဟူေသာစာတမ္းအား ဘာသာျပန္၏။ ဖက္ဆစ္ဆန္႕က်င္ေရးတပ္သားမ်ား ေလ့လာႏုိင္ရန္ စာအုပ္ငယ္ေလးအျဖစ္ ထုတ္ေ၀သြားရန္ျဖစ္သည္။ က်ဳိက္ေထာ္ရြာ သင္တန္းၿပီးသည္ႏွင့္ သခင္စိုးသည္ က်ဳိက္ေထာ္မွ ေမွာ္ဘီဘက္သို႔ေျပာင္း၏။ ေမွာ္ဘီတြင္ သခင္စုိးသည္ ေခ်ာက္ေရနံေျမမွ သခင္ေအးေမာင္ (အလံနီေခါင္းေဆာင္ ရဲနီထြန္းစိန္) တစ္ဦးတည္းအား ႏိုင္ငံေရးသင္တန္းပို႕ခ်၏။ ေမွာ္ဘီတြင္သင္တန္းေပးရင္း သခင္စိုးသည္ ``ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာစာတမ္းအမွတ္ (၁)`` အား ေရး၏။ စာတမ္းက ဖက္ဆစ္ဆန္႕က်င္ေရးစာတမ္းျဖစ္သည္။ သခင္စုိးသည္ ယခင္က အင္းစိန္ေထာင္ႏွင့္ ျမင္းၿခံေထာင္မ်ားအတြင္း အက်ဥ္က်ခံေနရစဥ္ေရးခဲ့သည့္ ``အင္းစိန္စာတမ္းႏွင့္ျမင္းၿခံစစ္တမ္း`` ဟူသည့္ စာတမ္းႏွစ္ေစာင္ကိုအေျခခံၿပီး ေျပာင္းလဲတုိးတတ္လာသည့္ မ်က္ေမွာက္ႏုိင္ငံေရး၊ စစ္ေရးအေျခအေနမ်ားကို အေျခခံကာ ျဖည့္စြက္၍ ေရးထားေသာ စာတမ္းျဖစ္သည္။

ဖက္ဆစ္၀ါဒ၏စီးပြားေရး၊ ႏုိင္ငံေရးသေဘာရုပ္ကို ဖက္ဆစ္၀ါဒၾကမ္းၾကဳတ္ရက္စက္မႈမ်ား ဖက္ဆစ္၀ါဒအင္အားႀကီးမားဟန္ရွိေသာ္လည္း မခိုင္ၿမဲပံုမ်ား၊ ဖက္ဆစ္၀ါဒသည္ လြတ္လပ္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရး၊ ဆုိရွယ္လစ္၀ါဒေရးတုိ႔တြင္ ရန္သူျဖစ္ပံု၊ ဖက္ဆစ္၀ါဒကိုတုိက္ဖ်က္ႏုိ္င္မွ လြတ္လပ္ေရးရႏုိင္မည့္အေၾကာင္း ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ားကို ေမာင္းထုတ္ရန္ ျပည္သူလူထုကို မည္သို႔စည္းရုံးရမည္၊ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး ေျမေအာက္ကလပ္စည္းမ်ားကို မည္သို႔ဖြဲ႔စည္းရမည္၊ စသည္တို႔ကို အခန္းမ်ားခြဲျခား၍ ေရးသားထားေလသည္။

စာတမ္း၏အဖြင့္အား ……

``လြတ္လပ္ေရးကို တုိက္ယူျခင္းခံထားရေသာ လူမ်ဳိးသည္ ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒကိုထူေထာင္ရန္ မေျပာႏွင့္…..ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒအေၾကာင္း ေျပာပင္ေျပာႏုိင္မည္မဟုတ္ ``
(ေမာ္စီတုန္း)



(ဆ)
သခင္စုိးသည္ ေျမေအာက္တြင္ေနရင္း ဗိုလ္လက်ာ္နွင့္တစ္ႀကိမ္….ေတြ႔ဆံုးခဲ့ၿပီး တပ္တြင္း စည္းရုံးေရးလုပ္ငန္းမ်ားအား ေဆြးေႏြး၏။ ဆတ္သားမွတဆင့္ စာအဆက္အသြယ္မ်ားကို မူ ႏွစ္ႀကိ္မ္ခန္႔ဆက္သြယ္ေဆာင္ရြက္၏။ ဘီအိုင္ေအ အား ဘီဒီေအသို႔ေျပာင္းလဲဖြဲ႕စည္းၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ဗိုလ္လက်ာ္သည္ တပ္မ်ားတည္ရာ ပ်ဥ္းမနားသို႕ေျပာင္းေရႊ႕၍ ေနခဲ့သည္။ ပ်ဥ္းမနားသို႕ဗိုလ္လက်ာ္ေျပာင္းေရႊ႕သြားၿပီးေနာက္တြင္ သခင္စိုးသည္ ဗိုလ္လက်ာ္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနခဲ့သည္။ ဗိုလ္လက်ာ္ႏွင့္ျပန္၍ ဆက္သြယ္ေဆာင္ရြက္ရန္ သခင္စိုးသည္ သခင္တင္ျမအား တာ၀န္ေပးသည္။ ပ်ဥ္မနား၌ ဘီဒီေအ တပ္ရင္း ၃-ရင္းရွိသည္။ တပ္ရင္း (၁)၊ တပ္ရင္း (၂)၊ တပ္ရင္း (၃)ျဖစ္သည္။ တပ္ရင္း (၁)တပ္ရင္းမွဴးမွာ ဗိုလ္မွဴးေန၀င္းျဖစ္ၿပီး ။ တပ္ရင္း (၂)ႏွင့္တပ္ရင္း(၃)တုိ႔၏ တပ္ရင္းမွဴးမ်ားမွာ ဗိုလ္မွဴးရန္ႏုိင္ႏွင့္ဗိုလ္မွဴးေဇယ်တုိ႔ျဖစ္သည္။ ငလိုင္ေခ်ာင္းအားေမးတင္ၿပီး ပ်ဥ္းမနားရွိ ဘီဒီေအတပ္မွဴးမ်ား၏ ေနအိမ္အေဆာက္အဦးမ်ားအား ေဆာက္ထား၏။ ဗိုလ္လက်ာ္၏အိမ္က ကမ္းပါးထိပ္တြင္ျဖစ္ၿပီး အုတ္ၾကြတ္မိုးတုိက္အိမ္ငယ္ျဖစ္သည္။ သခင္တင္ျမ ဗိုလ္လက်ာ္၏အိမ္သို႔ ေရာက္သည့္အခ်ိန္၌ ဗိုလ္လက်ာ္သည္ အိမ္တြင္မရွိ….။ တပ္မ်ားအား စစ္ေဆးရန္ သြားေနသည္။ ဗိုလ္လက်ာ္၏အိမ္၌ဗိုလ္ရန္ေအာင္အား ေတြ႔ရသည္။ ဗိုလ္ရန္ေအာင္က ရခုိင္ဘက္တြင္တာ၀န္ယူေနရာမွ က်န္းမာေရးမေကာင္း၍ ပ်ဥ္းမနားသို႔ေရာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ငွက္ဖ်ားပိုးဦးေႏွာက္တြင္းသို႔ေရာက္ခဲ့သည့္ဒဏ္ေၾကာင့္ ဗုိလ္ရန္ေအာင္သည္ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းခဲ့ေသာ္လည္း လူက ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ပင္ျဖစ္ေနေသး၏။ ေန႔ခင္းတစ္နာရီခန္႕တြင္ ဗုိလ္လက္်ာျပန္ေရာက္လာ၏။ သခင္တင္ျမက သခင္စိုးမွ ဗိုလ္လက်ာ္သို႔ေရးေပးလုိက္ေသာစာအား ေဆးေပါ့လိပ္အတြင္းလိပ္၍ထည့္ယူလာရာမွ ထုတ္ၿပီးေပးလုိက္သည္။ ဗိုလ္လက်္ာသည္ သခင္စိုးထံမွ စာအား အတန္ၾကာဖတ္ၿပီး စာကိုမီးရႈိ႕ဖ်က္ဆီးလိုက္သည္။ ၿပီးမွ …..

`` သခင္စိုးဆီကို စာေတာ့ျပန္မေရးေပးေတာ့ဘူး။ ႏုတ္နဲ႕ပဲ ေျပာလုိက္မယ္။ သခင္တင္ျမပဲမွတ္သြားၿပီးျပန္ေျပာျပပါ။ တပ္ထဲမွာ အေျခအေနေပးတာနဲ႔ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး စည္းရုံးမႈကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႕ျပန္႔လုပ္သြားမယ္။ ဂ်ပန္ေတြက ဘီဒီေအကို ဖြဲ႔မေပးခ်င္ဘူး။ အခုဟာ မတတ္သာလုိ႕ဖြဲ႕ေပးလိုက္ရတာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တပ္မေတာ္ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္းကို အၿမဲတမ္းအခ်က္ရွာေနၾကတယ္။ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကိုလည္းမယံုဘူး။ အၿမဲတမ္းေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္…ေလာေလာဆယ္ဆယ္မွာ တပ္မေတာ္တည္တ့့ံမႈကို ထိခိုက္ေစမယ့္ကိစၥေတြကို သတိထားၿပီး၊ ေရွာင္ၿပီးလုပ္ေနၾကရတယ္။ ဒီအတြက္ ….. တပ္ထဲမွာ ဖက္ဆစ္ဆန္႕က်င္ေရးလုပ္ငန္းကို ခ်က္ခ်င္း က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔လုပ္လုိ႕မလြယ္ေသးဘူး။ ေပါက္ၾကားသြားတာနဲ႕ဘီဒီေအကို ဖ်က္သိမ္းပစ္ဖုိ႕အခ်က္ရသြားမယ္။ လက္နက္ကိုင္တပ္မေတာ္တစ္ရပ္ တရား၀င္တည္ရွိမွသာ ဖက္ဆစ္ဆန္႕က်င္ေရးတုိက္ပြဲအတြက္ အင္အားရွိေနမွာျဖစ္တယ္`` 

          ဗိုလ္လက်ာ္သည္ သခင္စုိးထံသို႔ စကားပါးလိုသည္အား အဆံုးသတ္လိုက္သည္။


(ဇ)
၁၉၄၄ခုႏွစ္ ဧၿပီလထဲတြင္ …..

သခင္စိုးထံသို႔သခင္သန္းထြန္းမွ စာတစ္ေစာင္အား ဆတ္သားႏွင့္ပို႔လုိက္သည္။ ဆတ္သားက ကိုေက်ာ္ရင္ (မႏၱေလးတကၠသိုလ္ပါေမာကၡခ်ဳပ္ေဟာင္း) ျဖစ္သည္။ စာက ….

``ကိုဗဟိန္းတစ္ေယာက္ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးလုပ္ငန္းကိုေဇာက္ခ်လုပ္ကိုင္ႏုိ္င္ရန္အတြက္ ေျမေအာက္သို႔ဆင္း၍တာ၀န္ယူလိုသည္။ သခင္စိုးမွ သေဘာတူလွ်င္ စီစဥ္ေပးပါ `` ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ထုိစဥ္က ….ကိုဗဟိန္းသည္ ေဒါက္တာဘေမာ္အစိုးရအဖြဲ႕၏ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနအဖြဲ႕တြင္ အတြင္း၀န္အျဖစ္ေဆာင္ရြက္ေနသည္။ ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးက သခင္ႏုျဖစ္သည္။ သခင္ႏုပင္မသိလုိက္…..။ ကိုဗဟိန္းႏွင့္သူ၏ဇနီးမခင္ႀကီးတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဖက္ဆစ္ဆန္႕က်င္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားအား လုပ္ကိုင္ရန္ သခင္စိုး၏အစီအစဥ္ႏွင့္ ေျမေအာက္သို႔ဆင္းလာခဲ့ၾကသည္။ ကိုဗဟိန္းတုိ႔ဇနီးေမာင္ႏွံအား ကိုေက်ာ္ရင္မွ ကြမ္းၿခံကုန္းအထိ လွ်ဳိ႕၀ွက္၍လုိက္ပို႕သည္။ ကြမ္းၿခံကုန္းမွ ေဒးဒရဲနယ္ရွိ သခင္စိုးရွိရာသို႔ သခင္ျမသြင္မွ ပို႔ေပးခဲ့၏။      

သခင္စိုးသည္ ေျမေအာက္သို႕ဆင္းလာခဲ့ၾကသည့္ ကိုဗဟိန္း၊သခင္ဗိုလ္၊ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း (R.E.T) တုိ႔အား ေဒးဒရဲႏွင့္ကြမ္းၿခံကုန္း -ေကာ့မွဴးတုိ႔တြင္ လွည့္၍ ႏုိ္င္ငံေရးသင္တန္းအားေပးခဲ့သည္။ ကိုဗဟိန္းတုိ႔သင္တန္းၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ရန္ကုန္ရွိ သခင္သန္းထြန္းဆီမွ သတင္းတစ္ခု၀င္လာသည္။ သတင္းက ….သခင္ႏုသည္ ကုုိဗဟိန္းေျမေအာက္သုိ႕ဆင္းၿပီးဖက္ဆစ္ဆန္႕က်င္ေရးလုပ္ရန္ထြက္သြားသည့္အေပၚ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနသည္ဟု ဆုိသည္။ ကိုဗဟိန္းက သခင္နုႏွင့္အတူ နုိင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးဌာနတြင္တြဲ၍ လုပ္ေနသကဲ့သို႔ ေနသည္မွာလည္း သခင္ႏု၏ အိမ္တြင္ပင္ ေနသည္ျဖစ္၍ ယခုကဲ့သို႔သူ႔အား အသိမေပးခဲ့ပဲ သူ၏ အိမ္မွ ေျမေအာက္သိုိ႕ ဆင္းသြားသည့္အတြက္ ေနာင္တြင္ တစ္စံုတစ္ရာျဖစ္ေပၚလာပါက သူ႔အားပါတ္သတ္လာႏုိင္သျဖင့္ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနသည္ဟု သိရသည္။ ထုိ႕အတြက္ ….ကိုဗဟိန္းတို႕ဇနီးေမာင္ႏွံသည္ ေျမေအာက္သို႔ဆင္းခဲ့ၿပီးပါမွ အေျခမပ်က္ ရန္ကုန္သို႕ျပန္ၿပီး သခင္ႏုအိမ္တြင္ ေခတၱျပန္ေန၍ သခင္ႏုအိမ္မွ အျခားအိမ္တစ္အိမ္သို႕ ေျပာင္းဆင္းခဲ့ၿပီးမွ ျဖဴးရွိ သခင္သန္းေဖတုိ႕နွင့္ ဆက္သြယ္ကာ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ေျမေအာက္သို႔ျပန္ဆင္းၾကရသည္။

၁၉၄၄ ခုႏွစ္ ေႏြေႏွာင္းကာလမွ စ၍ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈသည္ ပိုမို၍ အားေကာင္းလာခဲ့သည္။ သရက္ခရိုင္တြင္ ခရိုင္ရဲ၀န္အျဖစ္ လုပ္ကိုင္ေနေသာ သခင္ဗသိန္းတင္ (ဥကၠဌ -ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ၊ကြယ္လြန္) သည္ သခင္သန္းထြန္းမွ တဆင့္ ဖက္ဆစ္ဆန္႕က်င္ေရး ေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈတြင္ အခိ်န္ျပည့္လုပ္ကိုင္ရန္ ဆက္သြယ္လာသည္။ သခင္သန္းထြန္းက သရက္မွ သခင္ဗသိန္းတင္အား ရန္ကုန္သို႔ ေခၚယူ၍ သခင္စိုးထံသို႔ ကိုေက်ာ္ရင္  နွင့္အတူ ပို႔ေပးလုိက္သည္။ သခင္ဗသိန္းတင္ႏွင့္အတူ မေရွးမေႏွာင္းပင္ အမ်ဳိးသမီးစည္းရုံးေရးအတြက္ တာ၀န္ယူရန္ အမရပူရမွ မေစာျမ၊ ထား၀ယ္မွ ကိုတင္ထြန္း၊ ၀ါးခယ္မသခင္သိန္းေမာင္တုိ႔လည္း သခင္စိုးရွိရာ `အင္းဂလံုးရြာ`သို႔ ေရာက္လာၾကၿပီး သခင္စိုးမွ သူတုိ႔အား ႏို္င္ငံေရးသင္တန္း ေပး၏။ သင္တန္းၿပီးသည့္ေနာက္ ….. သခင္စိုးသည္ သခင္ဗသိန္းတင္နွင့္ ကိုတင္ထြန္း(ထား၀ယ္) တို႔အား ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးေျမေအာက္စည္းရုံးေရးတာ၀န္မ်ားအား ထမ္းရန္ ထား၀ယ္သို႔ ေစလႊတ္တာ၀န္ေပးခဲ့၏။

(စ်)

၁၉၄၄ခုႏွစ္ ဇြန္လအတြင္း ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးအင္အားစုမ်ား အႀကား သတင္းတစ္ခုထြက္ေပၚလာ၏။ ပထမတြင္ ခိုင္ခုိင္မာမာဟု ယူဆ၍ မရေသး….။ ေနာက္ပိုင္းတြင္မူ သတင္းအား အတည္ျပဳလာႏုိင္သည္။ သတင္းကား ….. ဘီဒီေအအတြင္းရွိ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပုံပါတီ၀င္တပ္မွဴးမ်ားက ဦးေဆာင္ၿပီး ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ားအား လက္နက္ကိုင္၍ေတာ္လွန္ေတာ့မည္ဟူ၍ျဖစ္သည္။

ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး ေျမေအာက္စည္းရုံးေရးအတြက္ တပ္မေတာ္အတြင္း လွ်ဳိ၀ွက္တာ၀န္ယူေနသည့္ ဗိုလ္သိန္းတန္ထံမွ သိရျခင္းျဖစ္သည္။ ဗိုလ္သိန္းတန္က ျပည္သူ႕အေရးေတာ္ပံုပါတီ၀င္ တပ္မွဴးမ်ားျဖစ္သည့္ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး ၊ ဗုိလ္ေမာင္ေမာင္တို႔ထံမွ သိရျခင္းျဖစ္သည္။ သတင္းက အေရးႀကီးသည္။ တပ္မေတာ္က ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႔အား လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးခ်က္ခ်င္းထခ်လွ်င္ …..မည္သို႔ျဖစ္လာႏုိင္မည္နည္း။

သခင္စိုးသည္ တပ္မေတာ္မွ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးအား ခ်က္ခ်င္းထခ်မည့္ အေရးႏွင့္ပတ္သတ္၍ စာတမ္းတစ္ေစာင္အားေရး၏။ ``လက္၀ဲေသြးစည္းအႏၱရာယ္``ဟူ၍ျဖစ္သည္။ စာတမ္း၏သေဘာကား ……

``ေလာေလာဆယ္ဆယ္ အေျခအေနမွာ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ားကို ျပည္သူလူထုႀကီးက လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ရန္ အခ်ိန္မက်ေသး။ ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္မ်ားသည္ ပစိဖိတ္စစ္မ်က္ႏွာ၌ ရႈံးနိမ့္ေနၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္စစ္မ်က္ႏွာတြင္စစ္အင္းအား ဆုတ္ယုတ္သင့္သေလာက္ မဆုတ္ယုတ္ေသး။ ဖရုိဖရဲမျဖစ္ေသး။ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္၏အုပ္ခ်ုဳပ္မႈမွာ ခိုင္ၿမဲေနဆဲျဖစ္သည္။ တဖက္က ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကိုဦးေဆာင္ေတာ္လွန္ၾကမည့္ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးအင္အားစုမ်ားမွာလည္း တစုတစည္းတည္းမျဖစ္ေသး။ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးအဖြဲ႕မ်ား၏ လူထုစည္းရုံးေရးမွာ မက်ယ္ျပန္႔ေသးရုံမွ်မက တကြဲတျပားစီျဖစ္ေနေသးသည္။ ထုိေၾကာင့္ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႔အား ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းလက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ရန္ ႏိုင္ငံေရးအရ၊ စည္းရုံးေရးအရ၊ စစ္ေရးအရ အေျခအေနမျပည့္စံုေသး။ အေျခအေနမျပည့္စံုေသးပဲ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တုိ႔ကို ေတာ္လွန္တုိက္ခိုက္ပါက အင္အားႀကီးေသာ ရန္သူကို အင္အားနည္းေနေသးေသာ မိမိတို႔က ေခ်မႈန္းပစ္ရန္ ဖိတ္ေခၚရာက်မည္။ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားက မိမိတုိ႔ကိုယ္ကို ရန္သူ႕လက္သို႕အပ္ႏွင္းရာက်မည္။ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကိုလက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ရန္ အသင့္မျဖစ္ေသးေသာလူထုနွင့္ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားကို ကင္းကြာေစၿပီး လူထုအကူအညီမရသျဖင့္ ရႈံုးနိမ့္မႈမ်ားကို ႀကံဳေတြ႕ႏုိင္သည္။ ထုိေၾကာင့္ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုမ်ားအဖို႕ ႏိုင္ငံေရးအရ ၊ စည္းရုံးေရးအရ အသင့္မျဖစ္ေသးမွီ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တို႔ကို ခ်က္ခ်င္းလက္နက္ကိုင္တုိက္ခိုက္ရန္ သေဘာထားသည္ လက္၀ဲေသြဖည္ေရး အႏၱရာယ္ပင္ျဖစ္သည္။ ဤအႏၱရာယ္ကို တားဆီးရမည္။ ဤလက္၀ဲေသြးဖည္ေရးသေဘာထားရွိသူမ်ားကို ခ်ဥ္းကပ္၍ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးကို စတင္ရန္ အခ်ိန္မက်ေသးေၾကာင္း အခ်ိန္ေစာင့္၍လုိအပ္ေသာ နိုင္ငံေရး၊ စည္းရုံးေရးျပင္ဆင္မႈမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရဦးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းလင္းျပရမည္``ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ စာတမ္းအား မိတၱဴမ်ားကူး၍ ဗိုလ္သိန္းတန္မွတဆင့္ တပ္မေတာ္အတြင္းသို႔ျဖန္႕ေ၀ခဲ့၏။

(ည)
၁၉၄၄ခုနွစ္ ။ ၾသဂုတ္လ (၄)ရက္။

သခင္စိုးေရးသည့္ ``လက္၀ဲေသြးစည္းအႏၱရာယ္``စာတမ္းအား တပ္အတြင္း ျဖန္႔ေ၀ခဲ့ၿပီးသည့္ေနာက္ ….ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ သခင္သန္းထြန္းမွတဆင့္ သခင္စုိးႏွင့္ဆက္သြယ္ၿပီး ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ….တပ္မေတာ္က တသီးတျခား၊ ျပည္သူ႕အေရးေတာ္ပံုပါတီက တမ်ဳိးတဖံု၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက တလမ္းတသြယ္ လုပ္ေနၾကျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္ပဲ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး လမ္းစဥ္တစ္ခုတည္းေပၚတြင္ စည္းလုံးညီညႊတ္စြာႏွင့္ တပ္ေပါင္းစုဖြဲ႕ရန္ ေဆြးေႏြးညွိႏႈိင္း၏။ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ တပ္ေပါင္းစုဖြဲ႕စည္းေရးသေဘာထားအား သခင္စုိးက သေဘာတူလက္ခံ၏။ ဤတြင္ လူခ်င္းေတြ႕ဆံု၍ ေဆြးေႏြးရန္ ေျမေအာက္တြင္ ေရာက္ေနၾကသည့္ သခင္စိုး၊ ကိုဗဟိန္းတုိ႔အား ပဲခူးရွိစံျပတပ္ရင္းသို႔ လွ်ဳိ႕၀ွက္လာေရာက္ရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကပင္ စီစဥ္၍ ေတြ႔ဆံုၾကသည္။

ပဲခူးရွိ စံျပတပ္ရင္း၌…. ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္စိုးႏွင့္ ကိုဗဟိန္းတို႕သည္ ဖက္ဆစ္တုိက္ဖ်က္ေရး တပ္ေပါင္းစု အား ဖြဲ႕စည္းေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾက၏။

၁၉၄၄ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ (၄)ရက္ …(၅)ရက္….. (၆)ရက္ …..။ ၃-ရက္တုိင္တုိင္ ေဆြးေႏြးၿပီးေနာက္ …..

``ဖက္ဆစ္တုိက္ဖ်က္ေရး ျပည္သူ႔အဖြဲ႔ခ်ဳပ္`` အား ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၾကသည္။ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး ခရီးလမ္းက ပိုမို၍ က်ယ္ျပန္႕ႀကီးမားလာခဲ့၏။ တပ္ေပါင္းစုႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရး၊ တပ္ေပါင္းစုႏွင့္ေအာင္ပြဲခံေရးဆီသို႔……။

`ဖက္ဆစ္တုိက္ဖ်က္ေရးျပည္သူ႕အဖြဲ႕ခ်ဳပ္` အား စတင္ဖြဲ႕စည္းခဲ့ၿပီး ၇-လၾကာၿပီးသည့္ေနာက္ ….ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္စိုးႏွင့္ သခင္သန္းထြန္းတို႔သည္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ ဗိုလ္မွဴးျမင့္ေအာင္ (ရဲေဘာ္သုံုးက်ိပ္၀င္ ) ေနအိမ္၌လွ်ိဳ၀ွက္ေတြ႕ဆံုခဲ့ၾကၿပီး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အား တုိးခ်ဲ႕သြားရန္ ေဆြးေႏြးၾက၏။ လက္ရွိ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔၀င္ အေရအတြက္ႏွင့္ ေနာင္လုပ္ေဆာင္ရမည့္ လုပ္ငန္းမ်ားအား လုပ္ေဆာင္နုိင္မည့္မဟုတ္ ….သို႔အတြက္ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ အား တုိးခ်ဲ႕ရန္ႏွင့္ လုပ္ငန္းတာ၀န္မ်ားခြဲေ၀၍ လုပ္ေဆာင္ၾကရန္လုိေၾကာင္းေဆြးေႏြးၾက၏။

၁၉၄၅ခုႏွစ္ မတ္လ (၁)ရက္ေန႔ ညပိုင္းတြင္ ကန္ေတာ္ႀကီးေစာင္းရွိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ေနအိမ္၌ `ဖက္ဆစ္တုိက္ဖ်က္ေရး ျပည္သူ႕အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ` တြင္ ပါ၀င္ၾကသည့္ အင္အားစု (၃)စုမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားေတြ႔ဆံု၍ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ `ဖက္ဆစ္တုိက္ဖ်က္ေရး ျပည္သူ႕အဖြဲ႕ခ်ဳပ္` အား  `ဖက္ဆစ္တုိက္ဖ်က္ေရး ျပည္သူ႕လြတ္လပ္္ေရးအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ` ဟူ၍ ျပင္ဆင္ခဲ့ၿပီး ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔အား ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဗုိလ္မွဴးႀကီးလက်ာ္၊ ဗိုလ္ေန၀င္း၊ ကိုဘေဆြ၊ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္း၊ သခင္ခ်စ္၊ သခင္စုိး၊ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္တင္ျမတို႔ႏွင့္ ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းလုိက္သည္။ တာ၀န္ခြဲေ၀မႈတြင္

          ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက …..စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္….

          သခင္စိုးက …..ႏုိင္ငံေရေခါင္းေဆာင္…..

အလံေတာ္က …..အနီေရာင္ေနာက္ခံေပၚတြင္ ….လက္၀ဲဘက္အထက္ေဒါင့္၌ ၾကယ္ျဖဴပြင့္ႀကီး ….။ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးက စေလၿပီ…..။

``မိုးကုပ္ကုပ္၀ယ္၊ အို ….ရုတ္တရက္

မ်ဥ္းျဖဴစက္၍ ၊ ကြဲအပ္ေၾကာင္းရာ

ဟ ….ဟလာသည္

မိုးျပာကိုျဖတ္၊ ပတၱျမားရည္

စီးလည္းအဟုန္၊ နီးျမန္းကုန္သည္

အာရုဏ္တတ္ေပၚစ ၊ ၀ိုးတ၀ါး။``

(ဒဂုန္တာရာ၏ မတ္လေတာ္လွန္ေရးကဗ်ာမွ…)

မင္းဟန္


ကိုးကား…

          -သိန္းေဖျမင့္၏ စစ္အတြင္းခရီးသည္ (၁) ၊ (၂)

          -ဦးႏု၏ တာေတစေနသား

          -သခင္တင္ျမ၏ ဘုံဘ၀မွာျဖင့္ အတြဲ (၁၊၂၊၃၊၄၊၅၊၆)

          - ဒဂုန္တာရာ၏ မတ္လေတာ္လွန္ေရးကဗ်ာ

- ၁၉၉၈ခုႏွစ္ ေမလထုတ္ မုိးဂ်ာနယ္တြင္ပါရွိသည့္ သခင္လွကြန္း၏ ျမင္ကြင္းသစ္ရႈခင္းသစ္မ်ား

- ၁၉၉၇ခုႏွစ္ ေအာက္တုိဘာလထုတ္ မိုးဂ်ာနယ္တြင္ပါရွိသည့္ ေက်ာ္ေအာင္၏ အနီထဲက ၾကယ္ျဖဴပြင့္

colourparliament.com မွ။